Το έχω βάλει κι άλλη φορά το τραγούδι με την Chinawoman.
Εδώ με την Michelle Gurevich.
Το έχω βάλει κι άλλη φορά το τραγούδι με την Chinawoman.
Εδώ με την Michelle Gurevich.
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΣΗΜΑΣΙΑ Η ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ;
Οι ιστορίες στα ψηφιακά μέσα όπως το Instagram ή το Facebook δεν είναι γνήσιες ιστορίες. Δεν έχουν αφηγηματική διάρκεια. Είναι μάλλον απλά ακολουθίες στιγμιαίων εντυπώσεων που δεν μας λένε τίποτα. Δεν είναι στην πραγματικότητα παρά κομμάτια οπτικών πληροφοριών που γρήγορα εξαφανίζονται. Τίποτα δεν έχει διάρκεια.
Γράφει ο Byung-Chul Han στο βιβλίο του “The Crisis of Narration.”
Και παρακάτω:
Με τις ψηφιακές πλατφόρμες όπως είναι τα Twitter, Facebook, Instagram, TikTok και Snapchat, πλησιάζουμε το μηδενικό βαθμό σε ότι αφορά την αφήγηση. Είναι μέσα πληροφόρησης και όχι αφήγησης. Λειτουργούν με ένα προσθετικό και όχι αφηγηματικό τρόπο. Οι ακολουθίες των πληροφοριών δεν συμπυκνώνονται σε ένα αφήγημα.
Επίσης από το ίδιο βιβλίο:
Οι Phono sapiens νομίζουν ότι παίζουν, αλλά στην πραγματικότητα βρίσκονται υπό απόλυτη εκμετάλλευση και έλεγχο. Το εξυπνο τηλέφωνο μοιάζει να είναι ενας παιχνιδότοπος, αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί ένα ψηφιακό πανοπτικό.
Και ακόμη:
Η εξόρυξη δεδομένων δρα όπως ένας μεγεθυντικός φακός που αποκαλύπτει μια μη συνειδητή περιοχή πίσω από τη συνειδητή. Μπορούμε να ονομάσουμε αυτή την περιοχή το ψηφιακό υποσυνείδητο. Επιτρέπει στην τεχνητή νοημοσύνη να αποκτήσει πρόσβαση στις υποσυνείδητες επιθυμίες και κλίσεις μας. Αυτό επιτρέπει στην ψυχοπολιτική που καθοδηγείται από δεδομένα να είναι σε θέση να ελέγχει τη συμπεριφορά μας σε προ- ανακλαστικό επίπεδο.