Διάβασα και άκουσα πολλά για το πόσο κουρασμένος και βαριεστημένος φάνηκε ο πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Προέδρου Ομπάμα. Και βέβαια οι εξηγήσεις για τη συμπεριφορά τους έδωσαν και πήραν.
Νομίζω όμως ότι οι περισσότεροι κάνουν λάθος. Η δική μου εξήγηση είναι διαφορετική. Πιστεύω ότι η επίσκεψη Ομπάμα δεν προσφέρονταν για την άσκηση του χαρακτηριστικού χόμπι του Τσίπρα, που είναι να σπάει πλάκα.
Μέχρι σήμερα δεν έχει χάσει καμιά ευκαιρία. Έκανε τον Βαρουφάκη υπουργό οικονομικών για να σπάσει πλάκα με τους Ευρωπαίους ηγέτες. Έκανε την Κωνσταντοπούλου Πρόεδρο της Βουλής για να σπάει πλάκα με τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης. Προκήρυξε δημοψήφισμα για να σπάσει πλάκα πάλι με τους Ευρωπαίους, αλλά μετά έκανε το όχι ναι για να σπάσει πλάκα με όλους εμάς. Γιατί άραγε νομίζετε έκανε Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Παυλόπουλο; Ήθελε να σπάσει πλάκα με τις αντιδράσεις τόσο στη δεξιά όσο και στην ίδια την αριστερά.
Το ίδιο έκανε με τους καναλάρχες. Λίγη πλάκα έσπασε με το 48ωρο μάντρωμά τους; ¨Η με την πρόταση για τον Πολύδωρα στο ΕΣΡ; Με την υπουργοποίηση του Πολλάκη και του Ζουράρι; Με τον Καρανίκα σύμβουλο στο Μαξίμου;
Βέβαια όλες οι πλάκες κάποτε τελειώνουν. Και τις περισσότερες φορές όχι με καλό τρόπο για τους συστηματικούς πλακατζήδες.
