«Αφορισμοί από τη ζώνη του Λυκόφωτος» είναι ο τίτλος του άρθρου της Σώτης Τριανταφύλλου στο Athens Voice.
«Το «ναι» στο δημοψήφισμα ήταν δύο αρνήσεις από τις οποίες προέκυπτε μία κατάφαση. «Όχι» στο «όχι» της κυβέρνησης στην ΕΕ, «όχι» στο «όχι» που μας πρότεινε να ψηφίσουμε. Τελικά, δεν ψήφισαν όλοι οι Έλληνες στο ίδιο δημοψήφισμα. Ο καθένας από μας απάντησε είτε σε δική του ερώτηση, είτε απλώς ξεστόμισε την αγαπημένη του άρνηση. Υπάρχουν πολλά όχι: όχι γλυκό και διστακτικό, όχι με ελαφρό ερωτηματικό, όχι διαπεραστικό (όχιιιιιιιι), όχι κοφτό, όχι σαν το φωνάζεις ψηλά από τις στέγες κτλ.
• Όπως άκουσα σε σατιρική ραδιοφωνική εκπομπή, το δημοψήφισμα ήταν κρίσιμο αλλά όχι σοβαρό. (Κλαυσίγελος).
• Γίνεται πολύς λόγος για το εθνικό μας ελάττωμα, τη διχόνοια. Η αριστερά ανέδειξε τη διχόνοια σε αρετή: ταξική πάλη, ταξικό μίσος, απόρριψη της κοινωνικής ειρήνης ως κατάσταση υποταγής στην άρχουσα τάξη. Δικτατορία του προλεταριάτου. Τώρα για ποιο πνεύμα συνεργασίας και συμφιλίωσης μιλάει; Kαι παρ’ όλ’ αυτά, ας δούμε με αισιοδοξία την ομιλία και τις πρωτοβουλίες του κ. Τσίπρα μετά τον θρίαμβό του.
• Συνειδητοποιούμε ότι το «όχι» είναι η θέση της Χρυσής Αυγής; Κι ότι το οικονομικό πρόγραμμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι ακριβώς το ίδιο με εκείνο της Μαρίν Λε Πεν για τη Γαλλία; Όπως υπάρχει αριστερός και δεξιός φασισμός υπάρχει και αριστερό και δεξιό «όχι»;
• Έχω κουραστεί να στρογγυλεύω τα αιχμηρά αντικείμενα· να λέω (ψέματα) «σέβομαι την άποψή σας» ενώ έχω μπροστά μου φασίστες· να διατηρώ φιλίες με φανατικούς. Έχω κουραστεί από την αποσιώπηση, τους αστεϊσμούς, τις δικαιολογίες, την εκλεκτική κώφωση, το ευγενές Let’s move to another topic. Ο εμφύλιος πόλεμος βρίσκεται μέσα μας. Δεν καταφέραμε τίποτα τρέφοντας την ψευδαίσθηση ότι η ειρηνική συνύπαρξη, ακόμα και η φιλία, είναι εφικτές σε πείσμα των πεποιθήσεών μας. Όσα πιστεύουμε δεν αφορούν μόνον εμάς τους ίδιους: ωφελούν ή βλάπτουν τους ανθρώπους γύρω μας. Κι επειδή έχουμε ανεχθεί για πολύ καιρό επιβλαβείς ιδεολογίες, φτωχά μυαλά, νηπιώδεις και αποκλίνουσες μορφές συμπεριφοράς, έχει έρθει η στιγμή να πούμε φτάνει. Η παρόρμηση γίνεται απόφαση: σας παρακαλώ να μη μου μιλάτε, να μη μου τηλεφωνείτε, να μη με συναναστρέφεστε – να μιλάτε, να τηλεφωνείτε στους ομοίους σας° αυτούς να συναναστρέφεστε. Έχω γράψει πολλές φορές για την ανάγκη και για το μεγαλείο της ανθρώπινης συγχώρεσης. Αλλά δεν θα σας συγχωρήσω ποτέ.
• Οι νεότεροι άνθρωποι που ψηφίζουν τούτη την εποχή έχουν μεγαλώσει με την παιδεία του ΠΑΣΟΚ και την ιδιωτική τηλεόραση· με τα σκυλάδικα και τον trash πολιτισμό του νεόπλουτου Βαλκάνιου. Οι γενιές των reality shows, του ξεκατινιάσματος, της υπερέκθεσης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απαιτούν αξιοπρέπεια και κραδαίνουν γαλανόλευκες: μεταφράζω το αίτημα της αξιοπρέπειας σε «φράγκα», προσφιλή λέξη που συνδυάζεται με «φραγκάτους» Ευρωπαίους που, περιέργως, αρνούνται να μας στέλνουν εμβάσματα ενώ εμείς σιγοπίνουμε φραπόγαλα χαλλλλαρά.
• Το ευρώ, συμπολίτες, δεν είναι «φράγκο», δεν είναι καν απλό νόμισμα. Είναι σύμβολο ενότητας. Αλλά αν νομίζουμε ότι η ΕΕ είναι η μαφία των τοκογλύφων (με επιτόκιο 2,3%), το ευρώ γίνεται ένα παλιόχαρτο.
• Οι πολιτικές νεολαίες της μεταπολίτευσης, εκτός του ότι στέρησαν από πολλά νεαρά στελέχη της εποχής εκείνης τη φυσιολογική προσωπική ζωή του νεαρού ανθρώπου (πράγμα που δημιούργησε ελλειμματικές προσωπικότητες), διαμόρφωσε το ύφος και το ήθος της σημερινής εξουσίας. Όσα έμαθαν οι Κνίτες, οι Ρηγάδες, οι μαοϊκοί, οι τροτσκιστές στη δεκαετία του 1970-1980 τα εφάρμοσαν στην ευρύτερη κοινωνία – et voilà les résultats! Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ λειτουργεί με τη δομή, τη φρασεολογία και τα πολιτικά μέσα -προπαγάνδα, λασπολογία, τακτικισμοί, διπλωματία κομμουνιστικού τεθωρακισμένου- των κομματικών νεολαιών.
• Ο μέχρι προσφάτως αταξίδευτος κ. Τσίπρας έκανε τον τελευταίο καιρό πολλά ταξίδια. Έχω δύο ερωτήματα: είδε ότι στις δυτικές χώρες οι άνθρωποι ζουν καλύτερα από ό,τι στον υπόλοιπο κόσμο; Κατάλαβε ότι η αριστερή προπαγάνδα εμφανίζει μια εικόνα του δυτικού κόσμου που δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα;
• Μιλώντας για τα ταξίδια του κ. Τσίπρα, στη Μόσχα τον συνόδευσε η σύζυγός του. Μια φορά Κνίτης, παντοτινά Κνίτης. Στο τραπέζι της επίσημης δεξίωσης, το πρωθυπουργικό ζεύγος συνέφαγε με στελέχη της ρωσικής μαφίας. Οι Σοπράνος στη Μόσχα.
• Πώς κάποιοι υποτιθέμενοι σοβαροί άνθρωποι στον ΣΥΡΙΖΑ ανέχονται τόσα υστερικά και οιστριονικά επεισόδια από συντρόφους τους; Πώς ανέχονται την παιδαριώδη περιφρόνηση των κανόνων και της αυθεντίας, τη συμπεριφορά μίσους, τη διαδοχή κενών δηλώσεων;
• Το κυβερνητικό σχήμα δυσφημεί τις γυναίκες έχοντας αναδείξει σε υπεύθυνες θέσεις τα παράδοξα όντα που έχει αναδείξει. Η politically correct ποσόστωση γυναικών είναι μια οπισθοδρόμηση.
• Παρακολουθώ τα στιγμιότυπα από τις συναντήσεις του προέδρου της δημοκρατίας με διάφορα πολιτικά πρόσωπα: αμηχανία, γενικολογία, ευχές, άβολες στάσεις των σωμάτων.
• Λέξεις που δεν θέλω να ξανακούσω: σενάριο, θρίλερ, νωπή λαϊκή εντολή, πατρίδα, αλληλεγγύη, τελεσίγραφο, αξιοπρέπεια.
• Όταν διάφοροι ξένοι επιστήμονες και καλλιτέχνες μάς καλούσαν να ψηφίσουμε «όχι», ήταν κάτι καλό. Όταν διάφοροι ξένοι επιστήμονες και καλλιτέχνες μάς καλούσαν να ψηφίσουμε «ναι» αποτελούσε ωμή παρέμβαση στις εσωτερικές μας υποθέσεις.
• Μερικοί Έλληνες ισχυρίζονται ότι ψήφισαν «όχι», «για να γίνει μπάχαλο». Ποια είναι άραγε η διανοητική και συναισθηματική μας ηλικία;
• Πολλοί συντηρητικοί πολίτες, που διάγουν βίο μικροαστού, τρέφουν επαναστατικά όνειρα: ξυπνάει μέσα τους ο αρματολός και ο κλέφτης, ο παππούς τους με τα τσαρούχια. Όχι δεν «σέβομαι» τη γνώμη τους. Αρχίστε τη μικροαστική επανάσταση χωρίς εμένα.
• Συναυλίες και λαϊκοί χοροί στην πλατεία Συντάγματος: επιστροφή στο 1974 – επαναστατικά άσματα από καλλιτέχνες του λεγόμενου έντεχνου. Ή πώς να γίνεις συμπαθής στον λαό τώρα που έχουν μηδενιστεί οι πωλήσεις δίσκων.
• Καταλαβαίνει μόνον όποιος θέλει να καταλάβει. Παίζει ρόλο η βιολογική ικανότητα. Παίζει ρόλο η εμπειρία. Παίζει ρόλο η ψυχοσύνθεση.
• Άκουσα τον κ. Μίμη Ανδρουλάκη στο ραδιόφωνο. Πρώτη φορά ήταν τόσο εξοργισμένος. Και τόσο ειλικρινής έναντι της ίδιας του της παράταξης. Λόγω της μεγάλης βιολογικής του ικανότητας και της μακράς εμπειρίας. Μερικοί άνθρωποι, όπως ο κ. Ανδρουλάκης, εξελίσσονται μέσα στη ζωή τους – άλλοι καθηλώνονται° οι περισσότεροι καθηλώνονται. Συχνά, η καθήλωση παίρνει τη μορφή της τρέλας του μεγαλείου.
• Το κανάλι της Βουλής προβάλλει σοβιετικές ταινίες. Έτσι χτυπάμε τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και απορρίπτουμε τα πολιτιστικά του υποπροϊόντα.
• Και παρ’ όλ’ αυτά, το «ναι» εκφράζει τον ρεαλιστή ενήλικο πολίτη. Το «όχι» εκφράζει τον αυτόχειρα νάρκισσο. Πεθαίνουμε αυτοθαυμαζόμενοι.
• Compañero Madurο, vamos a ganar. Juntos comeremos alimentos para animales.
• Δεν με ενδιαφέρει αν, με όλα τούτα, γίνομαι ακόμα πιο αντιπαθητική στο σοφό λαό και στις εξουσίες του. Frankly, dear, I don’t give a damn.
ΣΗΜ: Η αναδημοσίευση δεν σημαίνει ότι συμφωνώ με όλα τα γραφόμενα. Αλλά ότι θεωρώ χρήσιμο να την ακούσουμε.
Εν μεγάλη Eλληνική αποικία, 200 π.X.
Εν μεγάλη Eλληνική αποικία, 200 π.X.
