Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Η πίεση για θετικά αποτελέσματα θέτει σε κίνδυνο την επιστήμη


        Μια μελέτη που έγινε στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου έδειξε ότι η επιστημονική έρευνα μπορεί να βρίσκεται σε πτωτική φάση, εξ αιτίας της παγκόσμιας τάσης να αναφέρονται μόνο οι μελέτες, που εμφανίζουν θετικά αποτελέσματα.

Συγκεκριμένα, η ανάλυση 4600 επιστημονικών άρθρων μεταξύ του 1990 και του 2007 έδειξε μια σταθερή ελάττωση στις μελέτες που τα ευρήματα έρχονταν σε αντίθεση με τις ισχύουσες θεωρίες ή με τις υποθέσεις που εξετάστηκαν. Τα άρθρα που αναφέρουν αδιάφορα ή αρνητικά αποτελέσματα, πχ μετά την εφαρμογή μιας θεραπείας ή την εξέταση μιας υπόθεσης για την παθογένεια μιας νόσου, είναι εξ ορισμού το ίδιο χρήσιμα με εκείνα που αναφέρουν θετικά αποτελέσματα. Επειδή, όμως, δεν είναι το ίδιο ενδιαφέροντα για τους αναγνώστες και δεν αναφέρονται συχνά σε άλλες εργασίες, τείνουν να μην γίνονται δεκτά από τα περιοδικά, ιδιαίτερα εκείνα με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία. 

Το πρόβλημα φαίνεται να διογκώνεται τα τελευταία χρόνια, επειδή ο ανταγωνισμός στην επιστήμη έχει οξυνθεί και το να βρει ένας επιστήμονας εργασία ή να πάρει κάποια χρηματοδότηση εξαρτάται από τις δημοσιεύσεις του στα μεγαλύτερα περιοδικά του κλάδου του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχει η τάση να δημοσιεύονται εργασίες με θετικά αποτελέσματα, έστω και αν αποτελούν απλές τροποποιήσεις παλαιότερων, αλλά και να οδηγούν μερικές φορές σε επιλεκτικές αναφορές ή, ακόμη χειρότερα, και σε αλλοιώσεις ευρημάτων!

Η μελέτη έδειξε ότι ενώ το 1990 το ποσοστό των εργασιών που ανέφεραν θετικά αποτελέσματα ήταν 70%, το 2007 είχε φτάσει στο 86%. Το αποτέλεσμα αυτό ήταν περισσότερο εμφανές στις οικονομικές επιστήμες, στη διοίκηση επιχειρήσεων, στην κλινική ιατρική, την ψυχολογία, αλλά και στη φαρμακολογία και τη μοριακή βιολογία, δηλαδή σε ένα ολόκληρο φάσμα πολύ διαφορετικών επιστημονικών κλάδων.

Η συγκεκριμένη εργασία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Scientometrics και έδειξε επίσης ότι η τάση για αναφορά θετικών αποτελεσμάτων ήταν περισσότερο εμφανής στις ΗΠΑ (όπου και ο ανταγωνσιμός είναι μεγαλύτερος) από ότι στην Ευρώπη.

Μια άλλη παράμετρος, που πρέπει να αναφερθεί, είναι ότι η τάση αυτή εκτός από την επίδρασή της στην ποιότητα και την αξιοπιστία της επιστημονικής δουλειάς, οδηγεί και σε λάθος εκτιμήσεις για τη σημασία των φαινομένων που αναφέρονται, αλλά έχει και άλλες οδυνηρές επιπτώσεις, όπως πχ την επανάληψη μελετών που επειδή δεν είχαν θετικά αποτελέσματα δεν δημοσιεύτηκαν και έτσι δεν ήταν γνωστό αυτό σε εκείνους που τις έκαναν πάλι, με μεγάλη σπατάλη χρόνου και χρήματος.

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

3-D Εκτύπωση. Η τελευταία λέξη της τεχνολογίας

Δεν είναι επιστημονική φαντασία. Μηχανήματα, που μπορούν να "τυπώσουν" σχεδόν οτιδήποτε σε τρεις διαστάσεις! Δείτε το βίντεο, που ακολουθεί (είναι στα αγγλικά).

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

Ρεαλισμός θα πει απλά αποδοχή των τεκταινομένων;


Τι είναι αλήθεια ο ρεαλισμός; Κια γιατί θεωρείται αρετή να τον έχει ενας πολιτικός, αλλά και ο κάθε απλός άνθρωπος;
Ο επικρατέστερος ορισμός είναι θαρρώ η ικανότητα της βέλτιστης αντίδρασης στην υφιστάμενη πραγματικότητα, δηλαδή με άλλα λόγια να προσαρμόζεις τις ενέργειές σου έτσι ώστε να έχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στις συνθήκες που ισχύουν τη δεδομένη στιγμή. 
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι είναι μια ικανότητα που δεν την έχουν όλοι, αφού τα παραδείγματα ανθρώπων που προτείνουν εξωπραγματικές λύσεις στα προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία είναι άπειρα. 
Είναι όμως πραγματικό πλεονέκτημα; Ας πάρουμε το παράδειγμα της Ελλάδας σήμερα. Είναι πιθανό ότι η σημερινή κυβέρνηση ακολουθεί μια ρεαλιστική πολιτική στη συγκεκριμένη συγκυρία, αφού με βάση την υφιστάμενη πραγματικότητα είναι ο μόνος τρόπος να βρει τα απαιτούμενα κεφάλαια για να συνεχίσει να λειτουργεί στοιχειωδώς η χώρα. Ρεαλισμός, όμως, σύμφωνα με τον παραπάνω ορισμό, είναι επιπλέον και η ικανότητα να είσαι σε θέση να κατανοείς τις πραγματικές δυνατότητες που έχεις ως χώρα, ώστε να εκπληρώσεις αυτά που υπόσχεσαι. Στο σημείο αυτό, όμως, δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι οι κυβερνώντες έδειξαν ρεαλισμό. Και ο πρώτος ρεαλισμός χωρίς τον δεύτερο είναι μάλλον άχρηστος.
Αλλά δεν είναι αυτό το κύριο σημείο του παρόντος σημειώματος. Επανέρχομαι στο ερώτημα. Είναι τελικά χρήσιμος ο ρεαλισμός; Μήπως στην ουσία προϋποθέτει κάποια "μοιρολατρεία", κάποιο είδος ενδοτισμού; Δηλαδή, με άλλα λόγια μήπως η παραδοχή ότι "κάνουμε ότι είναι δυνατό μέσα στις παρούσες συνθήκες" εμπεριέχει ακριβώς το μέγιστο λάθος; Μήπως αφήνει απ' έξω τη λύση εκείνη, που μπορεί να στοχεύσει εκεί που πρέπει; Δηλαδή στην ανατροπή των συνθηκών που επικρατούν σήμερα; 
Αυτό βέβαια σημαίνει είτε ότι η παραπάνω έννοια του ρεαλισμού δεν είναι σωστή, είτε ότι ο ρεαλισμός δεν είναι στην ουσία ένα σημαντικό πλεονέκτημα. Απλά υπονοεί την πολιτική εκείνη, που εξυπηρετεί το υφιστάμενο σύστημα, και μάλιστα το κάνει με τον πιο αποτελεσματικό -για το σύστημα- τρόπο. 
Θα ήθελα τις σκέψεις σας πάνω στον παραπάνω προβληματισμό

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Κείμενο από φωτεινή επιγραφή στη Λυών


Επιστολή προς άνδρες: Tο προστατευτικό κάλυμμα όρχεων  χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1874 στο χόκεϊ επί πάγου... Και η πρώτη προστατευτική κάσκα μοτοσικλέτας χρησιμοποιήθηκε το 1974.
Επομένως οι άντρες χρειάστηκαν εκατό χρόνια για να καταλάβουν πως και ο εγκέφαλος είναι σημαντικός.
Υπογραφή: μια γυναίκα

Βόμβες σε ασχολούμενους με την νανοτεχνολογία!


Το τελευταίο διάστημα έχουν αναφερθεί περιπτώσεις αποστολής βομβών σε πακέτα σε επιστήμονες, που κάνουν έρευνα στη χρήση της νανοτεχνολογίας ή στην προηγμένη τεχνολογία υπολογιστών. Τα πρόσφατα περιστατικά αφορούν επιστήμονες που εργάζονται στο Μεξικό (με σοβαρούς τραυματισμούς!), αλλά φαίνεται ότι η οργάνωση που βρίσκεται πίσω από τις επιθέσεις έχει διασυνδέσεις και με άλλες χώρες, όπως η Ισπανία, η Γαλλία και η Χιλή. 
Ο λόγος, κατά τους βομβιστές, είναι ότι εξ αιτίας της ανάπτυξης της νανοτεχνολογίας, αλλά και προόδων στην τεχνολογία των υπολογιστών, θα οδηγηθεί ο κόσμος στην επικράτηση μιας μορφής τεχνητής νοημοσύνης που θα έχει αυτογνωσία , θα αναπαράγεται κατά βούληση και θα εξαφανίσει ή θα υποτάξει την ανθρωπότητα!

Το αλκοόλ αμβλύνει την αντίδραση του εγκεφάλου στα λάθη μας


Όταν κάποιος κάνει ένα λάθος υπάρχει άμεση αντίδραση συγκεκριμένων κέντρων του εγκεφάλου, οπότε αποστέλλονται προς άλλα εγκεφαλικά κέντρα σήματα "συναγερμού", ότι κάτι δεν πάει καλά. 
Μια πρόσφατη μελέτη, που έγινε στο Πανεπιστήμιο του Missouri στις ΗΠΑ έδειξε ότι στην περίπτωση, που κάποιος είναι υπό την επίδραση του οινοπνεύματος, αυτά τα σήματα είχαν σχετικά ελαττωμένη ένταση. Και πάλι, όμως, αυτά τα άτομα ήταν σε θέση να αντιληφθούν ότι έκαναν λάθος, αλλά το χαρακτηριστικό τους ήταν ότι δεν έκαναν σημαντική προσπάθεια να διορθώσουν το λάθος τους, σε αντίθεση με εκείνους που δεν είχαν καταναλώσει οινόπνευμα, στους οποίους η προσπάθεια να ανακτήσουν τον έλεγχο των πράξεων τους ήταν φανερή.
Το συμπέρασμα: το αλκοόλ όχι μόνο ελαττώνει τη δραστηριότητα του εγκεφάλου, που μας ειδοποιεί για τα λάθη μας, αλλά μας κάνει και να μη νοιαζόμαστε γι' αυτά, έστω και αν καταλαβαίνουμε ότι τα κάνουμε.
Τα ευρήματα αυτά έχουν βέβαια και τη θετική τους πλευρά, καθώς μπορεί να συμπεράνει κανείς ότι σε αγχωτικά άτομα λίγο ποτό ίσως κάνει καλό, αφού τα άτομα αυτά είναι γνωστό ότι αντιδρούν υπερβολικά αν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Αν τώρα αποφασίσουν να το ρίξουν κυριολεκτικά στο ποτό μάλλον οι συνέπειες δεν θα είναι καλές.
Η μελέτη έγινε με την υποβολή των συμμετεχόντων σε δοκιμασίες με τη χρήση υπολογιστή και την παράλληλη παρακολούθηση της λειτουργίας του εγκεφάλου με τη χρήση λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας. Ακόμη δηλαδή μια εργασία που χρησιμοποίησε μια ακριβή και πολύπλοκη διαδικασία, για να φτάσει στο ίδιο συμπέρασμα με τον λαϊκό ποιητή, που έλεγε το γνωστό "απόψε πίνω και δεν μου καίγεται καρφί".

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

Τέλος Εποχής


Είναι γνωστό, ότι όσοι ζουν σε ιστορικές εποχές μεγάλων αλλαγών συνήθως δεν το αντιλαμβάνονται. Παρασυρμένοι από την καθημερινότητα και εγκλωβισμένοι στα μικρά ή μεγάλα προσωπικά τους προβλήματα, δεν έχουν τη δυνατότητα να εκτιμήσουν αυτά που συμβαίνουν και να τα δουν στη σωστη τους διάσταση.

Έχω την αίσθηση, ότι ζούμε σε μια τέτοια εποχή. Τα σημάδια είναι πολλά γύρω μας, αρκεί να κόψουμε λίγο το βήμα μας και να αφουγκραστούμε και να δούμε...

Οι μεταβατικές εποχές δεν είναι ευτυχισμένες εποχές. Υπάρχει μια ανησυχία και αβεβαιότητα, ωσάν όλοι κάτι να περιμένουν. Κάτι απροσδιόριστο, που επικρέμεται, που απειλεί...Χαρακτηρίζονται ακόμη οι μεταβατικές εποχές από το τέλος των πραγμάτων όπως τα ξέραμε. Το οριστικό και αδιαφιλονίκητο τέλος. 

Τι είναι αυτό που αλλάζει στην εποχή μας; Αρκετά, αλλά κάποια χρήζουν ιδιαίτερης μνείας. Το πρώτο είναι ότι σιγά σιγά αλλά σταθερά καταργείται το κοινωνικό κράτος. Η δημόσια υγεία και παιδεία, κατακτήσεις των λαών της Ευρώπης κυρίως, πνέουν τα λοίσθια. Μπορεί οι κυβερνώντες να τα ονομάζουν ανασυγκρότηση και αναβάθμιση, αλλά η ουσία είναι αυτή: όλο και λιγότερα χρήματα από τον κρατικό κορβανά δίνονται για τα ύψιστα αυτά μέχρι σήμερα κοινωνικά αγαθά. Οι λόγοι είναι πολλοί και είναι περισσότερο πολιτικοί παρά οικονομικοί. 

        Σε ακόμη μεγαλύτερη κλίμακα ο ρόλος των εθνικών κυβερνήσεων μικραίνει, ενώ αυξάνεται ο ρόλος "μορφωμάτων", που δύσκολα βρίσκει κανείς την άκρη τους, παρά τα βαρυγδουπα ονόματα. Κάποιες Πολυεθνικές Κεντρικές Τράπεζες και Ταμεία και Οργανισμοί και Συμμαχίες, που οι σχέσεις του με τις από καιρό γνωστές και εμπειρότερες πολυεθνικές Εταιρείες δεν περιορίζονται μόνο στη συνωνυμία, παίζουν πλέον τον βασικό ρόλο στη λήψη πολιτικών, στρατιωτικών και οικονομικών αποφάσεων. Και είναι επόμενο αυτό, αφού τα όρια των κρατών και των ηπείρων δεν αρκούν για τη διαχείριση των σημερινών οικονομικών μεγεθών αυτών των παγκοσμιοποιημένων φορέων.

Οι πόλεμοι αλλάζουν όνομα και βαφτίζονται περιορισμένες επιχειρήσεις υποστήριξης των λαϊκών αντιδράσεων, οι χρεωκοπίες των χωρών που επιλέγονται από τα ¨μορφώματα" ονομάζονται μηχανισμοί ενίσχυσης και αρωγής και τα Ενωμένα Έθνη κατήντησαν ένας γραφικός οργανισμός καταγραφής ανεφάρμοστων αποφάσεων και περιθωριακής διπλωματίας.

Και το κυριότερο είναι αυτό που προανέφερα. Όλα τα παραπάνω πολύ σημαντικά πράγματα δεν φαίνεται να έχουν επιστροφή. Οι λαοί μέχρι στιγμής δεν μπορούν να αλλάξουν την πορεία των πραγμάτων, αφού σιγά-σιγά εκλείπει και ο "εθνικισμός", που χαρακτήριζε τους προηγούμενους αιώνες και που καταδικάστηκε ως στίγμα -και ήταν- υπέυθυνο για πολλές γενοκτονίες. Ποιος θα το περίμενε, ότι μπροστά στην καταιγίδα αυτής της αδίστακτης και ανάλγητης παγκοσμιοποίησης θα αρχίζαμε να αναπολούμε τον τρισκατάρατο και καταδικασμένο από όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους "εθνικισμό"!! Ενώ και ο κομμουνισμός, η λύση που ιδεολογικά και θεωρητικά θα μπορούσε να είναι η απάντηση κατέρρευσε επίσης οριστικά θαμένος μέσα στα ερείπια των δικών του αμαρτωλών κατασκευών.

Υπάρχει θα μου πείτε η περίφημη "αλληλεγγύη" των λαών, που εκδηλώθηκε κάπως με τους αγανακτισμένους σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Μένει να δούμε αν θα μπορέσει να αποδειχτεί ισχυρότερη από τις κυβερνήσεις αυτών των ίδιων λαών, οι οποίες έχουν ήδη υποκύψει. 

Μπορούμε, λέτε, να ελπίζουμε σε αυτό;

Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

Έμφυτη (εξελικτική) φοβία για το κόκκινο χρώμα!


Για όλους τους ανθρώπους παντού το κόκκινο σημαίνει στοπ. Υποδηλώνει κίνδυνο. Επίσης υπονοεί το ζεστό. Οι ερευνητές που ανέλυσαν τα αποτελέσματα των Ολυμπιακών αγώνων του 2004 βρήκαν ότι σημαίνει και επικράτηση, ιδιαίτερα στα σπορ επαφής, όπως η πάλη, όπου οι αθλητές με τα κόκκινα νικούσαν συχνότερα αυτούς με τα μπλε. 
Είναι άραγε τυχαία αυτά; Έχουν πολιτισμική προέλευση; ΄Η μήπως έχουν τη ρίζα τους στη θεωρία της εξέλιξης; 
Μια καινούργια μελέτη σε αρσενικούς πιθήκους rhesus macaques έδειξε προς την τελευταία κατεύθυνση. " Η αποφυγή του κόκκινου και η υποτακτική συμπεριφορά μας στην παρουσία του φαίνεται ότι έχει εξελικτική βάση" δήλωσαν οι ερευνητές.
Κατά τη μελέτη άνδρες και γυναίκες ερευνητές έμπαιναν στα κλουβιά των πθήκων και άφηναν ένα μήλο πάνω σε ένα πλαστικό πιάτο. Μετά έφευγαν. Οι ερευνητές φορούσαν καπέλα και πουκάμισα που ήταν μπλε, πράσινα ή κόκκινα, σε όλους τους συνδυασμούς, δηλαδή άνδρες με κόκκινα, γυναίκες με μπλέ, άνδρες με πράσινα, γυναίκες με πράσινα, άνδρες με μπλε, γυναίκες με κόκκινα. Οι πίθηκοι πήγαιναν μετά την αναχώρηση των ερευνητών και έπαιρναν το μήλο από όποιο πιάτο προτιμούσαν.
Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. Το φύλο των ερευνητών δεν είχε καμιά σημασία στην προτίμηση. Ούτε ανάμεσα στα μήλα που άφηναν εκείνοι που φορούσαν μπλε ή πράσινα υπήρχαν διαφορές. Οι πίθηκοι, όμως, απέφευγαν τα μήλα που άφηναν οι άνδρες και γυναίκες, που ήταν ντυμένοι στα κόκκινα! 
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτή η αποστροφή προς το κόκκινο έχει σχέση με μια εξελικτική προσαρμογή. ¨Ετσι, λένε, εξηγείται και η ενστκτώδης γνώση των ανθρώπων για τη σημασία του κόκκινου χρώματος! Και ότι το κόκκινο σημαίνει όχι.
Τέλος οι ερευνητές προτείνουν στους οργανωτές των διαφόρων αθλητικών, αλλά ακόμη και άλλων ανταγωνιστικών δραστηριοτήτων, να αποφεύγουν να χρησιμοποιούν τα χρώματα "με τρόπους που μπορεί να επηρεάσουν τους διαγωνισζομένους".
Και με τον Ολυμπιακό τι θα κάνουμε; Και μήπως (βλέπε "υποτακτική συμπεριφορά") έτσι εξηγείται το ότι παίρνει το ένα πρωτάθλημα Ελλάδος μετά το άλλο;

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

Καταπίεση στο χώρο της δουλειάς και μακροζωία-φοβού τους συναδέλφους


  Οι περισσότεροι άνθρωποι περνούν τις πιο πολλές ώρες τους στο χώρο της δουλειάς τους με τους συνεργάτες τους παρά με την οικογένειά τους. 

        Μια πρόσφατη μελέτη που έγινε στο Ισραήλ προσπάθησε να δείξει τη συσχέτιση ανάμεσα στις συνθήκες εργασίας και τη μακροζωία. Παρακολούθησαν την πορεία 820 ενηλίκων για 20 χρόνια, αρχίζοντας με μια ιατρική εξέταση ρουτίνας το 1988. Οι χώροι δουλειάς ήταν ποικίλοι και κατά διαστήματα γίνονταν εκτιμήσεις σε ότι αφορά τις συνθήκες εργασίας, όπως η συμπεριφορά του αφεντικού και η ευγένεια και φιλική διάθεση των συναδέλφων. Οι συμμετέχοντες παρακολουθούνταν επίσης για την εκδήλωση υπέρτασης, την παρουσία κατάθλιψης, το  κάπνισμα κλπ.
Αυτό που βρήκαν οι ερευνητές ήταν ότι οι συνθήκες του χώρου δουλειάς παίζουν ρόλο στην υγεία. Ειδικότερα ο κίνδυνος θανάτου φαίνεται να συσχετίζεται με το πως μας αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοί μας: ένα εχθρικό περιβάλλον δουλειάς σχετίζεται με μεγαλύτερη πιθανότητα θανάτου! Εργαζόμενοι που είχαν να αντιμετωπίσουν εχθρικούς (ή έστω όχι φιλικούς) συναδέλφους είχαν 2.4 φορές πιθανότητα να πεθάνουν κατά τη διάρκεια της μελέτης, ιδιαίτερα όταν κατά την έναρξή της ήταν μεταξύ 38 και 43 ετών. Αντίθετα η συμπεριφορά του αφεντικού ή του διευθυντή δεν επηρέαζε τη θνητότητα.
Η εξήγηση που δίνουν οι ερευνητές είναι ότι η ένταση που προκύπτει και που οδηγεί σε ασθένειες και θάνατο είναι η έλλειψη ελέγχου στις ενέργειές μας και στον τρόπο που αξιοποιούμε το χρόνο μας και ιδίως όταν αυτό που προκαλεί αυτή την έλλειψη ελέγχου συνοδεύεται από καταπιεστική συμπεριφορά.
Αυτό επιβεβαιώνεται από μια παρόμοια μελέτη που έγινε σε δημόσιους υπαλλήλους στη Μεγάλη Βρετανία έδειξε ότι ανάμεσα στις ηλικίες των 40 και 64 ετών οι κατώτεροι ιεραρχικά υπάλληλοι είχαν θνησιμότητα 4 φορές μεγαλύτερη από ότι αυτοί που ήταν στα υψηλά στρώματα! Και αυτό το εύρημα ήταν σε μεγάλο ποσοστό ανεξάρτητο από άλλους παράγοντες που επηρεάζουν την υγεία, όπως γενετικοί ή το κάπνισμα και η χρήση οινοπνεύματος, αφού και όταν όλα αυτά λαμβάνονταν υπ' όψιν οι κατώτεροι υπάλληλοι είχαν διπλή θνησιμότητα.
Αυτές οι μελέτες σίγουρα δεν είναι τέλεια οργανωμένες και χρειάζονται επιβεβαίωση και από άλλους και σε άλλες χώρες. Νομίζω, όμως, ότι δεν πρέπει να είναι μακριά από την πραγματικότητα. Οι κακές σχέσεις, όταν υπάρχουν στους χώρους της δουλειάς, είναι δυνητικά επικίνδυνες!

Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

Η έκθεση των φοιτητών ιατρικής στις φαρμακευτικές εταιρείες


Οι φοιτητές της ιατρικής εκτίθενται συχνά στις μεθόδους πωλήσεων των φαρμακευτικών εταιρειών ακόμη και στα προκλινικά τους χρόνια, σύμφωνα με μια μελέτη που έγινε από ερευνητές του Harvard Medical School της Βοστώνης*. Η μελέτη έγινε στις ΗΠΑ και αφορούσε 9850 φοιτητές ιατρικής από 76 ιατρικές σχολές. 
Η μελέτη έδειξε ότι οι περισσότεροι σπουδαστές είχαν κάποια μορφή σχέσης με αντιπροσώπους φαρμακευτικών εταιρειών και το ποσοστό εκείνων που είχαν λάβει σχετικό "εκπαιδευτικό υλικό" έφτανε το 90% στους φοιτητές των τελευταίων κλινικών ετών. 
Είναι ενδιαφέρον ότι οι περισσότεροι φοιτητές πίστευαν ότι είναι ηθικά αποδεκτό να δεχτούν "δωράκια" από τις φαρμακευτικές εταιρείες και ως δικαιολογία ανέφεραν τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, καθώς και το ότι και άλλοι συνάδελφοί τους έχουν δεχτεί δώρα. Περίπου τα 2/3 των φοιτητών είχαν την πεποίθηση, ότι δεν πρόκειται να επηρεαστούν από τις επαφές τους με τις εταιρείες ή τα δωράκια που τυχόν θα λάβουν, ενώ οι γνώμες τους ήταν διχασμένες για το αν θα πρέπει οι σχέσεις γιατρών και εταιρειών να ρυθμίζονται από τις ιατρικές σχολές ή την κυβέρνηση.
Οι συγγραφείς πιστεύουν ότι οι φοιτητές ιατρικής πρέπει να εκπαιδεύονται από τα πρώτα τους χρόνια σχετικά με τις σχέσεις τους με τις φαρμακευτικές εταιρείες , αλλά και ότι πρέπει να μπουν κανόνες που να περιορίζουν την επαφή τους με αυτές. Αναφέρουν ότι οι όποιες αλλαγές στον τρόπο επικοινωνίας των φοιτητών με τις εταιρείες θα είναι δύσκολες και για έναν άλλο λόγο και συγκεκριμένα επειδή τα παραδείγματα που παίρνουν από τους γιατρούς, οι οποίοι είναι και οι εκπαιδευτές τους είναι συνήθως αρνητικά. Επομένως λένε ότι πρέπει και οι ίδιοι οι γιατροί, τόσο οι επίσημοι εκπαιδευτές, που είναι οι πανεπιστημιακοί, όσο και οι ειδικευόμενοι γιατροί, να εκπαιδευτούν ανάλογα, ώστε να παίζουν σωστά το ρόλο τους.
Οι συγγραφείς της μελέτης καταλήγουν δηλώνοντας ότι: " Οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν θα βοηθήσουν στο να οδηγηθεί η ιατρική εκπαίδευση ένα βήμα πιο κοντά σε δύο πολύ σημαντικούς στόχους. Πρώτα την καλλιέργεια ισχυρών επαγγελματικών αρχών και αξιών στους μελλοντικούς γιατρούς, αλλά και την προαγωγή της κριτικής σκέψης με βάση τις ενδείξεις, που θα τους οδηγήσει αργότερα στο σωστό τρόπο λήψεως των κλινικών αποφάσεων και του τρόπου συνταγογράφησης."
Ανάλογα στοιχεία στη χώρα μας δεν νομίζω ότι υπάρχουν. Από προσωπική μου εμπειρία μπορώ να δηλώσω ότι υπάρχει βέβαια και εδώ η σχετική έκθεση. Τα δωράκια και άλλες διευκολύνσεις είναι μάλλον περιορισμένα και όταν υπάρχουν αφορούν τα τελευταία έτη. Κάποιες εταιρείες έχουν καθιερώσει βραβεία και υποτροφίες για τους φοιτητές που αποφοιτούν από τα Πανεπιστήμια με τον μεγαλύτερο βαθμό, κάτι που ίσως είναι περισσότερο αποδεκτό και υποκαθιστά στην ουσία την ανυπαρξία αντίστοιχων διακρίσεων από την Πολιτεία. 
Να σημειώσω ότι όταν εγώ αποφοίτησα το 1972 είχα πάρει ένα μικρό χρηματικό βραβείο, που όμως δίδονταν από έναν κρατικό τότε φορέα, την Εθνική Τράπεζα, στον φοιτητή της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, που συγκέντρωνε κατά την αποφοίτηση την υψηλότερη βαθμολογία, και που δεν γνωρίζω αν υφίσταται ακόμη ως θεσμός. 
* Από το περιοδικό Psychology and Sociology, May 24, 2011

Σάββατο 13 Αυγούστου 2011

Παρασκευή 12 Αυγούστου 2011

Η εξέλιξη της ακαδημαϊκής ελευθερίας στην έρευνα


Πως βλέπουν ο ένας τον άλλον οι άνθρωποι των επιστημών

Όσοι έχουν ζήσει στους χώρους των πανεπιστημίων και της έρευνας δεν μπορεί παρά να συμφωνήσουν με τα περισσότερα...

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011

BΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ


Philip Roth: The Human Stain 
Σχετικά παλιός καλός Roth. Ο μαύρος καθηγητής κολλεγίου, που απαρνήθηκε τη ράτσα του, για να χάσει τη θέση του για μια "ρατσιστική έκφραση", που του αποδόθηκε. Η οργή και η αγανάκτηση σε ακραίες εκφάνσεις, τα γεράματα (μόνιμο θέμα τελευταία στα βιβλία του) και η ανάγκη τους για ανθρώπινη και ερωτική επαφή, οι ακαδημαϊκές ιντριγκες, οι επιπτώσεις στον ψυχισμό από τους πολέμους των ΗΠΑ και πάνω απ' όλα η βασική ανάγκη όλων μας για αποδοχή. Μερικά από τα θέματα του βιβλίου μόνο, καθώς υπάρχουν και άλλα πολλά, όπως οι σχέσεις του γηράσκοντος γονιού με τα παιδιά του, η θέση των επιστημόνων από την Ευρώπη στον αμερικανικό ακαδημαϊκό χώρο και άλλα. Σε μερικά σημεία ο συγγραφέας παρασύρεται από το θέμα του και αναπτύσσει ολόκληρα δοκίμια μέσα στο βιβλίο, αλλά γενικά θεωρείται ένα από τα καλύτερά του.







Stieg Larsson: The Girl Trilogy (The Girl with the Dragon Tatto, The Girl who played with Fire, The Girl who kicked the Hornet's Nest)
Εγκλήματα, μηχανορραφίες, οικονομικά και άλλα σκάνδαλα στη σύγχρονη Σουηδία. Μια τριλογία, που διαβάζεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον, με ευρηματικές ανατροπές δεδομένων συνεχώς και με βασικούς πρωταγωνιστές μια "ιδιόρρυθμη" τουλάχιστον νέα γυναίκα και ένα ξεροκέφαλο δημοσιογράφο. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει κάνει ρεκόρ πωλήσεων. Άνετο καλοκαιρινό διάβασμα.









Charles Stross: Accelerando
Μια φουτουριστική νουβέλλα, που αφορά τρεις γενιές προικισμένων μετα-ανθρώπων, που φτάνει στο βαθύ μέλλον. Δύσκολο έργο γραμμένο από ένα πολυτάλαντο επιστήμονα. Ομολογώ ότι με κούρασε. 















Jeniffer Rohn: Experimental Heart
Ένα ερωτικό-επιστημονικό θρίλλερ γραμμένο από μια κυτταρική βιολόγο. Καλοστημένο και καλογραμμένο. Θα αρέσει ιδιαίτερα σε όσους έχουν γνώσεις βιολογίας και έχουν εργαστεί σε εργαστήρια κυτταρικής και μοριακής βιολογίας, αφού όλη σχεδόν η δράση διαδραματίζεται σε ένα μοντέρνο εργαστήριο του Λονδίνου. Στο τέλος αποκτά χαρακτήρες θρίλλερ ή αφήγησης τύπου Τζέημς Μπόντ, αλλά παρ' όλα αυτά ισορροπεί σχετικά καλά. Μου άρεσε.










Θανάσης Γεωργιάδης: Λαός Ονείρων
Ένα ενδιαφέρον αφήγημα, που δύσκολα μπορεί να το πει κανείς μυθιστόρημα. Περιγράφει τα χρόνια του εμφύλιου και τα αμέσως επόμενα μέσα από τα μάτια ενός παιδιού στην αρχή, νεαρού στη συνέχεια, από τη Βέροια. Εμφανίζεται στο προσκήνιο ένας μεγάλος αριθμός χαρακτήρων όλων των ηλικιών και αποχρώσεων. Χαρακτήρες, που δύσκολα παρακολουθεί κανείς την πορεία τους, καθώς ο συγγραφέας πηγαίνει συνέχεια μπρος-πίσω στο χρόνο. Κυριάρχα βέβαια τα θέματα του πολιτικού διχασμού, αλλά και άλλων κοινωνικών, φιλικών και ερωτικών σχέσεων, που συχνά παίρνουν τη μορφή "κουτσομπολιού", καθώς άλλωστε είναι πολύ φυσικό στις μικρές κοινωνίες. Η δομή είναι πρωτότυπη, η γλώσσα ιδιάζουσα, το αποτέλεσμα, όπως είπα, ενδιαφέρον.



Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

Καιρός για θάλασσα!

Λίγα από μένα εδώ το αμέσως επόμενο διάστημα. Προέχει το καλοκαίρι!




Σάββατο 23 Ιουλίου 2011

Η πραγματική αιτία της κρίσης!


Να η αιτία της κρίσης! Ξεχάστε τις πολύπλοκες οικονομοτεχνικές και κοινωνιολογικές εξηγήσεις και ακούστε την αληθινή εξήγηση!
Μια πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν μιας χώρας έχει αντίστροφη σχέση με το μέγεθος του ανδρικού μορίου. Δηλαδή με απλά λόγια όσο μεγαλύτερος είναι ο μέσος όρος του μήκους του μορίου των ανδρών μιας χώρας, τόσο μικρότερο το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, που αποτελεί δείκτη οικονομικού μεγέθους. Η εικόνα που παραθέτω δείχνει ακριβώς τη σχέση αυτή.
Τι τα θέλετε, λοιπόν. Δεν φταίει η διαφθορά, ο κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός, το υπερτροφικό δημόσιο, ο υπερκαταναλωτισμός του Έλληνα και ότι άλλο έχουν πει κατά καιρούς. Απλά την έχουμε μεγάλη!

Μια ρήση περί θρησκείας


Ανεξάρτητα αν πιστεύουν σε κάποια θρησκεία ή όχι, πάντα θα υπάρχουν καλοί άνθρωποι, που κάνουν καλά πράγματα και κακοί άνθρωποι, που κάνουν κακά πράγματα. Αλλά για να κάνουν καλοί άνθρωποι κακά πράγματα χρειάζεται η πίστη σε κάποια θρησκεία! 
Steven Weinberg

Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011

Το όνειρο του εξαπατημένου..

Ζούσε, λέει, σε μία μικρή, ωραία, αλλά και πολύ παράξενη χώρα που την απασχολούσε ένα μεγάλο υπαρξιακό πρόβλημα από την αντιμετώπιση του οποίου εξαρτιόταν η σωτηρία της πατρίδος και η τύχη του λαού της. Το πρόβλημα αυτό ήταν ο θόρυβος.. Αλλά ας πάρουμε την ιστορία μας από την αρχή..[Image]Στην χώρα αυτή, όπως είχαν παραδεχτεί δημοσίως και οι ίδιοι οι εντολοδόχοι κυβερνήτες της, είχε καταργηθεί η εθνική ανεξαρτησία, η δημοκρατία και η ελευθερία. Βρισκόμαστε στην εποχή όπου την Ευρώπη, καθώς και ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, τον έχουν καταλάβει οι «αγορές» και πλέον διάφοροι υπάλληλοι των «αγορών», οίκοι αξιολόγησης, τράπεζες, τοκογλύφοι  και λοιποί αλήτες και καθίκια, αποφάσιζαν για τις τύχες ολόκληρων κρατών και λαών.. Ο βαθμός της ελευθερίας της κάθε χώρας εξαρτιόνταν πλέον από το ύψος του χρέους της στις «αγορές» οι οποίες φρόντιζαν να επιβάλουν διάφορα «μνημόνια» στους κατακτημένους ώστε να τούς δανείζουν ασταμάτητα και ακόμα περισσότερο.. Έτσι, η μικρή αυτή χώρα ήταν και η πιο χρεωμένη και σκλαβωμένη απ όλες..Παρόλα αυτά το μεγάλο υπαρξιακό πρόβλημα αυτής της χώρας δεν ήταν η κατάργηση της εθνικής ανεξαρτησίας της, της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Το πρόβλημα της ήταν ο θόρυβος, η ανησυχία και η ταραχή.. Οι πάντες σε αυτή τη χώρα έπρεπε, πάση θυσία, να φροντίζουν να επικρατεί απόλυτη ησυχία, να μην δημιουργείται καμία ταραχή, να μην γίνεται ο παραμικρός θόρυβος, ούτε καν το πέταγμα της μύγας να μην ακούγεται, προκειμένου να μην ενοχληθούν και να μην ανησυχήσουν οι «αγορές»..Έτσι, στους δρόμους, στις πλατείες, όλοι μιλούσαν ψιθυριστά και περπατούσαν στις μύτες των ποδιών τους για να μην ανησυχήσουν οι «αγορές».. Τα αυτοκίνητα έπλεαν διάχυτα μέσα σε μία αχλή χωρίς θόρυβο.. Τα αεροπλάνα απλώς περνούσαν σαν διαβατάρικα πουλιά.. Τα μηχανάκια έκαναν αθόρυβες σούζες και τα βρέφη έψαχναν το βυζί της μάνας, που είχε μεν στεγνώσει και δεν έβγαζε άλλο γάλα, αλλά εκείνα δεν τσίριζαν, δεν έκλαιγαν και δεν φώναζαν.. Το σέξ επιτρέπονταν όμως χωρίς θορύβους και χωρίς μουγκανητά και ιαχές θριάμβου, γειά σου τσολιά μου και τέτοια.. Ολα ήταν ήσυχα και τακτοποιημένα για να μην ανησυχήσουν οι «αγορές»..Την διατήρηση αυτής της ονειρικής τάξεως και ησυχίας είχε αναλάβει ο πασοκισμός ο οποίος στην μακρά ιστορία του είχε αποδείξει ότι είναι ο μόνος που μπορεί να γκρεμίζει οράματα, να αλλοιώνει έννοιες και αξίες, να προδίδει ψηφοφόρους, ιδέες και όνειρα, όμως έχοντας τα πάντα υπό τον απόλυτο επικοινωνιακό έλεγχο..Προκειμένου λοιπόν να μην ανησυχούν και να πληρώνονται τακτικώς οι «αγορές» είχαν ληφθεί κάποια μέτρα πρωτοφανή στην ιστορία. Ληστρική φορολόγηση της κοινωνίας, εξολόθρευση της μεσαίας τάξεως, αρπαγή μισθών και συντάξεων, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, εξευτελισμός και διασυρμός ενός ολόκληρου λαού..Δια την επιβολή της τάξεως και ησυχίας δεν χρειάζονταν τα τανκς, όχι μόνο γιατί οι ερπύστριες κάνουν ένα δαιμονισμένο θόρυβο και ανησυχούν τις «αγορές», αλλά και γιατί ήταν περιττά εφόσον τη δουλειά τους την είχαν αναλάβει πολιτισμένα μέσα όπως τα μίντια και οι τεχνικές επικοινωνίας..Τώρα, όπως βλέπει κανείς τις γιγαντοαφίσες του Κεμάλ στην Τουρκία, έτσι και σε αυτήν τη χώρα παντού στους δρόμους και στις πλατείες, όπου και αν έστρεφες το βλέμμα σου, υπήρχαν γιγαντοαφίσες του Πάσχου Μανδραβέλη, του μεγάλου αυτού θεωρητικού του νεοφιλελευθερισμού, ενώ οι πολίτες εκκλησιάζονταν με ευλάβεια στον ναό του νεοφιλελευθερισμού στον Σκάι και άκουγαν Πορτοσάλτε και Παπαδημητρίου, έκαναν το σταυρό τους και ζητούσαν συγχώρεση από τις «αγορές».. Ο πιο αγριεμένος πασοκισμός και τα πιο αδίστακτα λαμόγια παρακολουθούσαν το ΜΕΓΚΑ για να είναι και μέσα στα πράγματα..Η συναίνεση είχε επιβληθεί παντού. Η λέξη «όχι» ήταν απαγορευμένη και είχε αντικατασταθεί από το «ναι»… -Είστε μαλάκας κύριε; Ρωτούσες ψιθυριστά κάποιον περαστικό.. -Ναι, συναινώ για να μην ανησυχήσουν οι «αγορές», ήταν η απάντηση.. -Τον παίρνετε κυρία μου; -Ναι συναινώ για να μην ανησυχήσουν οι «αγορές», ήταν η απάντηση..Οι αποδοκιμασίες πολιτικών ήταν αυστηρώς και δια ροπάλου απαγορευμένες.. Μόνο επιδοκιμασίες επιτρέπονταν.. Κάθε έκφραση διαμαρτυρίας, η υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους, η παρουσίαση της φτώχειας και της λαϊκής δυστυχίας χαρακτηρίζονταν ως λαϊκισμός ο οποίος διώκετο ποινικά.. Η αστυνομία, σε συνεργασία με τους κουκουλοφόρους κυνηγούσαν όσους αγανακτισμένους αποδοκίμαζαν τους πολιτικούς με χημικά και βόμβες κρότου λάμψεως και αφού τους συλλάμβαναν τους περιέφεραν δεμένους πάνω σε ανοιχτά τζιπ με μια ταμπέλα κρεμασμένη στο λαιμό τους με τη λέξη « ΣΥΡΙΖΑ»..Έτσι οι πολίτες έβαλαν μυαλό και πλέον τηρούν μια πιο υπεύθυνη και εθνική στάση. Όπου βλέπουν πολιτικό του πασοκισμού, αντί να τον αποδοκιμάζουν, τον ραίνουν με άνθη επί της κεφαλής του, με γαρύφαλα και γαρδένιες, ενώ από τον πολύ εθνικό ενθουσιασμό ψιθυρίζουν ομαδικά το πατριωτικό σκυλάδικο «κτύπα με κλώτσα με και εγώ συγνώμη να ζητάω»..Σε αυτή την παράξενη χώρα λοιπόν ζούσε λέει ο εξαπατημένος και προδομένος πασόκος, όταν κάποια στιγμή άκουσε δυνατά χτυπήματα στην πόρτα του και ξύπνησε.. -Ποιός τολμά να χτυπά τόσο δυνατά την πόρτα και να ανησυχεί τις αγορές;.. Αναρωτήθηκε έντρομος.. Δυνατά χτυπήματα τόσο πρωϊ στην πόρτα σίγουρα δεν ήταν από τον γαλατά.. Μάλλον είχεν έρθει και η δική του ώρα.. Και πράγματι. Στην πόρτα τον περίμενε ο Πάγκαλος.. Φαίνεται πώς κάτι είχε κάνει αυτός ο πολίτης και τον συλλάβανε.. Μάλλον γιατί αγανάκτησε στον ύπνο του..


Το κείμενο αυτό είναι από την ιστοσελίδα SOFISTIS

Θεραπεία ψυχικών παθήσεων-Σομαλία 2011

Πολλή συζήτηση γίνεται -και σωστά- για την κατάσταση του συστήματος υγείας στη χώρα μας. Βρίσκεται σε μια από τις χειρότερες στιγμές του και κινδυνεύει σαφέστατα η ίδια η υπόστασή του, ο δημόσιος δηλαδή χαρακτήρας του.
Είναι καλό, όμως καμιά φορά να έχουμε και την παγκόσμια προοπτική...
Βλέπετε στην εικόνα την θεραπευτική μέθοδο σε ένα παιδί με προβλήματα που αφορούν την ψυχική σφαίρα στη Σομαλία. Έτος 2011 μΧ.

Θα ισιώσει ποτέ, άραγε, αυτός ο τόσο στραβός κόσμος;
Και τι κάνουμε γι' αυτό;

Η κορυφή έχει τίμημα!

Μια πρόσφατη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science και που αφορά ένα πληθυσμό πιθήκων (baboons), έδειξε ότι τα μέλη της ομάδας που κατείχαν τις υψηλότερες ιεραρχικά βαθμίδες, είχαν δηλαδή με άλλα λόγια τη μεγαλύτερη δύναμη και επιρροή, παρουσίαζαν σαφώς μεγαλύτερα επίπεδα γλυκοκορτικοειδών στο αίμα, κάτι που θεωρείται δείκτης stress και που είναι γνωστό ότι συνοδεύεται από δυσμενείς για την υγεία επιπτώσεις.
Τα αυξημένα επίπεδα των ορμονών του stress προφανώς ήταν απαραίτητα, ώστε οι ηγέτες αυτοί να είναι σε συνεχή εγρήγορση, ώστε να επεμβαίνουν άμεσα και να διασφαλίζουν την υποταγή των άλλων στις επιθυμίες τους. Από την άλλη, βέβαια, έχει βρεθεί ότι η μακροχρόνια έκθεση σε τέτοια υψηλά επίπεδα έχει βλαβερές επιπτώσεις.
Άρα διαλέγει κανείς και παίρνει...Επιβολή και γρήγορη φθορά ή υποταγή και μακροημέρευση. Τώρα, το πως κάποια μέλη ενός άλλου είδους πιο εξελιγμένων πιθήκων, καταφέρνουν και τα δύο, (επιβολή και μακροημέρευση δηλαδή) είναι αντικείμενο άλλης μελέτης, που κάποτε πρέπει να γίνει.

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011

Ακραία (καιρικά) φαινόμενα

Τι (μπορεί να σου) κάνει ο Ήλιος μάνα μου;














Από την εφημερίδα USA Today

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

Η νέα γενιά στις ΗΠΑ και την Ελλάδα και η γνώση της ιστορίας


Σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση διαπιστώθηκε ότι μόνο 58 % των Αμερικανών γνωρίζει τη χρονιά, (1776) που ανακηρύχθηκαν οι ΗΠΑ ανεξάρτητες! Όσο για το από ποια χώρα απελευθερώθηκαν, το 76 % γνώριζε ότι επρόκειτο για τη Μεγάλη Βρεττανία. Ενδιαφέρον είναι επίσης ότι μεταξύ των νέων κάτω των 30 ετών μόνο το 31% γνώριζε τη χρονιά ανακήρυξης της ανεξαρτησίας. 
Ας μη σπεύσουμε, όμως, να τους κατηγορήσουμε! Πριν μερικά χρόνια που ρωτήθηκαν δικοί μας νέοι άνθρωποι στην επέτειο του 1821 δεν είχαμε καλύτερα αποτελέσματα!
Πιστεύω, ότι είναι μάλλον επιπόλαιο να χαρακτηρίσουμε αρνητικά τη νέα γενιά! Είναι άραγε οι ίδιοι υπεύθυνοι για την εκπαίδευσή τους και για τα κοινωνικά πρότυπα και ενδιαφέροντα που καλλιεργούν;

Σάββατο 2 Ιουλίου 2011

Σε τα μας;


Θυμήθηκα αυτή τη λαϊκή έκφραση, καθώς αναλογιζόμουνα τα τεκταινόμενα στο πολιτικό μας στερέωμα. Όλος αυτός ο σκυλοκαυγάς, τα περί εθνικής συνεννόησης,   οι κορώνες για την αντιμνημονιακή πολιτική της Νέας Δημοκρατίας κλπ δεν είναι παρά ένα καλοστημένο παιχνίδι του συστήματος, που κυβερνά τη χώρα μετά τη μεταπολίτευση. Φαντάζεστε τη ζημιά, που θα πάθαινε το σύστημα αν ο Σαμαράς υποστήριζε το μνημόνιο; Το σύστημα έχανε αμέσως την αποδεκτή σε αυτό εναλλακτική του λύση, αφού είναι πιθανό να στρέφονταν το εκλογικό σώμα προς άλλες κατευθύνσεις. Ενώ τώρα η ΝΔ καρπούται το αντιμνημονιακό μένος και διοχετεύεται η όποια οργή των Ελλήνων ψηφοφόρων προς ελεγχόμενες από το σύστημα καταστάσεις. Και όσο για τη δυσφορία των εταίρων του Σαμαρά στη Δύση, σιγά τον πολυέλαιο!
Το σύστημα νάναι καλά.

Κυριακή 26 Ιουνίου 2011

Ο σοφός λαός και η τύφλα του


Πολλές φορές μετά τις εκλογικές αναμετρήσεις, ιδιάιτερα μάλιστα μετά τις πιο αμφίρροπες, έχει ακουστεί η φράση "ο λαός είναι σοφός". 
Στις τελευταίες εκλογές ο ελληνικός λαός σαφώς θεώρησε ότι κυρίως υπέυθυνο για  τη δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας ήταν το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, που αποδοκιμάστηκε με πρωτοφανές χαμηλό ποσοστό. Ακολούθησαν όλα όσα ακολούθησαν, ήρθε το ΠΑΣΟΚ, που σαφέστατα χρησιμοποίησε και λαϊκίστικες μεθόδους για να πάρει την ψήφο του λαού, και παρά την προσπάθεια που κάνει να συμμορφωθεί στις αξιώσεις των δανειστών μας δεν μπορεί να το πετύχει α) επειδή η τρύπα είνια τεράστια και β) επειδή δεν μπόρεσε να διορθώσει τίποτα από τα κακώς κείμενα, ιδιαίτερα στον δημόσιο τομέα.
Ενάμιση, λοιπόν, χρόνο μετά, με τη χώρα κυριολεκτικά έρμαιη στο έλεος των δανειστών της, με την αξιωματική αντιπολίτευση να κάνει αυτή τη φορά ρεσιτάλ λαϊκίστικης πολιτικής, χωρίς να υπάρχει στον ορίζοντα καμιά πραγματικά καλύτερη εναλλακτική λύση με τα σημερινά δεδομένα -και πολές χειρότερες (και όσοι λενε ότι υπάρχουν λύσεις ας κυττάξουν τη μύτη τους στον καθρέφτη) έρχονται οι δημοσκοπήσεις και λένε, ότι αν γίνουν εκλογές θα αναδείξουν πρώτη δύναμη και επομένως κυβέρνηση, έστω μειοψηφίας, πάλι τη Νέα Δημοκρατία. Η οποία ξαφνικά θα γίνει η δύναμη του καλού και της εξόδου από την κρίση!
Για ποιό σοφό λαό μιλάμε άραγε; Εκτός αν η ώρα της κάλπης αυτή τη φορά αναδείξει αυτή την περιβόητη σοφία.

Μαγικός William Faulkner


Όταν άνοιγες την πόρτα μια καμπανούλα ακούγονταν, αλλά μια μονάχα φορά υψίτονη, καθαρή και μικρή στο φίνο σκοτεινό σημείο πάνω από την πόρτα, ωσάν να ήταν  ρυθμισμένη και φτιαγμένη να κάνει αυτόν τον μοναδικό, καθαρό, μικρό ήχο, έτσι ώστε ούτε να φθείρεται η καμπανούλα, αλλά ούτε να χρειάζεται πέρα πολύ σιωπή για να τον σιγήσει, όταν η πόρτα άνοιγε πάνω στη φρέσκια, ζεστή μυρωδιά που έβγαινε από το φούρνο....

Από το "The Sound and the Fury, σελ 125, σε δική μου ερασιτεχνική μετάφραση.

Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

Haruki Murakami, Norwegian Wood


Ένα πραγματικά εξαιρετικό βιβλίο, από ένα προικισμένο συγγραφέα. Το Norwegian Wood (τίτλος αγαπημένου τραγουδιού των Beatles), είναι μια ιστορία αγάπης των φοιτητικών χρόνων, που πολλοί θεώρησαν ότι ήταν αυτοβιογραφικό, κάτι που ο συγγραφέας έχει αρνηθεί. Σίγουρα είναι πολύ διαφορετικό από τα άλλα γνωστά του βιβλία. Γραμμένο με απίθανο λυρισμό και ευαισθησία, με έξοχη περιγραφή τόπων και ανθρώπων. Και ποτισμένο με μουσική, μουσική της δεκαετίας του '60, Beatles ιδιαίτερα, αλλά και Bach, Ravel και Debussy. Στην εποχή άλλωστε εκείνη, το τέλος της δεκαετίας του 60 τοποθετείται και η δράση. Είναι αξιοσημείωτο, ότι το βιβλίο γράφτηκε όταν ο συγγραφέας έζησε για λίγο στην Ελλάδα και την Ιταλία. Μήπως αυτός είναι ο λόγος, που η Ιαπωνία που περιγράφει είναι τόσο οικεία και επιθυμητή;
Το συνιστώ ανεπιφύλακτα, ιδιαίτερα σε όσους ήταν νέοι τότε, στο τέλος της δεκαετίας του 60. 
Σημειώνω ότι το βιβλίο γυρίστηκε ταινία το 2010 με τον ίδιο τίτλο. Δεν την έχω δει.

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Προφίλ ή ανφάς, ιδού η απορία


Επίθεση εναντίον της Λιβύης και του Λεξικού


Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο στην ιστοσελίδα Mother Jones. Είναι στα αγγλικά και παραθέτω στο τέλος τον σύνδεσμο, για όποιον θέλει να το διαβάσει. Η ουσία του είναι ότι επειδή ο Ομπάμα δεν είχε το δικαίωμα να αποφασίσει τις επιθέσεις στη Λιβύη, χωρίς την έγκριση της Γερουσίας, αποφάσισαν εκείνος και οι επιτελείς του να μην ονομάζουν τη συγκεκριμένη επιχείρηση "Πόλεμο", αλλά να δίνουν κάποια άλλα ονόματα (πχ περιορισμένες επιχειρήσεις δυνάμεων). Οπότε έτσι δεν παραβιάζεται τυπικά ο νομος, αλλά εκτός από τη Λιβύη γίνεται επίθεση και στο Λεξικό, δηλαδή στην ίδια την έννοια του πολέμου. Όπως πολύ χαρακτηριστικά γράφει ο αρθρογράφος, εάν οι αεροπορικές επιθέσεις εναντίον στόχων μιας χώρας δεν θεωρείται πόλεμος, έχει χαθεί η ουσία των πραγμάτων! Και βέβαια κάνει μια σύγκριση με τον Μπους, ο οποίος προκειμένου να επιτρέψει βασανιστήρια σε ανακρινόμενους για υποψία τρομοκρατικών ενεργειών -κάτι που δεν μπορούσε να κάνει νόμιμα- φρόντισε κάποιες από τις μεθόδους αυτές να τις ονομάσει αλλοιώς (βελτιωμένες μεθόδους ανάκρισης).

http://motherjones.com/politics/2011/06/no-american-casualties-in-libya


Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

Η ενοχή της αθωότητας της Ιωάννας Μπουραζοπούλου


Είχα πολύ καιρό να διαβάσω ένα καλό σύγχρονο ελληνικό μυθιστόρημα. Νομίζω ότι το νέο βιβλίο της Ιωάννας Μπουραζοπούλου "Η ενοχή της αθωότητας" αξίζει αυτόν τον χαρακτηρισμό.
Μας μεταφέρει σε μια φανταστική Ευρώπη, με στοιχεία ταυτόχρονα από το μέλλον και το παρελθόν της. Δυό φίλοι κάνουν ένα οδοιπορικό θανάτου στις οροσειρές της γηραιάς Ηπείρου, αρχίζοντας από τον Αίμο, τα Καρπάθια, τις Άλπεις και καταλήγοντας στα Πυρηναία, συνοδεύοντας ένα κρατούμενο, που η τύχη του καθορίζεται από μια καθολική συμμετοχή όλων των Ευρωπαίων σε ένα ιδιότυπο δημοψήφισμα, αλλά με αυστηρούς κανόνες, που έχουν θέσει οι ιθύνοντες. Η σχέση τους περνάει από χίλιες- μύριες δοκιμασίες, καθώς έρχονται σε επαφή με τους δογματικούς, που αποφασίζουν για την τύχη του κρατούμενου, αλλά και για την τύχη της σχέσης των δύο φίλων και εν τέλει για την τύχη όλων μας. Μια αναφορά σε ιδεολογίες και πρακτικές, που έχουν σημαδέψει και κρατούν αιχμάλωτη την ανθρωπότητα αιώνες τώρα. Νομίζω ότι ένα από τα βασικά μηνύματα του βιβλίου είναι το πόσο βαρύ είναι το τίμημα της "διαφορετικότητας" σε ένα κόσμο, που τείνει όλο και περισσότερο προς την ομοιογένεια, αυτή που κακώς ονομάζουμε "παγκοσμιοποίηση". Ομοιογένεια στο ντύσιμο, στο φαγητό, στη γλώσσα, στο χιούμορ, αλλά το πιο τρομακτικό απ' όλα και στον τρόπο σκέψης μας. Σε ένα κόσμο, που μας κάνει να δεχόμαστε τα πάντα, αρκεί να συνοδεύονται από ευγλωττία και την κατάλληλη επιχειρηματολογία. Ακόμη και την ομόφωνη καταδίκη κάποιου, που όλοι αναγνωρίζουν ότι είναι αθώος!
Εξαιρετική φαντασία, πολύ καλή γλώσσα, ευρήματα και ανατροπές, που κρατούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι το τέλος. Ένα καλό βιβλίο.

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

Απολογία κατά συρροήν ενόχου


Έχω καιρό να επικοινωνήσω μαζί σας στις "Καθημερινές Διαδρομές" και νομίζω ότι σας οφείλω μια εξήγηση. Λοιπόν θα το ομολογήσω: έχω μείνει έκθαμβος και δεν μπορώ ακόμη να συνέλθω από τις μεγαλειώδεις κινήσεις των πολιτικών μας ταγών το τελευταίο χρονικό διάστημα. Οποία λεπτότης χειρισμών, πόσον ευρηματικοί διάλογοι και εύστοχοι χαρακτηρισμοί για τους αντιπάλους τους, οποία ανιδιοτέλεια και διάθεση αυτοθυσίας για τη σωτηρία της πατρίδας!! Ποιον να πρωτοθαυμάσω δεν ξέρω! Προτείνω όλοι οι αγανακτισμένοι να αρχίσουν πάραυτα να αυτομαστιγώνονται στο Σύνταγμα και όπου αλλαχού έχουν συγκεντρωθεί, κραυγάζοντες: ήμαρτον μεγάλοι μας ηγέται! Απολογούμεθα δια την αδυναμία μας να κατανοήσουμε το μέγεθος της προσφοράς σας! Είμαστε πρόθυμοι να επανορθώσουμε και βέβαια θα σας ξαναψηφίσουμε όταν μας διατάξετε να το κάνουμε. Αλλοίμονο! Που θα βρούμε άλλους σαν εσάς;
Αυτός είναι, λοιπόν, ο λόγος αγαπητοί φίλοι. Και αισθάνομαι ότι μάλλον θα μου πάρει ακόμη λίγο να συνέλθω. Και μερικές ακόμη βουτιές στη θάλασσα!

Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Λίμνη Πλαστήρα 13 Ιουνίου 2011


Πεζοπορία προς τους καταρράκτες Ανθοχωρίου

Μερικές χαρακτηριστικές φωτογραφίες από μια μαγευτική τοποθεσία πάνω από τη Λίμνη Πλαστήρα. Από τις ατέλειωτες ομορφιές της πατρίδας μας.





Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

Στην 25χρονη Τέα Ομπρεχτ το λογοτεχνικό βραβείο Οραντζ 2011

Πριν λίγο καιρό ανέφερα από αυτήν εδώ την ιστοσελίδα μια σύντομη κριτική-παρουσίαση του βιβλίου της Tea Obrecht, The Tiger's Wife (Η γυναίκα του Τίγρη). Σήμερα ανακοινώθηκε ότι της απονεμήθηκε το πολύ τιμητικό βραβείο Orange για το βιβλίο της αυτό.
Παραθέτω από το "ΒΗΜΑ":

Σε μια πρωτοεμφανιζόμενη και μόλις 25 ετών συγγραφέα, την Τέα Ομπρεχτ, απονεμήθηκε το εφετινό λογοτεχνικό βραβείο Οραντζ. Η συγγραφέας, που γεννήθηκε στο Βελιγράδι και ζει στη Νέα Υόρκη, έκανε την έκπληξη και πλέον γίνεται η πιο νέα ηλικιακά νικήτρια στη δεκαεξάχρονη ιστορία του σημαντικού αυτού βραβείου, το οποίο κάθε χρόνο τιμά μια γυναίκα συγγραφέα για το καλύτερο και πιο πρωτότυπο μυθιστόρημα γραμμένο στην αγγλική γλώσσα.

To πρώτο μυθιστόρημά της με τίτλο «The tiger's wife» (Η γυναίκα του τίγρη) απέσπασε τα εγκωμιαστικά σχόλια της κριτικής επιτροπής στην τελετή που έγινε στο Royal Festival Hall του Λονδίνου, το βράδυ της Τετάρτης 8 Ιουνίου.

Η Μπέτανι Χιουζ, πρόεδρος της κριτικής επιτροπής, είπε ότι αυτό το πραγματικά «νέο λογοτεχνικό ταλέντο» έγραψε ένα «πολύ θαρραλέο βιβλίο». «Ψάχναμε ένα βιβλίο που να το διακρίνει ένα είδος αλχημείας, που θα άλλαζε εμάς τους ίδιους ως αναγνώστες αλλά και τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο. ''Η γυναίκα του τίγρη'' το καταφέρνει αυτό, είναι ένα πολύ ξεχωριστό βιβλίο». 

«''Η γυναίκα του τίγρη''» ασχολείται με τη φρίκη και τις συνέπειες των εμφύλιων συγκρούσεων στα Βαλκάνια συνταιριάζοντας μια φαντασία (μυθικών και φολκλορικών διαστάσεων) με τον πιο σκληρό ρεαλισμό. Στο μυθιστόρημα περιγράφεται η (μάλλον αυτοβιογραφική) κοπιαστική προσπάθεια μιας νεαρής γιατρού, της Νατάλια, να βρει τον πολυαγαπημένο της παππού αλλά και μια σχεδόν σουρεαλιστική ιστορία ενός τίγρη που δραπετεύει απ' έναν τοπικό ζωολογικό κήπο και σπέρνει τον τρόμο στους κατοίκους του χωριού Γκαλίνα με τις νυχτερινές επιδρομές του».
Η πρόεδρος της κριτικής επιτροπής συνέχισε λέγοντας ότι «το βιβλίο μας υπενθυμίζει πόσο εύκολα μπορούμε να κυλήσουμε στη βαρβαρότητα, όπως επίσης το εύρος και το βάθος της ανθρώπινης αγάπης. «Η Ομπρεχτ ανυψώνει τη μυθοπλασία και μας βοηθά να θυμόμαστε ότι ακριβώς οι ιστορίες, που αφηγούμαστε για τους εαυτούς μας και τους άλλους είναι αυτές που κάνουν εμάς αυτό που είμαστε και τον κόσμο αυτό που είναι». 



Η Τέα Ομπρεχτ γεννήθηκε το 1985 στο Βελιγράδι της ενωμένης τότε Γιουγκοσλαβίας και μετά τις πολεμικές συρράξεις έφυγε με τους γονείς της για την Κύπρο και ακολούθως για την Αίγυπτο, πριν τελικά μεταναστεύσουν όλοι για τις ΗΠΑ όταν η συγγραφέας ήταν 12 ετών. 

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

Kevin Brockmeier: The Illumination


Σήμερα τέλειωσα ένα καλό βιβλίο. The Illumination (Ο καταυγασμός;) του Kevin Brockmeier. 
Ξαφνικά κάποια μέρα όλες οι πληγές και οι αρρώστειες των ανθρώπων εκπέμπουν ένα όμορφο φως. Κανείς πια δεν μπορεί να κρυφτεί από τους άλλους και όλοι ξέρουν το σαράκι που καίει τους τριγύρω τους. Ο συγγραφέας, που έχει ένα εξαιρετικά "μελωδικό" τρόπο γραψίματος, παρακολουθεί έναν αριθμό χαρακτήρων, που το κοινό τους σημείο, εκτός από τον καταυγασμό των εξωτερικών ή εσωτερικών τους πληγών, είναι το ότι έχουν διαδοχικά στην κατοχή τους ένα σημειωματάριο με υπέροχες αφιερώσεις αγάπης, που έγραφε καθημερινά ο ένας από τους ήρωες για τη γυναίκα του, μέχρι τη μέρα που εκείνη σκοτώθηκε σε ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο, που εκείνος οδηγούσε. Το βιβλιαράκι αλλάζει κατόχους με φαινομενικά τυχαίο τρόπο, αλλά έχει την ικανότητα να "μιλάει" με τη μοναδικά λυρική φωνή του πολύ ερωτευμένου ανθρώπου σε αυτούς τους τόσο διαφορετικούς χαρακτήρες και τελικά να επηρεάζει τη ζωή τους.
Το συνιστώ, αν και δεν ξέρω πότε και με τι τίτλο θα κυκλοφορήσει στα ελληνικά.

Ποιητική Αναφορά


Κίνα 8ος αιώνας μετά Χριστόν. Δυναστεία των Τάνγκ. Μια εποχή με μια Κίνα ενωμένη μετά από πολλά χρόνια πολέμων και διαίρεσης. Και μια εποχή μεγάλης πολιτιστικής ανάπτυξης.
Προκειμένου να γίνει δεκτός κάποιος σε σημαίνουσα θέση στον κυβερνητικό μηχανισμό, να γίνει δηλαδή ανώτερος δημόσιος υπάλληλος, έπρεπε να δώσει εξετάσεις. Δεσπόζουσα θέση στη σχετική διαδικασία επιλογής κατείχε η ικανότητά του να γράφει ποιήματα!
Ερωτήματα:
Πως θα ήταν σήμερα ο κόσμος αν το μέτρο είχε γενικότερη εφαρμογή έκτοτε;
- Έχει πραγματικά προοδεύσει η ανθρωπότητα στους 13 αιώνες που μεσολάβησαν από τότε;



Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011

Τραγουδάμε για τη ζωή!






Χθες το βράδυ έγινε μια εξαιρετική μουσική εκδήλωση στο Συνεδριακό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών με σκοπό την ενίσχυση του Κέντρου Εθελοντών Δοτών του μυελού των οστών (ΚΕΔΜΟΠ), που έχουν ιδρύσει το Πανεπιστήμιο σε συνεργασία με το Αιματολογικό Τμήμα του Νοσοκομείου του Ρίου. Το Κέντρο έρχεται να καλύψει ένα σημαντικό κενό, που υπάρχει στον τομέα αυτό του εθελοντισμού, όπου η χώρα μας υστερεί απελπιστικά σε αριθμό δοτών αναλογικά με τον πληθυσμό της. Το θέμα είναι ότι πρέπει να το αγκαλιάσει ολόκληρη η κοινωνία, ώστε να μπορέσει να πετύχει στο σημαντικό του έργο της ενημέρωσης και προσέλκυσης δοτών.
Η πιο συγκινητική στιγμή της εκδήλωσης ήταν η συνάντηση τριών ελλήνων μεταμοσχευμένων ασθενών με τους δότες τους, που και οι τρεις ήταν Γερμανοί. Στη μεγάλη επιτυχία της εκδήλωσης συνέβαλαν οι καλλιτέχνες και συγκεκριμένα ο συνθέτης Νίκος Ζούδιαρης και οι εκτελεστές Μελίνα Κανά και Απόστολος Ρίζος, αλλά και η Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων Πατρών του Νίκου Τσιπινάκη.
Παραθέτω ένα μικρό δείγμα και ζητώ συγγνώμη για την ερασιτεχνική λήψη.

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

Μόλυβδος και εγκληματικότητα


Υπάρχει μια συνεχής και σταθερή πτώση της εγκληματικότητας στις ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια και πολλοί αναζητούν την αιτία του φαινομένου, που βέβαια δεν μπορεί παρά να είναι πολυπαραγοντική. 
Είναι εντυπωσιακό το ότι πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι μια από τις βασικότερες αιτίες είναι η ελάττωση της έκθεσης στο μόλυβδο, που έχει επέλθει με την χρήση της αμόλυβδης βενζίνης, αλλά και με την αφαίρεση της ουσίας από διάφορες χρωστικές ουσίες. Ο μόλυβδος είναι ιδιαίτερα τοξικός για τον εγκέφαλο, ιδιαίτερα τον αναπτυσσόμενο παιδικό εγκέφαλο. Συγκεκριμένα επηρεάζει περισσότερο την περιοχή εκείνη του εγκεφάλου, τον πρωμετωπιαίο λοβό, που είναι υπεύθυνη για τον συντονισμό της επικέντρωσης της προσοχής και το χειρισμό της βραχυπρόθεσμης μνήμης, αλλά και μέσω αυτών και τον έλεγχο των συναισθημάτων. Η βλαπτική επίδραση του μολύβδου στην περιοχή αυτή του αναπτυσσόμενου εγκεφάλου (συρρίκνωση, ατροφία) έχει αποδειχτεί πειραματικά.
Πιστεύεται, λοιπόν, ότι η σημαντική ελάττωση της έκθεσης στο μόλυβδο, που έχει πράγματι επιτευχθεί τα τελευταία 25 χρόνια, έχει συντελέσει στο να λειτουργεί πολύ καλύτερα ο προμετωπιαίος λοβός και έτσι να ελέγχουν οι άνθρωποι τις αντιδράσεις τους και τα συναισθήματά τους. Αποτέλεσμα: λιγότερες παρορμητικές αντιδράσεις και επομένως λιγότερη εγκληματικότητα.

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Η αγανάκτηση είναι λύση;

Σε τραγική κατάσταση η χώρα. Είναι αλήθεια, ότι οι "αγανακτισμένοι" δεν μπορούν να δώσουν λύση, αφού είναι αδύνατο να διαμορφωθεί έτσι πολιτικά βιώσιμη πρόταση. 
Μπορεί, όμως, να αναγκάσουν την πολιτική ηγεσία να αναζητήσει αυτή τη λύση, κάτι που βέβαια δεν είναι απλά μια συναίνεση σε ότι μας επιτάσσουν οι δανειστές και οι κερδοσκόποι. 
Είναι η ύστατη ώρα και δεν πρέπει να χαθεί η ευκαιρία, που προσφέρει η λαϊκή αγανάκτηση!

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Το δόγμα του σόκ


Υπάρχει ένα εξαιρετικό βιβλίο της Naomi Klein, που έχει τον τίτλο "The shock doctrine, The Rise of Disaster Capitalism" (Το δόγμα του σόκ, η άνοδος του καπιταλισμού μετά από καταστροφή), γραμμένο το 2006 και το οποίο περιγρέφει με γλαφυρό τρόπο την εφαρμογή μιας καινούργιας παραλλαγής της γνωστής από τον αμερικανό οικονομολόγο Friedman επεκτατικής εφαρμογής των κανόνων της αγοράς. Η νέα αυτή μορφή στηρίζεται στην εκμετάλλευση φυσικών καταστροφών για την βίαιη και εξαναγκαστική εφαρμογή τέτοιων μεθόδων σε χώρες και κοινωνίες, που μετά από μια φυσική καταστροφή δεν έχουν το σθένος και τα μέσα να αντιδράσουν. Εφαρμόστηκε ήδη με επιτυχία στη Sri Lanka μετά το τσουνάμι, στο Ιράκ μετά την εισβολή και στη Νέα Ορλεάνη μετά την Katrina. Η μέθοδος, όμως, είναι γνωστή από παλιότερες εφαρμογές στη Χιλή, την Αργεντινή ή τη Ρωσία, ως αποτέλεσμα όχι φυσικής καταστροφής, αλλά μετά από σοβαρές πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις (συχνά πάνε μαζί). Ο στόχος είναι πάντοτε ο ίδιος, η επέκταση του σκληρού καπιταλισμού και οι κύριες συνταγές οι ταυτόσημες: επέκταση του ιδιωτικού τομέα σε βάρος του κράτους με παράλληλη εκποίηση της κρατικής περιουσίας και μαζικός περιορισμός των κοινωνικών παροχών. Σε κοινωνίες σε βαθειά κρίση, όπως στο Ιράκ μετά την εισβολή, ο σκληρός καπιταλισμός επιβάλλεται μονομερώς και χωρίς καμιά μάσκα. Σε άλλες περιπτώσεις, όπως στην Αργεντινή, χρειάστηκε η συνδρομή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. 
Η ουσία είναι ότι ο διεθνής καπιταλισμός δεν έχει πλέον την υπομονή να επιβάλει τους κανόνες του με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο της υποστήριξης συντηρητικών καθεστώτων, νόμιμων ή παράνομων, αλλά βρίσκεται σε κατάσταση "συναγερμού", προκειμένου να διαπιστώνει αδύνατα σημεία στο παγκόσμιο σύστημα και μέσω των διεθνών τραπεζών, των οίκων αξιολόγησης και όλων των άλλων εταίρων του, να εφαρμόζει εκείνη την παραλλαγή του δόγματος του σοκ, που θεωρεί εκάστοτε προσφορότερη.
Χρειάζεται να σας πω ποιος είναι ο σημερινός στόχος;

Slavoj Žižek και ο ορισμός της πραγματικής αγάπης

Να ποιος είναι ο ορισμός της πραγματικής αγάπης κατά τον γνωστό Σλοβένο φιλόσοφο Slavoj Žižek:



Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Βιβλία και μετάφραση

Πάντα, όταν είναι εφικτό, προσπαθώ να διαβάζω τα βιβλία, που με ενδιαφέρουν στην αρχική τους γλώσσα. Αυτό το κάνω πάντοτε με τα βιβλία, που είναι γραμμένα στα αγγλικά ή τα γαλλικά και μερικές φορές στα γερμανικά και ισπανικά. Τις δύο τελευταίες γλώσσες δεν τις μιλώ, αλλά μετά από πολυετή προσπάθεια και με τη βοήθεια λεξικών μπορώ και τις διαβάζω. Επιλέγω, πάντως, σε ότι αφορά αυτέ τις δύο γλώσσες, να το κάνω μόνο με μερικά εμβληματικά έργα και όχι ως κανόνα, όπως δηλαδή συμβαίνει στα αγγλικά και γαλλικά έργα.
Αυτά τα αναφέρω, επειδή βρήκα μπροστά μου σήμερα τη γνωστή ρήση, που παραθέτω. Ομολογώ, ότι δεν θυμόμουνα, ότι ανήκε στον συγκεκριμένο άνθρωπο.


Η μετάφραση είναι όπως μια γυναίκα. Εάν είναι όμορφη, δεν είναι πιστή. Αν είναι πιστή, είναι απόλυτα βέβαιο ότι δεν είναι όμορφη. (Γιεβγένι Γιεφτουσένκο)

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Αθανασία της ψυχής και Φυσική

Υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο στο Scientific American από τον Sean Carrol, ένα πολύ γνωστό θεωρητικό φυσικό και πετυχημένο συγγραφέα, που καταπιάνεται με το θέμα της προσπάθειας "απόδειξης" για την ύπαρξη της ψυχής και την αθανασία της. Νομίζω ότι αξίζει να διαβαστεί ολόκληρο -είναι στα αγγλικά- και για το λόγο αυτό περιορίζομαι στο να βάλω το σχετικό σύνδεσμο.



http://www.scientificamerican.com/blog/post.cfm?id=physics-and-the-immortality-of-the-2011-05-23

Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Η Γυναίκα του Τίγρη

Σήμερα τέλειωσα ένα ενδιαφέρον μυθιστόρημα, γραμμένο από τη Σέρβα Tea Obrecht, που σήμερα είναι περίπου 25 χρόνων και ζεί από από τα 8 της χρόνια στις ΗΠΑ. Ο τίτλος είναι The Tiger's Wife (Η γυναίκα του Τίγρη, δεν ξέρω πως κυκλοφόρησε ή θα κυκλοφορήσει στα ελληνικά). Πρόκειται για το πρώτο βιβλίο μιας πολλά υποσχόμενης νέας συγγραφέως, που ήδη έχει πάρει πολύ καλές κριτικές.

Ένα βιβλίο, που κυρίως περιγράφει τις περιπέτειες του παππού της αφηγήτριας, μιας νεαρής γιατρού. Γιατρός και εκείνος, που κατά την αφηγήτρια, για να καταλάβεις τη ζωή του, πρέπει να ακούσεις δύο σχετικές ιστορίες, την ιστορία της γυναίκας του τίγρη και το ανθρώπου που δεν μπορούσε να πεθάνει. Περνώντας ανάμεσα στις ιστορίες του παππού και τις δικές της περιπέτειες, με σκηνικό πάντως το ίδιο, μια σπαρασσόμενη από τον εμφύλιο πόλεμα χώρα των Βαλκανίων, που δεν αναφέρεται ονομαστικά, αλλά είναι η τέως Γιουγκοσλαβία, το βιβλίο έχει μεν αδυναμίες, αλλά βρίσκει κανείς και εξαιρετικά διαμάντια.
Παραθέτω ένα από αυτά, σε δική μου, σίγουρα αδόκιμη μετάφραση:

Όταν αυτό για το οποίο πολεμάς έχει σκοπό, όπως το να σε ελευθερώσει από κάτι ή να παρέμβεις για χάρη ενός αθώου, κουβαλάει την ελπίδα ότι κάποτε θα τελειώσει. Όταν η μάχη είναι για να ξεδιαλύνεις κάτι -όταν αφορά το όνομά σου, τους τόπους που έχουν ποτιστεί με το αίμα σου, το πόσο έχει συνδεθεί το όνομά σου με κάποιο μεγάλο ιστορικό γεγονός- δεν υπάρχει τίποτα άλλο από μίσος και η αργή παρέλαση ανθρώπων που τράφηκαν και τρέφονται από αυτό, πολύ προσεκτικά, από εκείνους που ήρθαν πριν από αυτούς. Τότε ο πόλεμος δεν τελειώνει ποτέ και έρχεται κατά κύματα, αλλά πάντα διατηρεί την ικανότητά του να εκπλήσει αυτούς που ήλπιζαν ενάντιά του.

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Η "Σοφία του Πληθους"

Τελικά είναι πολύ της μόδας τον τελευταίο καιρό οι μελέτες, που αφορούν τη νοητική μας λειτουργία και ιδιαίτερα τον τρόπο έκφρασης γνώμης και λήψης αποφάσεων. Σε προηγούμενη ανάρτηση είχα συζητήσει το γεγονός, ότι για να έχεις μια σωστή εκτίμηση είναι καλύτερα να χρησιμοποιήσεις έναν (ικανό πάντως) αριθμό κανονικών, συνηθισμένων δηλαδή ανθρώπων, παρά έναν ιδιαίτερα προικισμένο και ταλαντούχο, που θα εκτιμήσει μόνος του. Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι αυτή είναι η ονομαζόμενη "σοφία του πλήθους".
Να, όμως, που και αυτή έχει τους περιορισμούςτης και τα μυστικά της! Μια ακόμη πρόσφατη μελέτη, αυτή τη φορά από την Ελβετία, δείχνει ότι η σοφία αυτή ισχύει μόνο με την προϋπόθεση, ότι οι εκφέροντες τη γνώμη τους δεν γνωρίζουν τι πιστεύουν οι άλλοι γύρω τους. Στην περίπτωση, που γνωρίζουν τις απόψεις των άλλων, επηρεάζονται σε τέτοιο βαθμό, που η τελική συνιστώσα γνώμη δίνει ένα αποτέλεσμα, που απέχει πολύ από την πραγματικότητα.
Η εν λόγω μελέτη χρησιμοποίησε άτομα, που απαντούσαν σε ερωτήματα κοινών εκτιμήσεων της καθημερινότητας (πχ πόσα εγκλήματα έγιναν στην πόλη τους πέρυσι, πόση είναι η πυκνότητα πληθυσμού της χώρας τους). Οι ερωτώμενοι ήταν είτε απομονωμένοι, είτε μάθαιναν τις απαντήσεις των άλλων συμμετεχόντων. Αποδείχτηκε, ότι οι απομονωμένοι κατά μέσο όρο απαντούσαν πιό σωστά από ότι εκείνοι, που ήξεραν τις απαντήσεις των άλλων! Ακριβώς, επειδή με τον τρόπο αυτό μπορούσαν να επηρεαστούν και στην περίπτωση ενός λάθους αυτό ήταν επόμενο να αναπαράγεται.
Αυτό νομίζω κάτι μας λέει πχ για τις διάφορες δημοσκοπήσεις, που γίνονται πάνω σε έναν αριθμό θεμάτων σε σχεδόν καθημερινή βάση. Στις περιπτώσεις αυτές μπορεί τη στιγμή της ερώτησης να μην γνωρίζουμε τις απαντήσεις των άλλων, αλλά γνωρίζουμε τα αποτελέσματα των προηγούμενων σχετικών δημοσκοπήσεων και αυτό επηρεάζει και τις δικές μας απαντήσεις!
Υπάρχει, όπως όλοι καταλαβαίνουμε, πολύς ακόμη δρόμος μέχρι να κατανοήσουμε τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου μας. Αν ποτέ μας το επιτρέψει ο ίδιος δηλαδή!

Κυριακή 15 Μαΐου 2011

Ιατρικά Περιοδικά και Φαρμακευτικές Εταιρείες. Πόσο κοντά;

Η Fiona Godlee, διευθύντρια έκδοσης του μεγάλου περιοδικού British Medical Journal, είπε κατά τη διάρκεια συνεδρίασης επιτροπής του Κοινοβουλίου της Μεγάλης Βρεττανίας, ότι τα ιατρικά περιοδικά έχουν ως μία από τις κυριότερες πηγές χρηματοδότησής τους τις φαρμακευτικές εταιρείες και ότι θα έπρεπε επιτέλους να το δηλώσουν!
Είπε ακόμη για τη συνήθεια πολλών εκδοτών να κατασκευάζουν χρηματοδοτούμενες δημοσιεύσεις, ποου αφορούν ορισμένες νόσους ή θέματα, που ενδιαφέρουν τις εταιρείες. Στις περιπτώσεις αυτές συνήθως δεν είναι σαφής στους αναγνώστες ο βαθμός εμπλοκής των φαρμακοβιομηχανιών.
"Έχει ειπωθεί, ότι τα ιατρικά περιοδικά είναι διαφημιστικό εργαλείο της φαρμακευτικής βιομηχανίας και αυτό δεν είναι ψέμα, είναι αλήθεια σε αρκετά μεγάλο ποσοστό", είπε στην επιτροπή η Godlee!
Και κατέληξε: πρέπει να γίνει προσπάθεια για μεγαλύτερη διαφάνεια στις ιατρικές εκδόσεις και να αναφέρονται καθαρά οι περιπτώσεις όπου υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων, καθώς και η χρηματοδότηση δημοσιευμάτων από εταιρείες.

Μεγάλη έκπληξη; Η μήπως όχι;