Όταν άνοιγες την πόρτα μια καμπανούλα ακούγονταν, αλλά μια μονάχα φορά υψίτονη, καθαρή και μικρή στο φίνο σκοτεινό σημείο πάνω από την πόρτα, ωσάν να ήταν ρυθμισμένη και φτιαγμένη να κάνει αυτόν τον μοναδικό, καθαρό, μικρό ήχο, έτσι ώστε ούτε να φθείρεται η καμπανούλα, αλλά ούτε να χρειάζεται πέρα πολύ σιωπή για να τον σιγήσει, όταν η πόρτα άνοιγε πάνω στη φρέσκια, ζεστή μυρωδιά που έβγαινε από το φούρνο....
Από το "The Sound and the Fury, σελ 125, σε δική μου ερασιτεχνική μετάφραση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου