Ο αββάς Σιεγιές ένας από τους πρωτεργάτες και πιό έντιμους αγωνιστές της Γαλλικής Επανάστασης δεν πίστευε στη δυνατότητα των ανθρώπων να μαθαίνουν από τη διδασκαλία των άλλων. Όταν τον παρότρυναν οι φίλοι του να γράψει κάτι για να διδάξει, τους απαντούσε:
"Αλλίμονο σε όποιον διδάσκει. Οι άνθρωποι θέλουν και ανέχονται να τους είσαι αρεστός. Δεν ανέχονται να τους διδάξεις".
Όταν προς το τέλος της ζωής του ζούσε εξόριστος στο Βέλγιο πάλι αρνήθηκε να γράψει τις πλούσιες αναμνήσεις και εμπειρίες του:
"Για ποιό λόγο; έλεγε. Το έργο μας είναι αρκετά μεγάλο για να έχει ανάγκη από σχόλια. Οι πράξεις μας είναι εκείνες που θα διδάξουν όσους έχουν την περιέργεια να μάθουν τις σκέψεις μας, ενώ όλες οι προειδοποιήσεις μας θα είναι άχρηστες για να προφυλάξουν από τα λάθη μας εκείνους που θα έλθουν ύστερα από μας και που δεν θα αποκτήσουν τη σοφία μας παρά μόνο με το αντίτιμο των ίδιων συμφορών".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου