Και τώρα, σε αυτή την τελευταία φάση του καπιταλισμού, ο ύπνος έχει καταντήσει να είναι όχι απλά κάτι που καθυστερεί τη δουλειά, αλλά ωσάν ένας αληθινός ανταγωνιστής της επιχείρησης.
Αυτή είναι λοιπόν η στάση μας απέναντι στον ύπνο: είναι κάτι που πρέπει να μας προκαλεί καχυποψία, επειδή είναι ένα χρονικό διάστημα, που δεν είμαστε συνδεδεμένοι με το διαδίκτυο, δεν καταναλώνουμε και δεν παίζουμε.
Το πρόβλημα είναι ότι απλά δεν είμαστε καμωμένοι να ζούμε τη ζωή μας σε τεχνητό φως. Δεν είμαστε φτιαγμένοι να ξυπνάμε με ξυπνητήρια και να πέφτουμε για ύπνο βυθισμένοι στο γαλάζιο φως των έξυπνων κινητών μας. Ζούμε σε κοινωνίες 24 ωρών, αλλά τα σώματά μας δεν είναι 24 ωρών. Κάτι πρέπει να αλλάξει!
Αποσπάσματα από το βιλίο του Matt Haig «Notes on a Nervous Planet.»
