Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

Το Μουσείο της Αθωότητας του Ορχάν Παμούκ


Πρόκειται για ένα πολύ καλό βιβλίο, που το διάβασα με πραγματικά μεγάλη ευχαρίστηση, όπως όλα σχεδόν τα βιβλία του πιο γνωστού σύγχρονου Τούρκου συγγραφέα.

Μια ιστορία ερωτικού πάθους με φόντο την Πόλη και τις γειτονιές της, τα στέκια της, αλλά και τις θάλασσες που την περιβάλλουν και τους ανθρώπους που την κατοικούν.

Μια ωδή στον αδικαίωτο έρωτα, που όμως αυτό ακριβώς ήταν που τον έκανε τόσο έπίμονο και απόλυτο, τόσο μεγάλο, που το περίσσευμά του ήταν τέτοιο, που ο πρωταγωνιστής της ιστορίας ένοιωσε να ξεπερνά τον φυσικό του βίο και για να τον χωρέσει έπρεπε να του αφιερώσει και ένα μουσείο. Ένα μουσείο αναμνήσεων αλλά και αισθημάτων, ένα μουσείο της καθημερινότητας αλλά και της αιωνιότητας συνάμα.

Και βέβαια πολλά συναισθήματα δημιουργούνται στον αναγνώστη για τον πρωταγωνιστή του έργου και σίγουρα αναρωτιέται αν θα υπήρχε ποτέ περίπτωση να βρεθεί ο ίδιος στη θέση του και πως θα έκρινε τη ζωή του στην υποθετική ετούτη συγκυρία.

Η απάντηση σε ότι αφορά τον πρωταγωνιστή του έργου, τον Κεμάλ Μπέη, δίνεται στην τελευταία φράση του βιβλίου. Και ο καθένας μας μοιραία θα αναλογιστεί για πολλοστή ίσως φορά τι είναι τάχα αυτό που μετράει ως ευτυχία στη ζωή μας.

Το συνιστώ ανεπιφύλακτα, αν και είναι γεγονός ότι θα αρέσει περισσότερο σε εκείνους που έχουν ήδη αγαπήσει τον τρόπο γραψίματος του Ορχάν Παμούκ, αφού σε όλα του τα βιβλία υπάρχουν ολόκληρα κεφάλαια, που η υπομονή του αναγνώστη κυριολεκτικά δοκιμάζεται. 

Είναι όμως τέτοια η τεχνική του και ρέει τόσο φυσικά το γράψιμό του, που εγώ προσωπικά τουλάχιστον δεν έκλεισα ποτέ κάποιο του βιβλίο απογοητευμένος. Το αντίθετο μάλιστα!

Παρατήρηση πρώτη: Έχω διαβάσει την αγγλική έκδοση, που ονομάζεται "The Museum of Innocence" και βρήκα τη μετάφραση πολύ καλή. Η ελληνική έκδοση είναι από την Ωκεανίδα, αλλά βέβαια δεν είμαι σε θέση να σχολιάσω την ελληνική μετάφραση.

Παρατήρηση δεύτερη: Ο Ορχάν Παμούκ ίδρυσε ένα πραγματικό μουσείο στη γειτονιά Τσουκούρκουμα του Μπέγιογλου, που αναφέρεται και στο βιβλίο, όπου και   εκτίθεται μια συλλογή που θυμίζει την καθημερινή ζωή και την κουλτούρα της Πόλης κατά την εποχή, που αναφέρεται στο βιβλίο, δηλαδή κυρίως τις δεκαετίες του 1970 και του 1980.