Όταν είσαι νέος κάνεις πλάκα με πολλούς και τα φερσίματά τους. Όσο μεγαλώνεις διαπιστώνεις ότι κάνεις πλάκα με ολοένα λιγότερους και με λιγότερα πράγματα, ώσπου τελικά δεν υπάρχει κάτι που είσαι βέβαιος ότι αποκλείεται να γίνεις ή να κάνεις κι εσύ.
Σκέψη “τροποποιημένη” από μια φράση στο βιβλίο Dept of Speculation της Jenny Offill.
