Τρίτη 24 Απριλίου 2018

Διαβάζοντας....

«Οι φήμες και τα πι­κά­ντι­κα σχό­λια γύρω από το πρό­σω­πο του Μελά ορ­γί­α­ζαν. Τα ανέκ­δο­τα δια­δέ­χο­νταν το ένα το άλλο. Ήταν γνω­στό στους πα­ροι­κού­ντες εν Ιε­ρου­σα­λήμ ότι ο Μελάς, κα­θη­γη­τής τότε στη σχολή υπο­κρι­τι­κής της Μα­ρί­κας Κο­το­πού­λη, την έπε­φτε στις μα­θή­τριες της σχο­λής. Όταν όμως έβαλε χέρι στη νεαρή και πολλά υπο­σχό­με­νη ηθο­ποιό Έλλη Λα­μπέ­τη, η Κο­το­πού­λη εξερ­ρά­γη.
«Κάτω τα χέρια σου, πα­λιό­γε­ρε, τι πας να κά­νεις εκεί;» φώ­να­ξε.
Και τι της απά­ντη­σε ο Μελάς;
«Πα­τρι­κά το κάνω, Μα­ρί­κα μου, πα­τρι­κά».
Από τότε έγινε σλό­γκαν με­τα­ξύ των ηθο­ποιών. Κάθε φορά που κά­ποιος δι­πλά­ρω­νε τα κο­ρί­τσια, οι άλλοι φώ­να­ζαν εν χορώ:
«Πα­τρι­κά, Μα­ρί­κα μου, πα­τρι­κά!»


Απόσπασμα από: Κώστας Αρκουδέας. «Το χαμένο Νόμπελ.»