ΣΥΡΙΖΑ και Απλή Αναλογική

Υπάρχει άραγε κάτι πιο απογοητευτικό και ενδεικτικό για την κατάντια της Συριζαίας “Αριστεράς”, από την εγκατάλειψη του πάγιου αιτήματος του χώρου για την απλή αναλογική, μόλις έφτασε στα πρόθυρα της εξουσίας;

Lou Reed: Walk On The Wild Side

Ένας ακόμη μεγάλος μας άφησε χρόνους.
Ας τον θυμηθούμε!

Holly came from Miami, F.L.A.
Hitch-hiked her way across the U.S.A.
Plucked her eyebrows on the way
Shaved her legs and then he was a she
She says, 'Hey babe, take a walk on the wild side'
He said, 'Hey honey, take a walk on the wild side'

Candy came from out on the island
In the backroom she was everybody's darlin'
But she never lost her head
Even when she was giving head
She says, 'Hey babe, take a walk on the wild side'
He said, 'Hey babe, take a walk on the wild side'

And the colored girls go
Doo do doo, doo do doo, doo do doo

Little Joe never once gave it away
Everybody had to pay and pay
A hustle here and a hustle there
New York City's the place where they said
'Hey babe, take a walk on the wild side'
I said, 'Hey Joe, take a walk on the wild side'

Sugar plum fairy came and hit the streets
Lookin' for soul food and a place to eat
Went to the Apollo, you should've seen 'em go go go
They said, 'Hey sugar, take a walk on the wild side'
I said, 'Hey babe, take a walk on the wild side'
Alright, huh

Jackie is just speeding away
Thought she was James Dean for a day
Then I guess she had to crash
Valium would have helped that bash
She said, 'Hey babe, take a walk on the wild side'
I said, 'Hey honey, take a walk on the wild side'

And the colored girls say
Doo do doo, doo do doo, doo do doo

Φθινοπωρινές εικόνες

Σύγχρονη ελληνική ποίηση

(1978-)

Μοιάζει κάπως σαν απειλή θανάσιμη

εκείνη η παύλα

απ' τη χρονολογία γέννησης μετά

λες και δεν είναι πιο σημαντική η έναρξη

αλλά η εκκρεμότητα της λήξης

Κάθε που βλέπω ζώντος βιογραφικό

άγχος με πιάνει δέος πανικός

και αποστρέφω ένοχα

το βλέμμα από φόβο

μήπως όσο κοιτώ συμπληρωθεί

στα μάτια μου μπροστά

ο αριθμός που λείπει

Θάναι τότε εξ επαφής 

σαν να εκτέλεσα

έναν τελείως άγνωστό μου

Ηρώ Νικοπούλου

* Από τη Συλλογή "Το πριν και τι μετά της παύλας" και το περιοδικό "Ποιητική"

* Η Ηρώ Νικοπούλου είναι ζωγράφος και λογοτέχνης και έχει γεννηθεί στην Αθήνα.

Just In Case!

Νικολόπουλος και Καπερνάρος: Αχ αυτά τα ποσοστά της ΧΑ που παραμένουν υψηλά! Σκέτη πρόκληση!

Μουσική Πρόταση: Keith Jarett-Over the Rainbow

O αμερικανός πιανίστας Keith Jarett στο Over the Rainbow, από παράσταση στο Τόκιο το 1984.

Το Over the Rainbow γράφτηκε από τον συνθέτη Harold Arlen και πρωτοακούστηκε στην ταινία Ο Μάγος του Οζ. Το τραγούδησε εκεί η Judy Garland.

Μια προδιαγεγραμμένη και καταστροφική πορεία

Τόχω πει και γράψει πολλές φορές. Θα το γράψω με συνοπτικό τρόπο άλλη μια.

Οι επιλογές που υπάρχουν διαθέσιμες στα κράτη αυτή τη στιγμή είναι δύο. Η συντηρητική και η επαναστατική.

Εμείς ακολουθούμε την πρώτη, όπως σχεδόν ολόκληρη η Ευρώπη, αλλά ουσιαστικά και ο κόσμος όλος. Έχουμε δηλαδή αποδεχτεί τη νίκη του λεγόμενου δημοκρατικού καπιταλισμού, αλλά κυρίως τη μετεξέλιξή του που είναι ο εταιρειοκυριαρχούμενος καπιταλισμός. Τα κράτη σιγά-σιγά, αλλά σταθερά και αμετάκλητα χάνουν την εθνική τους κυριαρχία, η οποία περιέρχεται στις παντοειδείς παγκόσμιας εμβέλειας εταιρείες. Εταιρείες με πολλά πλοκάμια διαφορετικών κατευθύνσεων. Από τη μια με την συμμαχία πολλών ετερόκλητων δραστηριοτήτων κάτω από ένα εταιρικό μανδύα και από την άλλη με την ανάπτυξή τους σε όλες σχεδόν τις ηπείρους του πλανήτη.

Το μόνο περιθώριο που έχουν οι κρατικές κυβερνήσεις είναι σε κάποιες λεπτομέρειες πολιτικής, που περισσότερο βασίζονται στην ανοχή των πολυεταιρικών διευθυντηρίων σε κάποιες τοπικές παραδόσεις και ευαισθησίες, ανοχή που και αυτή έχει βεβαίως ημερομηνία λήξης.

Και η επαναστατική επιλογή; Σημαίνει να πας κόντρα στο ρεύμα, να αποτρέψεις την κυριαρχία των πολυεθνικών γιγάντων στη χώρα σου, να νοικοκυρέψεις τα του οίκου σου και να διαχειριστείς με δικαιοσύνη το όποιο σου εθνικό προϊόν. Να υποστείς επίσης τις συνέπειες της αναπόφευκτης σχετικής απομόνωσης, που θα έχει η επιλογή αυτή. Αυτό έχει τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό κόστος και απαιτεί εξαιρετική εθνική ομοψυχία, απόλυτα υγιή κοινωνία, σχετικό οικονομικό σφρίγος και εξέχοντες πολιτικούς. Έχουμε αυτές τις προϋποθέσεις; 

Αν όχι τότε τι συζητάμε;

ΥΓ. Θα μπορούσε βέβαια η επαναστατική λύση να αποκτήσει κάποιες πιθανότητες αν αποφάσιζαν ταυτόχρονα κάποιες χώρες να την εφαρμόσουν από κοινού, δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό έναν ισχυρό πυρήνα μιας διαφορετικής πολιτικής. Έχει ψελλίσει κάποια πράγματα προς την κατεύθυνση αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η θετική υποδοχή που βρήκε περιορίζεται σε περιθωριακές ευρωπαϊκές δυνάμεις. Σιγά να μην αφήσουν οι σημερινοί απόλυτοι κυρίαρχοι του παιχνιδιού να πραγματοποηθεί μια τέτοια σοβαρή διακρατική συμμαχία. Είναι στην ουσία το μόνο πιθανό εμπόδιο στην καταστροφική πορεία που έχουν επιβάλει στον πλανήτη. Καταστροφική, επειδή είναι βέβαιο ότι τον οδηγούν σε ανθρωπιστικό, κοινωνικό και περιβαλλοντικό αδιέξοδο. Που θα είναι αυτό που τελικά θα βάλει τέλος στην κυριαρχία τους. Εάν θα έχουν απομείνει τότε κάποιες δυνατότητες ανάκαμψης της ανθρωπότητας στη Γη είναι εξαιρετικά αμφισβητήσιμο.

Μια Ανατολή και Ένας Επισκέπτης

Μουσική Πρόταση: Jan Garbarek Hasta Siempre

Ο έξοχος Νορβηγός σαξοφωνίστας (και όχι μόνο)

Nancy Jazz Pulsations 2004:

Jan Garbarek (saxophones, flute), Rainer Bruninhaus (piano), Eberhard Weber (basse), Marilyn Mazur (percussions)
Το Hasta Siempre (Για Πάντα) είναι ένα τραγούδι του Κουβανού συνθέτη Carlos Puebla γραμμένο το 1965 και αναφέρεται βέβαια στον Τσε Γκεβάρα.

Η άλλη άποψη...

Αναδημοσιεύω άρθρο της Κατερίνας Παναγοπούλου στην Athens Voice.

Για να ακούγεται και η...άλλη άποψη.

1. Κάνοντας αστειάκια και ειρωνικά σχόλια όχι για όσα λέει, αλλά για την εμφάνιση της κόρης του Μιχαλολιάκου αποδεικνύεις ότι έχεις τα ίδια μυαλά με αυτήν

2. Φωνάζοντας στην αντιφασιστική κατά της βίας διαδήλωση «ο λαός δεν ξεχνά τους φασίστες τους κρεμά» και «φασίστες κουφάλες έρχονται κρεμάλες» αν δεν το έχεις καταλάβει παρουσιάζεις ίδιο σουρεάλ θέαμα με αυτό που παρουσιάζει ο Μιχαλολιάκος όταν μιλάει κατά της «κατοχικής κυβέρνησης» χαιρετώντας ναζιστικά

3. Φωνάζοντας στη διαδήλωση της ΑΔΕΔΥ έξω από το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης το σύνθημα «Κυριάκο Μητσοτάκη κάνε ένα καλό, άνοιξ’ το παράθυρο και πέσε στον γκρεμό» δεν είσαι ο δημοκράτης πολίτης που υποψιάζεσαι

4. Όταν πετάς γιαούρτι στον Πεταλωτή και στέλνεις στο νοσοκομείο τον Κωστή Χατζηδάκη είσαι το ίδιο φασίστας με τον Χρυσαυγίτη που κυνηγάει και μαχαιρώνει μετανάστες. Στον έναν δεν αρέσει η φυλή του άλλου, σε σένα δεν αρέσει η ιδιότητα του άλλου

5. Όταν καις ζωντανούς τους εργαζόμενους της Marfin επειδή «δούλευαν ενώ είχε κηρυχθεί απεργία» είσαι το ίδιο εγκληματίας, άρρωστος, φασίστας με αυτόν που δολοφονεί τον Παύλο Φύσσα

6. Αν ανέχεσαι, προκαλείς, πυροδοτείς πράξεις κόκκινης βίας να περιμένεις την ίδια ένταση στην μαύρη

7. Όταν καλείς να λιντσάρουν τον Πάχτα υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες να λιντσάρουν κι εσένα. -Αυτό αποδείχτηκε και στην πράξη-

8. Όταν λες «βία είναι τα μνημόνια» να περιμένεις έκρηξη της πραγματικής βίας.

9. Αν πιστεύεις ότι η δική σου βία είναι δικαιολογημένη γιατί είναι «δίκαιη οργή», να θυμάσαι ότι το ίδιο πιστεύει και ο χρυσαυγίτης για τη δική του βία

10. Όταν κάνεις κοροϊδευτικά σχολιάκια για τα κιλά του Πάγκαλου και τον τόνο της φωνής του Άδωνι Γεωργιάδη τα σχόλια αυτά, αν σου διαφεύγει, είναι ρατσιστικά.

ΥΓ: Είναι κωμικό να λες την Μέρκελ ναζί όταν εκείνη ζει σε μία χώρα που το ναζιστικό κόμμα είναι εκτός νόμου κι εσύ σε μία άλλη, που οι πολίτες δίνουν στις δημοσκοπήσεις στη Χ.Α (μετά από όλα όσα έχουν γίνει) 6,8% και εξακολουθούν να τη βγάζουν τρίτο κόμμα μετά τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Παγίδες και Άθλοι του Ανθρώπινου Μυαλού

Η μεγαλύτερη παγίδα είναι αυτή που ο ίδιος μας ο εαυτός μας στήνει και μας επιβάλλει να ζούμε μέσα από τα μάτια των άλλων.

Όποιος καταλάβει και μπορέσει να ξεπεράσει αυτή την αυτο-παγίδευση* είναι πραγματικά ελεύθερος.

Μόνο που αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο, είναι μάλιστα ένας άθλος, που ελάχιστοι πετυχαίνουν.

* Η αυτο-παγίδευση αυτή έχει σχέση με τη λεγόμενη "θεωρία του μυαλού", που αναπτύσσεται σε πολύ μικρή ηλικία, όταν αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε ότι οι γύρω μας σκέφτονται και αυτό δημιουργεί την ανάγκη να "μπούμε στο μυαλό τους". Στη συνέχεια μας επιβάλλεται να "ζούμε μέσα από το μυαλό τους". Κορύφωση του φαινομένου παρατηρείται στην εφηβική ηλικία, όπου είναι γνωστό ότι η προσπάθεια του εφήβου να επηρεάσει θετικά την εικόνα που οι άλλοι έχουν γι' αυτόν οδηγεί σε επικίνδυνες συχνά συμπεριφορές, αλλά και στη γνωστή "επανάσταση" της ηλικίας αυτής.

Φαηλήθειες

Ευτυχώς που υπάρχουν οι Φαήλοι για να μην ξεχνάμε τι είναι ο Σαμαράς και η Νέα Δημοκρατία!

Μουσική Πρόταση: Lovesong

Το ακούμε από σε δύο εκτελέσεις από δύο εξαιρετικές φωνές: από την αμερικανίδα Tori Amos και την αγγλίδα Adele.

Hey, yes…

Whenever I'm alone with you

You make me feel a-like I’m home again, oh, yes

Whenever I'm alone with you

You make, you make me feel like I’m whole again, oh, yes

Hey…

Whenever I'm alone with you, uh-huh-es

You make me feel like I’m young again, hey ya-yes

Whenever I'm alone with you, uh-hum

You make me feel like I am fun again

However far away, I will always love you

However long I stay, I will always love you

Whatever words I say, you know I’ll always love you

Oh, I will always love you

Ah, whenever I'm alone with you, hey

I feel like I’m a-a-a-I’m free again, hey

Whenever I'm alone with you, um

Feel like I’m a-aclean again, oh

However far away, I will always love you

However long I stay, oh, I will always love you

Whatever words I say, you know I’ll always love you

I will always, always love you, yes

Always…

και Καλό Μήνα....