Κάποιοι καλοί φίλοι μου είπαν ότι με τα γραφόμενά μου των τελευταίων ημερών δείχνω να έχω αλλάξει στάση απέναντι στο φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ.
Θα προσπαθήσω λοιπόν να βάλω τα πράγματα στη θέση τους.
1. Μακάρι να είχα αλλάξει άποψη για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Πρόεδρό του. Θα ήμουν τώρα περισσότερο ήρεμος, αφού μάλιστα έκανα πρόβλεψη για νίκη του. Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι εκτιμώ ότι ο λόγος του Τσίπρα είναι αυτή τη στιγμή πιο πειστικός στα αυτιά πολλών συμπατριωτών μας, ιδιαίτερα των νεότερων και εκείνων που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση. Και αυτό κατά την γνώμη μου τον κάνει φαβορί για την πρωτιά. Διευκρινίζω επίσης ότι εγώ δεν πρόκειται να τον ψηφίσω.
2. Έγραψα ακόμη ότι αν νικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και κάνει κυβέρνηση είναι καλύτερο για τη χώρα να δεχτούμε την πραγματικότητα αυτή και να βοηθήσουμε, ώστε να μην έχουμε ένα νέο διχασμό. Φοβούμαι είναι αλήθεια ότι στην περίπτωση ήττας του ΣΥΡΙΖΑ το κλίμα στην κοινωνία θα είναι έκρυθμο και ο διχασμός θα επιταθεί. Είναι αυτός λόγος να τον στηρίξουμε προεκλογικά; Και βέβαια όχι! Είναι η άλλη πλευρά της τρομοκρατίας, για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί τους αντιπάλους του. Εγώ μιλώ για μετεκλογική αποδοχή του αποτελέσματος, σε περίπτωση νίκης του ΣΥΡΙΖΑ και την ανάγκη βοήθειας, όχι για να πετύχει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ως αυτοσκοπός, αλλά για να σωθεί η χώρα. Και για να σωθεί θα πρέπει να πετύχει αυτή η κυβέρνηση. Άλλα περιθώρια δεν υπάρχουν.
3. Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν πραγματικό κομματικό ακροατήριο 4-5% του λαού. Αυτό το παραδέχονται και οι ίδιοι (ακούσαμε τι είπε ο Τσίπρας στη Στάη). Αυτή τη στιγμή, όμως, με τους χειρισμούς, τους δικούς του αλλά κυρίως του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, με τη συνθηματολογία τύπου Ανδρέα του 80, που αυτή είναι που αρέσει στο μέσο Έλληνα, έχει συστρατεύσει ένα μεγάλο μέρος του λαού. Αυτό είναι γεγονός, είτε μας αρέσει είτε όχι.
4. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι κρίμα για την ελληνική αριστερά να πλησιάζει την εξουσία με τέτοιο τρόπο, που μόνο καλά δεν προϊδεάζει για το μέλλον. Επειδή, όμως, ακριβώς, μέσα στα τεράστια μειονεκτήματα ενός συνονθυλεύματος συνιστωσών υπάρχουν και μερικά πλεονεκτήματα, αυτά οφείλουμε να τα αξιοποιήσουμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει. Και μόνον αν ο λαός σταθεί κριτικά μεν, αλλά με συμμετοχή στα δρώμενα και όχι με στείρα αντιπολίτευση, μπορεί να επηρεάσει έτσι ώστε να έχουμε όσο γίνεται θετικές εξελίξεις. Το βάρος της εξουσίας θα αναγκάσει την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να ζητήσει συμμαχίες από κοινωνικές ομάδες. Αν ανταποκριθούν σωστά θα έχουν ίσως μεγαλύτερη επιρροή από τις συνιστώσες. Γιατί και ο Τσίπρας θα προτιμήσει να στηριχτεί σε αυτούς που τον ψήφισαν και δείχνουν θέληση -και μπορούν- να στηρίξουν και να βοηθήσουν και όχι στις ανύπαρκτες εκλογικά συνιστώσες του.
5. Αξίζει ίσως να πει κανείς και μερικά λόγια ακόμη για το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή για την εκτόξευση του ποσοστού του. Σίγουρα εκφράζει τη δυσαρέσκεια για το μνημόνιο και την οικονομική πολιτική. Σίγουρα εκφράζει τις κοινωνικές ομάδες και ηλικίες που έχουν πληγεί περισσότερο. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό για την εξήγηση του φαινομένου. Κανένα κόμμα αυτή τη στιγμή δεν υποστηρίζει επίσημα το μνημόνιο. Αυτοί που ιδεολογικά στέκονται κοντύτερα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ θα είχαν εγκαταλείψει ήδη τον ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και το επιχείρημα ότι τα λένε τώρα αλλά κάνανε άλλα προ ολίγου, που έπαιξε κάποιο ρόλο στις εκλογές του Μαΐου έχει χλωμιάσει, αν λάβουμε υπ' όψη και την κοντή μνήμη του λαού μας. Αυτο που τους κρατά κοντά του είναι ο τρόπος της αμφισβήτησης του μνημονίου. Αυτή η επιθετική αμφισβήτηση, η μαγκιά και η αλαζονεία αρέσει στον Έλληνα. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί τη γενιά του ελληνικού τσαμπουκά, λοιπόν. Που έχει ευρύ φάσμα ηλικιών, αλλά σίγουρα έχει το απόλυτο πάνω χέρι στους νεότερους.
6. Μια παρένθεση εδώ. Υπήρξα πανεπιστημιακός δάσκαλος για 30 χρόνια. Το ποσοστό των φοιτητών μας που ομνύουν στο όνομα του "τσαμπουκά" έχει εκτοξευθεί τα τελευταία χρόνια. Καμιά σχέση με τη δεκαετία του 80 και την εποχή του Αντρέα. Και αυτή είναι η κύρια διαφορά ανάμεσα στα φαινόμενα Ανδρέα Παπανδρέου και Αλέξη Τσίπρα και όχι ότι άλλο ανούσιο λένε. Ο τσαμπουκάς αρέσει σήμερα και φοριέται πολύ. Και ο τσαμπουκάς απέναντι στην κακιά Ευρώπη, τις αγορές και τη Μέρκελ αρέσει ακόμη περισσότερο! Και βέβαια γιατί να μην αισθάνεται κανείς καλύτερα έτσι μετά τις καρπαζιές των τελευταίων ετών;
7. Υπάρχει όμως και μια άλλη σημαντική ομάδα ανθρώπων που κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι εκείνοι που έχουν πια αγανακτήσει για την έλλειψη στοιχειώδους δικαιοσύνης στην ελληνική κοινωνία. Κυρίως, αλλά όχι μόνο, φορολογικής δικαιοσύνης. Ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ έχει τάξει πολλά πράγματα, μέχρι σημείου να υπερβολής θάλεγα και έχει δημιουργήσει προσδοκίες. Αυτοί οι πολίτες είναι οι πραγματικοί "αριστεροί" και "κεντροαριστεροί", που υποστηρίζουν με υγιή θάλεγα τρόπο τον ΣΥΡΙΖΑ.
8. Πρόβλεψα, λοιπόν, νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Τις δύο τελευταίες μέρες, όμως, έχει συμβεί κάτι αξιοπερίεργο, που μπορεί να ανατρέψει την κατάσταση. Για πρώτη φορά ο ίδιος ο Τσίπρας μίλησε για την "αποφετιχοποίηση" του ευρώ. Τρεις μέρες πριν τις εκλογές! Αδιανόητο! Κρατά "πισινή" που λέει ο λαός για την περίπτωση που πάμε προς τη δραχμή; Ή ισχύει αυτό που λένε οι πολύ πονηροί ότι δεν θέλει την πρωτιά;
9. "Κοντός ψαλμός αλληλούια"! Αν και αν νικήσει ο Τσίπρας θα έχουμε χωρισμό της εκκλησίας από το κράτος και οι επόμενες γενιές δεν θα ξέρουν τόσες πολλές "εκκλησιαστικές" ρήσεις!
Θα προσπαθήσω λοιπόν να βάλω τα πράγματα στη θέση τους.
1. Μακάρι να είχα αλλάξει άποψη για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Πρόεδρό του. Θα ήμουν τώρα περισσότερο ήρεμος, αφού μάλιστα έκανα πρόβλεψη για νίκη του. Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι εκτιμώ ότι ο λόγος του Τσίπρα είναι αυτή τη στιγμή πιο πειστικός στα αυτιά πολλών συμπατριωτών μας, ιδιαίτερα των νεότερων και εκείνων που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση. Και αυτό κατά την γνώμη μου τον κάνει φαβορί για την πρωτιά. Διευκρινίζω επίσης ότι εγώ δεν πρόκειται να τον ψηφίσω.
2. Έγραψα ακόμη ότι αν νικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και κάνει κυβέρνηση είναι καλύτερο για τη χώρα να δεχτούμε την πραγματικότητα αυτή και να βοηθήσουμε, ώστε να μην έχουμε ένα νέο διχασμό. Φοβούμαι είναι αλήθεια ότι στην περίπτωση ήττας του ΣΥΡΙΖΑ το κλίμα στην κοινωνία θα είναι έκρυθμο και ο διχασμός θα επιταθεί. Είναι αυτός λόγος να τον στηρίξουμε προεκλογικά; Και βέβαια όχι! Είναι η άλλη πλευρά της τρομοκρατίας, για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί τους αντιπάλους του. Εγώ μιλώ για μετεκλογική αποδοχή του αποτελέσματος, σε περίπτωση νίκης του ΣΥΡΙΖΑ και την ανάγκη βοήθειας, όχι για να πετύχει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ως αυτοσκοπός, αλλά για να σωθεί η χώρα. Και για να σωθεί θα πρέπει να πετύχει αυτή η κυβέρνηση. Άλλα περιθώρια δεν υπάρχουν.
3. Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν πραγματικό κομματικό ακροατήριο 4-5% του λαού. Αυτό το παραδέχονται και οι ίδιοι (ακούσαμε τι είπε ο Τσίπρας στη Στάη). Αυτή τη στιγμή, όμως, με τους χειρισμούς, τους δικούς του αλλά κυρίως του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, με τη συνθηματολογία τύπου Ανδρέα του 80, που αυτή είναι που αρέσει στο μέσο Έλληνα, έχει συστρατεύσει ένα μεγάλο μέρος του λαού. Αυτό είναι γεγονός, είτε μας αρέσει είτε όχι.
4. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι κρίμα για την ελληνική αριστερά να πλησιάζει την εξουσία με τέτοιο τρόπο, που μόνο καλά δεν προϊδεάζει για το μέλλον. Επειδή, όμως, ακριβώς, μέσα στα τεράστια μειονεκτήματα ενός συνονθυλεύματος συνιστωσών υπάρχουν και μερικά πλεονεκτήματα, αυτά οφείλουμε να τα αξιοποιήσουμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει. Και μόνον αν ο λαός σταθεί κριτικά μεν, αλλά με συμμετοχή στα δρώμενα και όχι με στείρα αντιπολίτευση, μπορεί να επηρεάσει έτσι ώστε να έχουμε όσο γίνεται θετικές εξελίξεις. Το βάρος της εξουσίας θα αναγκάσει την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να ζητήσει συμμαχίες από κοινωνικές ομάδες. Αν ανταποκριθούν σωστά θα έχουν ίσως μεγαλύτερη επιρροή από τις συνιστώσες. Γιατί και ο Τσίπρας θα προτιμήσει να στηριχτεί σε αυτούς που τον ψήφισαν και δείχνουν θέληση -και μπορούν- να στηρίξουν και να βοηθήσουν και όχι στις ανύπαρκτες εκλογικά συνιστώσες του.
5. Αξίζει ίσως να πει κανείς και μερικά λόγια ακόμη για το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή για την εκτόξευση του ποσοστού του. Σίγουρα εκφράζει τη δυσαρέσκεια για το μνημόνιο και την οικονομική πολιτική. Σίγουρα εκφράζει τις κοινωνικές ομάδες και ηλικίες που έχουν πληγεί περισσότερο. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό για την εξήγηση του φαινομένου. Κανένα κόμμα αυτή τη στιγμή δεν υποστηρίζει επίσημα το μνημόνιο. Αυτοί που ιδεολογικά στέκονται κοντύτερα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ θα είχαν εγκαταλείψει ήδη τον ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και το επιχείρημα ότι τα λένε τώρα αλλά κάνανε άλλα προ ολίγου, που έπαιξε κάποιο ρόλο στις εκλογές του Μαΐου έχει χλωμιάσει, αν λάβουμε υπ' όψη και την κοντή μνήμη του λαού μας. Αυτο που τους κρατά κοντά του είναι ο τρόπος της αμφισβήτησης του μνημονίου. Αυτή η επιθετική αμφισβήτηση, η μαγκιά και η αλαζονεία αρέσει στον Έλληνα. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί τη γενιά του ελληνικού τσαμπουκά, λοιπόν. Που έχει ευρύ φάσμα ηλικιών, αλλά σίγουρα έχει το απόλυτο πάνω χέρι στους νεότερους.
6. Μια παρένθεση εδώ. Υπήρξα πανεπιστημιακός δάσκαλος για 30 χρόνια. Το ποσοστό των φοιτητών μας που ομνύουν στο όνομα του "τσαμπουκά" έχει εκτοξευθεί τα τελευταία χρόνια. Καμιά σχέση με τη δεκαετία του 80 και την εποχή του Αντρέα. Και αυτή είναι η κύρια διαφορά ανάμεσα στα φαινόμενα Ανδρέα Παπανδρέου και Αλέξη Τσίπρα και όχι ότι άλλο ανούσιο λένε. Ο τσαμπουκάς αρέσει σήμερα και φοριέται πολύ. Και ο τσαμπουκάς απέναντι στην κακιά Ευρώπη, τις αγορές και τη Μέρκελ αρέσει ακόμη περισσότερο! Και βέβαια γιατί να μην αισθάνεται κανείς καλύτερα έτσι μετά τις καρπαζιές των τελευταίων ετών;
7. Υπάρχει όμως και μια άλλη σημαντική ομάδα ανθρώπων που κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι εκείνοι που έχουν πια αγανακτήσει για την έλλειψη στοιχειώδους δικαιοσύνης στην ελληνική κοινωνία. Κυρίως, αλλά όχι μόνο, φορολογικής δικαιοσύνης. Ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ έχει τάξει πολλά πράγματα, μέχρι σημείου να υπερβολής θάλεγα και έχει δημιουργήσει προσδοκίες. Αυτοί οι πολίτες είναι οι πραγματικοί "αριστεροί" και "κεντροαριστεροί", που υποστηρίζουν με υγιή θάλεγα τρόπο τον ΣΥΡΙΖΑ.
8. Πρόβλεψα, λοιπόν, νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Τις δύο τελευταίες μέρες, όμως, έχει συμβεί κάτι αξιοπερίεργο, που μπορεί να ανατρέψει την κατάσταση. Για πρώτη φορά ο ίδιος ο Τσίπρας μίλησε για την "αποφετιχοποίηση" του ευρώ. Τρεις μέρες πριν τις εκλογές! Αδιανόητο! Κρατά "πισινή" που λέει ο λαός για την περίπτωση που πάμε προς τη δραχμή; Ή ισχύει αυτό που λένε οι πολύ πονηροί ότι δεν θέλει την πρωτιά;
9. "Κοντός ψαλμός αλληλούια"! Αν και αν νικήσει ο Τσίπρας θα έχουμε χωρισμό της εκκλησίας από το κράτος και οι επόμενες γενιές δεν θα ξέρουν τόσες πολλές "εκκλησιαστικές" ρήσεις!
