Αυτές τις μέρες πληθαίνουν οι ανακοινώσεις ίδρυσης νέων πολιτικών κινήσεων και σχηματισμών. Θεωρώ ότι είναι καλό σημάδι και δείχνει ότι κάποιοι (διστάζω ακόμη να πω οι πολίτες) θεωρούν δίκαια ότι τα υφιστάμενα πολιτικά κόμματα έχουν λίγο-πολύ κλείσει τον κύκλο τους, τον κύκλο μιας γεμάτης παθογένειες μεταπολίτευσης.
Διαβάζοντας, ωστόσο, τα ονόματα των συμμετεχόντων στις νέες αυτές κινήσεις διαπιστώνω ότι πρόκειται κυρίως για ανθρώπους που υπήρξαν στελέχη ή κατείχαν σημαντικές θέσεις ευθύνης στα κόμματα, που μας κυβέρνησαν όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό δεν είναι αναγκαστικά κακό εάν έχει συνοδευτεί από πραγματική αλλαγή νοοτροπίας, αφού "όλοι δικαιούμαστε να κάνουμε κάποια λάθη".
Η βουλή που θα προκύψει μετά τις επόμενες εκλογές, όποτε γίνουν, κατά πάσα πιθανότητα δεν θά μπορέσει να δώσει μια ισχυρή μονοκομματική κυβέρνηση και αυτό είναι καλό. Οι υπέρμαχοι των μονοκομματικών σταθερών κυβερνήσεων ας αναλογιστούν που μας έχουν φέρει αυτές οι ισχυρές κυβερνήσεις σήμερα.
Αυτή όμως η πιθανότητα ανάγκης πολυκομματικών συνεργασιών και κυβερνήσεων επιβάλλει μια πραγματική επανάσταση στον τρόπο σκέψης και επικοινωνίας των πολιτικών μας ταγών και ένα νέο "ήθος" στην πολιτική σκηνή. Η δυνατότητα να συνεργαστούν δεν είναι πλέον "επιλογή", αλλά "μονόδρομος". Και από την δυνατότητα εμφάνισης ή όχι αυτού του νέου ήθους στην πολιτική ζωή του τόπου θα γίνει φανερό εάν πραγματικά τέλειωσε οριστικά η εποχή της μεταπολίτευσης. Τότε και μόνο θα μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα φτιάξουμε μια καλύτερη Ελλάδα.
