Ρήσεις και ρητορείες…

Παρακολουθούσα χθες τη συγκέντρωση για το ΟΧΙ στο Σύνταγμα, με τη συναυλία και την ομιλία του πρωθυπουργού.

Πολύς κόσμος, πάθος και συγκίνηση. Πολλά όμορφα και αγαπημένα τραγούδια, από εξαιρετικούς καλλιτέχνες, που τα τραγούδησαν όλοι μαζί….

Μάλιστα ο πρωθυπουργός, όπως το συνηθίζει, χρησιμοποίησε και αρκετές γνωστές ρήσεις σημαντικών ανθρώπων του πνεύματος….

Ήταν πραγματικά μια αλλιώτικη νότα, γεμάτη εθνική ανάταση και αξιοπρέπεια, μετά τον καταιγισμό εικόνων δυστυχίας με τους γέροντες που περιμένουν έξω από τις τράπεζες και τα ΑΤΜ και που παραπονούνται για τα λιγοστά χρήματα που τους δίνουν έναντι της σύνταξής τους, τους επαγγελματίες που θρηνούν για τις επιχειρήσεις τους και εκείνους, που ανησυχούν για την απομόνωση της χώρας και την αποπομπή της από την Ευρώπη.

Μετά είπα να κλείσω την τηλεόραση και να πάω να κοιμηθώ γεμάτος ελπίδες και αισιοδοξία για το μέλλον αυτής της χώρας.

Κάποιος όμως μου τη χάλασε!! Κάποιος που παρέλειψε να αναφέρει ο πρωθυπουργός!

Εκείνος ο Θουκυδίδης, που συνόψισε την πορεία της Αθηναϊκής Πολιτείας προς την καταστροφή, με την παρακάτω φράση:

“Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν.”

Όσοι χρειάζονται μετάφραση για να το καταλάβουν, ας πάνε να ψηφίσουν το ΟΧΙ τους και τα λέμε μετά.

Έτσι κι αλλιώς η ζημία έχει γίνει καιρό, γενιές τώρα…

Διλήμματα του δημοψηφίσματος!

Θέλω επειγόντως τη βοήθειά σας!

Την ώρα που πήγαινα για μπάνιο στη θάλασσα με σταμάτησε η κυρα-Ευτυχία, που κρατούσε τις σακούλες με τα σκουπίδια από την ταβέρνα δίπλα, για να τις πετάξει στον κάδο.

-Αχ κυρ-Νίκο μου λέει, εσύ που είσαι σπουδαγμένος θα ξέρεις να βοηθήσεις τον άντρα μου κι εμένα. Βλέπεις εμείς συμφωνούμε με το πρώτο έγγραφο, που λέει «Reforms for the completion of the Current Program and Beyond» (Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού), αλλά διαφωνούμε με το δεύτερο που λέει «Preliminary Debt sustainability analysis» (προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητας χρέους).

Τι πρέπει να ψηφίσουμε Ναι ή Όχι;

Ομολογώ ότι δεν ξέρω τι να της απαντήσω. Ποιος μπορεί να βοηθήσει;

Ο απόλυτος παραλογισμός ή το αποκορύφωμα του πανικού και της σύγχυσης;

Ο πρωθυπουργός έστειλε επιστολή με την οποία ανακοινώνει στους θεσμούς ότι ουσιαστικά αποδέχεται την πρόταση, που του έχουν κάνει, ενώ παράλληλα ζητά από τους Έλληνες πολίτες να την απορρίψουν στο δημοψήφισμα της Κυριακής, ώστε να πάει, λέει, ισχυρότερος στη διαπραγμάτευση και να τη δεχτεί!!!!!

Βαθιά και αθεράπευτη απογοήτευση...

Ναι δεν νομίζω ότι μπορεί να νοιώθει διαφορετικά ο Έλληνας προοδευτικός πολίτης σήμερα!

Όχι κυρίως επειδή έκλεισαν οι τράπεζες και η οικονομία βρίσκεται σε οικτρή κατάσταση.

Όχι μονάχα επειδή η κυβέρνηση απευθύνεται στο θυμικό των Ελλήνων και με μεγαλοστομίες για εθνική περηφάνια και αξιοπρέπεια θολώνει τα νερά σε ότι αφορά το χάος που θα επακολουθήσει μετά ένα πιθανό ΟΧΙ και δεν λέει κουβέντα για το σχέδιο που φαντάζομαι ότι έχει.

Περισσότερο η απογοήτευση προκαλείται από το ότι αντιλαμβάνονται άνθρωποι που πάντοτε πάλευαν για τα ιδανικά της Αριστεράς, ότι σήμερα συμμαχούν με τα πιο αντιδραστικά κόμματα στη χώρα, τους ΑΝΕΛ και τη Χρυσή Αυγή. Και όχι απλά συμμαχούν, αλλά τους αναγκάζουν να επαίρονται κιόλας γι’ αυτό, τη στιγμή που ο πρωθυπουργός στην επιστολή του προς τους Ευρωπαίους αναφέρει (αν είναι δυνατόν) ότι την πρόταση για δημοψήφισμα την ενέκρινε η Βουλή με διευρυμένη πλειοψηφία πέραν της κυβερνητικής (βλέπε Χρυσή Αυγή)!!!!

Όταν ακούει τον πρωθυπουργό στη χθεσινή τραγική του συνέντευξη στην ΕΡΤ να αναφέρει με έντονο και επιδεικτικό τρόπο “εγώ δεν είμαι πρωθυπουργός παντός καιρού” και “αν θέλουν υποταγμένους πρωθυπουργούς ας βρουν άλλους, αυτός δεν είμαι εγώ”. ωσάν αυτό που διακυβεύεται δεν είναι το μέλλον της χώρας, αλλά η δική του πολιτική υπόσταση!!!!!

Θα μου πείτε αυτούς εκλέγουμε και γι’ αυτό είμαστε εδώ που είμαστε.

Γι’ αυτό και η απογοήτευση είναι βαθιά και αθεράπευτη.

Η Λύση για την Υγεία μας

The Far Left Side Comic

Yanis Bank Holiday

Αυτό το σκίτσο του Αρκά εκφράζει τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα και την αντίδραση στα λόγια και τα έργα των τριών πρωταγωνιστών του δράματος που ζούμε.

Δηλαδή των κ.κ. Τσίπρα, Βαρουφάκη, Κωνσταντοπούλου.

Τα άλλα νέα της ημέρας:

Το Υπουργείο Πολιτισμού ανακοίνωσε ότι στο εξής αυτός που δικαιούται να δημοσιεύει ευθυμογραφήματα, σκίτσα και γενικά να μας ψυχαγωγεί -εκτός των τριών παραπάνω- είναι ο κύριος Λάκης Λαζόπουλος. ‘Αντε και ο κυρ Αλέκος Φλαμπουράρης.

Η κυρία Πρόεδρος της Βουλής εξετάζει τη σύσταση Επιτροπής της Βουλής, η οποία θα αποφασίσει να χαρακτηριστούν οι Γιούνκερ, Ντάισεμπλουμ, Μέρκελ, Σούλτς και Σόιμπλε, παράνομοι και επαχθείς. Το κυριότερο πρόβλημα είναι βέβαια να βρεθεί ημερομηνία και ώρα (κατά προτίμηση 2-4 τη νύχτα) για να καταθέσει ο κ. Στουρνάρας.

Ο κύριος Γιάνης Βαρουφάκης στην ημερήσια συνέντευξή του στο CNN χαρακτήρισε εντελώς παραπλανητικές τις φήμες ότι το κλείσιμο των ελληνικών τραπεζών για μία εβδομάδα οφείλεται σε έλλειψη ρευστότητας. Ο πραγματικός λόγος είπε είναι ότι γιορτάζουμε τη γνωστή σε όλο το δυτικό κόσμο “Bank Holiday”. Και ακριβώς για να τονίσουμε την προσήλωσή μας στη Δύση αποφασίσαμε να τη γιορτάσουμε για μία ολόκληρη εβδομάδα.

Σε ερώτηση του δημοσιογράφου του CNN εάν είναι αλήθεια ότι ο τίτλος του επόμενου βιβλίου του θα είναι “Πως να χρεοκοπήσετε μια χώρα σε πέντε μήνες” περιορίστηκε στο γνωστό του ελκυστικό χαμόγελο.

Βρε πως αλλάζουν οι καιροί!

Δημοψήφισμα! 

Όταν το 2011 ο Γιώργος Παπανδρέου πρότεινε ανάλογο δημοψήφισμα, επειδή δεν συμφωνούσε με αυτά που πρότειναν οι εταίροι, ο Αλέξης Τσίπρας τον κατηγόρησε ότι δραπετεύει!

Ευρώπη οι πρώην πολίτες σου σε χαιρετούν!

Ο γνωστός μνημονιακός μερκελιστής σκιτσογράφος Αρκάς τόλμησε να κάνει σάτιρα με τον ΜΕΓΑΛΟ! Κριτική στο Καθεστώς! Απαράδεκτα πράγματα.

Αμέσως τον περιέλαβαν με ύβρεις και προσβολές οι μουτζαχεντίν και τον έβαλαν στη θέση του! 

Μετά τον Πετρουλάκη  και τον Πορτοκάλογλου ήρθε και η ώρα του Αρκά!

Σας μυρίζει κάτι από Σοβιετία ή Ιράν ή απλά έτσι θάναι τώρα που βγαίνουμε από την Ευρώπη; 

Μήπως πρέπει να αρχίσουμε να το συνηθίζουμε;

Το τελευταίο από τα σκίτσα του είναι η απάντηση στις ύβρεις.

Φ.Π.Α.

Του Ανδρέα Πετρουλάκη, από την Καθημερινή

Ομαδική Κυβίστηση

Ο κ. Παπαδημούλης εξέφρασε σήμερα την απόλυτη βεβαιότητα, ότι αν και πολλοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διαφωνήσουν με την πιθανή συμφωνία που θα τους φέρει ο κ. Τσίπρας, ουδείς θα διανοηθεί να ρίξει την κυβέρνηση, δηλαδή θα στηρίξουν τα μέτρα που θα προταθούν.

Με άλλα λόγια μας λέει ότι το ολυμπιακό άθλημα στο οποίο θα διαγωνισθούν δεν λέγεται ατομική κυβίστηση του κ. Τσίπρα (στο οποίο αν θυμάστε είχε διακριθεί η εικονιζόμενη Κομανέτσι), αλλά ομαδική συγχρονισμένη κυβίστηση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, (κάτι που όπως αντιλαμβανόμαστε είναι απείρως δυσκολότερο).

κυβίστηση= κωλοτούμπα

Πολυ-φονική κυβέρνηση!

Ο πρωθυπουργός διακηρύσσει ότι επιθυμεί λύση εντός Ευρώπης, αλλά μας αρέσουν και οι καινούργιες οι θάλασσες και τα λιμάνια.

Οι υπουργοί Στρατουλοσκουρλέτηδες λένε ότι δεν τρέχει και τίποτα αν δυσκολευτούμε για μερικούς μήνες εκτός ευρώ. 

Οι υπουργοί Βαρουφάκης, Σταθάκης και Πανούσης δεν διανοούνται λύση εκτός ευρώ, αν και ο πρώτος συχνά λέει και τα εντελώς αντίθετα.

Ο υπουργός Ξυδάκης λέει ότι η Ελλάδα μεγαλούργησε με τη δραχμή. Εδώ που τα λέμε έχει δίκιο! Είχαν ευρώ οι αρχαίοι Έλληνες ρε αγράμματοι;

Ο υπουργός κυρ-Αλέκος κάνει δηλώσεις για τη συμφωνία και σε κάθε του φράση ακολουθούν τρεις διαψεύσεις και επτά επανορθώσεις.

Αυτά βέβαια είναι απλά ένα μικρό δείγμα.

Κυριολεκτικά πολυ-φονική κυβέρνηση!!

Διαπραγματεύσεις…

Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του τους χαρακτήρισαν δημόσια εγκληματίες, εκβιαστές, αδίστακτους, στυγνούς τραπεζίτες και εχθρούς της δημοκρατίας.

Εκείνοι με τη σειρά τους αποκάλεσαν επίσης δημόσια τον πρωθυπουργό της Ελλάδας και τους υπουργούς του ψεύτες, ανεύθυνους, δημαγωγούς και ανήλικους!

Η διαπραγμάτευση συνεχίζεται σε πολύ καλό κλίμα, όπως άλλωστε ταιριάζει ανάμεσα σε πολιτισμένους Ευρωπαίους εταίρους.

Και βέβαια με τον τρόπο αυτό σφυρηλατείται η απαραίτητη για τη συνέχεια εμπιστοσύνη!

O tempora, o mores!

Κικέρων ζεις, εσύ μας οδηγείς!

Διαδήλωση

Φορτώσαμε τις τύψεις μας στη διαδήλωση

Γεμίσαμε τα πνευμόνια μας διαμαρτυρία

Φορέσαμε τα παλιά μας άσπιλα ρούχα

Βγάλαμε τα γυαλιά μας

Και τυφλοί αγναντέψαμε τον εχθρό μας.

Θα χυθεί και πάλι κόκκινο μελάνι

Τα εμβατήρια γράφονται τούτη την ώρα

Σε υπερωρίες…

Και τα θύματα; Οι νεκροί του αγώνα;

Κάποιοι θάναι, δεν μπορεί…

Αύριο θα το ξέρουμε στα σίγουρα.

Οι δικοί μας είναι όλοι καλά

Και σας χαιρετούν.

(Γραμμένο πριν 30 χρόνια....)

Κυριακάτικα....

Οι αφελείς, οι πονηροί, οι συνεπείς

Παραθέτω πιο κάτω ένα άρθρο του Ανδρέα Πετρουλάκη, από το protagon.gr

Ένα άρθρο που λέει απλά τα αυτονόητα. Μόνο που στη χώρα μας ο όρος “αυτονόητο” έχει χάσει τη σημασία του. 

Οχυρωμένοι στις εμμονές μας, στις ιδεοληψίες μας προτιμούμε να τιμωρούμε με την ψήφο μας όσους μας θυμίζουν πόσο ανεπαρκείς και κακομαθημένοι είμαστε, ενώ επιβραβεύουμε αυτούς που καλλιεργούν τη ματαιοδοξία μας. Δεν μπορούμε άλλωστε να κάνουμε τη διάκριση ανάμεσα στην “αξιοπρέπεια” και την κουτσομαγκιά, ενώ η έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης για πολλούς από μας σημαίνει “καθάρισε για πάρτη μου”. 

Ναι είμαστε αποκλειστικά υπεύθυνοι για την κατρακύλα μας! 

Το άρθρο:

Αυτήν τη βδομάδα συνέβη κάτι πολύ ελπιδοφόρο. Ο φαντασιακός κόσμος μέσα στον οποίο ζούσε ο ΣΥΡΙΖΑ συναντήθηκε με τον πραγματικό. Στη χώρα του Ποτέ-Ποτέ ξαφνικά τα παιδιά άρχισαν να μεγαλώνουν απότομα και να συνειδητοποιούν αυτό που γνώριζαν όλοι οι άλλοι εκτός από τους ίδιους. Σε αυτήν τη ζωή δεν υπάρχει κανένα σενάριο στο οποίο ένα μικρό κόμμα μιας μικρής χώρας θα γιγαντώσει, θα ξεσηκώσει τον λαό της να βγει στους δρόμους, αυτός ο πυρετός θα μεταδοθεί και στις γειτονικές χώρες, και όλοι οι λαοί του Νότου και μετά όλοι οι λαοί της Ευρώπης θα πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους. Και θα οδηγήσουν την Ένωση σε μία νέα πραγματικότητα, στην οποία η Ελλάδα θα αρχίσει να παίρνει χρήματα χωρίς καμία προϋπόθεση.

Ήσαν όλοι αφελείς; Όχι βέβαια. Πολλοί, οι περισσότεροι, ανάμεσά τους ήσαν πονηροί. Γνώριζαν, αλλά παρ’ όλα αυτά υπόσχονταν προγράμματα Θεσσαλονίκης, διαγραφές χρέους, καταργήσεις Μνημονίων, με το αστείο επιχείρημα ότι η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί να μην εισακούσει την εντολή του ελληνικού λαού. To αυτονόητο, ότι η εντολή του ελληνικού λαού απευθύνεται μόνο σε αυτόν που πήρε την ψήφο και σε κανέναν άλλον, ακόμα και τώρα το παραβλέπουν- βολεύει γιατί διαφορετικά οι ίδιοι είναι υποχρεωμένοι να τηρήσουν το προεκλογικό τους πρόγραμμα και να φανούν συνεπείς στην προτίμηση του λαού. Κανένα Σύνταγμα όμως δεν προβλέπει ότι η εντολή είναι συνεταιρική και δεσμεύει και τρίτους, άρα υπόσχεσαι μόνο αυτά που μπορεί να εφαρμόσεις βασιζόμενος στις δικές σου δυνάμεις, διαφορετικά έχεις εξαπατήσει τον λαό.

Τώρα ανοίγουν διάπλατα τα μάτια και διαπιστώνουν κατάπληκτοι αυτό που είχε γραφεί και ειπωθεί χιλιάδες φορές από όσους κατηγορούσαν ως γερμανοτσολιάδες. Ότι κανείς δεν είναι αξιωματικά υποχρεωμένος να σε δανείζει και μάλιστα να τον βρίζεις κι από πάνω. Οι δανειστές είναι σκληροί, λέει, ευχαριστώ πολύ, τους ήξερες και από πριν για αυτό τους έλεγες και τοκογλύφους. Οι δανειστές δεν ήσαν διαφορετικοί, πιο διαλλακτικοί, όταν διαπραγματεύονταν με τον Σαμαρά. Εσύ ο ίδιος κατήγγειλλες την αναλγησία τους απέναντι στον ελληνικό λαό, αλλά διαφήμιζες και τη διαπραγματευτική σου δεινότητα που θα τους κάμψει. Τι έχει αλλάξει τώρα μπροστά στα έκπληκτα, αθώα μάτια σου; Τίποτα. Δεν υπάρχουν αθώοι σε αυτήν την ιστορία, μόνο υποκριτές, που έκρυβαν την αλήθεια για να κατακτήσουν μία ώρα αρχύτερα την εξουσία, και αφελείς, που ήθελαν να ακούνε μόνο τις καλές ειδήσεις. Φυσικά υπάρχουν και οι συνεπείς, οι εχθροί της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απλώς αναρωτιέσαι γιατί δεν βρίσκονται στο ΚΚΕ.

Τέσσερις μήνες σπατάλησαν οι πονηροί για να πείσουν τους αφελείς ότι γίνεται σκληρή, υπερήφανη διαπραγμάτευση, για πρώτη φορά. Τέσσερις μήνες διαφήμιζαν τις κόκκινες γραμμές τους που κανείς δεν συνειδητοποιούσε ότι άλλαζαν διαρκώς θέση. Προχτές ήρθε ο λογαριασμός αυτής της κούφιας περηφάνιας και ήταν ασήκωτος. Οι ίδιοι ομολογούν πια επισήμως ότι βρίσκονται ακόμα στην αφετηρία της διαπραγμάτευσης, αλλά μία αφετηρία πολύ χειρότερη από εκείνη των προκατόχων τους, έχοντας ταυτοχρόνως απεμπολήσει τη μόνη πραγματικά ευεργετική αλλαγή που έγινε στην Ευρώπη, δηλαδή την ποσοτική χαλάρωση. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Οι κανόνες είναι οι ίδιοι, οι εταίροι επίσης, οι συνθήκες πιο ευνοϊκές, ο μόνος παίκτης που άλλαξε και πέτυχε θεαματικά χειρότερο αποτέλεσμα είσαι εσύ. Το ‘χω ξαναγράψει, και τα γραπτά δεσμεύουν, ότι είμαι απολύτως σίγουρος ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα υπογράψει συμφωνία στο τέλος. Είναι αρκετά έξυπνος για να μη συνδέσει το όνομά του με την καταστροφή της χώρας αλλά δυστυχώς αρκετά πονηρός ώστε αυτές τις λαστιχένιες κόκκινες γραμμές να τις τραβήξει μέχρι το χείλος του γκρεμού

Εκλογές γιατί;

Μου είναι εντελώς ακατανόητο. Τι σημαίνει εάν οι εταίροι επιμείνουν σε αυτά τα μέτρα πάμε για εκλογές; Αυτό δηλαδή που λένε σήμερα πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης. Ποιο θα είναι το σύνθημα πχ του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές αυτές; Ψηφίστε μας για να εφαρμόσουμε τα μέτρα; Ψηφίστε μας για να πάμε περισσότερο ενισχυμένοι στις διαπραγματεύσεις και να ξαναπούμε όχι στα μέτρα; Ή ψηφίστε μας για να πάμε σε ρήξη, έξοδο από την ευροζώνη, επιστροφή στη δραχμή κλπ;  Επειδή φαντάζομαι πρέπει κάτι να προτείνει ένα υπεύθυνο κόμμα και όχι να κάνει τον Πόντιο Πιλάτο. Και τι θα πουν τα άλλα κόμματα άραγε;

Και αν επικρατήσει αυτός ο συνασπισμός κομμάτων που θα λέει όχι στα μέτρα χωρίς οριστική ρήξη, που είναι πολύ πιθανό, αυτό σημαίνει ότι αυτόματα οι δανειστές θα αλλάξουν άποψη και δεν θα μας τα ζητάνε πλέον; Που στηρίζεται αυτό το επιχείρημα που οι Ευρωπαίοι έχουν επανειλημμένα απορρίψει;

Δεν είναι προτιμότερο σε περίπτωση που οι διαπραγματεύσεις όντως οδηγηθούν σε αδιέξοδο για τον Τσίπρα να συγκαλέσει ένα συμβούλιο αρχηγών κομμάτων υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και εκεί να υπάρξει μια απόφαση με τη μέγιστη πολιτική συναίνεση; Που πιθανόν θα πρέπει να συνδυαστεί και με ανασχηματισμό της Κυβέρνησης με τη συμμετοχή και άλλων κομμάτων; 

Κάποια απάντηση στα ερωτήματα αυτά; Κάποιος ψύχραιμος βρε παιδιά; Κάποιος με κοινή λογική;

ΥΓ: Το άρθρο του Τσίπρα στην Monde θα μνημονεύεται κάποτε ως τεράστιο ιστορικό λάθος.

Εντατικό Σεμινάριο Καπιταλισμού

Πάνω από τέσσερις μήνες τώρα συζητάμε για έντονες διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους “θεσμούς”, σκληρές και παράλογες απαιτήσεις των δανειστών και σθεναρή αντίσταση και κόκκινες γραμμές από την ελληνική πλευρά.

Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει! 

Αυτό που γίνεται στην πραγματικότητα όλο αυτό τον καιρό είναι ένα εντατικό σεμινάριο “εισαγωγής στον σύγχρονο καπιταλισμό”, που παρακολουθούν ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του. Και που μέχρι στιγμής έχουν αποδειχτεί ανεπίδεκτοι μαθήσεως,

Proverb του Steve Reich ή "πόσο μια μικρή σκέψη μπορεί να γεμίσει μια ολόκληρη ζωή"

“Πόσο μια μικρή σκέψη μπορεί να γεμίσει μια ολόκληρη ζωή” (“How small a thought it takes to fill a whole life!”), σε ελεύθερη μετάφραση.

Αυτό το σύντομο κείμενο του Ludwig Wittgenstein στάθηκε η αιτία της έμπνευσης του συνθέτη Steve Reich (γεν. 1936), που πρόσφατα χαρακτηρίστηκε από τους New York Times ως ο μεγαλύτερος εν ζωή συνθέτης.

Το κομμάτι του Proverb εκτελείται από τρεις σοπράνο, δύο τενόρους και ένα μικρό μουσικό σύνολο. Οι φωνές επαναλαμβάνουν αυτή τη μοναδική φράση του Wittgenstein ξανά και ξανά σε επάλληλους μουσικούς συνδυασμούς. 

Ο ακροατής συλλαμβάνει με βαθμιαίο τρόπο τη βασική ιδέα: “πόσο μια μικρή σκέψη μπορεί να γεμίσει μια ολόκληρη ζωή, ή πόσο μια μικρή γραμμή μπορεί να γεμίσει μια ολόκληρη σύνθεση".

Νομίζω ότι πρόκειται πραγματικά για ένα αριστούργημα!

Δημοκρατία και Δικαιοσύνη

Η δημοκρατία πρέπει να κρίνεται όχι μονάχα από τους θεσμούς που υπάρχουν επίσημα, αλλά από το βαθμό στον οποίο διαφορετικές φωνές από διαφορετικά στρώματα πολιτών μπορούν πραγματικά να ακουστούν.

Από το βιβλίο του Amartya Sen “The Idea of Justice”

Πορτοκάλογλου και αριστερός φασισμός

Οι παρθενογενημένοι και άμωμοι εκ των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ παρεξηγήθηκαν με αυτό το τραγούδι του Πορτοκάλογλου! 

Ένα τραγούδι που μιλά για την κρίση, που περνά η χώρα μας.

Έχουν ξεσηκωθεί στα social media και μιλούν για ότι πιο προσβλητικό και αισχρό έχουν ακούσει τα τελευταία χρόνια και τον παρομοιάζουν με τον Πάγκαλο!!!

Τους πείραξε ιδιαίτερα ο στίχος: "νικητές και νικημένοι όλοι χάσαμε μαζί"

Μέχρι που μπορεί αν φτάσει άραγε ο αριστερός φασισμός; 

Εγώ προσωπικά τον συγχαίρω τον Πορτοκάλογλου. Μακάρι να βρει μιμητές! 

Και να καταλάβουμε όλοι ότι πρέπει να μπει τέλος στον τεχνητό διχασμό, που επιδιώκουν οι φανατικοί και των δύο άκρων.

Τίτος Πατρίκιος

Από συνέντευξη του Τίτου Πατρίκιου

" Σκέφτομαι τη γνωστή φράση του Καζαντζάκη, που είχε συνεπάρει και εμένα. 'Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος'. Από καιρό λέω το αντίθετο. 'Πάντα ελπίζω σε κάτι. Πάντα φοβάμαι για κάτι. Πάντα προσπαθώ να γίνω ελεύθερος'. Έτσι προσπαθώ να συμπεριφέρομαι, αλλά δεν σημαίνει ότι το πετυχαίνω πάντα".

Απογοήτευση…

Ομολογώ ότι δεν έχω διάθεση να γράψω τελευταία. Είναι τέτοια η κατάσταση που βιώνουμε στη χώρα τούτη, ώστε κάθε σώφρων άνθρωπος δεν μπορεί παρά να νοιώθει τεράστια απογοήτευση.

Ένας λαός κακομαθημένος από τους πολιτικούς που τον κυβερνούν τόσα χρόνια έφερε στην εξουσία ένα νέο πολιτικό και μια παράταξη, που τον έπεισε πρώτον ότι δεν συμμετείχε στη διαφθορά και δεύτερον ότι θα βελτίωνε την κατάστασή του. Με ένα κρεσέντο άκρατου λαϊκισμού και απίθανων ψεμάτων. Επειδή και στη διαφθορά συμμετείχαν, αν δει κανείς πόσα από τα στελέχη τους είχαν πόστα και στις προηγούμενες κυβερνήσεις ή εκμεταλλεύθηκαν την κατάσταση για να πλουτίσουν, αλλά και κανένας τους τόσα χρόνια δεν έλεγε κουβέντα για τις υπερβολές που γίνονταν στη χώρα με τον  συνεχή δανεισμό και τον υπερτροφικό και κυρίως αντιπαραγωγικό δημόσιο τομέα, που η αυτή η αριστερά ήθελε πάντοτε να τον κάνει ακόμη μεγαλύτερο.

Αυτό όμως που με ενοχλεί περισσότερο είναι ο λαϊκισμός και η προσπάθεια να μοιραστεί η Ελλάδα σε “εμάς” και τους άλλους”. Όποιος τους κάνει κριτική ανήκει στην πέμπτη φάλαγγα και είναι έμμισθο όργανο κάποιων συμφερόντων. Καταστρέφουν την παιδεία, μάχονται την τεχνολογική εξέλιξη και υπάρχει μεγάλος φόβος να κάνουν την Ελλάδα απόβλητη στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Είναι ένας συρφετός μετρίων ανθρώπων, με ιδεοληψίες και εμμονές, που δεν έχουν τη δυνατότητα να δουν πέρα από το στενό κομματικό και συντεχνιακό τους συμφέρον.

Και το χειρότερο απ΄όλα είναι ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή καμιά υγιής πολιτική δύναμη να αντιπαρατεθεί σε αυτή τη λαίλαπα του λαϊκισμού και της μετριότητας. 

Γιατί τα παραδοσιακά μεγάλα κόμματα όχι μόνο πλήρωσαν τα σφάλματα τριάντα ετών, αλλά και δεν διαθέτουν ηγέτες με ανάστημα, που θα μπορούσαν να  αντιταχθούν στο λαϊκισμό και να εμπνεύσουν ένα λαό που δεν έχει μάθει να επιδιώκει την αριστεία και την αξιοπρέπεια, που τόσο υποκριτικά επικαλούνται οι λαϊκιστές. 

Η χώρα βουλιάζει….και δυστυχώς βουλιάζει στη λάσπη, όπου κανένα σωσίβιο δεν μπορεί να τη σώσει…. 

Λύση αντί συμφωνίας!

Αυτή η κυβέρνηση (τρόπος του λέγειν) ασχολείται κυρίως με τους ορισμούς και τις λέξεις. Έχει κάτι σαν φετίχ, ας πούμε με το πως ονομάζει τα πράγματα, που μας σερβίρει.

Μετά την τρόικα που έγιναν θεσμοί, την αλλαγή του ονόματος της διαπραγματευτικής ομάδας και όλα τα άλλα παρεμφερή, τώρα βρήκε και τον πρωτότυπο τρόπο που θα μας πασάρει το νέο μνημόνιο.

Θα μας πει ότι συμφωνία με τους εταίρους δεν υπάρχει, επειδή υπάρχουν οι γνωστές κόκκινες γραμμές, αλλά επειδή ο λαός μας δεν θέλει τη ρήξη, θα βρούμε με τους εταίρους, μια “λύση”. Η οποία δεν θα απηχεί μεν τις απόψεις της κυβέρνησης, αφού θα περιέχει έντονα αντιεργατικά και υφεσιακά μέτρα (αν δεν είναι υφεσιακά μέτρα η φορολογική καταιγίδα που έρχεται, τότε τι είναι), αλλά τι να κάνουμε είναι μια κάποια “λύση” στο αδιέξοδο.

Δεν συμφωνούμε λοιπόν, αλλά θα βρούμε μια “λύση”. 

Έ, ρε δέσιμο που θέλουν!

Μεσαιωνικό ΣΥΡΑΝΕΛΑ !!

Τι άλλο θα δούμε από την κυβέρνηση ΣΥΡΑΝΕΛ!

Θαυματουργά οστά περιφέρονται σε νοσοκομεία με τη συνοδεία του Υπουργού Υγείας!

Αφού προηγουμένως έγιναν δεκτά με τιμές αρχηγού κράτους! Μέσα σε κοσμοσυρροή (=ψηφαλάκια ).

Και όπως εύστοχα ειπώθηκε: επί ΣΥΡΑΝΕΛ δύο αρχηγοί κράτους μας επισκέφθηκαν. Το Άγιο Φως και τα οστά της Αγίας Βαρβάρας!

Ο Μεσαίωνας της πρώτης φοράς αριστεράς. Αν κανείς υπολογίσει και τα μέτρα για την Παιδεία πρόκειται για εξαιρετικά συνεπή πολιτική.  

Όταν μας κόψαν τα φτερά

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου.

Μουσική: Ηλίας Ανδριόπουλος.

Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου & παιδική χορωδία «Εύγηρος» Κεφαλλονιάς, «ΞΕΝΕΣ ΠΟΡΤΕΣ», 1985.

Όταν μας κόψαν τα φτερά

είπες «αυτά είναι τυχερά

και κάποιος θα μας νιώσει»

μα έχει περάσει ο καιρός

κι ούτε καημός ούτε θεός

μας τα 'χει ξαναδώσει.

Με τα δικά μας τα φτερά

όλοι πετάξαν στη χαρά

κι ας ήταν κολασμένοι

κι εμείς με τόσα ιδανικά

βρεθήκαμε στα ξαφνικά

να 'μαστε προδομένοι.

«Κάποτε κάποιοι ουρανοί

θα 'ναι δικοί μας», είχες πει

«και θα τους μοιραστούμε»

μα χρόνια πέρασαν πικρά

κι ούτε γι' αστείο μια φορά

δεν ήταν να τους δούμε.

Με τα δικά μας τα φτερά

όλοι πετάξαν στη χαρά

κι ας ήταν κολασμένοι

κι εμείς με τόσα ιδανικά

βρεθήκαμε στα ξαφνικά

να 'μαστε προδομένοι.

Ακροβατικά υψηλού ρίσκου...

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου από την Καθημερινή.

Το σλόγκαν του σημερινού Έλληνα (λίγο πριν την πτώχευση)

Είμαστε όλοι ...συνανεύθυνοι!

Άνοιξη...

Χρώματα Άνοιξης από τον κήπο μας...

Της Δικαιοσύνης Μέθη Ποθητή….

“ Το κρασί έχει τον τρόπο να μαθαίνει στο Θεό διαίρεση: Όλα τα αγαθά που άδικα έχει μοιράσει στους θνητούς με το μεθύσι ανακατώνονται δίκαια. Ο καθένας γίνεται και έχει ότι θέλει.”

Από το “Περί Μέθης” του Κωστή Παπαγιώργη

Γεφύρια στη Δυτική Θεσσαλία

Σήμερα πήγαμε μια πολύ όμορφη εκδρομή στη Δυτική Θεσσαλία στην περιοχή της Πύλης και της Ελάτης.

Είδαμε δύο πολύ όμορφα γεφύρια, εκείνο του Αγίου Βησσαρίωνα και της Παλαιοκαρυάς.

Το δεύτερο ήταν σαφώς πιο εντυπωσιακό, καθώς στέκει μπροστά σε ένα καταρράκτη.

Ακολουθούν μερικές φωτογραφίες για του λόγου το αληθές.

Leonard Cohen: Waiting for the Miracle

Με νοσταλγική διάθεση.....

Κορίτσι καλεί Μανώλη Γλέζο

Από το Κορίτσι του διπλανού πόρταλ  στο protagon.gr 

Αγαπητέ κύριε Γλέζο,

Το ξέρω ότι δεν με ξέρετε αλλά αν με ξέρατε θα ξέρατε ότι εμένα από μικρή κόβει το μάτι μου. Σας κόβω λοιπόν για καλό άνθρωπο. Μα τον Τουτάτη, πολύ θα θελα να σας έχω μπαμπά ή θείο, να βρισκόμαστε μια στην τόσο να πίνουμε κανένα ουζάκι στον ήλιο και να λέμε ό,τι να 'ναι. Φαίνεστε τέλειος για ουζάκι στον ήλιο. Αλλά στην πολιτική ανάλυση… πώς να το θέσω ευγενικά για να μη χάσω την προοπτική της ουζοποσίας μαζί σας… δεν το 'χετε. Είπατε ας πούμε χτες ότι έσφαλε ο Πανούσης που κατέλυσε το πανεπιστημιακό άσυλο. Το πανεπιστημιακό άσυλο, ξέρετε, εξασφαλίζει τη διακίνηση των ιδεών των φοιτητών, αλλά όταν μπουκάρει μέσα και κλειδώνεται η σάρα η μάρα και το κακό συναπάντημα (που βασικά τρολάρει τον ΣΥΡΙΖΑ για να διαπιστωθεί ποιος την έχει μεγαλύτερη την αριστεροσύνη), δεν διακινείται απολύτως τίποτα, ούτε ιδέες, ούτε φοιτητές, ούτε καθηγητές. Κανένας μπάφος μόνο μπορεί να διακινείται για να γουστάρουν οι έγκλειστοι γιατί δεν περνάει η άτιμη η ώρα.

Έπειτα, είπατε πως δεν είναι δουλειά του υπουργού το θέμα, ούτε χρειαζόταν καταστολή. Οι καθηγητές, λέει, έπρεπε να πάνε να συνομιλήσουν με τα «παιδιά» που κατέλαβαν το πανεπιστήμιο και να τα βρούνε μεταξύ τους. Πρώτα απ΄ όλα κύριε Γλέζο μου, εσάς αν μπούκαραν στο σπίτι σας 10-12 άστεγοι και (ΠΡΟΣΟΧΗ) σας κλειδώνανε έξω, θα αρχίζατε συνομιλίες μαζί τους ώστε με την τέχνη της ρητορικής να τους πείσετε να σταματήσουν να σας ρημάζουν το ψυγείο και το σαλόνι αφήνοντάς σας στο κρύο και στα αγιάζι; Και αν δεν είσαι ο Δημοσθένης ο ρήτωρ τι γίνεται; Ζητάς τη βοήθεια του κοινού, του Βαγγέλη του Βενιζέλου που έχει μεγάλο ταλέντο στα χείλη, ή το παίρνεις απόφαση και πας εσύ στο στέκι τους στη γωνία Κοραή και Ακαδημίας που δεν μπάζει;

Έπειτα, άντε και αποφασίζουν οι καθηγητές να συνομιλήσουν. Με ποιον και σε ποια γλώσσα; Οι καταληψίες αφενός δεν γούσταραν να τα βρουν με κανέναν καθηγητή και αφετέρου ήταν κομματάκι παράξενο παρεάκι: Κάτι μικρά αναρχοφρικιά, δυο πενηντάρηδες που κάνουν καψόνια στα Εξάρχεια καμιά τριανταριά χρόνια τώρα, ένα λαμόγιο συνεργός του Παλαιοκώστα που είχε κάνει απαγωγή για λύτρα, ένας Πολωνός διακινητής ναρκωτικών και -το κλου- δυο Αλγερινοί που έμεναν το βράδυ λουξ στη Μεγάλη Βρετάνια και το πρωί την έβγαζαν στην κατάληψη (η επιτομή του σαλονιού και του λιμανιού). Οπότε φαντάσου τώρα να ξεκινήσει ο εξηντάρης ο καθηγητής, χαρτογιακάς φάση, που έφαγε τον κώλο του στις βιβλιοθήκες και όχι στα κέντρα εκμάθησης τζούντο, να χτυπήσει την πόρτα και να πει:

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Καλημέρα σας. Επιτρέπεται;

ΚΑΤΑΛΗΨΙΑΣ ΠΟΛΩΝΟΣ: Kim jestes idiota mother fucker?

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Παρακαλώ είναι διαθέσιμος κανείς ελληνόφωνος;

ΚΑΤΑΛΗΨΙΑΣ ΑΛΕΡΙΝΟΣ: elmaout Allah akbar!

ΚΑΘΙΗΓΗΤΗΣ: Για τ΄ όνομα του θεού! Ούτε ένας δεν έχει πάρει προφίσιενσι; Μιτελστούφε; Με ποιον να συζητήσω τα καυτά ζητήματα της σχολής μας;

Σκάει ελληνάρα φρικιό

ΕΛΛΗΝΑΡΑ-ΦΡΙΚΙΟ: Τι θες εδώ ρε μαλάκα και μας πρήζεις τα ούμπαλα;

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Ήρθα να επιλύσουμε ειρηνικά τις διαφορές μας.

ΓΚΟΜΕΝΑ ΕΛΛΗΝΑΡΑ-ΦΡΙΚΙΟΥ, ΦΡΙΚΙΟ ΕΠΙΣΗΣ: Αντε γαμήσου που θες και συνομιλίες μωρή αστική σαπίλα

ΑΛΕΡΙΝΟΣ Νο2: Μeda tani apila?

ΓΚΟΜΕΝΑ ΦΡΙΚΙΟΥ: Χέσε μας ρε μαλάκα κι εσύ που θα σου κάνω τη λιγκουαφόν. Τώρα μιλάω με τη λούγκρα

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Ποια είναι η κυρία; Ο κύριος Γλέζος πάντως συνιστά να συνομιλήσουμε μεταξύ μας. Αλλιώς θα αναλάβει ο Πανούσης.

19χρονο ΚΑΜΕΝΟ ΦΡΙΚΙΟ: Ποιος Πανούσης; Η Τζιμάρα; Γουστάρω!

Καταλαβαίνετε κύριε Γλέζο μου πως αυτή η συνομιλία δεν οδηγεί κάπου. Όπως και οι προτάσεις σας. Γι αυτό σας λέω, είστε για ένα ουζάκι;

Υπάρχει ελπίδα για μια κυβέρνηση της Αριστεράς;

Ομολογώ ότι θα ήθελα να είναι διαφορετική η "για πρώτη φορά αριστερά" κυβέρνηση Τσίπρα.

Μια κυβέρνηση με πραγματικά αριστερό πρόσημο, η οποία ανεξάρτητα από τις αντικειμενικές δυσκολίες στα καθαρά οικονομικά θέματα, θα προωθούσε τουλάχιστον εκείνες τις δομικές αλλαγές στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας, που υπήρξαν πάγιες θέσεις της αριστεράς.

Αναφέρω ενδεικτικά δύο πολύ σημαντικές παρεμβάσεις, που θα έδιναν ένα αναμφισβήτητο στίγμα διαφορετικότητας από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και θα δικαιολογούσαν την αναγκαιότητα της ψήφου του ελληνικού λαού.

Η μία είναι η αλλαγή του εκλογικού νόμου και η θέσπιση της απλής αναλογικής. Και η δεύτερη ο απόλυτος διαχωρισμός της εκκλησίας από το κράτος. 

Και τα δύο υπήρξαν προεκλογικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης. Και το δύο δεν δημιουργούν αρνητική επίπτωση στην οικονομία, ώστε να δημιουργούν προβλήματα στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους. Και όμως η κυβέρνηση τηρεί “σιγήν ιχθύος”. 

Ελπίζω να είναι απλά θέμα προτεραιοτήτων και ότι σύντομα θα έχουμε εξελίξεις στα θέματα αυτά. Και ότι τα βήματα θα είναι αποφασιστικά και προς τη σωστή κατεύθυνση και δεν θα επαναληφθεί το φαινόμενο των αποσπασματικών και οπισθοδρομικών μέτρων, που παίρνονται εσπευσμένα στον τομέα της εκπαίδευσης.

Οφείλω να τονίσω ότι δεν μου αρέσει καθόλου ο τρόπος που η κυβέρνηση αυτή υπέκλεψε την ψήφο του ελληνικού λαού τάζοντας πράγματα που ήξερε ότι δεν μπορούσε να επιτύχει. Η πορεία προς νέες εκλογές ή δημοψήφισμα δεν αποτελεί πράξη ευθύνης, αλλά αναζήτηση συνενόχων και προσπάθεια απεμπλοκής από πιθανές μελλοντικές εξεταστικές επιτροπές. Πράγματα που δεν τιμούν τους σημερινούς κυβερνώντες με δεδομένες τις μέχρι τώρα κινήσεις τους, αλλά και τις θέσεις που είχαν πάρει στο παρελθόν.

Παρά όμως αυτές τις προφανείς μου επιφυλάξεις θέλω να δηλώσω ότι επιθυμώ διακαώς η κυβέρνηση αυτή να πετύχει. Όχι κυρίως επειδή μια επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση θα είναι ήττα για τη χώρα και το λαό μας, που θέλησε να αντιδράσει σε αυτά που έχει υποστεί μέχρι σήμερα. Αλλά επειδή η πιθανότερη εξέλιξη σε μια αποτυχία της σημερινής κυβέρνησης θα είναι μια ακροδεξιά στροφή με τρομακτικές συνέπειες για τη χώρα μας.

Και μια επισήμανση: η μόνη περίπτωση προσφυγής σε εκλογές, που θα είχε νόημα, θα ήταν αν η κυβέρνηση μετά την επιτυχή κατάληξη των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους και την επίτευξη ενός κάποιου όχι πολύ επώδυνου συμβιβασμού, ζητούσε από τους πολίτες να της δώσουν την δυνατότητα να εφαρμόσει ένα πραγματικά αριστερό πρόγραμμα διακυβέρνησης, δίνοντάς της τη δυνατότητα να απαλλαγεί από την ακατανόητη και προσβλητική για την ιστορία του αριστερού κινήματος συνεργασία με τους ΑΝΕΛ..

Όλα αυτά βέβαια με την απαραίτητη προϋπόθεση της αλλαγής του εκλογικού νόμου, επειδή οποιαδήποτε μεγάλη αλλαγή δεν μπορεί να στηριχτεί σε πλασματικές κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες. Εάν ο λαός θέλει πραγματικά να αλλάξει ο τρόπος διακυβέρνησης θα πρέπει να στείλει στη βουλή δυνάμεις και πρόσωπα, που με τη συναίνεση και τη συνεργασία θα οδηγήσουν τη χώρα σε μια νέα προοδευτική πορεία. 

Μεταμφιεσμένοι υπουργοί

Παραθέτω άρθρο του Ανδρέα Πετρουλάκη, από το protagon.gr, με το οποίο συμφωνώ.

Οι συνδικαλιστές καθηγητές τι λένε όταν κηρύσσουν απεργία στη διάρκεια των εξετάσεων; «Αγωνιζόμαστε για μια καλύτερη Παιδεία και ένα καλύτερο μέλλον των παιδιών σας, και ελπίζουμε η Κυβέρνηση να μην πάρει την απόφαση να παίξει με την αγωνία των μαθητών μέσα στις εξετάσεις». Τι λένε οι συνδικαλιστές απεργοί των μέσων μεταφοράς; «Αγωνιζόμαστε για καλύτερες συγκοινωνίες και δεν πιστεύουμε ότι η Κυβέρνηση θα τολμήσει να συνεχίσει την ταλαιπωρία των πολιτών». Ομοίως η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ κατηγορεί τον υπουργό για το μπλακ άουτ που η ίδια αποφασίζει, οι αγρότες για την ταλαιπωρία των οδηγών από τα μπλόκα τους και πάει λέγοντας. Είναι ακριβώς αυτό που κάνουν ορισμένοι τωρινοί υπουργοί.

Από πόσους έχουμε ακούσει ότι η Κυβέρνηση έχει τις κόκκινες γραμμές της και ελπίζουν οι δανειστές να μην αποφασίσουν τον θάνατο της χώρας; Πόσο συχνά ακούμε ότι η κυβέρνηση είναι ανυποχώρητη και πέφτει το βάρος στους εταίρους να υποχωρήσουν για να σώσουν την Ελλάδα; Δηλαδή υπουργοί συνδικαλιστές. Δεν έχουν αντιληφθεί τον ρόλο τους, ότι ακριβώς οι ίδιοι είναι επιφορτισμένοι να κάνουν ό,τι χρειάζεται για να μην πεθάνει η χώρα. Δεν έχουν καταλάβει ότι αυτοί είναι τώρα η Εκτελεστική Εξουσία που πρέπει να κάνει τις ασφαλέστερες για τον τόπο επιλογές, και δεν είναι μία συντεχνιακή ομάδα πίεσης αυτών που παίρνουν τις αποφάσεις. Και το σουρεαλιστικό είναι ότι αυτό το κάνουν ακριβώς τη στιγμή που διαφημίζουν πόσο υπερήφανη είναι αυτή η Κυβέρνηση, που στην ουσία έχει εκχωρήσει το μέλλον μας στα χέρια άλλων.

Άλλη κατηγορία είναι οι υπουργοί σχολιαστές. Όπως ο αναπληρωτής Προστασίας του Πολίτη. Που προειδοποιεί ότι στις Σκουριές θα έχουμε νεκρό. Μα είναι αυτός που ακριβώς θα έπρεπε να είναι ο παραλήπτης της προειδοποίησης, για να κάνει το παν προκειμένου να αποφευχθεί η δραματική αυτή εξέλιξη, και όχι ο αποστολέας. Υπουργοί σχολιαστές είναι πολλοί, που συνήθως περιγράφουν την πολιτική κατάσταση με τον τρόπο που την έβλεπαν ως αντιπολίτευση και συνεχίζουν να δίνουν πολιτικό αγώνα εναντίον της τωρινής αντιπολίτευσης σαν να πάγωσε ο χρόνος τον περασμένο Δεκέμβριο.

Έχουμε, φυσικά, και την Πρόεδρο της Βουλής. Που όταν δεν παριστάνει την καναλάρχισσα κάνει συστηματική αντιποίηση ρόλου υπουργών για να μην πω και του Πρωθυπουργού. Κάνει εξωτερική πολιτική, οικονομική πολιτική και λίγο Ενόπλων Δυνάμεων. Πραγματοποιεί μία καθόλα εξωθεσμική κομματική εκδήλωση στη Βουλή, με ευκαιρία την πρωτοβουλία που η ίδια (από πού και ως πού) πήρε για τη διερεύνηση του χρέους, με μόνο αποτέλεσμα να δημιουργεί μεγάλα προσκόμματα στους οικονομικούς υπουργούς που πραγματικά εργάζονται για να επιτύχουν συμφωνία με τους δανειστές. Ένα θέατρο εσωτερικού παραλόγου που δεν τολμούν να εξάγουν στην Ευρώπη και την Ουάσιγκτον αλλά αγνοούν ότι σήμερα τα πάντα εξάγονται αυτομάτως. Το one woman show της κ. Κωνσταντοπούλου είναι ανεξάντλητο και πολυσχιδές και τις περισσότερες φορές φυτρώνει εκεί που δεν σπέρνουν Προέδρους Βουλής.

Και ασφαλώς στην εκδήλωση παρέστη και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Για να επικυρώσει με το βάρος του αξιώματός του την παρότρυνση στον ελληνικό λαό να ελέγξει και να διαγράψει το χρέος μόνος του, σύμφωνα με το αδιανόητο διαφημιστικό τρέιλερ. Και αν είχαν οι δανειστές αμφιβολία, ότι δεν πρόκειται δηλαδή για κάτι παραπάνω από ένα γραφικό πυροτέχνημα εσωτερικής κατανάλωσης, η παρουσία του Προέδρου φρόντισε να τη διαλύσει. Σαν να ήταν βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος πήρε μέρος σε μία κομματική εκδήλωση, απόντων των ηγετών της αντιπολίτευσης, μέσα στην αίθουσα του Κοινοβουλίου, και αφού μίλησε κάθισε και στα έδρανα του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι όμως ο αρχηγός του κράτους και όχι συμπολιτευόμενος βουλευτής.

Γιατί κανείς δεν κάνει τη δουλειά του; Γιατί δεν έχουν επίγνωση του ρόλου για τον οποίο εξελέγησαν; Είναι η απειρία, είναι που έτσι γίνονται τα πράγματα στην πρώτη φορά αριστερά, είναι το προσωπικό τους ταμπεραμέντο, είναι που δειλιάζουν να αναλάβουν τις πραγματικές τους ευθύνες σε αυτήν την καυτή συγκυρία; Πάντως παραπήγε το φαινόμενο της μεταμφίεσης, όχι μόνο λέξεων πια αλλά και ρόλων- επιτέλους οι Πρόεδροι πρέπει να είναι Πρόεδροι, οι υπουργοί πρέπει να είναι υπουργοί, και έχει έρθει η ώρα να κυβερνήσουν.

Διαπίστωση

Είναι γεγονός!

Παρά λίγο για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ!

Κυριολεκτικά περάσαμε ΣΥΡΙΖΑ!

Το καθοριστικό τεστ

Η πραγματική δοκιμασία για τη συνοχή του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης ΣΥΡΑΝΕΛ δεν είναι οι διαπραγματεύσεις με τους εταίρους και τα μέτρα που θα παρθούν, ούτε η αθέτηση των προεκλογικών δεσμεύσεων.

Είναι η αντίδραση στις προκλήσεις των αναρχικών, όπως αυτή με τη κατάληψη της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ. 

Σκεφτείτε να μπουν τα ΜΑΤ στο κτίριο του Πανεπιστημίου με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ!

Πεντοζάλη και Ζάλογγο.

Ο Οίκος Fitch υποβάθμισε την Ελλάδα κατά τρεις μονάδες. 

Θα άκουσαν φαίνεται τον Τσίπρα, που έλεγε προεκλογικά και συγκεκριμένα στις 13/12/14 στην Κρήτη, ότι εμείς «Θα παίζουμε λύρα και οι αγορές θα χορεύουν πεντοζάλη».

Ελπίζω να μην ετοιμαζόμαστε για έναν άλλο χορό στον οποίο έχουμε διακριθεί, δηλαδή εκείνον του Ζαλόγγου.