ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΟΜΙΛΙΑ, ΔΙΑΒΑΣΜΑ, ΓΡΑΨΙΜΟ…ΠΡΟΣ ΤΙ ΟΛΑ ΤΟΥΤΑ;
Σε αυτή τη διαβεβαίωση ακολουθώ τον Nietzsche, που μας προειδοποίησε ότι όταν μπορούμε να βρούμε λέξεις για κάτι, αυτό είναι ήδη πεθαμένο μέσα μας, έτσι ώστε υπάρχει κάποιου είδους περιφρόνηση στην πράξη της ομιλίας.
Οι παραδόσεις μας λένε ότι ο ελεύθερος και μοναχικός εαυτός γράφει για να ξεπεράσει τη θνητότητα. Νομίζω ότι ο εαυτός, στην προσπάθεια να είναι ελεύθερος και μοναχικός, τελικά διαβάζει με ένα και μόνο σκοπό: να αντικρύσει το μεγαλείο.
Η κοινή μας μοίρα είναι γεράματα, αρρώστεια, θάνατος, λήθη. Η κοινή μας ελπίδα, αδύναμη αλλά επίμονη, είναι για κάποια μορφή επίβίωσης.
Γραπτά του Harold Bloom από το βιβλίο “The Western Canon.”
