Ακούω μέσα μου δυο φωνές, που αντιμάχονται η μια την άλλη και θέλουν να βρουν τρόπο να εκφραστούν.
Το περίεργο είναι ότι και οι δυο φωνάζουν το ίδιο πράγμα, αλλά με τόσο διαφορετικό τρόπο η κάθε μια.
Πιστεύω στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ λέει η μια φωνή. Είμαι αριστερός από τα γεννοφάσκια μου, πιστεύω στην κοινωνική δικαιοσύνη, στην ισότητα και την αδελφότητα. Είμαι βέβαιος ότι ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ είχαν όλη την καλή θέληση να κάνουν αυτά που διακήρυσσαν, έδωσαν σκληρές μάχες με πολύ πιο δυνατούς αντιπάλους, μέσα σε συνθήκες που καθόλου δεν τους ευνοούσαν και αναγκάστηκαν να κάνουν μια στρατηγική υποχώρηση, αποδεχόμενοι πράγματα ενάντια στα πιστεύω τους. Έλεγαν πάντως τα σωστά πράγματα και αποφάσισαν να μην εγκαταλείψουν το σκάφος, αλλά να βοηθήσουν όσο γίνεται τους περισσότερο αδύναμους και να διαχειριστούν τουλάχιστο με εντιμότητα και διαφάνεια την καθημερινότητα και τις υποθέσεις της πατρίδας. Ναι πολλές αξίες της αριστεράς έχουν απαξιωθεί, αλλά κάποια δείγματα κοινωνικής πολιτικής υπάρχουν και ελπίζω να γίνουν περισσότερα όσο βγαίνουμε από την κρίση.
Και εγώ πιστεύω στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ λέει η άλλη φωνή μέσα μου. Ήμουνα πάντοτε νεοφιλελεύθερος, πιστεύω στην ελεύθερη αγορά, στην ιδιωτική πρωτοβουλία, στην ελευθερία της βούλησης και στο δικαίωμα του ανθρώπου να επιλέγει ποιος θα τον κυβερνά μέσα από την ψήφο του. Αυτό το σύστημα που λέγεται κοινοβουλευτική δημοκρατία, έστω και στα πλαίσια του καπιταλισμού, έχει απόλυτα επικρατήσει και είναι το μοναδικό που εξασφαλίζει σήμερα την ποιότητα της ζωής που απολαμβάνουμε στη Δύση. Κατάλαβα έγκαιρα ότι στην Ελλάδα της κρίσης καμιά άλλη πολιτική δύναμη δεν μπορούσε να κάνει τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούν οι καιροί. Είδαμε πως έφυγαν κακήν κακώς οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η μόνη λύση για να παραμείνει η Ελλάδα στην τροχιά της Ευρώπης και του δυτικού τρόπου ζωής. Βέβαια με την πολιτική που ασκεί έχει προδώσει βασικές αξίες της αριστεράς, αλλά αυτό εμένα δεν με αφορά και δεν με προβληματίζει. Όταν καεί το χαρτί του θα επανέλθουν οι δυνάμεις εκείνες που είναι κοντύτερα στα δικά μου πιστεύω και ο κύκλος θα επαναληφθεί. Έτσι άλλωστε είναι η πολιτική. Και η ζωή.
Αρχίζει όμως και μια άλλη φωνή να ακούγεται μέσα μου. Δειλά στην αρχή, αλλά παίρνει να δυναμώνει και να θέλει να ακουστεί περισσότερο. Και τι λέει αυτή η άλλη φωνή; Μήπως πρέπει να φανταστούμε, να σχεδιάσουμε και να δημιουργήσουμε ένα κόσμο, όπου αυτά που έλεγε ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ να μπορούν να πραγματοποιηθούν; Μήπως πρέπει με όλο και με περισσότερο δυνατή φωνή να ακούσει όλη η ανθρωπότητα ότι ο σύγχρονος νεοφιλελεύθερος τρόπος διακυβέρνησης δεν είναι συμβατός με την επιβίωση της ανθρωπότητας, αφού μας οδηγεί συστηματικά προς την κλιματική καταστροφή; Αφού συνεχώς αυξάνει τις ανισότητες ανάμεσα στους λαούς, αλλά και ανάμεσα στους πολίτες της ίδια της χώρας; Μήπως τα παραμύθια της προστασίας των πιο αδύναμων στρωμάτων στην πραγματικότητα δεν οδηγούν παρά σε μια διεύρυνση αυτών των στρωμάτων με την εξαφάνιση της μεσαίας τάξης και την αύξηση της απόστασης από τους ολίγους εκλεκτούς;
Μήπως τελικά η παρουσία πολιτικών και κομμάτων όπως ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος που χρησιμοποιεί σήμερα το νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό σύστημα για να εξουδετερώσει εκείνα τα κινήματα, που θα μπορούσαν να προσφέρουν την πραγματική αλλαγή; Κινήματα που υπάρχουν μεν και σήμερα, αλλά η εμβέλειά τους δεν είναι πολύ μεγάλη. Ένας βασικός λόγος γι αυτό είναι ότι έχουν στραμμένη την προσοχή τους σε συγκεκριμένα προβλήματα, που τους απασχολούν αμεσότερα. Δεν θα αργήσει όμως ο καιρός που όλοι αυτοί που αγωνίζονται άλλοι ενάντια στην κλιματική αλλαγή, άλλοι ενάντια στην αυξανόμενη κοινωνική ανισότητα, άλλοι ενάντια στον αποκλεισμό των προσφύγων από τη ζωή που δικαιούνται, άλλοι ενάντια στην καταπίεση μειονοτήτων, στο ρατσισμό στη μισογυνία κλπ, θα βρουν τρόπο να ενώσουν τις δυνάμεις τους. Και τότε πραγματικά υπάρχει ελπίδα να αλλάξει ο κόσμος.
Αυτά είναι που μου λέει αυτή η τρίτη φωνή μέσα μου.
Και τότε βέβαια παύω να πιστεύω στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ!
