ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΦΥΡΙ
Είναι φανερό ότι ο ευτυχισμένος άνθρωπος αισθάνεται καλά επειδή οι δυστυχισμένοι υποφέρουν σιωπηλά, και χωρίς αυτή τη σιωπή, η ευτυχία θα ήταν αδύνατη. Είναι μια γενικευμένη ύπνωση. Στην πόρτα κάθε ικανοποιημένου, ευτυχισμένοι ανθρώπου κάποιος θα έπρεπε να στέκεται με ένα μικρό σφυρί και να χτυπά συνέχεια, για να του υπενθυμίζει ότι υπάρχουν δυστυχισμένοι άνθρωποι, ότι όσο κι αν είναι ευτυχισμένος, αργά ή γρήγορα η ζωή θα του δείξει τα νύχια της, κάποια δυστυχία θα τον βρει- αρρώστια, φτώχεια, απώλεια- και κανείς δεν θα την ακούσει ή θα τη δει, όπως κι ο ίδιος δεν ακούει και δεν βλέπει τους άλλους τώρα. Αλλά δεν υπάρχει κανείς με ένα μικρό σφυρί, κι ο ευτυχισμένος άνθρωπος συνεχίζει τη ζωή του, και οι μικρές έγνοιες της ζωής λίγο τον αναταράζουν, όπως ο άνεμος αναταράζει μια λεύκα-και όλα είναι μια χαρά.
Από μια από τις σύντομες ιστορίες του Anton Chekov.
