Είδα χθες μια καλή ταινία, τη Νεμπράσκα του Alexander Payne, με ένα πολύ καλό Bruce Dern, αλλά με αξιόλογες ερμηνείες και από πολλούς άλλους ηθοποιούς.
Η ιστορία είναι απλή. Ένας ηλικιωμένος κάτοικος μιας πόλης στη Μοντάνα παίρνει ένα γράμμα που εκείνος το ερμηνεύει ότι του αναγγέλλει ότι κέρδισε ένα εκατομμύριο δολάρια και πρέπει να πάει στο Λίνκολν της Νεμπράσκα,περίπου 900 μίλια απόσταση, για να τα παραλάβει.
Αφού ξεκίνησε 3-4 φορές να κάνει την απόσταση με τα πόδια και αφού ο γιος του είδε κι απόειδε ότι ο γέρος δεν το βάζει κάτω, αποφάσισε να τον πάει ο ίδιος εκεί οδηγώντας. Στο δρόμο πέρασαν από την πόλη που ζουν τα αδέρφια του γέρου και όπου και εκείνος είχε γεννηθεί και μεγαλώσει, με τη συνάντηση να κρύβει αρκετές ενδιαφέρουσες συγκινήσεις και αποκαλύψεις.
Η ταινία μου άρεσε περισσότερο, επειδή δείχνει αυτή την άλλη Αμερική, αυτή που σπάνια βλέπουμε στις περισσότερες χολιγουντιανές παραγωγές, μια Αμερική επίπεδη, όπου μπορεί να οδηγείς τρεις μέρες και να μη βλέπεις ούτε ένα λόφο, μια Αμερική που η ζωή επικεντρώνεται στην τοπική πάμπ και στο κουτί της τηλεόρασης. Οι χαρακτήρες του έργου είναι εξαιρετικά δομημένοι και νομίζω αντιπροσωπευτικοί αυτής της Αμερικής, που εκλέγει Προέδρους όπως ο Bush και δίνει στους ρεπουμπλικάνους σαρωτικό έλεγχο στη Γερουσία.
Το φινάλε δεν απέφυγε κάποια μελοδραματική απόχρωση τύπου Χόλιγουντ, αλλά γενικά η ταινία, όπως είπα ήταν ενδιαφέρουσα και είχε πολλές καλές στιγμές.
