Το δικαίωμα στην “αισιοδοξία”
Τελευταία μέρα ενός ακόμη δύσκολου χρόνου. Όλοι ξέρουμε γιατί. Ουκρανία, Γάζα, Τραμπ, ολοένα αυξανόμενες κοινωνικές ανισότητες, κλιματική κρίση σε πλήρη εξέλιξη. Και οι προοπτικές πιο δυσοίωνες από ποτέ. Μια Ευρώπη που παραπαίει, με ολοένα περισσότερες χώρες να κυλούν προς τον αυταρχισμό.
Ας καμαρώσει μια φορά ακόμη η γενιά μας για εκείνα που αφήνει πίσω της. Μικρότατοι όντες εν οψει των προκλήσεων των καιρών μας.
Οι ευχές για ένα καλύτερο 2025 και βέβαια έχουν τη θέση τους, ίσως περισσότερο από ποτέ. Πρέπει όμως να συνοδευτούν από βαθιές κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές προς ένα δικαιότερο και λιγότερο άνισο κόσμο. Αν γίνουν έστω και μικρά βήματα προς την κατεύθυνση αυτή, τότε ίσως κάποια μέρα θα επιστρέψει και η αισιοδοξία. Χωρίς εισαγωγικά.
