Καλογραμμένο, έξυπνο και πρωτοποριακό για την εποχή του είναι το βιβλίο που έκανε ευρύτερα γνωστό τον Don Delillo. Αριστούργημά του θεωρείται το Underworld (1997).
Περιγράφει ένα χρόνο από τη ζωή ενός Καθηγητή "Χιτλερικών Σπουδών(!)" σε ένα μικρό αμερικάνικο κολλέγιο. Μικρά καθημερινά γεγονότα της οικογενειακής ζωής ανάμικτα με σημαντικά συμβάντα, όπως η διαρροή ενός τοξικού αερίου στην περιοχή, διατρέχουν τη διήγηση.
Μια "σάτιρα" της ζωής στις ΗΠΑ με έμφαση στην ακαδημαϊκή κοινότητα, αφού ο πρωταγωνιστής που έχει επιβάλει το απίθανο αντικείμενο σπουδών του (Χίτλερ) δεν γνωριζει λέξη γερμανικά, αλλά αποφασίζει να τα μάθει στοιχειωδώς προκειμένου να χαιρετίσει τους συμμετέχοντες σε ένα συνέδριο που διοργανώνει.
Ακόμη σχολιάζονται με έξυπνο τρόπο ο υπερ-καταναλωτισμός, η αλλοίωση της έννοιας της οικογένειας (ο πρωταγωνιστής έχει κάνει πέντε γάμους με τέσσερις γυναίκες και ζει με μερικά από τα δικά του παιδιά και τα παιδιά της τελεταίας του γυναίκας), η ιατροβιολογική έρευνα ιδιαίτερα στον τομέα των ψυχοφαρμάκων, η κυριαρχία των μέσων μαζικής επικοινωνίας, οι ανθρωπογενείς καταστροφές του περιβάλλοντος και άλλα θέματα.
Η γυναίκα του κύριου ήρωα είναι ένας "ζωντανός" άνθρωπος, ο οποίος εμπλέκεται σε μια ερωτική περιπέτεια προκειμένου να αποκτήσει τη δυνατότητα να δοκιμάσει ένα νέο φάρμακο, το οποίο κατά τον ερωμένο της, που το πλασάρει, κατευνάζει το "φόβο του θανάτου".
Αυτός ο τελευταίος είναι ο κυρίαρχος του όλου έργου. Ο πρωταγωνιστής διακατέχεται από αυτόν το φόβο σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό από τη γυναίκα του και μάλιστα αποφασίζει να κάνει ένα απονενοημένο διάβημα προκειμένου να βρει τρόπο να καταπολεμήσει αυτόν τον "ανίκητο" φόβο. Καθοριστικό ρόλο στην απόφασή του παίζει η συμβουλή ενός εξαιρετικά ιδιόρρυθμου φίλου του, του οποίου η προσωπικότητα και τα ενδιαφέροντα συμπληρώνουν την έντονη κριτική της ακαδημαϊκής ζωής στις ΗΠΑ.
Ο τίτλος και η έννοια του "Λευκού Θορύβου" απαντιούνται σε μερικά σημεία του έργου, ιδιαίτερα εκεί που η συναισθηματική του κατάσταση βρίσκεται σε απόλυτη σύγχυση. Η ορολογία παραπέμπει στον ήχο εκείνο που περιέχει όλες τις συχνότητες που μπορεί να ακούσει το ανθρώπινο αυτί. Στην καθομιλουμένη αντιστοιχεί με τα λεγόμενα ραδιοφωνικά "παράσιτα". Αντιστοιχεί στο οπτικό επίπεδο με την τηλεοπτική εικόνα, όταν δεν πιάνει κανένα σταθμό.
