Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013

Η Εξουσία, Εμείς και Οι Άλλοι


Πειραματικές μελέτες έχουν δείξει ότι εκείνοι που έχουν εξουσία συνήθως γίνονται πολύ εγωκεντρικοί και αδιάφοροι απέναντι στα αισθήματα των άλλων, οι οποίοι μερικές φορές καθίστανται σχεδόν "αόρατοι".

Μια ενδιαφέρουσα μελέτη απέδειξε ότι αυτό είναι βασικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης και εκδηλώνεται σχεδόν αυτόματα, ακόμη και σε φανταστικά σενάρια.

Ένα πολύ διδακτικό παράδειγμα:
Μερικοί εθελοντές χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Στη μία από τις δύο παρουσιάστηκε ένα φανταστικό σενάριο, όπου είχαν την εξουσία να πάρουν κάποιες απλές αποφάσεις, πχ πως θα μοιράσουν κάποια γλυκά που ήταν διαθέσιμα, ενώ στην άλλη ομάδα οι συμμετέχοντες δεν είχαν αυτοί την εξουσία της απόφασης, αλλά έπρεπε απλά να περιμένουν τη μοιρασιά.

Στη συνέχεια τους ζήτησαν να κάνουν μερικές απλές κινήσεις, πχ να κροταλίσουν πέντε φορές τα δάχτυλα του δεξιού τους χεριού και στη συνέχεια να "γράψουν" ένα φανταστικό γράμμα Ε στο μέτωπό τους.
Εκείνοι που είχαν το σενάριο της εξουσίας ήταν τρεις φορές περισσότερο πιθανό να γράψουν το Ε έτσι όπως θα το έβλεπαν οι ίδιοι, ενώ οι άλλοι το έγραφαν όπως θα το έβλεπε ένας τρίτος, δηλαδή αντίστροφα από τους πρώτους! (Εγωκεντρική ή μη εγωκεντρική αντίδραση, κατά τους ερευνητές).

Ένα ακόμη ενδιαφέρον εύρημα ήταν ότι αυτή η αντίδραση ήταν πολύ χαρακτηριστική στους άνδρες και όχι τόσο πολύ στις γυναίκες!

Το ότι οι άνδρες έχουν συνήθως τις θέσεις εξουσίας και είναι αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις σε πολύ σοβαρά θέματα με οδυνηρές πολλές φορές επιπτώσεις για τους πολλούς αξίζει να επισημανθεί.

(Από το βιβλίο The Folly of Fools του Robert Trivers)

Μουσική Πρόταση: Ηλία Ανδριόπουλου Αργοναύτες








Μουσική: Ηλίας Ανδριόπουλος
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Τραγούδι: Νένα Βενετσάνου


Λίγο ψωμί λίγες ελιές και το λυχνάρι
και το νερό της ξενιτιάς σου τ’ αλμυρό, 
τ’ άλογα τρέχουν `κει χωρίς τον καβαλάρη
μα ποιος προφταίνει να κερδίσει τον καιρό, 
τώρα που ο κόσμος είναι πόρτα με χορτάρι
κι όσο να ψάξω στη ζωή δε θα σε βρω.

Ποιος σου `χε τάξει να χαμογελάς τοξότη
με μιαν ευχή κι ένα φιλί σαν φυλαχτό;
Στην Προποντίδα να περάσεις στρατιώτη
και να πουλιέσαι στο παζάρι για σφαχτό, 
ποιος σου `χε τάξει τη ζωή και τον καημό της
και να κοιμάσαι μ’ έναν ψεύτικο Θεό;

Ποιος φίλος έπαιξε τη μοίρα σου στα ζάρια
πίσω από σένα ποιος μοιράζει τα χαρτιά, 
ποιος κανονίζει τις αυγές και τα φεγγάρια
και ποιος αλλάζει τον βοριά και το νοτιά;
Τόσα ταξίδια και καημοί τόσα κουφάρια
άδικα πήγαν των αδίκων στην φωτιά.