Ο Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας (1962-2008) έχει χαρακτηριστεί από συναδέλφους του ως ο πιο ταλαντούχος συγγραφέας της γενιάς του. Το έργο του Ατέλειωτο Αστείο (Infinite Jest) έχει περιληφθεί από το Time στα 100 καλύτερα μυθιστορήματα της Αγγλικής λογοτεχνίας.
Πρόκειται για ένα τεράστιο (πάνω από 1000 σελίδες) πρωτοποριακό στη γραφή του μυθιστόρημα, που τη μισή του σχεδόν έκταση πιάνουν οι εξαντλητικές του "σημειώσεις" και "παραπομπές".
Αν θελήσω να δώσω σε μερικές μόνο γραμμές τις εντυπώσεις μου θα έλεγα ότι ποτέ μου δεν διάβασα ένα λογοτεχνικό έργο με τέτοιο αριθμό εξαιρετικών και πρωτότυπων ιδεών (η κάθε μια θα μπορούσε να αποτελέσει ένα αυτόνομο έργο), που παράλληλα με έφτασε στα όρια μου και αρκετές φορές σκέφτηκα να το αφήσω από κούραση και ανία!
Να ποια είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά του:
- Η κυριότερη ιδέα αφορά την ύπαρξη μιας βιντεοταινίας, η οποία γυρίστηκε από έναν ερασιτέχνη κινηματογραφιστή, πατέρα τριών από τους πρωταγωνιστές του έργου, και η οποία είναι τόσο εθιστική, ώστε όποιος τη βλέπει μπορεί να πεθάνει από ασιτία και αφυδάτωση, παρά να διακόψει την θέασή της.
- Καθώς το έργο εξελίσσεται σε μια φουτουριστική βορειοαμερικανική συμπολιτεία, όπου οι ΗΠΑ έχουν ενσωματώσει τον Καναδά και το Μεξικό, η απόκτηση της ταινίας αποτελεί σκοπό πολλών μερών και ιδίως μιας τρομοκρατικής οργάνωσης από το Κεμπέκ, που αποτελείται από ανάπηρους, που κυκλοφορούν σε αναπηρικά καροτσάκια. Σκοπός η εξόντωση του πληθυσμού μέσω της βιντεοταινίας.
- Το μεγαλύτερο μέρος του έργου εξελίσσεται στη Βοστόνη και συγκεκριμένα σε μια Ακαδημία Τένις και έναν Οίκο Απεξάρτησης, που γειτονεύουν.
- Τα ονόματα σχεδόν όλων των μαθητευόμενων πρωταθλητών του τένις, καθώς και των υπό απεξάρτηση αναφέρονται με σχολαστικότητα, καθώς και τα τυχόν παρατσούκλια τους.
- Το έργο είναι επίσης μια πραγματεία περί εξαρτησιογόνων ουσιών, με πλήρη περιγραφή των σκευασμάτων που κυκλοφορούν, των δραστικών ουσιών και των κυρίων δράσεων και παρενεργειών (αυτά συνήθως στις παραπομπές).
- Υπάρχει ένας απίθανος αριθμός ιδεών, που όπως είπα κατακλύζουν το μυθιστόρημα, και οι πιο πολλές μένουν μετέωρες μετά από μερικές σελίδες.
- Οι περιγραφές της ανίας της σύγχρονης ζωής, της κυριαρχίας των σπορ και της διασκέδασης για τη διασκέδαση, των αδιεξόδων που οδηγούν στις εξαρτήσεις και τις συνέπειες όλων αυτών στην καθημερινότητα των πρωταγωνιστών, είναι δοσμένες σχεδόν με "κλινική" ψυχραιμία και ακρίβεια.
- Το έργο δεν έχει "πραγματικό" τέλος. Ο συγγραφέας αφήνει μια σειρά από εκδοχές να αιωρούνται, καθώς το τελευταίο μέρος της ιστορίας αποκτά όντως μια επιτάχυνση, που οδηγεί προς κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση, η οποία πάντως πρέπει να επινοηθεί από τον αναγνώστη.
Το βράδυ της 12ης Σεπτεµβρίου 2008, έπειτα από µία ακόµα αποτυχηµένη απόπειρα αυτοκτονίας και µία θεραπεία µε ηλεκτροσόκ, ο Γουάλας, σε ηλικία µόλις 46 ετών, κρεµάστηκε στην πίσω αυλή του σπιτιού του.
