Πάσχα 2019, με τα εγγόνια...

Διαβάζοντας....

Ο πραγματικά σοφός άνθρωπος είναι εκείνος που δεν επιτρέπει τα εξωτερικά γεγονότα να τον αλλοιώνουν με οποιοδήποτε τρόπο. Για να το πετύχει αυτό καλύπτει τον εαυτό του με μια πανοπλία από πραγματικότητες που είναι πιο κοντά του από ότι τα γεγονότα του κόσμου και μέσω της οποίας τα γεγονότα, με την δέουσα μετατροπή, φτάνουν σ’ εκείνον. 

Απόσπασμα από: Fernando Pessoa. «The Book of Disquiet.»

Ευχές!

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
Όπως την αισθάνεται και την επιθυμεί ο καθένας!

Χιούμορ...

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου, από την Καθημερινή

Ποίηση

SCHLOSS STEINAU, HESSE, GERMANY

Ruth Daniell

The Grimm brothers grew up across the street

in a half-timbered magistrate's house:

studying Greek and Latin, collecting eggs,

and not thinking of magic. By all accounts

it was the best time of their lives. It is quiet here, calm,

unburdened by tourists and noise except

the gentle twittering of small, silver-winged birds.

Watching you squint in this particular light,

it occurs to me that most magic

in fairy tales is the kind that hurts, that traps

and twists and isolates—the happily ever after

is the return to the disenchanted life,

the confidence that love is enough. This must be

the solace those brothers sought to return to:

the nostalgia of afternoon sunlight on the castle

that stood in the neighborhood of their childhood. 

Strawberries from the market stain our hands. 

I can feel this picnic turn into memory

even as I busy myself with worry about my white sundress. 

The light is carefree, like a prince

just transformed from his animal skin or

a princess newly awakened—giddy

with the reward of ordinariness. 

Through no fairy intercession that I know of,

you are young and beautiful, and I am too,

and strawberry juice runs in rivulets down our wrists. 

Ποίηση

WISDOM

by Sara Teasdale

When I have ceased to break my wings

Against the faultiness of things,

And learned that compromises wait

Behind each hardly opened gate,

When I have looked Life in the eyes,

Grown calm and very coldly wise,

Life will have given me the Truth,

And taken in exchange–my youth.

Φοβούνται ωρέ τα παλικάρια;

Του Κώστα Γιαννακίδη, από το Protagon.gr

Oταν διαβάζω τις αναρτήσεις του Παύλου του Πολάκη κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να ακούσω το κείμενο από τα χείλη του. Να βγουν τα λόγια βαριά κάτω από τα μουστάκι του, μαυροφορεμένα παλικάρια ζωσμένα με άρματα, να τα ακούς και να χαμηλώνεις τα μάτια σαν κοπέλα στα Σφακιά. Και από πίσω να ακολουθεί, χαμηλό, μόλις που ακούγεται, ένα παραπονάκι τόσο δα, για το άδικο που πνίγει τον άνδρα. Ο Καμμένος είναι αλλιώς. Συχνά σκέφτομαι ότι δεν είναι εύσωμος ο άνδρας, αλλά είναι η μαγκιά που τον φουσκώνει. Έχει έναν προσωπικό, τσαμπουκά, δεν διαφωνώ. Και αυτό φαίνεται και από τον τρόπο που στέκεται όταν έρχεται ο θυμός και η δίκαιη οργή να τον κλονίσουν. Γέρνει ελαφρώς μπροστά, σέρνει τις λέξεις σαν να τραβάει μαχαίρι από ζωνάρι. Αυτό που συχνά μου προκαλεί σύγχυση είναι το κάτι σαν ρόγχος που βγαίνει από το στόμα του. Μερικές φορές το ακούω σαν λυγμό. Άλλες φορές ανησυχώ. Ο Πολάκης δεν δέχθηκε να αρθεί η ασυλία του για τη μήνυση Γεωργιάδη – κρύφτηκε ξανά και ο Καμμένος Πατήστε εδώ Εχουμε, λοιπόν, να κάνουμε με πολιτικούς άνδρες, οι οποίοι τιμούν και τις δύο έννοιες που τους προσδιορίζουν: και του πολιτικού και του άνδρα. Και αυτό αποδεικνύεται με πράξεις. Ο Παύλος Πολάκης ισχυρίστηκε ότι ο Αδωνις Γεωργιάδης είναι ιδιοκτήτης offshore εταιρείας. Περιέργως ο αντιπρόεδρος της ΝΔ εθίγη και κατέθεσε μήνυση. Η υπόθεση έφτασε στη Βουλή. Εκεί ο Παύλος ο Πολάκης είχε δύο επιλογές: είτε θα πήγαινε λεβέντικα στο δικαστήριο, απογυμνώνοντας τον δεξιό, είτε θα ζητούσε να μη γίνει άρση ασυλίας αφού οι αναφορές στην offshore του Γεωργιάδη εντάσσονται στο πλαίσιο τήρησης των υπουργικών του καθηκόντων. Σωστά. Ηθελε να σπάσει το απόστημα της διαφθοράς στην Υγεία. Μέσα στο απόστημα λογικά θα ήταν και η offshore του Αδωνι. Το πρόβλημα είναι ότι μέχρι στιγμής για αυτήν την offshore ξέρει μόνο ο Πολάκης και κανένας άλλος. Και ενώ θα περίμενε κανείς, τώρα που βράζει η Novartis, να ρίξει και την μπαλωθιά ο Πολάκης, αυτός με μία κίνηση σφακιανής λεβεντιάς παίζει fair play τον Αδωνι. Ζήτησε να μη γίνει άρση της ασυλίας του και έτσι δεν θα πάει στο δικαστήριο να ξεμπροστιάσει τον δεξιό αντιπρόεδρο. Οι σύντροφοι του έκαναν δεκτό το αίτημα. Φαντάζομαι με βαριά καρδιά και απόθεμα ηθικού πλεονεκτήματος. Τις προσεχείς ημέρες οι βουλευτές θα κληθούν να αποφασίσουν σχετικά με την άρση της ασυλίας του Παύλου Πολάκη για τη γνωστή υπόθεση με την παράνομη ηχογράφηση του Στουρνάρα. Αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι και αυτή η πράξη ανήκει στα τυπικά καθήκοντα ενός αναπληρωτή υπουργού Υγείας. Γιατί ηχογράφησε τον Στουρνάρα; Για το θέμα των δανείων που είχε λάβει ο λεβέντης από την Κρήτη. Και γιατί πήρε τα δάνεια; Για να πολιτευτεί και να γίνει υπουργός. Άρα πολιτική δραστηριότητα είναι η ηχογράφηση της συνομιλίας, δεν εγείρεται ζήτημα άρσης ασυλίας. Ο Πάνος ο Καμμένος έχει κάτι προβλήματα με έναν δημοσιογράφο που μάλιστα διευθύνει μέσα συμφερόντων Μαρινάκη. Μία μέρα που ο Πάνος ήταν έντονα φορτισμένος, λόγω εθνικών θεμάτων, είπε δυο κουβέντες παραπάνω για τον δημοσιογράφο. Μπορεί και τρεις. Ο δημοσιογράφος του έκανε μήνυση για δυσφήμηση. Συνάντησε όμως και αυτός, όπως ο Άδωνις, τον οίκτο και τη μεγαθυμία του Καμμένου που ζήτησε από τη Βουλή να τον καλύψει με ασυλία. Η Βουλή τον κάλυψε και ο πρώην υπουργός δεν θα πάει στο δικαστήριο να χτυπήσει σαν χταπόδι ικαριώτικο τον δημοσιογράφο. Ενδεχομένως βέβαια κάποιοι κακόπιστοι να παρεξηγήσουν τη στάση των δύο ανδρών, του Παύλου και του Πάνου, που τυγχάνουν και φίλοι. Να τους αποδώσουν χαρακτηρισμούς που παραπέμπουν σε οικόσιτα πουλερικά ή και να θεωρήσουν τη συμπεριφορά τους θρασύδειλη. Θα είναι άδικο. Όπως άδικη είναι η μομφή κατά των βουλευτών της πλειοψηφίας που προστατεύουν τους συντρόφους (και ο Καμμένος ως τέτοιος λογίζεται). Εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν αποδείξει ότι είναι όλοι μία οικογένεια, μία μεγάλη, αγαπημένη φαμίλια.

Ομορφιές του Απρίλη...

Ο πιο επικίνδυνος απ’ όλους

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου, από την Καθημερινή

Κινδυνεύει το μέλλον της χώρας από την υποβάθμιση της διδασκαλίας των Aρχαίων Ελληνικών; Σιγά τα ωά, θα μου πείτε. Εδώ ο κόσμος καίγεται, το παιδί δεν έχει πού την κεφαλήν κλίνη, τα Aρχαία το μάραναν. Κι όμως το μάραναν. Διότι τα Aρχαία δεν είναι μόνον αρχικοί χρόνοι και τριτόκλιτα. Τα Aρχαία Ελληνικά δεν αποκαλύπτουν μόνον τον βαθύ ιστορικό ορίζοντα της γλώσσας που μιλάει ο σημερινός μαθητής, τις μνήμες της, την ευαισθησία της, τις δυνατότητες που είχε κάποτε να παράγει σκέψη. Διδάσκουν και πολιτισμό. Και, όταν τα εξορίσεις από τη γενική παιδεία και τα θεωρήσεις κατάλληλα μόνον για τους ειδικούς, απλώς στερείς από τους υπολοίπους αυτήν την πολιτισμική προοπτική. Το ίδιο ισχύει και για τα Λατινικά. Πάντα τα θεωρούσαμε τους φτωχοδιάβολους της παιδείας μας. Ο σοφός κ. Γαβρόγλου τα υποβάθμισε σε μάθημα επιλογής για όσους φιλοδοξούν να σπουδάσουν στη Νομική ή στη Φιλοσοφική. Στους υπολοίπους ο κερδισμένος χρόνος θα καλυφθεί με χορήγηση μεθαδόνης, κοινωνιολογίας. Τι αξία έχει η ελληνική λογοτεχνία μπροστά στις διακόσιες κακογραμμένες σελίδες που θα αποκαλύπτουν την κρυφή γοητεία της ταξικής πάλης; Το είχε πει ο Τσαρούχης από την εποχή που η προοδευτική διανόηση χειροκροτούσε το μονοτονικό. «Μα είναι τόσο τεμπέληδες, που βαριούνται να βάλουν μια περισπωμένη;» Οσο λιγότερο, τόσο καλύτερο. Το μότο της εκπαιδευτικής πολιτικής του Γαβρόγλου.

Λιγότερος κόπος συνεπάγεται λιγότερες απαιτήσεις. Αντί για την ολοκλήρωση της εγκυκλίου παιδείας, της στοιχειώδους μόρφωσης, το λύκειο παρέχει υπηρεσίες φροντιστηρίου. Χαμηλά, όσο μπορείς πιο χαμηλά. Μπορείς να μη δώσεις εξετάσεις αν τις βαριέσαι, αρκεί να δεχθείς να σε στείλουν στα αζήτητα, κατ’ ευφημισμόν «τμήματα με χαμηλότερη ζήτηση». Παραδέξου πως είσαι τενεκές και όλα θα πάνε καλά. Γιατί είναι επικίνδυνη η αναβάθμιση των ΤΕΙ σε ΑΕΙ; Επειδή πρόκειται για υποβάθμιση των ΑΕΙ, αφού η αναβάθμιση των ΤΕΙ δεν προϋποθέτει καμιά αναβάθμιση ούτε του διδακτικού προσωπικού ούτε της διδακτέας ύλης. Βλέπετε, ο κ. Γαβρόγλου δεν είναι κάνας τυχαίος. Εχει ολοκληρωμένη άποψη για την εκπαίδευση. Εχοντας ζήσει στο πανεπιστήμιο μια ζωή, έχει γίνει σαν τον Γκράουτσο Μαρξ. Περιφρονεί τη λέσχη που δέχεται ανθρώπους σαν κι αυτόν για μέλη της.

Θεωρούμε τον Πολάκη επικίνδυνο. Είτε γιατί καπνίζει επιδεικτικά είτε γιατί βρίζει και απειλεί. Ο Κατρούγκαλος έκανε ένα ασφαλιστικό που αποτέλειωσε τη μεσαία τάξη. Ο Τσακαλώτος ξέρει μόνον να εισπράττει φόρους για τα πλεονάσματα του αφεντικού του. Ο πιο επικίνδυνος απ’ όλους όμως είναι ο Γαβρόγλου. Αυτός υπονομεύει τη μόνη δυνατότητα που έχει η χώρα να βγει από το κώμα. Φτιάχνει μια εκπαίδευση μειωμένων απαιτήσεων, μια κρεατομηχανή παραγωγής Ελλήνων ακόμη πιο αμόρφωτων, με ακόμη λιγότερες απαιτήσεις από τον εαυτό τους.

Καταρράκτες Ανθοχωρίου-Λίμνη Πλαστήρα 11/4/19

Έγραψαν....

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου











Του Ανδρέα Πετρουλάκη

Από την Καθημερινή

Ποίηση

JUST ONCE

by Anne Sexton

Just once I knew what life was for.

In Boston, quite suddenly, I understood;

walked there along the Charles River,

watched the lights copying themselves,

all neoned and strobe-hearted, opening

their mouths as wide as opera singers;

counted the stars, my little campaigners,

my scar daisies, and knew that I walked my love

on the night green side of it and cried

my heart to the eastbound cars and cried

my heart to the westbound cars and took

my truth across a small humped bridge

and hurried my truth, the charm of it, home

and hoarded these constants into morning

only to find them gone.

Χιούμορ

Του Ανδρέα Πετρουλάκη, από την Καθημερινή

Αγία Κυριακή

Δειλή Άνοιξη...