Το πρώτο μπουμπούκι μετά την πλημμύρα

 Αυτό είναι το πρώτο μπουμπούκι από μια από τις τριανταφυλλιές, που είχαν σκεπαστεί από τα μπάζα της καταστροφής και που ξεπήδησαν μέσα από αυτά.

Ποίηση

Διεθνές Συνέδριο Φόβου

Προσωρινά δεν θα τραγουδούμε τον έρωτα,
που κατέφυγε πιο κάτω κι από τα υπόγεια.
Θα τραγουδούμε τον φόβο, που αποστειρώνει τις αγκαλιές,
δεν θα τραγουδούμε το μίσος, επειδή αυτό δεν υπάρχει,
υπάρχει μόνο ο φόβος, πατέρας μας και σύντροφός μας,
ο μέγας φόβος των σερτάο*, των θαλασσών, των ερήμων,
ο φόβος των στρατιωτών, ο φόβος των μανάδων, ο φόβος των εκκλησιών,
θα τραγουδούμε τον φόβο των δικτατόρων, τον φόβο των δημοκρατών,
θα τραγουδούμε τον φόβο του θανάτου και τον φόβο του μετά το θάνατο.
Μετά θα πεθάνουμε από φόβο
και πάνω στους τάφους μας θα βγουν κίτρινα και τρομοκρατημένα άνθη.

Από το Sentimento do Mundo (1940)

Carlos Drummond de Andrade (1902-1987)

Από το περιοδικό “Χάρτης”.

* Σερτάο, ονομάζονται οι ημιάνυδρες εκτάσεις στο εσωτερικό της Βραζιλίας