Να βάλουμε λίγο τα πράγματα στη θέση τους.
Το φαινόμενο Χρυσή Αυγή δεν είναι καθόλου ανεξήγητο και ούτε θα εξαφανιστεί εύκολα. Θα χρειαστεί κάτι πολύ θεαματικό, είτε θετικό είτε αρνητικό. Στη δεύτερη περίπτωση θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε "δραματικό" με την ελληνική έννοια του όρου.Μην ξεχνάμε ότι το "δραματικός¨ στα εισαγμένα από τη δύση ελληνικά έχει τόσο τη θετική, όσο και την αρνητική έννοια, κάτι με το οποίο προσωπικά δεν συμφωνώ.
Η Χρυσή Αυγή, λοιπόν. Πρωταρχικός λόγος για την άνοδό της υπήρξε σίγουρα το βρώμικο και κυρίως -επιμένω σε αυτό- ανίκανο πολιτικό προσωπικό της χώρας. Η δική μου γνώμη είναι ότι δεν έχουμε περισσότερους αναλογικά διεφθαρμένους πολιτικούς, από ότι πχ η υπόλοιπη Ευρώπη. Οι ανίκανοι όμως μας περισσεύουν!
Η τρομερή απαξίωση του κρατούντος πολιτικού σκηνικού όταν έφτασε η κρίση ήταν η ευκαιρία που περίμεναν οι φασίστες. Και την εκμεταλλεύτηκαν με τον καλύτερο για εκείνους τρόπο. Είχαν άλλωστε εξαιρετική βιβλιογραφία για να τη χρησιμοποιήσουν.
Παρένθεση: Πόσες φορές στα χρόνια πριν την κρίση τα κόμματα της Αριστεράς προειδοποίησαν ότι η πολιτική του ανεξέλεγκτου δανεισμού θα οδηγήσει τη χώρα σε οικονομικό αδιέξοδο; Πόσες φορές διαμαρτυρήθηκαν για τις απαράδεκτες απαιτήσεις των συνδικαλιστών σε όλους τους τομείς, που ζητούσαν περισσότερο κυβερνητικό χρήμα, πχ για ανύπαρκτες υπερωρίες, τραβηγμένες από τα μαλλιά παροχές, επιδόματα τύπου βραβείου Γκίννες κλπ... ΚΑΜΙΑ! Το αντίθετο συνέβαινε. Ήταν οι πρωτοπόροι αυτών των απαιτήσεων.
Ας γυρίσουμε όμως στο φαινόμενο της Χρυσής Αυγής. Που εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο την απαξίωση του πολιτικού κόσμου. Και πήρε ένα μερίδιο σημαντικό της ψήφου διαμαρτυρίας.
Μετά όμως ήρθε η νέα άνοδός της! Αυτή οφείλεται πλέον αποκλειστικά στην πολιτική του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, κατά τη γνώμη μου. Η καθημερινή προβολή δηλώσεων περί προδοτών, πουλημένων, κλεφτών, προσκυνημένων, υπαλλήλων της Τρόικας και τόσων άλλων δίχως φειδώ χαρακτηρισμών ρίχνει καντάρια νερό στο μύλο της φασιστικής παρέας. Είναι γνωστό ότι ο Έλληνας ψηφοφόρος ψηφίζει σε μεγάλο βαθμό συναισθηματικά, άρα θα προτιμήσει εκείνους που τον βοηθούν να εκφράσει με πιο αυθεντικό τρόπο τον θυμό του.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πριν την κρίση ένα κόμμα του 20% η πολιτική αυτή της επίθεσης στα άλλα κόμματα του δημοκρατικού φάσματος θα είχε νόημα και θα τον είχε φέρει ήδη στην εξουσία. Όταν όμως είσαι ένα κόμμα του 4%, που συγκυριακά έφτασες στο 26-28% δεν ελέγχεις τον κύριο όγκο των ψηφοφόρων σου. Το μόνο που πετυχαίνεις κατηγορώντας συνέχεια τα άλλα δημοκρατικά κόμματα είναι να στρέφεις τον κόσμο ενάντιά τους, αλλά όχι αναγκαστικά προς εσένα. Θα πάνε εκεί που θα τους οδηγήσει ο θυμός, που σε ένα μεγάλο ποσοστό εσύ ο ίδιος καλλιεργείς. Και ο θυμός δεν μπορεί να οδηγήσει σε λογικές αποφάσεις. Αντίθετα οδηγεί ευκολότερα σε εκείνους έχουν κάνει εφτά διδακτορικά στο πως να τον εκφράζουν και που επίσης δεν κάνουν ανοίγματα στα άλλα κέντρα εξουσίας εν όψει μελλοντικής διακυβέρνσης κύριε Τσίπρα. Δηλαδή οδηγεί στη Χρυσή Αυγή!
Είναι σίγουρο ότι αυτή την παρενέργεια την έχουν καταλάβει ο Τσίπρας και οι του ΣΥΡΙΖΑ. Έχουν όμως παγιδευτεί στην αδιέξοδη αυτή πολιτική τους. Έχουν θεοποιήσει την εντυπωσιακή άνοδό τους και εμμένουν σε αυτά που τους οδήγησαν μέχρις εκεί. Δεν είχαν όμως αντιληφτεί ότι όλον αυτόν τον καιρό είχαν και συνοδηγό στην ανοδική τους πορεία. Ένα συνοδηγό αδίστακτο, που ήδη καμαρώνει για τις ταχύτητες που αναπτύσσει και που σε κάποια στροφή θα ρίξει και αυτούς, όπως και όλη τη χώρα στον τοίχο!
