Μοναξιά και μοναχικότητα, έννοιες συγγενικές, αλλά όχι ταυτόσημες. Η πρώτη μπορούμε να πούμε ότι σου επιβάλλεται, τη δεύτερη την επιλέγεις.
Στο βιβλίο “The Lonely City” γράφει η Olivia Laing : “Τη μοναξιά τη νιώθουμε σαν μια τόσο ντροπιαστική εμπειρία, τόσο αντίθετη με τον τρόπο που υποτίθεται ότι πρέπει να ζούμε, ώστε ολοένα και περισσότερο δυσκολευόμαστε να την παραδεχτούμε, μια κατάσταση ταμπού, της οποίας η παραδοχή και μόνο κάνει τους άλλους να απομακρύνονται”.
Φαύλος κύκλος δηλαδή. Μένεις για κάποιο λόγο ή συγκυρία μόνος και αυτό με τη σειρά του σε κάνει περισσότερο απομονωμένο, αφού η μοναξιά σου κάνει τους άλλους να σε αποφεύγουν εξ αιτίας της!
Κατ’ εξοχήν ζωγράφος της μοναξιάς και της αποξένωσης θεωρείται ο Edward Hopper, ένας ιδιόρρυθμος και πολύ μοναχικός άνθρωπος. Τα έργα του απεικονίζουν με συγκλονιστικό τρόπο την αποξένωση που νιώθει κανείς ιδιαίτερα στις μεγαλουπόλεις. Εκεί που ισχύει ο εφιαλτικός συνδυασμός της μοναξιάς με την έλλειψη πραγματικού ιδιωτικού χώρου.
Χαρακτηριστικός είναι ο πίνακας Nighthawks. Η άδεια πόλη, η μοναξιά της επίπλαστης συντροφικότητας και η απόλυτη έκθεση στα μάτια όλου του κόσμου. Με χρώματα που καθηλώνουν, υπηρετώντας με άψογο τρόπο την πρόθεση του δημιουργού.
