Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2024

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

Ο ΣΕΦΕΡΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ JAMES JOYCE

Ο Σεφέρης πρώτος, την Κυριακή στις 19 Γενάρη του σκληρού 1941, μια βδομάδα μετά τον θάνατο του Ιρλανδού, θα σημειώσει στο Ημερολόγιό του: «Θάνατος του James Joyce τις προάλλες. Όταν σκέπτομαι την αμαρτωλή εποχή της ενδιάμεσης ειρήνης, όταν κάνω τον ισολογισμό, δεν βλέπω να μένει τίποτε άλλο παρά ένα, δύο, τρία ονόματα σαν αυτόν, που συντηρήσανε κάτι πραγματικά πολύτιμο. Όλα τα άλλα σπόρος θανάτου» (Μέρες Δ’, Ίκαρος, 1986, σ. 10).

Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Λόγια του Blaise Pascal: Η Τέχνη έχει τη λογική της, που η λογική δεν καταλαβαίνει.

Γράφει ο Woody Allen στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο "Apropos of Nothing.”

ΟΜΟΡΦΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

Δεν είναι η ομορφιά που αγαπάμε, σκέφτηκε, αλλά η αποτυχία της. Η αποτυχία του να είσαι νέος για πάντα, η αποτυχία του σώματος. Η ομορφιά είναι όπως η επιτυχία. Δεν μπορούμε να την αγαπήσουμε για πολύ καιρό.

Γράφει ο Graham Greene στο μυθιστόρημα “The heart of the matter.”

Και πιο κάτω στο ίδιο βιβλίο: Η εμπιστοσύνη ήταν μια νεκρή γλώσσα, της οποίας είχε ξαχάσει τη γραμματική.

Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου 2024

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΠΑΝΩ-ΚΑΤΩ

Ο Διογένης ζήτησε να ταφεί με το πρόσωπο προς τα κάτω, επειδή ο κόσμος πολύ γρήγορα θα αναποδογύριζε.

Αυτή η εκδοχή αναφέρεται στο βιβλίο του David Markson "The Last Novel.”

ΠΟΙΗΤΕΣ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΑ

Λόγια του Paul Celan: Δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο, που θα αναγκάσει κάποιον ποιητή να σταματήσει να γράφει. Ακόμη κι αν είναι Εβραίος και η γλώσσα των ποιημάτων τοιυ είναι τα Γερμανικά.

Το αναφέρει επίσης ο David Markson στο “The Last Novel.”

Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2024

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ

Η κοσμοθεωρία των “ανθρωπιστών” (ουμανιστών) είχε συνοψιστεί από τον συγγραφέα Kurt Vonnegut: “Είμαι ανθρωπιστής, που σημαίνει, εν μέρει, ότι προσπάθησα αν συμπεριφερθώ με αξιοπρέπεια, χωρίς καμιά προσμονή για επιβραβεύσεις ή τιμωρίες μετά το θάνατό μου.”

Από το βιβλίο της Sarah Bakewell “Humanly Possible.”

BOB DYLAN ΕΦΑ

-Έτσι ήταν πάντα. Η μάχη ανάμεσα στον πλούσιο άνθρωπο και τον φτωχό άνθρωπο λαμβάνει χώρα σε πολλά πεδία, που μερικά από αυτά δεν γίνονται αμέσως αντιληπτά. Σήμερα οι πλούσιοι ντύνονται με φόρμες και οι άστεγοι έχουν iPhones. Άνθρωποι χωρίς εμφανές εισόδημα αγοράζουν άψογα μαιμού ρολόγια με αλλοιωμένο ένα γράμμα, για να αποφεύγουν το κοπυράιτ. Και μετά οι πλούσιοι αγοράζουν τα ίδια “Rulex” έτσι ώστε τα αληθινά τους ρολόγια που κοστίζουν εξαψήφια νούμερα να μην γίνονται αντικείμενα κλοπής, όταν βγαίνουν για δείπνο.

-Έτρωγα πριν καιρό με ένα φίλο, που είχε χάσει πρόσφατα τη γυναίκα του. Είπε κάτι που με έκανε να το σκέφτομαι για αρκετό διάστημα. Είπε: “Ο μόνος λόγος που οτιδήποτε έχει κάποια σημασία, είναι επειδή τελειώνει.” Σε αντίθεση με τα διαμάντια ή το χρυσάφι, ο χρόνος με τη γυναίκα του ήταν αληθινά πεπερασμένος και είχε απολαύσει την κάθε του στιγμή.

Γραφόμενα του Bob Dylan στο βιβλίο του “The Philosophy of Modern Song.”

Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2024

 Καλό Μήνα σε όλους!

ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ

Για μένα  κάθε μέρα που περνά αντιπροσωπεύει κάτι, που ολοένα και περισσότερο, αφαιρείται αδυσώπητα από κάτι που ολοένα λιγοστεύει.

Σχετικά με το ρητό του Nietzsche, δηλαδή “ότι δεν με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό”, νομίζω ότι ο Nietzsche είχε μάλλον άδικο, δεν νομίζεις; Αυτό που δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο αδύνατο και σε σκοτώνει αργότερα.”

Γραπτά του Christopher Hitchens, καθώς ζούσε τις τελευταίες του μέρες, και που αναφέρει ο Martin Amis, στο βιβλίο του “Inside Story.”

Αληθειες σίγουρα, που ίσως δεν ταιριάζουν με την τάση αισιοδοξίας που χαρακτηρίζει μια πρωτομηνιά, αλλά έτσι είναι η ζωή, γεμάτη αντιφάσεις!

Σάββατο 31 Αυγούστου 2024

 Ποιήση

Λ Ο Υ Λ Ο Υ Δ Ι Α

της Γουέντι Κόουπ

Κάποιοι άνδρες δεν το σκέφτονται, λοιπόν.
Εσύ όμως ναι: ερχόσουν κι μού έλεγες ότι σχεδόν
Μου αγόρασες λουλούδια αλλά
Κάτι είχε πάει στραβά.

Το ανθοπωλείο ήταν κλειστό. Ή απλά αμφέβαλες-
Με σκέψεις που το δικό σου, το δικό μου το μυαλό,
Ανακαλύπτουν συνεχώς. Σκέφτηκες κι ανέβαλες,
Πως δεν θα ήθελα τα άνθη σου· φοβάμαι.

Τότε, είχα χαμογελάσει και σε αγκάλιασα, θυμάμαι.
Τώρα μονάχα να χαμογελώ μπορώ.
Αλλά δες, τα λουλούδια που σχεδόν έφερες εδώ
Άντεξαν όλον τούτο τον καιρό.

μετάφραση: Θεόδωρος Ρακόπουλος

Από το περιοδικό Popaganda

ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΦΑΡΜΑΚΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

Η διάθεση του Oscar Wilde ήταν συχνά πολύ κακή και παραδέχτηκε στον Fénéon, ότι σκέφτηκε την αυτοκτονία και είχε κατεβεί στον Σηκουάνα με αυτή την πρόθεση. Στην Pont Neuf συνάντησε έναν παράξενο άνθρωπο που κοίταζε προς το νερό. Θεωρώντας τον το ίδιο απελπισμένο τον ρώτησε: “Είσαι κι εσύ υποψήφιος για αυτοκτονία;” “Όχι, του απάντησε ο ξένος, “είμαι κομμωτής”. Σύμφωνα με τον Fénéon, αυτή η ανακολουθία έπεισε τον Wilde, ότι η ζωή ήταν ακόμη αρκετά αστεία, ώστε να μπορέσει να την υπομείνει.”

Από το βιβλίο του Julian Barnes "The Man in the Red Coat.”

Παρασκευή 30 Αυγούστου 2024

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣ

Ο Πρόεδρος Κάρτερ διηγούνταν μια ιστορία για μια ομιλία που έδωσε στην Ιαπωνία. Είπε ότι την άρχισε με ένα αστείο και ότι αμέσως μόλις ο διερμηνέας μετέφρασε το αστείο από τα αγγλικά στα ιαπωνικα, όλοι όσοι βρίσκονταν στο ακροατήριο γέλασαν. Αργότερα την ίδια μέρα ο Κάρτερ ρώτησε τον διερμηνέα το λόγο για τον οποίο το αστείο έγινε δεκτό με τόσο ενθουσιασμό. Μετά από κάποιο δισταγμό ο διερμηνέας ομολόγησε ότι δεν ήταν σίγουρος πως να μεταφράσει το αστείο στα ιαπωνικά και αντί γι’ αυτό είπε: “ Ο Πρόεδρος Κάρτε είπε ένα αστείο. Πρέπει όλοι να γελάσουμε.”

Από το βιβλίο “The Power of Language” της Viorica Marian.

Οικολογική Καταστροφή

 Τεράστια οικολογική καταστροφή η άθροιση τόννων νεκρών ψαριών στον Παγασητικό με προέλευση από την Κάρλα. Πολλά τα αίτια με κυριότερο την πλήρη άγνοια όλων των αρμόδιων φορέων για τις επιπτώσεις των ενεργειών τους. 

Πέμπτη 29 Αυγούστου 2024

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΕΓΚΩΜΙΟΝ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

Μονάχα η ποίηση μπορεί να γεμίσει το ηθικό κενό και να δώσει στην πρόοδο μια πραγματικά δημιουργική ήθηση. Η ποίηση ξυπνά και μεγαλώνει το ίδιο το μυαλό, καθιστώντας το αποδέκτη χίλιων απροσδόκητων συνδυασμών της σκέψης. Η ποίηση σηκώνει το πέπλο από την κρυμμένη ομορφιά του κόσμου.

Λόγια του ποιητή Percy Bysshe Shelley, που αναφέρονται στο βιβλίο “Intellectuals: From Marx and Tolstoy to Sartre and Chomsky” του Paul Johnson.

ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΚΑΙ Η ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΣΧΗΜΙΑΣ

Ένα αρχοντικό παρέμενε ακατοίκητο και απούλητο. Βρίσκονταν σε μια μικρή ανωφεριά, ένα απειλητικό, άσχημο σπίτι, σχεδόν τάφος, που χτίστηκε και εγκαταλείφθηκε από κάποιον εκατομμυριούχο της δεκαετίας του 1920 και αφέθηκε εκεί σαν μαρτυρία για την ικανότητα του χρήματος να δημιουργεί μια μόνιμη και ερεθιστική ασχήμια.

Γράφει η Paula Fox στο μυθιστόρημα “Desperate Characters.”

Τετάρτη 28 Αυγούστου 2024

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ

Ίσως όταν βρίσκουμε τον εαυτό μας να ζητάει τα πάντα είναι επειδή βρισκόμαστε επικίνδυνα κοντά στο να μην θέλουμε απολύτως τίποτα.

Λόγια της Sylvia Plath, που αναφέρονται στο βιβλίο "Notes on a Nervous Planet” του Matt Haig.

Η ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ

Η τάση για τη δημόσια διαπόμπευση έχει επίσης πυροδοτηθεί από πολιτικά κόμματα, που μη μπορώντας πια να διαφοροποιηθούν από τους αντιπάλους τους ιδεολογικά, βασίζονται σε καταγγελίες για διαφθορά και σκάνδαλα, ώστε να αμαυρώσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους στη συνείδηση των πολιτών. Δεν είναι εύκολο να βεβαιώσει κανείς, ότι η πολιτική διαφθορά έχει πραγματικά αυξηθεί τις τελευταίες δεκαετίας, αλλά σίγουρα έχει δει το φως της δημοσιότητας περισσότερο από ποτέ.

Γράφει ο Moises Naim στο βιβλίο “ The End of Power: From Boardrooms to Battlefields and Churches to States, Why Being In Charge Isn't What It Used to Be.”

ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΣΩΣΤΟΙ ΕΜΕΙΣ

Ο κωμικός George Carlin είπε κάποτε: “Έχεις προσέξει ότι όποιος οδηγεί πιό αργά από σένα είναι ηλίθιος και όποιος οδηγεί πιο γρήγορα είναι μανιακός;”

Από το βιβλίο "Useful Delusions” του Shankar Vedantam.

Τρίτη 27 Αυγούστου 2024

Ποίηση

Το Σύνταγμα της Ηδονής, του Κ.Π. Καβάφη

Από τα «Kρυμμένα Ποιήματα 1877; - 1923», εκδόσεις Ίκαρος, (1993).

Mη ομιλείτε περί ενοχής, μη ομιλείτε περί ευθύνης. Όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας· όταν ριγούν και τρέμουν αι αισθήσεις, άφρων και ασεβής είναι όστις μένει μακράν, όστις δεν ορμά εις την καλήν εκστρατείαν, την βαίνουσαν επί την κατάκτησιν των απολαύσεων και των παθών.

Όλοι οι νόμοι της ηθικής – κακώς νοημένοι, κακώς εφαρμοζόμενοι – είναι μηδέν και δεν ημπορούν να σταθούν ουδέ στιγμήν, όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.

Mη αφήσης καμίαν σκιεράν αρετήν να σε βαστάξη. Mη πιστεύης ότι καμία υποχρέωσις σε δένει. Tο χρέος σου είναι να ενδίδης, να ενδίδης πάντοτε εις τας Eπιθυμίας, που είναι τα τελειότατα πλάσματα των τελείων θεών. Tο χρέος σου είναι να καταταχθής πιστός στρατιώτης, με απλότητα καρδίας, όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.

Mη κλείεσαι εν τω οίκω σου και πλανάσαι με θεωρίας δικαιοσύνης, με τας περί αμοιβής προλήψεις της κακώς καμωμένης κοινωνίας. Mη λέγης, Tόσον αξίζει ο κόπος μου και τόσον οφείλω να απολαύσω. Όπως η ζωή είναι κληρονομία και δεν έκαμες τίποτε δια να την κερδίσης ως αμοιβήν, ούτω κληρονομία πρέπει να είναι και η Hδονή. Mη κλείεσαι εν τω οίκω σου· αλλά κράτει τα παράθυρα ανοικτά, ολοάνοικτα, δια να ακούσης τους πρώτους ήχους της διαβάσεως των στρατιωτών, όταν φθάνη το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.

Mη απατηθής από τους βλασφήμους όσοι σε λέγουν ότι η υπηρεσία είναι επικίνδυνος και επίπονος. H υπηρεσία της ηδονής είναι χαρά διαρκής. Σε εξαντλεί, αλλά σε εξαντλεί με θεσπεσίας μέθας. Kαι επί τέλους όταν πέσης εις τον δρόμον, και τότε είναι η τύχη σου ζηλευτή. Όταν περάση η κηδεία σου, αι Mορφαί τας οποίας έπλασαν αι επιθυμίαι σου θα ρίψουν λείρια και ρόδα λευκά επί του φερέτρου σου, θα σε σηκώσουν εις τους ώμους των έφηβοι Θεοί του Oλύμπου, και θα σε θάψουν εις το Kοιμητήριον του Iδεώδους όπου ασπρίζουν τα μαυσωλεία της ποιήσεως.

ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΒΛΑΚΕΙΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ

Ο Alberto Savinio* έλεγε ότι η πλήρης, ισορροπημένη, παραγωγική ευφυία ήταν πάντοτε μια πολύ ειδική περίπτωση. Και πρόσθετε: Η προσπάθεια που κάνει ο άνθρωπος να σκαρφαλώσει τα σκαλιά της ευφυίας είναι τόσο οδυνηρή, τόσο απελπισμένη…Οι ζημιές που προκαλούνται από μια ατελή ευφυία είναι πολύ μεγαλύτερες από εκείνες που προκύπτουν από μια καθαρή και υποταγμένη βλακεία.

Θεωρεί επίσης ότι ο άνθρωπος, ακόμη και στη μεταφυσική, μοιράζει τη συμπάθεια του ανάμεσα στην ευφυία (η ερωμένη, το άγιο δισκοπότηρο) και τη βλακεία (η σύζυγος, ή σύντροφος). Μετά από όλες τις εξαπατήσεις της ευφυίας είναι εκείνη, η καλή, γενναιόδωρη βλακεία, που μας παρηγορεί βαθιά. 

• Ελληνοϊταλός συγγραφέας και μουσικός, αδελφός του ζωγράφου Giorgio de Chirico. Το πραγματικό του όνομα ήταν Andrea Francesco Alberto de Chirico.

Αυτά από το βιβλίο “Montano's Malady” του Enrique Vila-Matas.

Στο βιβλίο του “Self-Reliance” ο μέγας Emerson μου έδωσε το καθοδηγητικό μου κίνητρο: “ Όπως οι προσευχές των ανθρώπων είναι μια αρρώστια της θέλησης, έτσι και τα δόγματά τους είναι μια αρρώστια της διανόησης.”

Γράφει ο Harold Bloom στο βιβλίο του “Bright Book of Life : Novels to Read and Reread.”

Κυριακή 25 Αυγούστου 2024

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΑΧ ΑΥΤΗ Η ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ!

Το χέρι του, όπως κατευθύνονταν προς το μέρος σου, στο τέλος ενός βραχίονα τεντωμένου σε όλο του το μήκος, έδινε την εντύπωση ότι σου παρουσίαζε ένα ξίφος για μια περίεργη μονομαχία, και αυτό το χέρι ήταν θέλω να πω τοποθετημένο τόσο μακριά του εκείνη τη στιγμή, έτσι που καθώς έκλινε το κεφάλι του, ήταν δύσκολο να καταλάβεις αν ήσουν εσύ ή το ίδιο του το χέρι, το οποίο χαιρετούσε.

Ο Marcel Proust στο “À la recherche du temps perdu”, περιγράφοντας τον τρόπο χαιρετισμού του Guermantes.

ΠΕΙΝΑ ΚΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ

Έτσι μου το έθεσε ένας φιλελεύθερος Ρώσος: “Η πολιτική στη Ρωσία είναι μια διαμάχη ανάμεσα στο ψυγείο και την τηλεόραση. Ο κόσμος ανοίγει το ψυγείο και βλέπει ότι δεν υπάρχουν τρόφιμα εκεί. Μετά όμως γυρίζουν προς την τηλεόραση και βλέπουν τον Πούτιν να υπερασπίζεται τη Ρωσία. Και νιώθουν περήφανοι.

Αναφορά από τον Gideon Rachman στο βιβλίο “The Age of the Strongman.”

Σάββατο 24 Αυγούστου 2024

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ “ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΣ”

Χρησιμοποιούμε τον όρο “ρομαντικοί”, τόσο σε εκείνους τους μεγάλους άνδρες που απέτυχαν, όσο και στους μικρούς ανθρώπους που απλά έδειξαν ποιοι ήταν. Αλλά η μοναδική ομοιότητα ανάμεσά τους είναι η εμφανής αισθαντικότητα, που στους πρώτους σημαίνει μίαν ανικανότητα να κάνουν δραστική χρήση της εξυπνάδας τους, ενώ στους άλλους αποδεικνύει απλά την έλλειψη εξυπνάδας.

Γράφει για πάλι ο Fernando Pessoa στο “The Book of Disquiet.”

Και παρακάτω ο ίδιος:

Η κατάπτωση των ιδανικών της κλασικής εποχής έκανε όλους τους ανθρώπους δυνητικούς καλλιτέχνες και επομένως κακούς καλλιτέχνες. Όταν η τέχνη είχε εξάρτηση από στιβαρές κατασκευές και την προσεκτική ακολουθία κανόνων, λίγοι ήταν αυτοί που προσπαθούσαν να γίνουν καλλιτέχνες, και ένας σημαντικός αριθμός από αυτούς ήταν αρκετά καλοί. Όταν όμως η τέχνη αντί να γίνεται αντιληπτή ως δημιουργία, μετατράπηκε απλά σε έκφραση αισθημάτων, τότε ο καθένας μπορούσε να γίνει καλλιτέχνης, επειδή ο κάθε άνθρωπος έχει αισθήματα.

Πέμπτη 22 Αυγούστου 2024

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΚΑΝΑΠΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ

Ο καναπές που γίνονταν κρεβάτι είχε σχεδιαστεί για κάποιον διαφορετικό από εμένα-όχι απλά κοντύτερο αλλά με διαφορετική προσωπικότητα.

Από το μυθιστόρημα της Elif Batuman “The Idiot.”

ΕΝΑΣ ΜΕΓΆΛΟΣ ΑΝΔΡΑΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΓΥΝΑΙΚΑ

Η Émilie du Châtelet ήταν η ερωμένη του Voltaire, που κάποτε είπε γι΄αυτήν ότι είναι ένας μεγάλος άνδρας, που το μοναδικό του ελάττωμα είναι ότι είναι γυναίκα.

Αναφορά από τον Waqas Ahmed στο βιβλίο του “The Polymath: Unlocking the Power of Human Versatility.”

Τετάρτη 21 Αυγούστου 2024

 

ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ…

Ο Χριστιανισμός χτύπησε στη ρίζα την ειδωλολατρική ανοχή στην ψευδαίσθηση. Με τον ισχυρισμό ότι υπάρχει μια μονάχα αληθινή πίστη, έδωσε στην αλήθεια μια μοναδική αξία που δεν την είχε πριν. Έκανε επίσης δυνατή για πρώτη φορά την αμφισβήτηση του θείου. Η απώτερη συνέπεια της χριστιανικής πίστης υπήρξε μια ειδωλολατρία για την αλήθεια, που βρήκε την πληρέστερη έκφρασή στης στην αθεΐα. Αν ζούμε σε έναν κόσμο χωρίς θεούς, πρέπει να ευχαριστήσουμε γι’ αυτό τον Χριστιανισμό.

Λόγια του John Gray από το βιβλίο “Straw Dogs.”