Έτσι για να θυμόμαστε ποιους έχουμε εκλέξει και μας κυβερνούν

Και να μην ξεχνάμε τις δικές μας ευθύνες...

Πλιτς, πλατς, πλουτς.

Η νεαρή επίκουρη Καθηγήτρια Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών έχει προσκληθεί για μια ομιλία στη Λάρισα. Μετά το πέρας της διάλεξης και έχοντας κάποιο χρόνο μέχρι την αναχώρηση του λεωφορείου για την επιστροφή στην Αθήνα, κάθισε να πιει ένα καφέ σε καφετέρια στο κέντρο της πόλης.

Αμέσως παρατήρησε ότι ένας μεσήλικας κύριος που απολάμβανε τον καφέ του σε κοντινό τραπέζι άρχισε να τις ρίχνει επίμονες ματιές και σε μια στιγμή της λέει: “Πλίτς;” Προσπάθησε να στρέψει αλλού το βλέμμα της, αλλά ο άγνωστος το χαβά του: “Πλίτς;”

Η γυναίκα αποφάσισε να συντομεύσει το χρόνο παραμονής της στην καφετέρια και μπήκε μέσα στο μαγαζί για να πληρώσει. Στο ταμείο βρίσκονταν ένας καλοντυμένος κύριος που έμοιαζε να είναι ο ιδιοκτήτης. Τον ρώτησε, δείχνοντας προς την κατεύθυνσή του, αν γνωρίζει τον παρενοχλούντα κύριο. “Πλάτς” απάντησε εκείνος ατάραχος.

Εκείνη βγήκε έξω και προσπαθώντας ακόμη να συνέλθει από τη “συνομιλία” έκανε νόημα σε ένα ταξί που περνούσε για να την πάει μέχρι το σταθμό των λεωφορείων. Μπαίνοντας μπήκε στον πειρασμό να ρωτήσει τον ταξιτζή αν γνωρίζει τον ιδιοκτήτη της καφετέριας,

“Πλούτς” απάντησε ο ταξιτζής και δεν άνοιξε άλλο το στόμα του μέχρι το τέλος της σύντομης άλλωστε διαδρομής.

Φτάνοντας στο σταθμό και έκπληκτη από τους ήχους που άκουσε από τους τρεις ανθρώπους που της μίλησαν, αποφάσισε να πάρει στο τηλέφωνο τον Λαρισαίο συνάδελφό της, που την είχε προσκαλέσει για τη διάλεξη.

Είναι απλό της είπε εκείνος. Ο τύπος που σε κοίταζε στην καφετέρια σε ρώτησε αν πλήττεις. Ο ιδιοκτήτης της καφετέριας στην ερώτησή σου αν γνωρίζει τον άγνωστο, σου απάντησε “ πελάτης”. Κι όταν ρώτησες τον ταξιτζή αν γνωρίζει τον ιδιοκτήτη της καφετέριας, σου απάντησε ότι  αυτός “πλούτισε”, προφανώς έχοντας πολλή δουλειά με το μαγαζί που άνοιξε.

Η νεαρή γιατρός έφυγε από τη Λάρισα με σαφώς ανανεωμένο το λεξιλόγιό της.