Γνωστό και παλιό, αλλά καλό (Από το ιστολόγιο του Ν. Σαραντάκου)
Καταφθάνει, λέει, στο σχολείο ενός χωριού ο επιθεωρητής και αρχίζει να κάνει ερωτήσεις στα παιδιά.
– Ποιος έκλεψε τα μήλα των Εσπερίδων;
Τσιμουδιά, κανείς δεν απαντάει. Ξαναρωτάει, κανείς. Οπότε θυμώνει και δείχνοντας ένα παιδί του λέει άγρια:
– Πες μου εσύ, ποιος έκλεψε τα μήλα των Εσπερίδων;
Το παιδί βάζει τα κλάματα:
– Σας ορκίζομαι, κύριε επιθεωρητά, δεν τα έκλεψα εγώ, φιλάω σταυρό, δεν τα πήρα εγώ!
– Σας ορκίζομαι, κύριε επιθεωρητά, δεν τα έκλεψα εγώ, φιλάω σταυρό, δεν τα πήρα εγώ!
Θυμωμένος ο επιθεωρητής στρέφεται προς τον δάσκαλο:
– Τι πράγματα είναι αυτά;
– Τι πράγματα είναι αυτά;
Οπότε ο δάσκαλος:
– Εγγυώμαι προσωπικώς για την αθωότητα του μαθητού, είναι πρωτότοκος γιος του παπά μας, είναι αμέμπτου ηθικής, αποκλείεται να έχει κλέψει αυτός τα μήλα!
– Εγγυώμαι προσωπικώς για την αθωότητα του μαθητού, είναι πρωτότοκος γιος του παπά μας, είναι αμέμπτου ηθικής, αποκλείεται να έχει κλέψει αυτός τα μήλα!
Ο επιθεωρητής γυρνάει στην έδρα του και γράφει μια θυμωμένη αναφορά προς το Υπουργείο Παιδείας, όπου παρουσιάζει το περιστατικό. Και έρχεται η απάντηση:
“Παρακαλείσθε του λοιπού να περιορίζεσθε εις τα αυστηρώς εκπαιδευτικά καθήκοντά σας. Η κλοπή των μήλων είναι αρμοδιότης της Αγροφυλακής”!