Διαβάζοντας...

 Η αγάπη είναι όπως ένα κομμάτι κάρβουνο. Ζεστό, σε καίει. Κρύο απλά σε λερώνει.

Γράφει ο Vasily Grossman στο “Life And Fate.”

Ποίηση

 Της πόλης μου – του Σπύρου Κιοσσέ

Ήταν ένας σκύλος στην αυλή

όποτε άκουγε καμπάνες να χτυπούν

όρθρο ή εσπερινό

έπιανε ένα μακρόσυρτο αλύχτισμα

κρατούσε χαμηλόφωνα το ίσο.

Η ίδια σιγανή υλακή κι όταν ο μουεζίνης

από τον μιναρέ

καλούσε τους πιστούς για προσευχή.

Ήταν ένας σκύλος

ανεξίθρησκος

σιγόντο έκανε του αφεντικού του

σε ασκήσεις

καθημερινής

υπακοής.

Από το περιοδικό Φρέαρ