Ελπίδων ολοκλήρωση...

 (συνέχεια από χθες)

Ποιο είναι όμως το αφήγημα; Αυτό που θα κινητοποιήσει όλες τις υγιείς δυνάμεις του πλανήτη και θα αλλάξει τελικά τη μοίρα του; 

Το πρώτο που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι η μοίρα της ανθρωπότητας είναι μία και κοινή. Στο μέλλον δεν θα υπάρχει περιθώριο για διακρίσεις ανάμεσα σε εκείνους που θα έχουν στον ήλιο μοίρα και σε εκείνους που θα εξαφανιστούν με συνοπτικές διαδικασίες. Σε αυτήν ακριβώς η διάκριση οδηγούμαστε σήμερα με την λαίλαπα του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού τόπου ζωής. Ο κάθε λογικός άνθρωπος όμως αντιλαμβάνεται ότι η ελπίδα εκείνων που θεωρούν ότι στο μέλλον θα ανήκουν στην ελίτ που θα διασωθεί σε βάρος των πολλών πληβείων δεν μπορεί παρά να είναι φρούδα. Εάν η πορεία προς την καταστροφή δεν αναστραφεί, αυτοί οι ολίγοι απλά θα είναι οι τελευταίοι που θα χαθούν.

Νέοι άνθρωποι όπως για παράδειγμα φοιτητές στα Πανεπιστήμια πρέπει να πάρουν τις πρωτοβουλίες. Να οργανώσουν συναντήσεις με όσο γίνεται μεγαλύτερη συμμετοχή από διαφορετικές χώρες και να ξεκινήσουν τη συγγραφή ενός προγράμματος σωτηρίας του πλανήτη. 

Ιδού πεδίο δόξας λαμπρό για τις φοιτητικές νεολαίες! Αντί να παπαγαλίζουν τις χειρότερες των πρακτικών των κομμάτων που εκπροσωπούν θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον πυρήνα της προσπάθειας για τη σωτηρία του πλανήτη!

Είμαι βέβαιος ότι μόλις σχηματιστεί μια αξιοπρεπής “αρχική μάζα”, η συνέχεια θα είναι καταλυτική. με την επιστημονική έννοια του όρου. 

Το εγχείρημα δεν είναι καθόλου εύκολο, ακριβώς επειδή ο σχηματισμός της αρχικής κρίσιμης μάζας σκοντάφτει στον τρόπο ζωής, που έχει επικρατήσει σήμερα στον κόσμο, αλλά και στην εξελικτικά προσδιορισμένη τάση του ανθρώπου να αγνοεί τους σχετικά μακροπρόθεσμους κινδύνους και να εστιάζει στους άμεσους και ορατούς. 

Οι φτωχές χώρες, που έχουν πληγεί περισσότερο από τον φιλελεύθερο νεοκαπιταλισμό έχουν ως κύριο στόχο τους να μιμηθούν τον τρόπο ζωής των προηγμένων χωρών, δηλαδή να προσεγγίσουν εκείνο ακριβώς το σύστημα που τους έχει φέρει σε αυτή τη δύσκολη θέση!

Αυτό είναι το “μεγάλο” επίτευγμα του καπιταλισμού. Να έχει καταστήσει “πρότυπο” και άξιο προς μίμηση ένα τρόπο ζωής, που οδηγεί στον αφανισμό του ανθρώπου!

Δεν υπάρχει όμως άλλη λύση. Η γενιά που θα νικήσει τον νεοφιλελευθερισμό είναι εκείνη, που με τη σειρά της θα χρησιμοποιήσει τα ίδια τα δικά του όπλα, αυτά που τον έφεραν κυρίαρχο και καταστροφέα, ώστε να αλλάξει το μέλλον της ανθρωπότητας.