Είναι γνωστή η ρήση: στο ταξίδι δεν έχει σημασία ο προορισμός, αλλά η διαδρομή. Δεν ξέρω αν συμφωνείτε με τη ρήση αυτή, θα σας πω τι έχει συμβεί σε μένα.
Όταν ήμουν νεότερος μάλλον άκουγα αυτά τα άκουγα βερεσέ: ανυπομονούσα να φτάσω, ο προορισμός ήταν ότι άξιζε, να φτάσω εκεί που ήθελα, να φτάσω έγκαιρα, να φτάσω καλά... Η διαδρομή σχεδόν περνούσε απαρατήρητη, αναγκαίο κακό, παρένθεση μάλλον ενοχλητική...Το άντεχα το ταξίδι, αλλά στην ουσία δεν μπορούσα να το ευχαριστηθώ...
Αυτό άλλαξε με τα χρόνια. Τώρα, που γνωρίζω ότι ο προορισμός δεν έχει και τόση σημασία, ότι είναι μια συμβατικότητα, ένα σημείο ξεκούρασης μέχρι την επόμενη διαδρομή, τώρα έχουν αλλάξει τα πράγματα.....
Τώρα το εκτιμώ πραγματικά το ταξίδι, αλλά έλα που δεν είναι πια ίδιες οι αντοχές, ώστε να μου δίνει την ευχαρίστηση, που θα έπρεπε!
