Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Μοναδικότητα


Ray Kurzweil
Singularity ή Μοναδικότητα στα ελληνικά. Στους κύκλους των μελλοντολόγων αυτή η έννοια σημαίνει το χρονικό εκείνο σημείο, κατά το οποίο η νοημοσύνη των υπολογιστών θα έχει ξεπεράσει τη νοημοσύνη ολόκληρης της ανθρωπότητας κατά ένα εκατομμύριο φορές, οι άνθρωποι θα βρίσκονται κοντά στο να πετύχουν την αθανασία και γενικά όπου η τεχνολογική εξέλιξη θα είναι εξαιρετικά γρήγορη και τίποτα δεν θα μοιάζει με τη ζωή που ζούμε σήμερα. Ο γνωστός μελλοντολόγος Ray Kurtzweil τοποθετεί αυτή την εξέλιξη για το 2045, κάτι που κάνει πολλούς άλλους να τον θεωρούν παρανοϊκό!
Ίσως το πιο ωραίο το είπε ένας άλλος μελλοντολόγος, ο Michael Shermer: Ποιά είναι η πρόβλεψή μου για το πότε θα έλθει η Μοναδικότητα; Είμαστε 10 χρόνια μακριά της και εκεί θα βρισκόμαστε πάντοτε!

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Η χρήση βλαστοκυττάρων στην έρευνα


Είμαστε σίγουρα περίεργος λαός. Οι "πρόγονοί" μας έβαλαν τα πρώτα ουσιαστικά ερωτήματα για ότι συμβαίνει γύρω μας και γέννησαν την επιστημονική σκέψη, ενώ γενικά νομίζουμε  ότι είμαστε προοδευτικοί άνθρωποι. 
Κι' όμως. Οι Έλληνες ανήκουν μαζί με τους Αυστριακούς, τους Λουξεμβούργιους και τους Σλοβένους στους 4 από τους 34 συνολικά λαούς, που η πλειοψηφία των ερωτηθέντων δεν επιθυμούν να γίνεται έρευνα για τις θεραπευτικές εφαρμογές των βλαστοκυττάρων, εάν αυτά προέρχονται από έμβρυα, έστω και αν αυτό σημαίνει ότι μπορεί κάποιοι άνθρωποι να στερηθούν το όφελος από τις πιθανές θεραπείες! (Αυτή ακριβώς ήταν η διατύπωση της ερώτησης στην οποία απάντησαν).
Όπως είναι γνωστό τα έμβρυα που χρησιμοποιούνται για τις σχετικές μελέτες είναι εκείνα που κυριολεκτικά "πετιούνται στα σκουπίδια", επειδή δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθούν κατά την εξωσωματική γονιμοποίηση. Και για τα οποία τα ζευγάρια από τα οποία προέρχονται πάντοτε δίνουν συγκατάθεση για τη χρήση τους.
Εμείς ως λαός θεωρούμε ότι πρέπει να τα πετάμε, και όχι να τα διαθέτουμε για την ανάπτυξη εξαιρετικά ελπιδοφόρων θεραπειών!
Το αποτέλεσμα δεν είναι απογοητευτικό μόνο για τους απλούς πολίτες αυτής της χώρας, αλλά κυρίως για τους αρμόδιους επιστήμονες, οι οποίοι δεν θέλησαν ή δεν μπόρεσαν να τους ενημερώσουν σωστά!
Όσο για το ρόλο της εκκλησίας στη διαμόρφωση της παραπάνω άποψης νομίζω ότι μπορείτε να τον μαντέψετε.
Στο ίδιο αρθρο του περιοδικού New England Journal of Medicine, που δημοσίευσε τα σχετικά στοιχεία για τις 33 ευρωπαϊκές χώρες και τις ΗΠΑ, διαπιστώθηκε άμεση συσχέτιση ανάμεσα στο βαθμό "θρησκευτικότητας" και την αντίρρηση στη συγκεκριμένη επιστημονική εφαρμογή.


Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Κοπεγχάγη

Επιστροφή σήμερα μετά από ένα χριστουγεννιάτικο ταξίδι στην Κοπεγχάγη.
Άλλος κόσμος, άλλη νοοτροπία!
Δεν μπορείς παρά να ζηλέψεις την τάξη, την καθαριότητα της πόλης, την ηρεμία και τον πολιτισμό των ανθρώπων, τα όμορφα πάρκα και την επάρκεια και άνεση των μέσων μεταφοράς.
Αλλά και πως να μην προσέξεις τα μουντά χρώματα του ουρανού και την κάποια πλήξη από την αβάσταχτη απουσία του απροσδόκητου.
Αλλά αυτό που θα μου έλειπε σε περίπτωση μόνιμης μακράς διαμονής νομίζω ότι θα ήταν κυρίως η φύση της χώρας μας. Η μοναδική της θάλασσα και τα βουνά της!

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

Πέθανε ο συγγραφέας Κρίστοφερ Χίτσενς


Πέθανε ο συγγραφέας Κρίστοφερ Χίτσενς

Ο Βρετανός συγγραφέας και αρθρογράφος Κρίστοφερ Χίτσενς πέθανε από πνευμονία, μια επιπλοκή του καρκίνου του οισοφάγου από τον οποίο έπασχε, στο Χιούστον, αναφέρει σήμερα το περιοδικό VANITY FAIR στην ιστοσελίδα του.
«Ο Κρίστοφερ Χίτσενς, ο δεινός επικριτής και ρήτορας πέθανε σήμερα σε ηλικία 62 ετών», επισημαίνει το αμερικανικό περιοδικό.
Ο Χίτσενς άρχισε τη σταδιοδρομία του ως δημοσιογράφος στη Βρετανία πριν μεταβεί στις αρχές της δεκαετίας του 1980 στις ΗΠΑ όπου και έζησε. Έγινε ευρύτερα γνωστός ως αρθρογράφος σε διάφορα αμερικανικά και βρετανικά έντυπα πολιτικού περιεχομένου. Το βιβλίο του «God Is Not Great» πραγματεύεται την ανυπαρξία του Θεού.
Ο καρκίνος του οισοφάγου τού διαγνώστηκε τον Ιούνιο του 2010.
Από την Καθημερινή

Σημειώνω ότι η ανακοίνωση του θανάτου του ήταν πρώτο θέμα σε όλα τα μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία.
Ήταν περισσότερο γνωστός για την έντονη κριτική που έκανε στη θρησκεία και άλλωστε, όπως γράφει και η Καθημερινή, το πιο γνωστό του βιβλίο ήταν το " Ο Θεός δεν είναι μεγάλος". 

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Το δίκιο είναι ζόρικο πολύ της Μάρως Δούκα


Ένα ενδιαφέρον, καλογραμμένο αλλά και αρκετά "δύσκολο" και απαιτητικό βιβλίο της Μάρως Δούκα, που περιστρέφεται γύρω από ένα πραγματικό και όχι ευρύτερα γνωστό γεγονός, δηλαδή το ότι η γερμανική κατοχή στα Χανιά παρατάθηκε πολύ περισσότερο από ότι στην υπόλοιπη Ελλάδα και που μάλιστα για δύο μήνες ήταν ουσιαστικά αγγλογερμανική κατοχή. 
Πίσω από το γεγονός αυτό βρίσκονταν η προσπάθεια να αντιμετωπισθεί ο κίνδυνος που λέγονταν ΕΑΜ και έτσι προέκυψαν οι μηχανορραφίες των ντόπιων συνεργατών με τους Άγγλους και η πρόθυμη συνεργασία των Γερμανών, που είχαν τους δικούς τους λόγους να παραμείνουν όσο γίνεται περισσότερο. Γίνεται μια αρκετά αναλυτική καταγραφή των ιστορικών γεγονότων της εποχής (τόσο που ο τίτλος "μυθιστόρημα" κατά διαστήματα φαντάζει προβληματικός) και μια εξιστόρηση που παλινδρομεί ανάμεσα στο σήμερα της εγγονής και το τότε του παππού της μέσα από τα σημειωματάριά του. Και από κοντά η οικογένειά τους και οι φίλοι τους. Οι σχέσεις τους και οι έρωτές τους. Οι προδοσίες και ο ηρωϊσμός των απλών ανθρώπων. Και μια ατελέσφορη, όπως πάντα, προσπάθεια να βρεθεί που ακριβώς στέκεται το δίκιο.
Γιατί το δίκιο είναι, όντως, ζόρικο πολύ!

Ενδιαφέρουσα Ιδέα: Να στείλουμε όλους τους ηγέτες του κόσμου σε ένα ταξίδι στο διάστημα.


Η ιδέα είναι του Δανού επιστήμονα Kristian von Bengtson και έχει το εξής σκεπτικό: Όλοι οι αστροναύτες, που μέχρι σήμερα έχουν βρεθεί στο διάστημα μετά την επιστροφή τους μιλούν για την εκπληκτική εμπειρία να δουν τη Γη μας απο "έξω εκεί". Πόσο όμορφη, αλλά και εύθραυστη και μοναχική είναι. Και γυρίζουν άλλοι άνθρωποι. Όλοι ενδιαφέρονται περισσότερο για τη ρύπανση του περιβάλλοντος και κάποιοι γίνονται και ακτιβιστές, αγωνιζόμενοι για να σταματήσει η ανθρωπογενής καταστροφή του πλανήτη μας.
Αυτές τις μέρες γίνεται στη Νότια Αφρική μια ακόμη διάσκεψη για το περιβάλλον, χωρίς όμως να περιμένουμε εντυπωσιακά αποτελέσματα. Και λέει ο δανός επιστήμονας: Μήπως είναι καλύτερα να τους βάλουμε αυτούς όλους τους ηγέτες, που αποφασίζουν για το περιβάλλον, σε ένα διαστημόπλοιο και να τους στείλουμε ένα ταξιδάκι γύρω από τη Γη;
Ίσως, λέει, όταν γυρίσουν θα έχουν γίνει και αυτοί άλλοι άνθρωποι.
Ή μήπως, λέω εγώ,  οι πολιτικοί αποτελούν χαμένη υπόθεση; Χωρίς καμιά ελπίδα αλλαγής;

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Η Δύση του Ήλιου σήμερα στο Μαλάκι του Πηλίου



Η ένδοξη πτώση της άσπρης τριανταφυλλιάς!



Έπεσε χθες βράδυ ξαφνικά. Πάνω στην ακμή της. Με δυο υπέροχα μεγάλα άσπρα τριαντάφυλλα στην κορυφή της. Ωσάν μια τελευταία εκπνοή. Ένα ύστατο δώρο!

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

Η ευεργετική επίδραση της τσίχλας


Είναι απλά μια αηδιαστική συνήθεια, όπως λένε μερικοί;  Ένας τρόπος για να ελαττώσουμε τη νευρικότητά μας ή και να ξεγελάσουμε την πείνα μας; 
Ή μήπως κάτι περισσότερο;
Φαίνεται ότι πράγματι υπάρχει μια εξαιρετική "επιστημονική" δικαιολογία για αυτή την πολύ παλιά συνήθεια (μην ξεχνάμε τη συνήθεια των αρχαίων Ελλήνων να μασούν μαστίχα). 
Το μάσημα της τσίχλας προσφέρει μια ισχυρή ενίσχυση στη διανοητική μας επίδοση! 
Αυτό αποδείχτηκε ακόμη μια φορά πρόσφατα σε μια μελέτη που έγινε στο Πανεπιστήμιο του St. Lawrence και αφορούσε 159 φοιτητές, που έλαβαν μέρος σε μια σειρά δύσκολων νοητικών δοκιμασιών. Μοιράστηκαν σε εκείνους που μασούσαν τσίχλα (χωρίς ζάχαρη, η οποία θα μπορούσε να επηρεάσει το αποτέλεσμα) και σε εκείνους που δεν μασούσαν. Αυτοί που μασούσαν τσίχλα τα κατάφεραν πολύ καλύτερα στις σχετικές δοκιμασίες!
Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που γίνονται τέτοιες μελέτες, αφού και άλλες παρόμοιες στο παρελθόν έδειξαν τα ίδια αποτελέσματα, τόσο που μερικοί λένε ότι το μάσημα της τσίχλας βοηθά στις εξετάσεις περισσότερο και από την καφφείνη. Αυτό που έδειξε η τελευταία μελέτη επιπλέον είναι ότι η σχετική βοήθεια είναι σχετικά μικρής διάρκειας, δηλαδή περί τα 20 λεπτά. Η ευνοϊκή επίδραση μετά εξαφανίζεται ανεξάρτητα εάν συνεχίσει κανείς να μασά τσίχλα.
Ο μηχανισμός της επίδρασης δεν είναι απόλυτα γνωστός και σίγουρα δεν έχει σχέση με την περιεκτικότητα σε ζάχαρη, όπως προαναφέρθηκε. Η πιο πιθανή εξήγηση που προτείνεται είναι ότι αυτή η ίδια η διαδικασία της μάσησης έχει διεγερτική επίδραση στην εγκεφαλική λειτουργία της εγρήγορσης.
Αυτά τα αποτελέσματα κάνουν αδιανότητη μάλλον την απαγόρευση του μασήματος της τσίχλας πχ μέσα στην τάξη ή στις εξετάσεις. Και βέβαια πολύ ευεργετική, αλλά δυστυχώς όπως φαίνεται σύντομη, θα μπορούσε να είναι η χρήση της κατά την οδήγηση, ιδιαίτερα τις βραδυνές ώρες!

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Κυνηγώντας αγριογούρουνα και ανθρώπους


Το αυτοκίνητό μας μπήκε στην ευθεία μετά τη στροφή. Μπροστά μας φάνηκε ξαφνικά ένα αγριογούρουνο, που διέσχισε γρήγορα το δρόμο. Αμέσως κόψαμε ταχύτητα και σκεφτήκαμε ότι κρίμα που δεν προλάβαμε να το φωτογραφίσουμε. Και τότε ακούστηκε ένας πυροβολισμός και είδαμε έκπληκτοι έναν "άνθρωπο" ούτε 100 μέτρα μακριά μας από την αντίθετη πλευρά του δρόμου από εκείνη που βρίσκονταν το αγριογούρουνο -δηλαδή εμείς ήμαστε σχεδόν ανάμεσα σε εκείνον και το θήραμα- να συνεχίζει να πυροβολεί 2-3 ακόμη φορές!!
Το δύστυχο ζώο (θα θυμόμαστε για καιρό τις κραυγές αγωνίας του) σκοτώθηκε. Εμείς, αυτή τη φορά, τη γλυτώσαμε!
Πότε θα ξεσηκωθούμε όλοι αυτοί που δεν ανήκουμε στη συνωμοταξία των υποτιθέμενων "συνανθρώπων" μας, που λέγονται κυνηγοί, για να σταματήσει αυτό το αισχρό "άθλημα" ή όπως αλλοιώς θέλουν να το λένε; Ποια ευγενικά ιδεώδη άραγε το διακατέχουν και το συντηρούν;
Πρέπει να σημειώσω το θριαμβευτικό τεράστιο χαμόγελο του "ανθρώπου", που έκανε αυτό το εξαιρετικό κατόρθωμα, όταν περάσαμε αγανακτισμένοι δίπλα του βρίζοντάς τον!
Προφανώς δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τη χαρά του! Ευτυχώς.