Κυριακή 19 Απριλίου 2015

Κορίτσι καλεί Μανώλη Γλέζο

Από το Κορίτσι του διπλανού πόρταλ  στο protagon.gr 



Αγαπητέ κύριε Γλέζο,
Το ξέρω ότι δεν με ξέρετε αλλά αν με ξέρατε θα ξέρατε ότι εμένα από μικρή κόβει το μάτι μου. Σας κόβω λοιπόν για καλό άνθρωπο. Μα τον Τουτάτη, πολύ θα θελα να σας έχω μπαμπά ή θείο, να βρισκόμαστε μια στην τόσο να πίνουμε κανένα ουζάκι στον ήλιο και να λέμε ό,τι να 'ναι. Φαίνεστε τέλειος για ουζάκι στον ήλιο. Αλλά στην πολιτική ανάλυση… πώς να το θέσω ευγενικά για να μη χάσω την προοπτική της ουζοποσίας μαζί σας… δεν το 'χετε. Είπατε ας πούμε χτες ότι έσφαλε ο Πανούσης που κατέλυσε το πανεπιστημιακό άσυλο. Το πανεπιστημιακό άσυλο, ξέρετε, εξασφαλίζει τη διακίνηση των ιδεών των φοιτητών, αλλά όταν μπουκάρει μέσα και κλειδώνεται η σάρα η μάρα και το κακό συναπάντημα (που βασικά τρολάρει τον ΣΥΡΙΖΑ για να διαπιστωθεί ποιος την έχει μεγαλύτερη την αριστεροσύνη), δεν διακινείται απολύτως τίποτα, ούτε ιδέες, ούτε φοιτητές, ούτε καθηγητές. Κανένας μπάφος μόνο μπορεί να διακινείται για να γουστάρουν οι έγκλειστοι γιατί δεν περνάει η άτιμη η ώρα.
Έπειτα, είπατε πως δεν είναι δουλειά του υπουργού το θέμα, ούτε χρειαζόταν καταστολή. Οι καθηγητές, λέει, έπρεπε να πάνε να συνομιλήσουν με τα «παιδιά» που κατέλαβαν το πανεπιστήμιο και να τα βρούνε μεταξύ τους. Πρώτα απ΄ όλα κύριε Γλέζο μου, εσάς αν μπούκαραν στο σπίτι σας 10-12 άστεγοι και (ΠΡΟΣΟΧΗ) σας κλειδώνανε έξω, θα αρχίζατε συνομιλίες μαζί τους ώστε με την τέχνη της ρητορικής να τους πείσετε να σταματήσουν να σας ρημάζουν το ψυγείο και το σαλόνι αφήνοντάς σας στο κρύο και στα αγιάζι; Και αν δεν είσαι ο Δημοσθένης ο ρήτωρ τι γίνεται; Ζητάς τη βοήθεια του κοινού, του Βαγγέλη του Βενιζέλου που έχει μεγάλο ταλέντο στα χείλη, ή το παίρνεις απόφαση και πας εσύ στο στέκι τους στη γωνία Κοραή και Ακαδημίας που δεν μπάζει;
Έπειτα, άντε και αποφασίζουν οι καθηγητές να συνομιλήσουν. Με ποιον και σε ποια γλώσσα; Οι καταληψίες αφενός δεν γούσταραν να τα βρουν με κανέναν καθηγητή και αφετέρου ήταν κομματάκι παράξενο παρεάκι: Κάτι μικρά αναρχοφρικιά, δυο πενηντάρηδες που κάνουν καψόνια στα Εξάρχεια καμιά τριανταριά χρόνια τώρα, ένα λαμόγιο συνεργός του Παλαιοκώστα που είχε κάνει απαγωγή για λύτρα, ένας Πολωνός διακινητής ναρκωτικών και -το κλου- δυο Αλγερινοί που έμεναν το βράδυ λουξ στη Μεγάλη Βρετάνια και το πρωί την έβγαζαν στην κατάληψη (η επιτομή του σαλονιού και του λιμανιού). Οπότε φαντάσου τώρα να ξεκινήσει ο εξηντάρης ο καθηγητής, χαρτογιακάς φάση, που έφαγε τον κώλο του στις βιβλιοθήκες και όχι στα κέντρα εκμάθησης τζούντο, να χτυπήσει την πόρτα και να πει:
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Καλημέρα σας. Επιτρέπεται;
ΚΑΤΑΛΗΨΙΑΣ ΠΟΛΩΝΟΣ: Kim jestes idiota mother fucker?
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Παρακαλώ είναι διαθέσιμος κανείς ελληνόφωνος;
ΚΑΤΑΛΗΨΙΑΣ ΑΛΕΡΙΝΟΣ: elmaout Allah akbar!
ΚΑΘΙΗΓΗΤΗΣ: Για τ΄ όνομα του θεού! Ούτε ένας δεν έχει πάρει προφίσιενσι; Μιτελστούφε; Με ποιον να συζητήσω τα καυτά ζητήματα της σχολής μας;
Σκάει ελληνάρα φρικιό
ΕΛΛΗΝΑΡΑ-ΦΡΙΚΙΟ: Τι θες εδώ ρε μαλάκα και μας πρήζεις τα ούμπαλα;
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Ήρθα να επιλύσουμε ειρηνικά τις διαφορές μας.
ΓΚΟΜΕΝΑ ΕΛΛΗΝΑΡΑ-ΦΡΙΚΙΟΥ, ΦΡΙΚΙΟ ΕΠΙΣΗΣ: Αντε γαμήσου που θες και συνομιλίες μωρή αστική σαπίλα
ΑΛΕΡΙΝΟΣ Νο2: Μeda tani apila?
ΓΚΟΜΕΝΑ ΦΡΙΚΙΟΥ: Χέσε μας ρε μαλάκα κι εσύ που θα σου κάνω τη λιγκουαφόν. Τώρα μιλάω με τη λούγκρα
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Ποια είναι η κυρία; Ο κύριος Γλέζος πάντως συνιστά να συνομιλήσουμε μεταξύ μας. Αλλιώς θα αναλάβει ο Πανούσης.
19χρονο ΚΑΜΕΝΟ ΦΡΙΚΙΟ: Ποιος Πανούσης; Η Τζιμάρα; Γουστάρω!

Καταλαβαίνετε κύριε Γλέζο μου πως αυτή η συνομιλία δεν οδηγεί κάπου. Όπως και οι προτάσεις σας. Γι αυτό σας λέω, είστε για ένα ουζάκι;

Υπάρχει ελπίδα για μια κυβέρνηση της Αριστεράς;

Ομολογώ ότι θα ήθελα να είναι διαφορετική η "για πρώτη φορά αριστερά" κυβέρνηση Τσίπρα.

Μια κυβέρνηση με πραγματικά αριστερό πρόσημο, η οποία ανεξάρτητα από τις αντικειμενικές δυσκολίες στα καθαρά οικονομικά θέματα, θα προωθούσε τουλάχιστον εκείνες τις δομικές αλλαγές στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας, που υπήρξαν πάγιες θέσεις της αριστεράς.

Αναφέρω ενδεικτικά δύο πολύ σημαντικές παρεμβάσεις, που θα έδιναν ένα αναμφισβήτητο στίγμα διαφορετικότητας από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και θα δικαιολογούσαν την αναγκαιότητα της ψήφου του ελληνικού λαού.

Η μία είναι η αλλαγή του εκλογικού νόμου και η θέσπιση της απλής αναλογικής. Και η δεύτερη ο απόλυτος διαχωρισμός της εκκλησίας από το κράτος. 

Και τα δύο υπήρξαν προεκλογικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης. Και το δύο δεν δημιουργούν αρνητική επίπτωση στην οικονομία, ώστε να δημιουργούν προβλήματα στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους. Και όμως η κυβέρνηση τηρεί “σιγήν ιχθύος”. 

Ελπίζω να είναι απλά θέμα προτεραιοτήτων και ότι σύντομα θα έχουμε εξελίξεις στα θέματα αυτά. Και ότι τα βήματα θα είναι αποφασιστικά και προς τη σωστή κατεύθυνση και δεν θα επαναληφθεί το φαινόμενο των αποσπασματικών και οπισθοδρομικών μέτρων, που παίρνονται εσπευσμένα στον τομέα της εκπαίδευσης.

Οφείλω να τονίσω ότι δεν μου αρέσει καθόλου ο τρόπος που η κυβέρνηση αυτή υπέκλεψε την ψήφο του ελληνικού λαού τάζοντας πράγματα που ήξερε ότι δεν μπορούσε να επιτύχει. Η πορεία προς νέες εκλογές ή δημοψήφισμα δεν αποτελεί πράξη ευθύνης, αλλά αναζήτηση συνενόχων και προσπάθεια απεμπλοκής από πιθανές μελλοντικές εξεταστικές επιτροπές. Πράγματα που δεν τιμούν τους σημερινούς κυβερνώντες με δεδομένες τις μέχρι τώρα κινήσεις τους, αλλά και τις θέσεις που είχαν πάρει στο παρελθόν.

Παρά όμως αυτές τις προφανείς μου επιφυλάξεις θέλω να δηλώσω ότι επιθυμώ διακαώς η κυβέρνηση αυτή να πετύχει. Όχι κυρίως επειδή μια επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση θα είναι ήττα για τη χώρα και το λαό μας, που θέλησε να αντιδράσει σε αυτά που έχει υποστεί μέχρι σήμερα. Αλλά επειδή η πιθανότερη εξέλιξη σε μια αποτυχία της σημερινής κυβέρνησης θα είναι μια ακροδεξιά στροφή με τρομακτικές συνέπειες για τη χώρα μας.

Και μια επισήμανση: η μόνη περίπτωση προσφυγής σε εκλογές, που θα είχε νόημα, θα ήταν αν η κυβέρνηση μετά την επιτυχή κατάληξη των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους και την επίτευξη ενός κάποιου όχι πολύ επώδυνου συμβιβασμού, ζητούσε από τους πολίτες να της δώσουν την δυνατότητα να εφαρμόσει ένα πραγματικά αριστερό πρόγραμμα διακυβέρνησης, δίνοντάς της τη δυνατότητα να απαλλαγεί από την ακατανόητη και προσβλητική για την ιστορία του αριστερού κινήματος συνεργασία με τους ΑΝΕΛ..

Όλα αυτά βέβαια με την απαραίτητη προϋπόθεση της αλλαγής του εκλογικού νόμου, επειδή οποιαδήποτε μεγάλη αλλαγή δεν μπορεί να στηριχτεί σε πλασματικές κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες. Εάν ο λαός θέλει πραγματικά να αλλάξει ο τρόπος διακυβέρνησης θα πρέπει να στείλει στη βουλή δυνάμεις και πρόσωπα, που με τη συναίνεση και τη συνεργασία θα οδηγήσουν τη χώρα σε μια νέα προοδευτική πορεία.