Κυριακή 21 Ιουλίου 2013

Round House της Louise Erdrich


Ένα ακόμη βιβλίο, μετά το Casual Vacancy της J.K. Rowling, που διάβασα προσφατα και όπου τα παιδιά ή μάλλον οι έφηβοι εμπλέκονται και πρωταγωνιστούν άθελά τους σε περιπέτειες για μεγάλους. Μέσα σε ένα εντελώς ιδιόρυθμο σκηνικό,σε μια από τις κλειστές ινδιάνικες κοινότητες των Η.Π.Α., ο 13 χρονος Τζόε βιώνει ένα συγκλονιστικό γεγονός, το βιασμό της μητέρας του. Για τον επόμενο χρόνο η ζωή του δεν μπορεί πια να μείνει η ίδια. Καθώς μπαίνει στη δύσκολη εφηβεία και ζει την αναπτυσσόμενη σεξουαλικότητά του περισσότερο μέσα από φαντασιώσεις γύρω από την εντυπωσιακή σύντροφο του θείου του, αλλά και τα πρώτα του ξεστρατίσματα με τους φίλους του, αρχίζει να διαμορφώνει ένα σχέδιο αρχικά αποκάλυψης του δράστη και στη συνέχεια εκδίκησης.
Η ιστορία διανθίζεται από ενδιαφέροντα στοιχεία γύρω από τις παραδόσεις των γηγενών αμερικανών, ενώ είναι έκδηλη παράλληλα η αδικία που βιώνουν με τη μεταχείριση που τους έχει επιφυλάξει η αμερικάνικη κοινωνία.
Το βιβλίο είναι ενδιαφέρον, αν και γίνεται αργόσυρτο κατά διαστήματα, ενώ περιγράφει αρκετά καλά τους κύριους χαρακτήρες. Κάποιοι φαινομενικά δευτερευοντες χαρακτήρες, όπως ο πρώην πεζοναύτης ιερέας, η θεία Σόνια και δυο ηλικιωμένοι συγγενείς, προσφέρουν κάποιες από τις καλύτερες στιγμές της ιστορίας. Στα σχετικά αδύνατα σημεία νομίζω ότι είναι η μη επαρκής αιτιολόγηση των κινήτρων, αλλά και η μη σημαντική ανάπτυξη των άλλων σημαντικών γεγονότων, που συνδέονται με το βιασμό. Η συγγραφέας προτίμησε να  επικεντρωθεί κυρίως στις επιπτώσεις του γεγονότος στη στενή οικογένεια και ιδιαίτερα στον μικρό Τζόε και την απότομη ενηλικίωσή του.
Σίγουρα ένα ενδιαφέρον και ευχάριστο ανάγνωσμα και ευχαριστώ θερμά για τη σύσταση.




Το Ταξίδι


ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ

Κινήσαμε νωρίς
με του ύπνου την ονειρόσκονη
πλεγμένη στα ματοτσίνορα

Το διάβα μας ταχύ κι ανάλαφρο
παιάνες τα τραγούδια μας
κι η φύση γύρω πανηγύρι

Το μεσημέρι ξαποστάσαμε
φάγαμε το ψωμί κι' ήπιαμε το κρασί 
στην υγειά των κοριτσιών μας


Τους απαντήσαμε σε μια καμπή του δρόμου
μίζεροι, γερασμένοι, ελεεινοί,
μόλις που το βλέμα σήκωσαν σαν μας είδαν

Ήτανε γέμα πια όταν στραφήκαμε να δούμε
καθώς αργά χανόταν πίσω μας οι γέροι
κάτι σαν να μας χαιρετίσανε μας φάνηκε

Γελάσαμε τότε και τους περιπαίξαμε
λίγο και θα μας τη χαλάγανε τη διάθεση
αν είχαμε αναγνωρίσει τους εαυτούς μας