Πρόσφατα διάβασα το βιβλίο του Michel Houellebecq La Carte et le Territoire.
Ένα βιβλίο ενδιαφέρον, συμπαθητικό, ευρηματικό σε αρκετά σημεία. Από ένα συγγραφέα που φαίνεται ότι αρέσει να προκαλεί, αφού κάνει τον ίδιο του τον εαυτό περσόνα του μυθιστορήματος, όχι πρωταγωνιστική, αλλά σίγουρα σημαντική και που μάλιστα την εμφανίζει όσο μπορεί αντιπαθητική και φροντίζει να της επιφυλάξει ένα αποκρουστικό τέλος. Με πολλές παρεκβάσεις για πολλά και ετερόκλητα θέματα, που απασχολούν ή προβληματίζουν, τα οποία μερικές φορές αναπτύσσονται σε σχετικά υπερβολική έκταση, κάτι σαν πραγματείες μέσα στο βιβλίο. Αναφέρω σχετικά τους οίκους ευθανασίας, την φυγή προς την ύπαιθρο, πληροφορίες για ράτσες σκυλιών ή για προσθετικές στήθους, για τοπικά εδέσματα ή για τους πρωτοπόρους αρχιτέκτονες. Ένα βιβλίο πάντως, που διαβάζεται ευχάριστα!
Ο Houellebecq είναι πολύ γνωστός -και όχι μόνο στη Γαλλία- για τη θεματολογία που διαλέγει στα έργα του, στα οποία σχεδόν πάντα υπάρχει και το φουτουριστικό στοιχείο, που μάλιστα στην Δυνατότητα ενός νησιού (La Possibilité d'une île) φτάνει στην επιστημονική φαντασία. Το πιο γνωστό του έργο και εκείνο που τον έκανε διάσημο είναι το Les Particules Élémentaires (Τα στοιχειώδη σωματίδια). Έχει βραβευτεί με το ανώτερο γαλλικό λογοτεχνικό βραβείο, ενώ έχει ασχοληθεί και με τη σκηνοθεσία (Σκηνοθέτησε μεταξύ άλλων το La Possibilité d'une île).
Ένα βιβλίο ενδιαφέρον, συμπαθητικό, ευρηματικό σε αρκετά σημεία. Από ένα συγγραφέα που φαίνεται ότι αρέσει να προκαλεί, αφού κάνει τον ίδιο του τον εαυτό περσόνα του μυθιστορήματος, όχι πρωταγωνιστική, αλλά σίγουρα σημαντική και που μάλιστα την εμφανίζει όσο μπορεί αντιπαθητική και φροντίζει να της επιφυλάξει ένα αποκρουστικό τέλος. Με πολλές παρεκβάσεις για πολλά και ετερόκλητα θέματα, που απασχολούν ή προβληματίζουν, τα οποία μερικές φορές αναπτύσσονται σε σχετικά υπερβολική έκταση, κάτι σαν πραγματείες μέσα στο βιβλίο. Αναφέρω σχετικά τους οίκους ευθανασίας, την φυγή προς την ύπαιθρο, πληροφορίες για ράτσες σκυλιών ή για προσθετικές στήθους, για τοπικά εδέσματα ή για τους πρωτοπόρους αρχιτέκτονες. Ένα βιβλίο πάντως, που διαβάζεται ευχάριστα!
Ο Houellebecq είναι πολύ γνωστός -και όχι μόνο στη Γαλλία- για τη θεματολογία που διαλέγει στα έργα του, στα οποία σχεδόν πάντα υπάρχει και το φουτουριστικό στοιχείο, που μάλιστα στην Δυνατότητα ενός νησιού (La Possibilité d'une île) φτάνει στην επιστημονική φαντασία. Το πιο γνωστό του έργο και εκείνο που τον έκανε διάσημο είναι το Les Particules Élémentaires (Τα στοιχειώδη σωματίδια). Έχει βραβευτεί με το ανώτερο γαλλικό λογοτεχνικό βραβείο, ενώ έχει ασχοληθεί και με τη σκηνοθεσία (Σκηνοθέτησε μεταξύ άλλων το La Possibilité d'une île).
Η μεγάλη μου, όμως, έκπληξη ήταν η διαπίστωση ότι ο συγγραφέας αυτός γράφει μουσική και τραγουδά ο ίδιος τα τραγούδια του. Είναι γεγονός ότι θυμίζει τους παλιούς τροβαδούρους, όπως τον Jaques Brel!
Ακούστε τον:
Και σε κάτι πιο μοντέρνο και ενδιαφέρον:
