Εκλογές τώρα!

Αναδημοσιεύω ένα άρθρο του Κώστα Ρεσβάνη, από το Protagon.gr
Πιστεύω ότι έχει απόλυτο δίκιο, αλλά ποιος τον ακούει. Ο γνήσιος καραέλληνας επιθυμεί το χάος, έτσι για αλλαγή! Για να σπάσει η μονοτονία!

Υπάρχουν κάποιες πολιτικές κινήσεις που, στ’ αλήθεια, σταματάει ο νους του ανθρώπου, κινήσεις «υπεράνω του καλού και του κακού». Αναφέρομαι στη δήλωση του Τσίπρα «εκλογές εδώ και τώρα». Μόλις τη διάβασα θεώρησα ότι θα ήταν μια παραπληροφόρηση από τα γνωστά μνημονιακά παπαγαλάκια και τους «μερκελιστές» που όπως είναι γνωστό μέρα νύχτα σκαρφίζονται προβοκάτσιες κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είδα να το διαψεύδει ο Σκουρλέτης και ησύχασα. Άλλωστε μας προϊδέασε χθες το μεσημέρι ο πολιτικός φίλος του Τσίπρα, αξιότιμος πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ κύριος Τρίμης με αποκλειστική είδηση: «Αναμένεται ανασχηματισμός και πτώση της κυβέρνησης.» Επομένως εκλογές.

Ας αφήσουμε στην άκρη ένα κουρελόχαρτο που λέγεται Σύνταγμα της Ελλάδας και έχει άρθρα-προϋποθέσεις για πρόωρες εκλογές. Ας λησμονήσουμε ότι κατά τη διάρκεια του μεγάλου προεκλογικού διαστήματος, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα έχει ξεχάσει σε ποια ήπειρο βρίσκεται η Ελλάδα και θα έχει διακόψει κάθε συζήτηση για οτιδήποτε, δίνοντας χρυσές ευκαιρίες σε ελληνικά και αλλοδαπά λαμόγια να σπεκουλάρουν στην καταστροφή. Ας κρεμάσουμε στο Σύνταγμα το άθλιο φερέφωνο της Μέρκελ, τον Στουρνάρα, που διαβεβαιώνει ότι σε λίγες εβδομάδες δημόσιο χρήμα τέλος. Ας θεωρήσουμε σαχλαμάρες τις δηλώσεις Λαφαζάνη περί «ανετοιμότητας»--λέμε και καμιά βλακεία να περνάει η ώρα. Ας κάνουμε πως δεν ξέρουμε ότι τα νεοφασιστικά ζόμπι της Χρυσής Αυγής θέλουν εκλογές τώρα εκατό φορές περισσότερο από τον Τσίπρα. Ας ξεχάσουμε αυτά και άλλα τόσα.

Έγινε, λοιπόν, το θέλημα του Τσίπρα, γίνονται εκλογές και ο ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει πρώτο κόμμα. Υποθέτω πως ούτε η Κωνσταντοπούλου πιστεύει ότι θα πάρει αυτοδυναμία. Μπορεί η συνιστώσα Ρόζα, και ο Στρατούλης να βγουν στους δρόμους με κόκκινες σημαίες, άδοντας τον ύμνο της Τρίτης Διεθνούς, μπορεί οι μπαχαλάκηδες να κάψουν επιτέλους το μπουρδέλο τη Βουλή, αλλά όταν κοπάσουν οι παιάνες θα φανούν ταυτόχρονα κάποια μικροπροβλήματα.

1.Με ποιους θα κάνουν κυβέρνηση;

2. Πώς θα καταργήσουν μονομερώς το Μνημόνιο όπως επιμένουν; Επιτέλους ας μας εξηγήσουν  όσοι από τους νοήμονες οικονομολόγους υπάρχουν ακόμα στον ΣΥΡΙΖΑ. Πώς θα γίνει αυτή η ταχυδακτυλουργία, χωρίς να πάρουμε δρόμο κατά Αργεντινή μεριά;

3.Προσέξτε τώρα. Στη «ρεαλιστική και αξιοπρεπή πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την έξοδο της χώρας από την κρίση» όπως ανακοίνωσαν, διάβασα ό,τι  πιο διασκεδαστικό έπεσε στα χέρια μου τα τελευταία χρόνια: «Ζητάμε αλλαγή του ρόλου της Ευρωπαΐκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωπαΐκής Τράπεζας Επενδύσεων.» Περισσότερες εξηγήσεις φυσικά δεν δίνουν, αφήνοντας τη φαντασία μας να οργιάσει. Μπαίνει στο γραφείο του Ντράγκι ο Μηλιός  και με αυστηρό ύφος του λέει: «Αλλάξτε αμέσως το ρόλο σας!»  «Μα γιατί;» ερωτά κάτωχρος ο Ιταλός. «Διότι βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα, κύριε!» Ο Ντράγκι καταλαβαίνει, φωνάζει τη γραμματέα του και την παρακαλεί να προσπαθήσει να εξηγήσει στον  κύριο Μηλιό ότι είναι κομμάτι δύσκολο να ανατιναχτεί στον αέρα η ευρωπαϊκή και η παγκόσμια οικονομία με μια ξαφνική «αλλαγή ρόλου», αγνώστων λοιπών στοιχείων, της ΕΚΤ. Ο Μηλιός φεύγει, χτυπώντας δυνατά την  πόρτα, και πέφτουν οι τίτλοι τέλους του κόμικ.

Αληθινή ιστορία: Βρέθηκα πριν χρόνια με παρέα σε ένα νησί των Σποράδων. Ένα βράδυ πεταχτήκαμε από τα κρεβάτια από το θόρυβο εκκωφαντικής έκρηξης. Μάθαμε ότι ένας αφελής πατέρας είχε δώσει στο παιδί του ένα κουτί σπίρτα, με την εντολή να δει πόση βενζίνη είχε απομείνει μέσα στο βαρέλι που αποθήκευε το καύσιμο. Το παιδάκι επιπόλαια άνοιξε το καπάκι του βαρελιού, άναψε το σπίρτο και έσκυψε να δει τη στάθμη της βενζίνης… Ήταν η στιγμή που πεταχτήκαμε από τα κρεβάτια.

Ηλιοβασίλεμα...πριν πέντε λεπτά

Τρεις εικόνες από το ηλιοβασίλεμα στο Μαλάκι, πριν πέντε λεπτά. Και αν δεν ήταν αυτές οι κολόνες της ΔΕΗ!

Γιάννης Ρίτσος, Υποθήκη

Είπε: Πιστεύω στην ποίηση, στον έρωτα, στο θάνατο,

γι' αυτό ακριβώς πιστεύω στην αθανασία. Γράφω ένα στίχο,

γράφω τον κόσμο· υπάρχω· υπάρχει ο κόσμος.

Από την άκρη του μικρού δαχτύλου μου ρέει ένα ποτάμι.

Ο ουρανός είναι εφτά φορές γαλάζιος. Τούτη η καθαρότητα

είναι και πάλι η πρώτη αλήθεια, η τελευταία μου θέληση.

Έτσι, για να θυμόμαστε και κάποιους μεγάλους, που πέρασαν από τούτον τον τόπο. Ως αντίδοτο, αλλά και ανάσα ελπίδας, στη μετριότητα των καιρών.

Η βρωμιά φέρνει βρωμιά...

Μια έκφραση του πρώην αντιπροέδρου των Η.Π.Α. και γνωστού αγωνιστή για τη βελτίωση του περιβάλλοντος και τη χρήση "καθαρών" πηγών ενέργειας Αλ Γκορ σε πρόσφατο άρθρο του σχετικά με τη σχέση της υπερθέρμανσης του πλανήτη και το τυφώνα Σάντυ:

"Η χρήση "βρώμικης" ενέργειας είναι επόμενο να φέρνει "βρώμικο" καιρό"

Αυτό ως συνέχεια του χθεσινού....

Γιατί δεν αντιδρούμε στην καταστροφή του πλανήτη;

Ενώ όλοι οι σοβαροί επιστήμονες, που ασχολούνται με την κλιματική αλλαγή, έχουν επισημάνει τις καταστροφικές επιπτώσεις από τη συνεχιζόμενη χρήση των αποθεμάτων πετρελαίου, οι κυβερνήσεις και οι παγκόσμιοι οργανισμοί, όπως ο ΟΗΕ κλπ. δεν έχουν καταφέρει να συμφωνήσουν σε ένα μηχανισμό αναστροφής αυτής της πορείας.

Οι λόγοι είναι προφανείς, είναι σαφώς οικονομικοί και συνδέονται με την προστασία των συμφερόντων των πολύ μεγάλων εταιρειών, όχι μόνο πετρελαιοειδών, αλλά και αυτοκινήτου, αεροπλάνων και πολλών άλλων, αφού ο σημερινός οικονομικός ιστός είναι δομημένος γύρω από το πετρέλαιο.

Μια από τις εκδηλώσεις της υπερθέρμανσης λένε οι ειδικοί είναι και η παρατηρούμενη ενίσχυση της έντασης φυσιολογικών φαινομένων, όπως είναι οι τυφώνες, πλημμύρες κλπ. Χθες ακόμη υποστηρίχτηκε από διάσημους επιστήμονες, ότι η ένταση που απέκτησε ο τυφώνας Σάντυ δεν θα ήταν εφικτή, αν δεν υπήρχε αυτή η αύξηση της θερμοκρασίας της Γης.

* Ο τυφώνας Σάντυ σε λήψη από δορυφόρο.

Έχει αναφερθεί, ότι η καύση των γνωστών αποθεμάτων μιας και μόνο από τις μεγάλες εταιρείς πετρελαιοειδών,της Μόμπιλ, μπορεί να ανεβάσει τη θερμοκρασία της Γης κατά 2 βαθμούς Κελσίου. Αυτή η αύξηση έχει υπολογιστεί ότι είναι αρκετή για να δημιουργήσει ουσιαστικά αξεπέραστα προβλήματα και να σημάνει τη μη αναστρέψιμη πορεία προς την καταστροφή του ανθρώπινου πολιτισμού. Το λιώσιμο των πάγων και μόνο θα εξαφανίσει ένα μεγάλο αριθμό παράκτιων περιοχών του πλανήτη.

Και εμείς εδώ στην Ελλαδίτσα ονειρευόμαστε την αξιοποίηση του δικού μας ορυκτού πλούτου, αντί να εκμεταλλευτούμε άλλες πηγές ενέργειας, όπως ο ήλιος και ο αέρας.

Είναι απόλυτα βέβαιο, ότι εάν δεν προκύψουν νεότερες γενιές περισσότερο υπέυθυνων και προβληματισμένων πολιτών σε όλες τος χώρες του κόσμου, το παιχνίδι έχει χαθεί.

Οι πολύ κοντινοί μας απόγονοι θα αναπολούν με νοσταλγία εικόνες σαν αυτή του τυφώνα Σάντυ*, αφού αυτά που τους περιμένουν είναι άλλον ασύλληπτα για το κοινό μυαλό.

Σοσιαλισμός à la carte

Σήμερα αναδημοσιεύω ένα άρθρο της Λώρης Κέζα από το ΒΗΜΑ, επειδή απηχεί ακριβώς την πραγματικότητα που έχω ζήσει και εγώ στο Πανεπιστήμιο. Μερικά μάλιστα από αυτά που περιγράφει μοιάζουν καταπληκτικά με γεγονότα που έχουν γίνει μπροστά στα μάτια μου.

Είναι επίσης αποκαλυπτικό της έξοχης δημοκρατίας που ευαγγελίζεται ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε η ιδιότητα του καταληψία αποτελεί όπως είναι γνωστό και το κυριότερο προσόν του βιογραφικού του.

Διαβάζουμε τη δήλωση του κ. Αλέξη Τσίπρα για την παραπομπή 12 φοιτητών σε Πειθαρχικό. «Είναι απόπειρα εκφοβισμού όσων δεν ενστερνίζονται την κατεδάφιση του πανεπιστημίου, όσων υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους». Τη διαβάζουμε έτσι αποκομμένη και σκεφτόμαστε «ποπό, τι έπαθαν τα παιδιά». Αναγιγνώσκουμε και μια αγωνιστική ανακοίνωση (έχουν σημασία οι διατυπώσεις, τις μεταφέρουμε verbatim): «Στο Φυσικό Κρήτης οι καθηγητές του τμήματος διώκουν 12 φοιτητές, απειλώντας με αναστολές εξαμήνων, θέλοντας να στοχοποιήσουν στο πρόσωπό τους τον αγώνα μιας γενιάς που αρνείται να σταματήσει να ονειρεύεται. Είναι ξεκάθαρο ότι οι διώξεις αυτές είναι πολιτικές και έχουν στόχο την καταστολή οποιουδήποτε αγωνίζεται σήμερα».

Καλύτερα να μείνουμε στα γεγονότα. Πέρυσι τον Σεπτέμβριο τα πανεπιστήμια έπρεπε να αντιμετωπίσουν τον νόμο Διαμαντοπούλου. Αυτόν τον νόμο που με τα στραβά του και με τις ατέλειες ψηφίστηκε με εντυπωσιακή πλειοψηφία. Κάποιοι φοιτητές θέλησαν να αντισταθούν και το έκαναν με τον πατροπαράδοτο τρόπο: κατάληψη μεσούσης της εξεταστικής. Είναι αυτοί οι φοιτητές που αρνούνται να σταματήσουν να ονειρεύονται και είναι υποψιασμένοι σε ό,τι αφορά την ανεργία, τα μνημόνια και τη δυστυχία στον πλανήτη. Εγινε, λοιπόν, η κατάληψη και εστάλη προς πάσα κατεύθυνση το μήνυμα της επανάστασης. Κατόπιν, αυτά τα ενήλικα άτομα, οι φοιτητές, άρχισαν να φέρονται όπως όλα τα κακομαθημένα παιδάκια. Ζητούσαν να γίνουν οι εξετάσεις για τα τέσσερα μαθήματα που χάθηκαν με την κατάληψη. Απαιτούσαν να γίνουν οι εξετάσεις εκπρόθεσμα, παρά το γεγονός ότι ο νόμος απαγορεύει να συμπίπτουν μαθήματα και εξετάσεις.

Οχι, οι φοιτητές δεν διώκονται επειδή έκαναν κατάληψη, παρακωλύοντας τη λειτουργία της σχολής. Υπάρχει συνέχεια. Την ώρα που γινόταν η συνέλευση του τμήματος, μπήκαν στην αίθουσα και απαίτησαν από τους καθηγητές να οριστούν ημερομηνίες εξέτασης με το δικαιολογητικό ότι σε άλλες σχολές οι διδάσκοντες παρανομούν, βάζουν δηλαδή ανάκατα τα μαθήματα με τις εξετάσεις. Ετσι οι καταλήψεις δεν έχουν αληθινές συνέπειες: στ’ αστεία παίζαμε. Οι καθηγητές αρνήθηκαν να συμμορφωθούν. Η απάντηση που έλαβαν ήταν «δεν θα βγείτε από ’δώ μέσα αν δεν κάνετε αυτό που εμείς θέλουμε». Τέθηκαν, δηλαδή, σε ομηρεία. Δεν είναι σχήμα λόγου. Επί 13 ώρες ήταν κρατούμενοι, χωρίς νερό, χωρίς να τους επιτρέπεται η χρήση τουαλέτας. Κάποιος έκανε την υπέρβαση μέσα στη μαύρη νύχτα και ειδοποίησε την Αστυνομία. Ετσι τέλεψε η επανάσταση και οι φοιτητές βρέθηκαν υπόλογοι στο ακαδημαϊκό όργανο που ενδεχομένως να τους διαγράψει για κάποιους μήνες.

Να ανακεφαλαιώσουμε για όσους τυχόν δεν το κατάλαβαν – όπως δεν κατάλαβε ο κ. Τσίπρας. Οι 12 φοιτητές δεν περνάνε από Πειθαρχικό επειδή αρνούνται να σταματήσουν να ονειρεύονται. Διώκονται επειδή μετέβαλαν σε κρατητήριο την αίθουσα συνελεύσεων. Διώκονται επειδή φέρθηκαν ως οι χειρότεροι μπάτσοι, βασανιστές. Εχουμε τρελαθεί τελείως; Κλειδαμπαρώνει πολίτης άλλον πολίτη για να τον εξαναγκάσει σε μια απόφαση και αυτό είναι ηρωική πράξη; Μπορεί ένας αρχηγός κόμματος να υποστηρίζει τέτοιες πρακτικές και να θεωρείται «προοδευτικός»;

Το πρόβλημα με τον κ. Τσίπρα είναι ότι δεν έχει βασικές ηθικές αρχές. Γιατί αν οι έγκλειστοι ήταν Πακιστανοί ή αν οι καταληψίες ήταν ΔΑΠίτες, θα αναφερόταν σε φασισταριό και χούντα. Οι δυνητικοί ψηφοφόροι του, όμως, μπορούν να κάνουν τα πάντα στο όνομα της εξέγερσης. Θα ακολουθήσει ένα θεωρητικό πασάλειμμα για την αδυναμία των αστών να διακρίνουν το κόκκινο από το μαύρο και ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης θα συνεχίσει να επιβραβεύει απαράδεκτες πράξεις. Το κάνει συστηματικά, απογοητεύοντας ίσως τους παλαιούς συνοδοιπόρους, αλλά προσελκύοντας τη μεγάλη μάζα που ψοφάει για επανάσταση χωρίς επισφάλειες.

Μια τελευταία επισήμανση: ο τραμπουκισμός των 12 φοιτητών δεν είναι το χειρότερο σε αυτή την ιστορία. Υπάρχει κάτι πολύ ντροπιαστικό για τους αγωνιστές του είδους: η πονηριά να αποφεύγουν τις συνέπειες των επιλογών τους. Θα μπορούσαν να ξεκινήσουν την κατάληψη μετά την εξεταστική, αλλά αυτό ακουγόταν ήπιο. Ηθελαν την άγρια εκδοχή, χωρίς όμως τις άγριες συνέπειες. Είναι μια νέα εκδοχή σοφά προμελετημένης αντίδρασης που να μη θίγει τη βολή τους. Ετσι, αν οι Γάλλοι έχουν την «Αριστερά του χαβιαριού», εμείς διαθέτουμε την «Αριστερά του βουτύρου» – προσαρμοσμένη σε βουτυρομπεμπέδες. 

Βιργιλίου Θάνατος του Hermann Broch

Πρόκειται για ένα έργο-ποταμό 700 και σελίδων, που περιγράφει τις τελευταίες ώρες της ζωής του Βιργίλιου. Είναι από τα δυσκολότερα κείμενα που έχω διαβάσει και η μετάφρασή του από τα γερμανικά στα ελληνικά αποτελεί έναν άθλο του Γιώργου Κεντρωτή.

Ο συγγραφέας έχει χωρίσει το έργο του σε τέσσερα μέρη Ύδωρ-Η Έλευση, Πυρ-Η Κάθοδος, Γη-Η Προσδοκία και Αιθήρ- Ο Νόστος. 

Πρόκειται στην ουσία για ένα συνεχή μονόλογο του ποιητή με αναφορές στη ζωή του και το έργο του. Το σημείο που ζωντανεύει κάπως το έργο είναι ο φανταστικός διάλογος του ποιητή με τον Αύγουστο, καθώς ο πρώτος κυριεύεται από μια μανία να καταστρέψει το έργο του πριν πεθάνει και ο Αύγουστος προσπαθεί να τον μεταπείσει, κάτι που τελικά πετυχαίνει. 

Το τέλος του έργου είναι επίσης εξαιρετικό, καθώς παρακολουθούμε μια "ανάστροφη διαδικασία δημιουργίας του κόσμου", δοσμένη με εντυπωσιακές εικόνες σε μια χαρακτηριστική Μπροχιανή γλώσσα.

Το κύριο ακριβώς χαρακτηριστικό του έργου είναι η γλωσσοπλασία. Ο Broch δημιουργεί ένα απίθανα μεγάλο αριθμό νέων λέξεων, κάτι στο οποίο τον βοηθά η συνθετική δυνατότητα, που δίνει η γερμανική γλώσσα, που είναι μια κατ'εξοχήν σύνθετη γλώσσα. Και αυτές τις λέξεις τις παρατάσσει ως βλοσυρούς στρατιώτες σε μια ατέλειωτη πορεία μακροσκελέστατων προτάσεων, που νομίζεις ότι δεν θα τελειώσουν ποτέ.

Από τα παραπάνω καταλαβαίνετε τις δυσκολίες του μεταφραστή και για το λόγο αυτό μιλώ για άθλο. Πολλοί συγκρίνουν τον Broch με τον μεγάλο Joyce, επειδή και εκείνος δημιούργησε νέες λέξεις στα έργα του και ιδιαίτερα στο Finnegans Wake, εκείνος μάλιστα χρησιμοποίησε για τα σκοπό αυτό πάρα πολλές γλώσσες, ενώ ο Broch τουλάχιστον περιορίστηκε στη γερμανική.

Ένα έργο δύσκολο, εξόχως απαιτητικό, κουραστικό πολύ συχνά, που όμως άξιζε νομίζω τον χρόνο που του αφιέρωσα, αν μη τι άλλο για τη διαφορετικότητά του.

Μπορούμε να μάθουμε από τα λάθη των άλλων;

Ο αββάς Σιεγιές ένας από τους πρωτεργάτες και πιό έντιμους αγωνιστές της Γαλλικής Επανάστασης δεν πίστευε στη δυνατότητα των ανθρώπων να μαθαίνουν από τη διδασκαλία των άλλων. Όταν τον παρότρυναν οι φίλοι του να γράψει κάτι για να διδάξει, τους απαντούσε:

"Αλλίμονο σε όποιον διδάσκει. Οι άνθρωποι θέλουν και ανέχονται να τους είσαι αρεστός. Δεν ανέχονται να τους διδάξεις".

Όταν προς το τέλος της ζωής του ζούσε εξόριστος στο Βέλγιο πάλι αρνήθηκε να γράψει τις πλούσιες αναμνήσεις και εμπειρίες του:

"Για ποιό λόγο; έλεγε. Το έργο μας είναι αρκετά μεγάλο για να έχει ανάγκη από σχόλια. Οι πράξεις μας είναι εκείνες που θα διδάξουν όσους έχουν την περιέργεια να μάθουν τις σκέψεις μας, ενώ όλες οι προειδοποιήσεις μας θα είναι άχρηστες για να προφυλάξουν από τα λάθη μας εκείνους που θα έλθουν ύστερα από μας και που δεν θα αποκτήσουν τη σοφία μας παρά μόνο με το αντίτιμο των ίδιων συμφορών".

Εκκλησία και Χρυσή Αυγή

Υπάρχουν κάποιοι Ιεράρχες που τιμούν την αποστολή τους και τολμούν!

«Είναι προτιμότερο να είσαι άθεος από το να μπερδεύεις ή να χρησιμοποιείς την πίστη και την Εκκλησία για να παγιδεύσεις ανθρώπους» είπε ο Σιατίστης Παύλος, απαντώντας στους Χρυσαυγίτες, που τον κατηγόρησαν ότι επιτίθεται σε αυτούς και όχι σε άλλους που δηλώνουν άθεοι.

Είμαστε μια ωραία παράσταση!

Ο Σαμαράς δηλώνει "Εγώ θα σώσω την Ελλάδα", ο Βενιζέλος "Δεν είμαστε προτεκτοράτο", ο Κουβέλης "Εγώ δεν ψηφίζω αυτά τα μέτρα" και οι υπόλοιποι (Τσίπρας, Καμμένος, Χρυσαυγή, ΚΚΕ) λένε ότι οι τρεις τους παίζουν θέατρο!! 

Αν παίζουν θέατρο θα φανεί πολύ σύντομα, οπότε και θα κληθούν να λογοδοτήσουν, τουλάχιστον στο λαό.

Αν δεν παίζουν θέατρο δεν θα πρέπει να λογοδοτήσουν άραγε και εκείνοι που μιλούν σήμερα για φαρσοκωμωδία; Ή μήπως αυτοί έχουν το ακαταλόγιστο;

The Hidden Reality by Brian Green

Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, το οποίο είναι γραμμένο από τον Αμερικανό θεωρητικό φυσικό και υπέρμαχο της Θεωρίας των χορδών, Brian Green.

Στο έργο πραγματεύεται το θέμα της διαφορετικότητας της πραγματικότητας από αυτό που μας δείχνουν οι αισθήσεις μας, αλλά και ή λογική μας σκέψη και ιδιαίτερα τη σημασία της θεωρίας των χορδών, η οποία φιλοδοξεί να ενώσει κάτω από τη σκέπη της τη θεωρία της βαρύτητας και την κβαντική θεωρία, θεωρίες οι οποίες, παρά την τεράστια επιτυχία τους στην ερμηνεία της πραγματικότητας, η μία σε επίπεδο μεγάλων διαστάσεων και η άλλη στο μικρόκοσμο, δεν τα πάνε καθόλου καλά μεταξύ τους.

Εκείνο που ιδιαίτερα αναλύει ο συγγραφέας είναι τα διάφορα θεωρητικά μοντέλα, που έχουν μέχρι σήμερα προταθεί (εννέα συγκεκριμένα) για την πιθανότητα να ζούμε σε ένα πολυ-Σύμπαν, στο οποίο υπάρχουν άπειροι παράλληλοι κόσμοι. 

¨Ενας από τους πιο ενδιαφέροντες προβληματισμούς είναι και ο ρόλος των μαθηματικών και συγκεκριμένα αν είναι μια ανθρώπινη επινόηση, η οποία έχει την παράξενη δυνατότητα να ερμηνεύει την πραγματικότητα ή αν αντίθετα υπάρχουν μέσα στην ίδια τη δομή της πραγματικότητας και εμείς απλά τα ανακαλύπτουμε.

Εξαιρετικό βιβλίο, όπως είπα, από έναν επιστήμονα ο οποίος έχει εκδώσει και άλλα τέτοια βιβλία, με τα οποία προαπαθεί να "εκλαϊκεύσει" τα πολύ δύσκολα νοήματα της φυσικής επιστήμης. Με μεγάλη επιτυχία νομίζω.

La Wally

Σήμερα όπερα.
Η έξοχη La Wally, του Alfredo Catalani με τη Maria Callas. Μια από τις καλύτερες εκτελέσεις της...

Παραθέτω μερικά στοιχεία για το εξαιρετικό αυτό έργο στα αγγλικά.

Catalani was born into a family of musicians, paving the way for his own musical career and was even taught by Puccini's uncle. He has been regarded as the respresntation of Italian neo-Romanticism. His opera, La Wally, one of his greatest works, has elements of verismo and so he is also considered to be a forerunner of it.

A dramma lirico in four acts, the libretto to La Wally was produced by Luigi Illica who based it on Wilhelmine von Hillern's novel, Die Geyre-Wally (Vulture Wally, 1875). It first premiered on the 20th January 1892 in Milan at the Teatro alla Scala. It is set on the Tyrol around 1800.

Synopsis:

Act I

In the mountain village of Hochstoff in the Otz valley, the factor Gellner loves Wally, who is the daughter of the wealthy landowner Stromminger. He asks her father for her hand but she is already in love with the huntsman Hagenbach. Her father gives Wally two choices - either she marries the factor or she leaves his house. Wally leaves to go and live in the mountains.

Act II

In the village green of the village of Solden, Wally's father has died, leaving her rich. She arrives to a festival in the village. The factor Gellner persuades her that her love, Hagenbach, loves the tavern owner Afra. She visits Afra and insults her. Hagenbach, who knows nothing about wally's love for him, stands up for Afra and ridicules her. Despite this, he then falls in love with the standoffish girl. Wally then agrees to marry Gellner as long as he kills Hagenbach.

Act III

Both Wally and Hagenbach are both experiencing regret. Wally wants to warn her love about Gellner but a storm stops her from leaving the house to do so. Nothing prevents Hagenback, however, and he leaves to confess his love for Wally to ask forgiveness for his impertinent behaviour. Gellner attacks him as he makes his way to Waklly's house and is then thrown into a ravine. Wally rescues him and once more leaves for the mountains.

Act IV

On the Murzoll, Wally is living alone in the mountains, never wanting to return to her home village. Hagenbach makes his way to her and confesses his love. Just when it seems nothing can stop them from being happy, an avalanche throws him into an abyss. Wally, devastated, throws herself off the mountain after him.

Οι στίχοι του συγκεκριμένου μέρους, που είναι και το ωραιότερο του έργου μπορεί να αποδοθούν ελεύθερα στα ελληνικά ως εξής:

Λοιπόν; Θα πάω μακριά ως την ηχώ της καμπάνας, Εκεί, ανάμεσα στο λευκό χιόνι. Εκεί, ανάμεσα στα χρυσά σύννεφα, όπου η ελπίδα, η ελπίδα είναι λύπη, είναι λύπη, θλίψη είναι! Ω σπίτι της μητέρας μου, Η Wally φεύγει από σένα. Αρκετά μακριά από εσένα και ίσως, ποτέ δεν θα επιστρέψει, ούτε θα σε δει ξανά! Ποτέ ξανά, ποτέ ξανά! Θα πάω μόνη και μακριά, ως την ηχώ της καμπάνας, Εκεί, ανάμεσα στο λευκό χιόνι, θα πάω, θα πάω μόνη και μακριά! Εκεί στα χρυσά σύννεφα!

Η Ιστορία όντως επαναλαμβάνεται...

Θα μπούμε στο Ράιχσταντ για να εφοδιαστούμε από το οπλοστάσιο της Δημοκρατίας με τα όπλα της. Θα γίνουμε βουλευτές για να εξουδετερώσουμε το πνεύμα της Βαϊμάρης, χρησιμοποιώντας το ίδιο. Εάν η Δημοκρατία είναι τόσο ηλίθια ώστε να μας δώσει το ελεύθερο και μάλιστα και βουλευτική αποζημίωση γι’ αυτά, είναι θέμα δικό της. Κάθε νομικό μέσο, μας είναι ευπρόσδεκτο για την ανατροπή των σημερινών καταστάσεων. Εάν πετύχουμε στις εκλογές να βάλουμε εξήντα έως εβδομήντα αγκιτάτορες του κόμματος στα διάφορα κοινοβούλια, μελλοντικά το ίδιο το κράτος θα εξοπλίσει και θα υποστηρίξει οικονομικά τον αγώνα μας. Και ο Μουσολίνι είχε μπει στο κοινοβούλιο. Κι όμως δεν άργησε να οργανώσει την πορεία προς την Ρώμη. Ερχόμαστε ως εχθροί. Όπως ο λύκος που πέφτει σε κοπάδι προβάτων, έτσι ερχόμαστε

Γιόζεφ Γκέμπελς, 30 Απριλίου 1928.

Ana Moura - Fado Loucura

Μια νέα φωνή από την Πορτογαλία σήμερα.
Η Ana Moura, μια από τις νεότερες τραγουδίστριες, που συνεχίζουν τη μεγάλη παράδοση των μοναδικών φωνών στα φάντος. Εδώ τραγουδά χωρίς μικρόφωνο το  Τρελό Φάντο.

Σαμαράς, Ενταύθα

Από τον Σταύρο Θεοδωράκη, στο Protagon.gr:

Ο Πρωθυπουργός μένει στην Κηφισιά. Δεν αποκαλύπτω βέβαια κανένα εθνικό μυστικό άλλωστε τα κανάλια έχουν φτάσει μέχρι την πόρτα του. Και κάθε πρωί δια μέσου της λεωφόρου Κηφισίας κατεβαίνει στο Μέγαρο Μαξίμου. Εδώ, αρχίζουν τα προβλήματα. Όχι για τους πολίτες αλλά για τα αυτοκίνητα και τα σχολικά λεωφορεία που θέλουν να προσεγγίσουν και αυτά την Κηφισίας. Εξηγούμαι. Χιλιάδες, μάλλον δεκάδες χιλιάδες αυτοκίνητα  κάθε πρωί «συνωστίζονται» στους κάθετους δρόμους της Λεωφόρου Κηφισίας  προσπαθώντας να περάσουν από την μια μεριά, στην άλλη. Από τα Μελίσσια να πάνε στο Μαρούσι. Από το Χαλάνδρι στο Ψυχικό. Από τους Αμπελόκηπους στου Γκύζη... Και τούμπαλιν.

Θα σας δώσω ένα μόνο παράδειγμα. Στο Παλιό Ψυχικό στα σύνορα με το Χαλάνδρι βρίσκονται καμιά δεκαριά σχολεία. Δημόσιο και ιδιωτικά (ανάμεσα τους το Κολλέγιο, το Αρσάκειο, το Μωραΐτη). Και η Κηφισίας είναι ο δρόμος που υποχρεωτικά πρέπει να «διασχίσουν» τα σχολικά αλλά και οι μπαμπάδες των μαθητών, για να προσεγγίσουν τα σχολεία. Εκεί λοιπόν στις κάθετες διασταυρώσεις η αναμονή π.Σ (προ Σαμαρά δηλαδή) ήταν δύο τρία λεπτά. Τώρα οι τροχονόμοι ανοίγουν τα «περάσματα» κάθε πέντε, πολλές φορές και επτά, λεπτά. Τον αντιλαμβάνεστε τον πανζουρλισμό. Η περιοχή στις 8 το πρωί μοιάζει με παρκινγκ σχολικών λεωφορείων. Μα θα μου πείτε. «Τα ξέρει όλα αυτά ο Σαμαράς;».  Όχι βέβαια. Ούτε τα ξέρει ούτε δίνει αυτός εντολές στην Τροχαία. Το πιο πιθανό είναι ότι κάποιος αξιωματικός έχει θεωρήσει ότι ο Πρωθυπουργός δεν μπορεί να βρίσκει μποτιλιαρισμένη την Κηφισίας όταν βγαίνει το πρωί από το σπίτι του. Ο Αντώνης Σαμαράς όμως θα μπορούσε να ξέρει και σε κάποιες περιπτώσεις να προβλέπει, τι παρενέργειες που έχουν οι πράξεις του. Ακόμα και οι μετακινήσεις του.

Ας πάρουμε το θέμα της κρίσης. Με έκπληξη είδα στην «Καθημερινή της Κυριακής» ότι ο Αντώνης Σαμαράς αποποιείται κάθε ευθύνη για την αναστάτωση που επικρατεί στην κοινωνία, τους τελευταίους 30 μήνες. Με κομψό τρόπο ο Αλέξης Παπαχελάς προσπαθεί να του πει ότι ο ακραίος λόγος του, όταν ήταν στην αντιπολίτευση, ήταν αυτός που έβγαλε τον κόσμο στους δρόμους ενώ η επιμονή του για «εδώ και τώρα εκλογές» έθεσε τη χώρα εκτός τροχιάς για τέσσερις μήνες. Και ο Πρωθυπουργός αντί να δώσει μια πειστική απάντηση λέει ότι ο ίδιος ήταν πάντα υπέρ της … ανάπτυξης! Ο δημοσιογράφος θα μπορούσε βέβαια να του θυμίσει αυτά που έλεγε στα μπαλκόνια. Τότε που μιλούσε για προδοσίες, εθνικά εγκλήματα και ύποπτο ρόλο των ξένων. Τότε που τα δεξιά του χέρια –και είχε πολλά δεξιά χέρια – δηλητηρίαζαν την ελληνική κοινωνία με σενάρια συνομωσίας ανοίγοντας τον δρόμο στον Καμμένο και τον Μιχαλολιάκο. Ή πιστεύει κανείς ότι θα ψήφιζε ο κόσμος Χαϊκάλη για Βουλευτή (με όλον τον σεβασμό στον ηθοποιό Χαϊκάλη) αν η Νέα Δημοκρατία δεν είχε παρουσιάσει την διακυβέρνηση ως σχολική εκδρομή; «Θα σας μοιράσουμε τα λεφτά που χάσατε και θα σας πούμε και ανέκδοτα».

Ακόμα καλύτερα θα ήταν αν ο Πρωθυπουργός απαντούσε, πότε θα γίνουν όλα αυτά που υποσχέθηκε στα … Ζάππεια. Ποια είναι τα ισοδύναμα μέτρα που θα πάρει για να μην κοπούν άλλο οι μισθοί και οι συντάξεις; Πότε θα δώσει τις αυξήσεις στους χαμηλοσυνταξιούχους; Γιατί δεν μείωσε τους φορολογικούς συντελεστές; Γιατί δεν διπλασίασε χρονικά τα επιδόματα ανεργίας; Γιατί δεν αποζημίωσε τους ομολογιούχους; Γιατί δεν κατήργησε το χαράτσι; Αστεία πράγματα, θα μου πείτε. Ναι αλλά αυτές ήταν οι γαλάζιες καλοκαιρινές υποσχέσεις.

Μάλιστα ο Πρωθυπουργός στην συνέντευξη του στην «Καθημερινή», παίρνει πίσω ακόμη και το λειψό «ουδείς αναμάρτητος» που είχε πει πρόσφατα επί γερμανικού εδάφους. «Απάντησα με ειρωνική διάθεση σε ένα ειρωνικό ερώτημα» δήλωσε. Δεν ξέρω ποιος συμβούλευσε τον Πρωθυπουργό να το παίξει ο αναμάρτητος του πολιτικού συστήματος αλλά του παρείχε πολύ κακή υπηρεσία. Ειδικά αυτή τη στιγμή που ο κόσμος καλείται να «δώσει» άλλα 11 δις (και κάτι ψιλά) το μόνο που δεν θέλει από τους πολιτικούς ηγέτες είναι να τον κοροϊδεύουν. Και θα το εκτιμούσε αν κάποιος μιλούσε επιτέλους με ειλικρίνεια. Να βγει δηλαδή ο Πρωθυπουργός και να αναλάβει τίμια τις ευθύνες του. Να πει έστω αυτά που λένε ιδιωτικώς στους δημοσιογράφους οι υπουργοί του. Ότι έπρεπε να είχαμε συμφωνήσει από το 2010 σε ένα εθνικό σχέδιο σωτηρίας της χώρας. Ότι χάσαμε πολύτιμο χρόνο με τις εκλογές. Ότι έτσι που τα κάναμε, το πρόγραμμα δεν βγαίνει.  Ότι έπρεπε να διδαχθούμε από το «λεφτά υπάρχουνε» του Παπανδρέου και το «έξω καρδιά» του Καραμανλή (που είχε υποσχεθεί ότι θα εξοικονομούσε 10 δις από την πάταξη της γραφειοκρατίας -τι πάω και θυμάμαι!).  «Κάποτε ο λαϊκισμός απέδιδε» ομολογεί σε ένα σημείο της συνέντευξης του ο Πρωθυπουργός. Δυστυχώς όμως δεν ήταν ένα ξέσπασμα αυτοκριτικής (ήταν η συμβουλή που θα έδινε στον Αλέξη Τσίπρα).

Nemesis*, Philip Roth

Με το γνωστό αριστοτεχνικό γράψιμο του πολυγραφότατου αυτού Αμερικανού συγγραφέα, το έργο τούτο αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού Εβραίου στο Νιου Τζέρσει του 1944. Η Αμερική δίνει με τους συμμάχους την τελική μάχη εναντίον του ναζισμού, όλοι οι φίλοι του είναι στο μέτωπο, αλλά ο αθλητικός Μπάκυ, εξαιτίας της κακής του όρασης, περιορίζεται στο να διδάσκει αθλοπαιδιές στα παιδιά του σχολείου. 

Έχει σχέση με μια εξαιρετική κοπέλα, μια δασκάλα, που εκείνο το καλοκαίρι βρίσκεται σε μια κατασκήνωση, ως συνοδός.

Έχουν κάνει σχέδια και έχουν όνειρα, όπως δικαιούνται οι νέοι της ηλικίας τους.

Και τότε η "μοίρα" κάνει την παρουσία της αισθητή. Μια επιδημία πολιομυελίτιδας χτυπά την μικρή τους πόλη, με παιδιά του σχολείου του Μπάκυ ανάμεσα στα θύματα. Με την έντονη παρότρυνση της φίλης του προσλαμβάνεται και αυτός στην κατασκήνωση, φεύγοντας έτσι από την επιδημία. Μια ενέργεια, για την οποία δεν συγχώρησε ποτέ τον εαυτό του.

Μερικές ειδυλλιακές μέρες κοντά στη λίμνη και μετά έρχεται η τραγωδία. Κρούσματα πολιομυελίτιδας εμφανίζονται στην κατασκήνωση. Εκείνος είναι βέβαιος ότι αυτός είναι ο φορέας. Γρήγορα αρρωσταίνει και αυτός και η ανάρρωσή του συνοδεύεται από σημαντικές και μόνιμες παραλύσεις. 

Ο Μπάκυ γίνεται τότε κριτής και αποφασίζει να υποστεί μόνος του τις συνέπειες. Απορρίπτει τη φίλη του που απεγνωσμένα προσπαθεί να μείνει κοντά του. Και συνεχίζει τη θλιβερή του ζωή, ως γραφιάς.

Προς το τέλος του βιβλίου γίνεται φανερό, ποιος είναι ο αφηγητής. Ένας από τους παλιούς του μαθητές, που ήταν γεμάτος θαυμασμό για τις αθλητικές επιδόσεις του Μπάκυ. Ένας παλιός μαθητής του από το μακρινό εκείνο καλοκαίρι, που κι αυτός έπαθε πολιομυελίτιδα με παραλύσεις, αλλά που δεν αποφάσισε να τιμωρήσει τον εαυτό του και που συνέχισε τη ζωή του, παντρεύτηκε και έκανε παιδιά.

Το τέλος φαίνεται κάπως μετέωρο, αλλά θεωρώ ότι μπορεί κανείς να το πει αριστοτεχνικό. 

Γιατί τι είναι τελικά η ζωή μας και πως αξιολογείται η παρουσία μας στον πλανήτη; 

Σίγουρα κανείς δεν μπορεί να δει τον νικημένο από τη ζωή Μπάκυ, ως το πρότυπο της επιτυχίας στη ζωή.

Υπάρχει όμως τίποτα πιο σημαντικό από τις αναμνήσεις ενός μαθητή μας, που έχει κρατήσει για πάντοτε ζωντανή την πιο εντυπωσιακή μας στιγμή, τότε που όλοι οι γύρω μας έβλεπαν με θαυμασμό και έπαιρναν μαθήματα ζωής;

Ένα όμορφο, έντονα λυρικό έργο...

*Η Νέμεσις ως θεότητα προσωποποιούσε μαζί με άλλες την έννοια της δικαιοσύνης και αποκαθιστούσε την τάξη (της φύσης, της ανθρώπινης κοινωνίας, του κόσμου), όταν αυτή διασαλευόταν. Τότε τιμωρούσε την υπεροψία και την αλαζονεία των ανθρώπων (την ύβριν). 

Απλά ιστορικά μαθήματα για την ανθρώπινη φύση

"Θεωρούμε αυτή την αλήθεια αυταπόδεικτη, ότι όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι". "Η σκλαβιά αυτό το απουκρουστικό εμπόριο, ένας απαίσιος πόλεμος ενάντια στην ίδια την ανθρώπινη φύση".

Thomas Jefferson, όταν ήταν νέος και οραματιστής.

"Η απελευθέρωση των δούλων πρέπει να γίνει βαθμιαία". "Αναθρεμμένοι από τα βρεφικά τους χρόνια χωρίς την ανάγκη να σκέφτονται και να προγραμματίζουν, οι μαύροι είναι εξ αιτίας των συνηθειών τους το ίδιο ανίκανοι όπως τα παιδιά να φροντίζουν τον εαυτό τους. Αποτελούν μάστιγα για την κοινωνία εξ αιτίας της τεμπελιάς τους και των πράξεων διαρπαγής, στις οποίες αυτή τους οδηγεί".

Thomas Jefferson, λίγα χρόνια μετά, όταν ήταν πλούσιος κτηματίας και επιχειρηματίας και κατείχε 600 σκλάβους.

Οι υγιείς δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αντιδράσουν!

Ο ΣΥΡΙΖΑ ανακάλυψε το πόσο κακό κάνει η βία και οι απειλές κατά πάντων που προέρχονται από τη Χρυσή Αυγή!!

Δεν ξέρω βέβαια αν επιτέλους κατάλαβαν τον κίνδυνο ή αν στεναχωρήθηκαν που έχουν χάσει το μονοπώλιο στις απειλές και τη βία που είχαν τόσα χρόνια.

Ποιοι κλείδωναν τα πρηγούμενα χρόνια τα μέλη της Συγκλήτου των Πανεπιστημίων μέχρι να παρθεί η απόφαση που ήθελαν; Ποιοι έκαναν τις καταλήψεις στα Πανεπιστήμια και με βίαιο τρόπο έδιωχναν όσους ήθελαν να πάνε στα γραφεία τους να δουλέψουν; Ποιοι αναστάτωναν  την Αθήνα και τις άλλες πόλεις σε κάθε συλλαλητήριο και πορεία, προκαλώντας τις αντιδράσεις των ΜΑΤ; Ποιοι δεν δέχονται ακόμη και σήμερα να εφαρμοστούν οι νόμοι που έχει ψηφίσει το Κοινοβούλιο για τα Πανεπιστήμια και το διακηρύσσουν δημόσια δια του Προέδρου τους;

Μήπως η Χρυσή Αυγή;

Όχι βέβαια. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τις παραφυάδες του!

Κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ θερίζετε τους πικρούς δηλητηριασμένους καρπούς που σπέρνατε όλα αυτά τα χρόνια! Και μαζί με σας δυστυχώς τους γεύεται και όλη η ελληνική κοινωνία.

Υπάρχει μεγάλος φόβος να βρεθούμε στις επόμενες εκλογές διχασμένοι ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Χρυσή Αυγή! 

Δεν περιμένει κανείς από τη Χρυσή Αυγή να αλλάξει τακτική, ώστε να αποφευχθεί η επερχόμενη μοιραία εξέλιξη. Το αντίθετο μάλιστα θα συμβεί, με τις επιθέσεις και τη βία να κορυφώνονται.

Και δυστυχώς με τα μυαλά που κουβαλάει ο Τσίπρας και οι συν αυτώ, που επί της ουσίας δεν διαφέρουν πολύ σε δημοκρατική ποιότητα από εκείνα των Χρυσαυγιτών, δεν φαίνεται να υπάρχει επιστροφή.

Η μόνη ελπίδα είναι ότι στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν άνθρωποι που έχουν διαφορετικές απόψεις, που δεν μπορεί παρά να βλέπουν αυτό που έρχεται. Θα τολμήσουν όμως να διαφοροποιηθούν; Εκεί παίζονται όλα! Είναι οι μόνοι που μπορούν να αντιστρέψουν έστω και την ύστατη στιγμή την σχεδόν αμετάκλητη πορεία προς την άβυσσο.

Σε διαφορετική περίπτωση οδηγούμαστε με βεβαιότητα προς μια καταστροφική εμφύλια σύρραξη

Εμπρός αδέρφια στον αγώνα τον τιμημένο!

Η σκηνή είναι από τις διαμαρτυρίες για την επίσκεψη της καγκελαρίου της Γερμανίας στην Αθήνα.

Με ποιο τρόπο και σε τι δόσεις πρέπει να σε ταϊζουν την ανοησία για να φτάσεις στην ηλικία αυτή στην κατάντια ετούτη άραγε;

Ακόμη κια αν υπάρχει μια διεθνής συνωμοσία εναντίον της χώρας μας και η Μέρκελ την εκφράζει, σε τι αποσκοπεί η συγκεκριμένη βρισιά; 

Ποιά πατρογονικά ένστικτα ικανοποιεί;

Και ποιούς στόχους εθνικούς, κοινωνικούς, πολιτικούς, συνδικαλιστικούς ή τι άλλο εξυπηρετεί;

Η Νέα Εποχή στην Ιατρική Επιστήμη

Η τελευταία ενημέρωση για το υπό έκδοση βιβλίο μου:

Ξεκινά η εκτύπωση του βιβλίου με τίτλο: Η Νέα Εποχή στην Ιατρική Επιστήμη". Θα είναι στο πλάισιο των Εκδόσεων του Ιδρύματος της Ελληνικής Αιματολογικής Εταιρείας και υπάρχει η σκέψη να χορηγηθεί σε αυτούς που θα παρακολουθήσουν το 23ο Πανελλήνιο Συνέδριο της ΕΑΕ, που θα γίνει το Νοέμβριο στη Θεσσαλονίκη.