Είχα πολύ καιρό να διαβάσω ένα καλό σύγχρονο ελληνικό μυθιστόρημα. Νομίζω ότι το νέο βιβλίο της Ιωάννας Μπουραζοπούλου "Η ενοχή της αθωότητας" αξίζει αυτόν τον χαρακτηρισμό.Μας μεταφέρει σε μια φανταστική Ευρώπη, με στοιχεία ταυτόχρονα από το μέλλον και το παρελθόν της. Δυό φίλοι κάνουν ένα οδοιπορικό θανάτου στις οροσειρές της γηραιάς Ηπείρου, αρχίζοντας από τον Αίμο, τα Καρπάθια, τις Άλπεις και καταλήγοντας στα Πυρηναία, συνοδεύοντας ένα κρατούμενο, που η τύχη του καθορίζεται από μια καθολική συμμετοχή όλων των Ευρωπαίων σε ένα ιδιότυπο δημοψήφισμα, αλλά με αυστηρούς κανόνες, που έχουν θέσει οι ιθύνοντες. Η σχέση τους περνάει από χίλιες- μύριες δοκιμασίες, καθώς έρχονται σε επαφή με τους δογματικούς, που αποφασίζουν για την τύχη του κρατούμενου, αλλά και για την τύχη της σχέσης των δύο φίλων και εν τέλει για την τύχη όλων μας. Μια αναφορά σε ιδεολογίες και πρακτικές, που έχουν σημαδέψει και κρατούν αιχμάλωτη την ανθρωπότητα αιώνες τώρα. Νομίζω ότι ένα από τα βασικά μηνύματα του βιβλίου είναι το πόσο βαρύ είναι το τίμημα της "διαφορετικότητας" σε ένα κόσμο, που τείνει όλο και περισσότερο προς την ομοιογένεια, αυτή που κακώς ονομάζουμε "παγκοσμιοποίηση". Ομοιογένεια στο ντύσιμο, στο φαγητό, στη γλώσσα, στο χιούμορ, αλλά το πιο τρομακτικό απ' όλα και στον τρόπο σκέψης μας. Σε ένα κόσμο, που μας κάνει να δεχόμαστε τα πάντα, αρκεί να συνοδεύονται από ευγλωττία και την κατάλληλη επιχειρηματολογία. Ακόμη και την ομόφωνη καταδίκη κάποιου, που όλοι αναγνωρίζουν ότι είναι αθώος!
Εξαιρετική φαντασία, πολύ καλή γλώσσα, ευρήματα και ανατροπές, που κρατούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι το τέλος. Ένα καλό βιβλίο.
