Δύο εβδομάδες με τον Νικόλα και την Ιωάννα...

Ποιηση

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ήταν στ΄αλήθεια μια ωραία τελετή

Πολλά στεφάνια και κόσμος φίνος

Σημαντικός θα πρέπει νάταν άνθρωπος

Περγαμηνές και αξιώματα γεμάτος

Πλησίασα να μάθω περισσότερα

Τους επικήδειους ν ακούσω λόγους

Κάτι για την Αντίσταση στα νιάτα του μιλούσανε

Και για τους πανανθρώπινους τους πόθους

Αργότερα τα πράγματα αλλάξανε

Και φάρος τώρα ήταν η πατρίδα

Το δίκιο κι η τιμή έχουν εθνότητα

Έτσι κι εκείνος γύρισε σελίδα

Το σύστημα του έγνεψε με νόημα

Κι αυτός αντάξιό του γίνηκε γρανάζι

Στον μαγικό καθρέφτη κοιταζότανε

Που τον λαγό τον δείχνει για λιοντάρι

Τα χρόνια πέρασαν και οι γενιές αλλάξαν

Δουλειά και οικογένεια, το σπίτι, εξοχικό,

Το “πούσαι νιότη πούδειχνες” σιγόκαιγε

Πικρό νανούρισμα μετά το βραδινό ποτό

Κάποια στιγμή η τελετή τελείωσε

Και άδειασε από κόσμο η πλατεία

Με τίτλους τέλους όπως ταίριαζε

Σε μια πολύ συνηθισμένη ιστορία

Καλημέρα και καλήν Εβδομάδα...

Εμ ….δεν μας είχαν

Διαβάσαμε και ακούσαμε αυτές τις μέρες αμέτρητες αναλύσεις για την αιτία της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ στις ευροεκλογές και για το που άραγε έκανε το λάθος το επιτελείο του Τσίπρα.

Η απάντηση όμως είναι εξαιρετικά απλή και φάνηκε ξεκάθαρα από τις μετέπειτα αντιδράσεις τόσο του πρωθυπουργού, όσο και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.

Νόμιζαν ότι “μας είχαν”.

Ποίηση

Έκστασις, της Κικής Δημουλά

Το μικρό μου παιδί

σοβαρή αταξία έκανε πάλι.

Στο πεζούλι του σύμπαντος σκαρφάλωσε, 

σκούντησε με το χέρι του

το κρεμασμένο στον τοίχο τ’ ουρανού

κόκκινο πιάτο,

κι έχυσε όλο το φως επάνω του.

Ο θεός απόρησε

που είδε τον ήλιο

ντυμένο ρούχα παιδικά

να κατεβαίνει τρέχοντας

της φαντασίας μου τη σκάλα

και να ‘ρχεται σε μένα.

Κι εγώ κάθομαι

τώρα

και μαλώνω αυστηρά

το μικρό μου παιδί 

ενώ κλέβω κρυφά

τον χυμένο επάνω του ήλιο.

Από την Popaganda.gr