Τη βλέπει ακόμα
Όπως εκείνη την τελευταία φορά
Κάτω από το φως της λάμπας του δήμου
Εκεί στον τρίγωνο δρόμο
Θυμάται το φόρεμα, το φουλάρι στο λαιμό,
την τσάντα που κράταγε.
Δεν ξεχνά του χεριού της την κίνηση,
κάτι σαν αποχαιρετισμός,
ίσως μια τόση δα υπόσχεση.
Αυτό όμως που δεν μπορεί να θυμηθεί
αυτό που τον κρατά άγρυπνο τα βράδια
είναι το χρώμα του χαμογέλιου της.
