Η διαφοροποίηση του ποινολογίου ανάλογα με την κοινωνική θέση δεν είναι καινούργια ιδέα.
Ο κώδικας του Χαμουραμπί (περ. 1776 πΧ) σαφώς προέβλεπε διαφορετικές ποινές, ανάλογα με την κοινωνική τάξη τόσο του αδικούντος όσο και του θύματος (ιδίως του θύματος), ενώ διαφορετική αξία είχε ο άνδρας (προφανώς ανώτερη) από τη γυναίκα ανάμεσα στις τρεις κοινωνικές τάξεις( προύχοντες, κοινοί και σκλάβοι). Οι ανώτερη κοινωνική τάξη αντιμετωπίζονταν βέβαια ευνοϊκότερα από τις υπόλοιπες.
Γύρω στο 600 μΧ έγινε η κωδικοποίηση της αγγλοσαξονικής νομοθεσίας , όπου επίσης διαφοροποιούνται οι ποινές ανάλογα με την κοινωνική τάξη του θύματος, όπου πχ οι ποινές είναι πολύ μεγαλύτερες εάν το θύμα είναι ελεύθερος άνθρωπος από ότι εάν είναι υπηρέτης ή σκλάβος.
Ο προτεινόμενος από τον Υφυπουργό μεταφορών Μαυραγάνη κώδικας σε ότι αφορά-προς το παρόν- τις παραβάσεις του ΚΟΚ διαφέρει από τους προηγούμενος στη φιλοσοφία, αφού συνδέει τις ποινές με με θετικό πρόσημο ανάλογα με την κοινωνική τάξη του αδικούντος. Όσο δηλαδή περισσότερη περιουσία έχει τόσο περισσότερο θα πρέπει να πληρώνει. Μένει να διευκρινιστεί εάν για τον υπολογισμό του προστίμου θα λαμβάνεται υπ’ όψιν το εισόδημα της συζύγου και των άλλων μελών της οικογενείας και εάν θα ελέγχει τη φορολογική του δήλωση επί τόπου το όργανο που καταγράφει την παράβαση.
Η γνώμη μου είναι ότι ο πλούτος του κάθε πολίτη ήδη λαμβάνεται υπ’ όψιν για τον προσδιορισμό του αναλογούντος φόρου μέσα από τη φορολογική του δήλωση και τον ΕΝΦΙΑ και αυτό είναι αρκετό σε μια ευνομούμενη πολιτεία.
Όλα τα άλλα, εκτός του ότι εγγίζουν τα όρια του γραφικού, ανοίγουν επικίνδυνες ατραπούς από τους οποίους εκείνοι που έχουν πάντοτε την ικανότητα να περνάνε “αβρόχοις ποσί” είναι οι επιτήδειοι και οι εκάστοτε ημέτεροι.
