Σήμερα είπα να θυμηθώ λίγο τα παλιά. Είναι ένα κείμενο, που γράφτηκε από μένα και διαβάστηκε μερικά χρόνια πριν, κατά τη διαδικασία εκλογής Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο στο οποίο υπηρετούσα. Το καταθέτω εδώ, επειδή εκφράζει τη θέση μου για τις συγκεκριμένες διαδικασίες, την οποία είχα καταθέσει επανειλημμένα σε παρόμοιες ευκαιρίες. Πρέπει να πω ότι σχεδόν ποτέ δεν εισακούστηκα κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας, παρά τα νεύματα συμφωνίας των εκλεκτών συναδέλφων κατά τη στιγμή της τοποθέτησής μου.
Δεν το κρύβω ότι η απογοήτευση από το συγκεκριμένο γεγονός, ήταν ένας από τους λόγους που με οδήγησαν στην πρόωρη έξοδο από την ενεργό υπηρεσία.
Μερικά λόγια αρχικά για τις εκλογές γενικότερα: Είναι γνωστό ότι είμαστε δέσμιοι των επιλογών μας, οι οποίες και προσδιορίζουν ουσιαστικά το μέλλον του Τμήματος. Μετά τόσα χρόνια συνύπαρξης, συνεργασιών και κοινωνικών σχέσεων, αλλά και συγκρούσεων και αντιθέσεων, είναι θαρρώ επόμενο να υπάρχουν κάποιες δυσκολίες στη δυνατότητα αντικειμενικής κρίσης κατά τις εξελίξεις συναδέλφων. Αυτός είναι και ο λόγος που σε μερικές χώρες έχει καθιερωθεί η χρήση εξωτερικών εκλεκτόρων, χωρίς να θεωρώ προσωπικά ότι αυτό είναι η καλύτερη λύση.
Μια παρατήρηση που θέλω να κάνω είναι ότι τελευταία έχω επισημάνει το φαινόμενο η καθιερωμένη επίσκεψη του υποψηφίου στους εκλέκτορες, η οποία πρέπει να έχει ως στόχο την διερεύνηση από τη μεριά των δευτέρων κάποιων σημείων που αφορούν το έργο του υποψηφίου, ώστε να είναι καλύτερη η κρίση τους, έχει οδηγηθεί σε πλήρη αντιστροφή ρόλων και αποσκοπεί κυρίως στη διερεύνηση από τη μεριά του υποψηφίου των προθέσεων του εκλέκτορα, ώστε να γνωρίζει εάν έχει συγκεντρώσει τον μαγικό απαιτούμενο αριθμό.
Η υποβολή υποψηφιότητας για εξέλιξη σε οποιαδήποτε βαθμίδα και επομένως και στη βαθμίδα του Καθηγητή, όταν γίνεται στον ελάχιστο απαιτούμενο από το νόμο χρόνο, πρέπει να συνοδεύεται κατά τη γνώμη μου από ένα άψογο από κάθε άποψη βιογραφικό, όπου σε όλους τους τομείς ο υποψήφιος να παίρνει σχεδόν άριστα. Σε αντίθετη περίπτωση πρέπει να περιμένει μέχρι να συγκεντρώσει τις προϋποθέσεις που απαιτούνται.
Πρέπει με άλλη διατύπωση ο υποψήφιος να έχει προηγούμενα καταξιωθεί με το έργο του για να γίνει στη συνέχεια Καθηγητής και όχι, όπως δυστυχώς γίνεται συχνά, να προσπαθεί να γίνει Καθηγητής για να καταξιωθεί εκ του γεγονότος αυτού.
Σχετικά με την εκλογή στη θέση Καθηγητή εκτιμώ ότι τα κύρια κριτήρια πρέπει να είναι τα παρακάτω:
1) Υψηλό επίπεδο απόδοσης σε όλους τους τομείς, που για ένα γιατρό ιδιαίτερα είναι το κλινικό, ερυνητικό-συγγραφικό και εκπαιδευτικό έργο.
2) Εστιασμός του ερευνητικού έργου και προώθηση της γνώσης στο αντικείμενο αυτό με τη βοήθεια ομάδας που ο ίδιος έχει δημιουργήσει και της οποίας ηγείται.
3) Αναγνώριση επιστημονική στον ελληνικό και το διεθνή χώρο.
4) Πολύ συνοπτικά και σύμφωνα με το σχετικό κείμενο κριτηρίων που ετοίμασε ο Πρόεδρος του Τμήματος, πρέπει να αποτελεί μοντέλο-υπόδειγμα για τους νεώτερους συναδέλφους και τους φοιτητές μας.
