Άρθρο του Νότη Μαυρουδή, από το προσωπικό του ιστολόγιο
«Συντρόφισσες και σύντροφοι»! Αυτή ήταν θυμάμαι η προσφώνηση του Πάνου Καμμένου στο 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, στις 13/10/2016, με τους σύνεδρους να καταχειροκροτούν τον ομιλητή…
Δεν θα σταθώ καθόλου στα λεγόμενα τού… συντρόφου Πάνου, αλλά στο στιλ μπουρλέσκ επιθεώρησης που παίζεται μπροστά στα μάτια μας, στα τσιτωμένα νεύρα μας και σε όλους όσοι σεβάστηκαν αυτή τη δημοκρατία και τις παραξενιές μιας ιδιόμορφης κυβερνώσας Αριστεράς, η οποία άνοιξε διάπλατα τις πόρτες για να μπουν «προσωπικότητες» πολλοί απ’ αυτούς αμφιβόλου επιπέδου, αριβίστες σε στιλ πολιτικών τρωκτικών, σε ένα μίγμα απροσδόκητο και αποπροσανατολιστικό…
Η προσβολή είναι πολύ βαριά για να την αντέξουμε. Έρχεται να προστεθεί σε τόσα άλλα που έχουν συσσωρευθεί τα τελευταία χρόνια και πιστεύω πως έχει εξαντληθεί πλέον η ανάλυση στα «μύρια όσα συμπτώματα πολιτικής κατάπτωσης», έχοντας περάσει πλέον στην… αισθητική τής τρέχουσας ιστορικής περιόδου, του παρόντος «ηθικού πλεονεκτήματος» της Αριστεράς, το οποίο αποφάσισα πια να γράφω μέσα σε εισαγωγικά…
Δεν μου αρέσει να παίζω με τέτοιες λέξεις, που δεν είναι απλώς λέξεις αλλά φορτισμένες έννοιες ιστορικού βεληνεκούς, οι οποίες σηματοδότησαν εποχές και έπη. ‘Όσες φορές στο παρελθόν βρέθηκα σε κομματικές συνάξεις, το «Συντρόφισσες και σύντροφοι» ήταν στην ημερήσια χρήση, δίχως να χρειαστεί να πολυσκεφτούμε το βάθος και τη σημασία του. Το χρησιμοποιούσαμε αντί το πιο απλό «φίλες και φίλοι». Βρίσκαμε πως ήταν καθαρά αγωνιστικός και κομματικός όρος και «όρος» αναγνώρισης και αποδοχής, μόνο και μόνο επειδή μας συνέδεαν έννοιες και ιδεολογικές ταυτίσεις παλαιότερων εποχών, όταν όλα ήταν διαφορετικά… Συνήθως δεν γνωρίζαμε τον κάθε «σύντροφο», παρά μόνο στις συνάξεις, άντε και σε κανένα καφενείο όπου συναντιόμασταν για την απαραίτητη… ζύμωση. Ωστόσο, το «Συντρόφισσες και σύντροφοι» εξελίχθηκε σε σύνδρομο, ιδιαίτερα από τότε που το ακούγαμε και σε άλλους όμορους πολιτικούς χώρους, όπου υπήρχαν ψήγματα της Αριστεράς, όπως για παράδειγμα στο ΠΑΣΟΚ… Αν το άθροιζε κανείς θα γινόταν κατανοητό πως, σε όλο το φάσμα των προς τα αριστερά πολιτικών τάσεων, η προσφώνηση έδενε και έπαιρνε.
Δεν γνωρίζω τη σημερινή πορεία τής λέξης, γιατί έχω κάποια χρόνια που ο κύκλος τού κομματικού ενδιαφέροντος έχει κλείσει μέσα μου. Πάντως, το «Συντρόφισσες και σύντροφοι» και το χειροκρότημα των 2.700 μελών αυτής τής… Αριστεράς, προς τον συγκεκριμένο πολιτικό, από το 2ο Συνέδριο, με τάραξε. Εκείνη τη στιγμή, ομολογώ πως με σάρωσε ένα ρεύμα από τα παλιά! Δεν έχω πρόθεση να γίνω μελό, αλλά ήρθαν και πάλι νεκροί, φυλακισμένοι, εξόριστοι, βασανισμένοι, πεινασμένοι, ακρωτηριασμένοι, όλοι σε ένα κινηματογραφικό φόντο και το πρόσωπο του Πάνου Καμμένου, με ένα ειρωνικό χαμόγελο γεμάτο ιστορία και χολή να απλώνεται σε όλο το πλάνο… Ανατριχιάζω στη σκέψη. Όταν οι 2.700 σύνεδροι επιβραβεύουν αυτή τη συγκεκριμένη προσφώνηση, τότε η ιστορία γίνεται καπνός που εξατμίζεται… Είμαι πεισμένος πως κάποιος μας κάνει πλάκα! Δεν μπορεί τόοοοοοση συσσωρευμένη ιδεολογική απαξίωση να μην είναι ορατή και να εξατμίζεται.
Κρατήστε την ημερομηνία: 13 Οκτωβρίου 2016. «Συντρόφισσες και σύντροφοι» από τον Καμμένο! Ένα βασικό στέλεχος-συγκυβερνήτης αυτής της κυβερνητικής Αριστεράς, το οποίο έχει την αμέριστη εμπιστοσύνη τού Πρωθυπουργού. Ένας αδίσταχτος ακροδεξιός, δίχως ίχνος πολιτικού πολιτισμού, ούτε κατ’ επίφαση, μόνιμα προκλητικός και απίστευτα φανφαρόνος, νάρκισσος που αυτοθαυμάζεται με τις στρατιωτικές στολές και τις παρελάσεις, επιρρεπής στον λαϊκισμό και πάντα πρόθυμος να επιδείξει την θρησκοληψία του, πάντα στο πλευρό τής σκοταδιστικής εκκλησιαστικής ακροδεξιάς, αρνητής κάθε προοδευτικής μεταρρυθμιστικής τάσης, ομοφοβικός (απουσίασε από τη Βουλή όταν ήρθε προς ψήφιση το σύμφωνο συμβίωσης με επέκταση τού δικαιώματος και στα ομόφυλα ζευγάρια. Δεν διστάζει να ακολουθεί δική του πολιτική ατζέντα, να συντηρεί ατμόσφαιρα έντασης και να έχει επαφές με ισοβίτες, ως μη όφειλε, για να πετύχει ποιος ξέρει ποιους στόχους και πάντως να συναγελάζεται με άτομα γνωστά για την περιφρόνησή τους στην ηθική και τις αρχές της.
Θα αναφερόμαστε ποιος ξέρει για πόσο ακόμα σ’ αυτή τη μελαγχολική σελίδα αυτού τού… συγκυβερνήτη, ο οποίος, με άνεση και χωρίς αιδώ, δεν διστάζει να αναφωνεί «σύντροφοι και συντρόφισσες» και οι απερίσκεπτοι αριστεροδεξιοί(;) σύνεδροι, σε ρόλο κλακαδόρων, να χειροκροτούν και να επεφημούν… Δεν θα πάψουμε να αναφερόμαστε σε αυτή την ανιστόρητη τερατογένεση, καθώς και στην πολιτική μετάβαση προς ένα θέατρο της γελοιότητας, που, στις μέρες μας, θρέφεται και συντηρείται από το πολιτικό γραφείο τού «νεαρού ηγέτη», ο οποίος δίνει ευκαιρίες σε ανθρωπάρια τα οποία κηλιδώνουν το παλαιό και πλέον θολό σύνθημα που ακούει στο… πώς το λένε, πώς το λένε;
Α, το θυμήθηκα:
«Ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς».
Δικά μου ερωτήματα: Τι λένε γι αυτά οι πολλοί και καλοί προσωπικοί μου φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, που όλους εξακολουθώ να τους εκτιμώ;
Πρόκειται για έναν ακόμη “πουλημένο” και σε “διατεταγμένη υπηρεσία” για να αμαυρώσει το δόγμα Τσίπρα;
Ποιος ευθύνεται για την με οποιοδήποτε κόστος συμπόρευση με τον Καμμένο;
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, λοιπόν, μέχρι τελικής πτώσεως;
Και αν ναι, μήπως πρέπει κάποιος πρέπει επιτέλους να μας πει ευθέως και ευθαρσώς ποιος είναι αυτός ο σκοπός;
