Το κόμμα που είχε την ευγενή αφέλεια να πιστεύει ότι το Μνημόνιο καταργείται με ένα νόμο και ένα άρθρο και θα είναι μέρα μεσημέρι, και δεν φρόντισε να πληροφορηθεί εγκαίρως ότι αυτο δεν γίνεται ώστε να αλλάξει στρατηγική...
Το κόμμα που ήταν αρκετά ονειροπόλο ώστε να πιστεύει ότι μπορεί να διαγράψει το χρέος και δεν έβλεπε άλλο δρόμο μπροστά του...
Το κόμμα που κατέκτησε την εξουσία με τακτικές «δεν πληρώνω» και δεν είχε την ωριμότητα να προβλέψει ότι θα το βρει στον δρόμο του...
Το κόμμα που ήταν αρκετά αισιόδοξο να πιστεύει ότι γίνονται θαύματα και μπορεί να καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ, να δώσει κατώτερο μισθό 751 ευρώ, να επαναφέρει τα δώρα στις συντάξεις και να εφαρμόσει Σεισάχθεια...
Το κόμμα που δεν είχε τη σωφροσύνη να προετοιμάσει την παραμικρή εναλλακτική για την «μία στο εκατομμύριο» που η Μέρκελ θα αρνείτο να συναινέσει σε όλα τα παραπάνω...
Το κόμμα που κατέκτησε ανέμελα την εξουσία, χωρίς κανένα σχέδιο, και από την πρώτη στιγμή άρχισε να αυτοσχεδιάζει...
Το κόμμα που δεν ήταν σε θέση να προνοήσει τις επιπτώσεις της αναβλητικής πολιτικής που εφάρμοσε επί πέντε μήνες ώστε να λάβει τα κατάλληλα μέτρα, ούτε τις επιπτώσεις της μυθικής απόφασης του Δημοψηφίσματος και της αναπόφευκτης τραπεζικής αργίας...
Το κόμμα που δεν προέβλεψε ότι η πολιτική του θα οδηγήσει σε απώλεια από το ΤΧΣ 11 δισ., εκροή καταθέσεων 45 δισ., απώλεια εσόδων 3 δισ., απώλεια ΑΕΠ 11 δισ. και νέες θυσίες για τον λαό...
Το κόμμα που ζει ακόμα με την ψευδαίσθηση ότι τα δεκάδες δισ. που θα πληρώσουμε εξαιτίας της αιθεροβάμονος πολιτικής του άξιζαν τον κόπο γιατί ρίξαμε ένα σπόρο για το μέλλον της Ευρώπης...
Αυτό το κόμμα αποφάσισε να τιμωρήσει μία μεγάλη ομάδα συμπολιτών μας γιατί δεν έδειξε προνοητικότητα, ρεαλισμό και σωφροσύνη αλλά ανεμελιά και αδιαφορία. Και μάλιστα την πιο άτυχη και βασανισμένη ομάδα, εκείνην των καρκινοπαθών. Που δεν είχαν φροντίσει να προβλέψουν ότι το μέλλον τους θα μπορούσε να τους επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις και αδιαφόρησαν για τον προληπτικό έλεγχο. Κακώς αδιαφόρησαν. Αλλά είναι βαρβαρότητα η Πολιτεία να έρχεται να τιμωρεί την ανεμελιά ή υπερβολική αισιοδοξία ανθρώπων που τελικά σημάδεψε σκληρά η μοίρα. Και αυτό να το κάνουν όχι τίποτα ακραίοι νεοφιλελεύθεροι, αλλά η πρώτη φορά αριστερά. Η οποία είπαμε πόσο προνοητική ήταν η ίδια.
Άρθρο του Ανδρέα Πετρουλάκη, από το Protagon.gr
