Στον Δυτικό Κόσμο υπάρχουν πιθανόν σήμερα τόσοι άνθρωποι χωρίς το θρησκευτικό ένστικτο, όσοι και με αυτό, αλλά όλοι ζουν σε κοινωνίες που αναπτύχθηκαν πάνω σε γραμμές που οριοθετήθηκαν από ανθρώπους που πίστευαν. Παντού στη Γη οι άνθρωποι ξεκίνησαν με τον εξορκισμό Δυνάμεων στις οποίες μπορούσαν να προσβλέπουν για καθοδήγηση και έλεγχο της συμπεριφοράς τους. Αυτός ο μηχανισμός ήταν προφανώς αναγκαίος για τους καιρούς εκείνους.
Έτσι εμείς, οι μη θρησκευόμενοι, ζούμε μέσα σε κοινωνικές κατασκευές, που ιδρύθηκαν από θρησκευόμενους και όσο κι αν μπορεί να είμαστε κριτικοί ή μνησίκακοι για πολλές από αυτές, κανείς έντιμος αθεϊστής δεν μπορεί να αρνηθεί ότι όταν οι πιο υγιείς όψεις της θρησκείας έχουν ισχύ σε μια κοινωνία, αυτή η κοινωνία είναι καλύτερη. Παίρνουμε μια καλή μπουκιά από το κέικ του αδερφού μας πριν το πετάξουμε στα σκουπίδια.
Γράφει η Diana Athill στο αυτοβιογραφικό της “Somewhere Towards the End”.
