Σας είδα που γελάγατε στο βάθος
Αιώνια απροσάρμοστοι και κυνικοί
Την ώρα που όλοι χειροκροτούσαν
Του Αρχηγού τη θεσπέσια ρητορεία
Και τις προάλλες πάλι
Μονάχα εσείς δεν σηκωθήκατε
όταν ο Μέγας Ιεράρχης
ήρθε να μας ευλογήσει
Και δεν έχω καμιάν αμφιβολία
Ότι το βράδυ στο καπηλειό
Δεν θα αφήνετε τίποτα όρθιο
Ούτε ιερό, ούτε όσιο
Σας ξέρω εσάς
Παραφυάδες του κορμού της ζωής
Ρυάκια που ξεστρατίσατε
Ανεμώνες στο βράχο
Ναι, σας ξέρω...
Είσαστε σεις που δεν θα πέσετε
Όταν θα έρθει ο χαλασμός
Εσείς που θα γεννήσετε
Εκείνο που θα μείνει...
