Η Γυναίκα του Τίγρη

Σήμερα τέλειωσα ένα ενδιαφέρον μυθιστόρημα, γραμμένο από τη Σέρβα Tea Obrecht, που σήμερα είναι περίπου 25 χρόνων και ζεί από από τα 8 της χρόνια στις ΗΠΑ. Ο τίτλος είναι The Tiger's Wife (Η γυναίκα του Τίγρη, δεν ξέρω πως κυκλοφόρησε ή θα κυκλοφορήσει στα ελληνικά). Πρόκειται για το πρώτο βιβλίο μιας πολλά υποσχόμενης νέας συγγραφέως, που ήδη έχει πάρει πολύ καλές κριτικές.

Ένα βιβλίο, που κυρίως περιγράφει τις περιπέτειες του παππού της αφηγήτριας, μιας νεαρής γιατρού. Γιατρός και εκείνος, που κατά την αφηγήτρια, για να καταλάβεις τη ζωή του, πρέπει να ακούσεις δύο σχετικές ιστορίες, την ιστορία της γυναίκας του τίγρη και το ανθρώπου που δεν μπορούσε να πεθάνει. Περνώντας ανάμεσα στις ιστορίες του παππού και τις δικές της περιπέτειες, με σκηνικό πάντως το ίδιο, μια σπαρασσόμενη από τον εμφύλιο πόλεμα χώρα των Βαλκανίων, που δεν αναφέρεται ονομαστικά, αλλά είναι η τέως Γιουγκοσλαβία, το βιβλίο έχει μεν αδυναμίες, αλλά βρίσκει κανείς και εξαιρετικά διαμάντια.
Παραθέτω ένα από αυτά, σε δική μου, σίγουρα αδόκιμη μετάφραση:

Όταν αυτό για το οποίο πολεμάς έχει σκοπό, όπως το να σε ελευθερώσει από κάτι ή να παρέμβεις για χάρη ενός αθώου, κουβαλάει την ελπίδα ότι κάποτε θα τελειώσει. Όταν η μάχη είναι για να ξεδιαλύνεις κάτι -όταν αφορά το όνομά σου, τους τόπους που έχουν ποτιστεί με το αίμα σου, το πόσο έχει συνδεθεί το όνομά σου με κάποιο μεγάλο ιστορικό γεγονός- δεν υπάρχει τίποτα άλλο από μίσος και η αργή παρέλαση ανθρώπων που τράφηκαν και τρέφονται από αυτό, πολύ προσεκτικά, από εκείνους που ήρθαν πριν από αυτούς. Τότε ο πόλεμος δεν τελειώνει ποτέ και έρχεται κατά κύματα, αλλά πάντα διατηρεί την ικανότητά του να εκπλήσει αυτούς που ήλπιζαν ενάντιά του.

Η "Σοφία του Πληθους"

Τελικά είναι πολύ της μόδας τον τελευταίο καιρό οι μελέτες, που αφορούν τη νοητική μας λειτουργία και ιδιαίτερα τον τρόπο έκφρασης γνώμης και λήψης αποφάσεων. Σε προηγούμενη ανάρτηση είχα συζητήσει το γεγονός, ότι για να έχεις μια σωστή εκτίμηση είναι καλύτερα να χρησιμοποιήσεις έναν (ικανό πάντως) αριθμό κανονικών, συνηθισμένων δηλαδή ανθρώπων, παρά έναν ιδιαίτερα προικισμένο και ταλαντούχο, που θα εκτιμήσει μόνος του. Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι αυτή είναι η ονομαζόμενη "σοφία του πλήθους".
Να, όμως, που και αυτή έχει τους περιορισμούςτης και τα μυστικά της! Μια ακόμη πρόσφατη μελέτη, αυτή τη φορά από την Ελβετία, δείχνει ότι η σοφία αυτή ισχύει μόνο με την προϋπόθεση, ότι οι εκφέροντες τη γνώμη τους δεν γνωρίζουν τι πιστεύουν οι άλλοι γύρω τους. Στην περίπτωση, που γνωρίζουν τις απόψεις των άλλων, επηρεάζονται σε τέτοιο βαθμό, που η τελική συνιστώσα γνώμη δίνει ένα αποτέλεσμα, που απέχει πολύ από την πραγματικότητα.
Η εν λόγω μελέτη χρησιμοποίησε άτομα, που απαντούσαν σε ερωτήματα κοινών εκτιμήσεων της καθημερινότητας (πχ πόσα εγκλήματα έγιναν στην πόλη τους πέρυσι, πόση είναι η πυκνότητα πληθυσμού της χώρας τους). Οι ερωτώμενοι ήταν είτε απομονωμένοι, είτε μάθαιναν τις απαντήσεις των άλλων συμμετεχόντων. Αποδείχτηκε, ότι οι απομονωμένοι κατά μέσο όρο απαντούσαν πιό σωστά από ότι εκείνοι, που ήξεραν τις απαντήσεις των άλλων! Ακριβώς, επειδή με τον τρόπο αυτό μπορούσαν να επηρεαστούν και στην περίπτωση ενός λάθους αυτό ήταν επόμενο να αναπαράγεται.
Αυτό νομίζω κάτι μας λέει πχ για τις διάφορες δημοσκοπήσεις, που γίνονται πάνω σε έναν αριθμό θεμάτων σε σχεδόν καθημερινή βάση. Στις περιπτώσεις αυτές μπορεί τη στιγμή της ερώτησης να μην γνωρίζουμε τις απαντήσεις των άλλων, αλλά γνωρίζουμε τα αποτελέσματα των προηγούμενων σχετικών δημοσκοπήσεων και αυτό επηρεάζει και τις δικές μας απαντήσεις!
Υπάρχει, όπως όλοι καταλαβαίνουμε, πολύς ακόμη δρόμος μέχρι να κατανοήσουμε τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου μας. Αν ποτέ μας το επιτρέψει ο ίδιος δηλαδή!

Ιατρικά Περιοδικά και Φαρμακευτικές Εταιρείες. Πόσο κοντά;

Η Fiona Godlee, διευθύντρια έκδοσης του μεγάλου περιοδικού British Medical Journal, είπε κατά τη διάρκεια συνεδρίασης επιτροπής του Κοινοβουλίου της Μεγάλης Βρεττανίας, ότι τα ιατρικά περιοδικά έχουν ως μία από τις κυριότερες πηγές χρηματοδότησής τους τις φαρμακευτικές εταιρείες και ότι θα έπρεπε επιτέλους να το δηλώσουν!
Είπε ακόμη για τη συνήθεια πολλών εκδοτών να κατασκευάζουν χρηματοδοτούμενες δημοσιεύσεις, ποου αφορούν ορισμένες νόσους ή θέματα, που ενδιαφέρουν τις εταιρείες. Στις περιπτώσεις αυτές συνήθως δεν είναι σαφής στους αναγνώστες ο βαθμός εμπλοκής των φαρμακοβιομηχανιών.
"Έχει ειπωθεί, ότι τα ιατρικά περιοδικά είναι διαφημιστικό εργαλείο της φαρμακευτικής βιομηχανίας και αυτό δεν είναι ψέμα, είναι αλήθεια σε αρκετά μεγάλο ποσοστό", είπε στην επιτροπή η Godlee!
Και κατέληξε: πρέπει να γίνει προσπάθεια για μεγαλύτερη διαφάνεια στις ιατρικές εκδόσεις και να αναφέρονται καθαρά οι περιπτώσεις όπου υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων, καθώς και η χρηματοδότηση δημοσιευμάτων από εταιρείες.

Μεγάλη έκπληξη; Η μήπως όχι;

Χρειάζεται να αγοράζουμε ακριβά κρασιά;

Πριν από μερικούς μηνες ο ψυχολόγος Richard Wiseman έκανε μια απλή μελέτη για το κρασί. Αγόρασε μια μεγάλη ποικιλία εμφιαλωμένων κρασιών από το τοπικό σουπερμάρκετ, από ένα φτηνό των 5 δολλαρίων μέχρι σαμπάνια των 50 δολλαρίων και ρώτησε ένα μεγάλο αριθμό ατόμων να μαντέψουν ποιο κρασί ήταν πιό ακριβό.
Τα αποτελέσματα θα πρέπει να απογοητεύσουν τους ψωροπερήφανους: οι 600 και πλέον που συμμετείχαν στη μελέτη μπόρεσαν να ξεχωρίσουν το πιό ακριβό κρασί σε 53% των περιπτώσεων, που δεν διαφέρει από το τυχαίο. Όταν μάλιστα αφορούσε τα κόκκινα κρασιά η αποτυχία ήταν πιό εντυπωσιακή, αφού το 61% θεώρησε το φτηνό κρασί ως την πιο ακριβή επιλογή!
Αυτά τα νέα είναι μάλλον ανησυχητικά. Οι ποιό πολλοί πότες κρασιού υποθέτουν ότι υπάρχει μια σχεδόν γραμμική συσχέτιση ανάμεσα στην ποιότητα και την τιμή του κρασιού, γι' αυτό και αγοράζουν τα ονομαστά ακριβά κρασιά. Αν τα ακριβά κρασιά δεν έχουν καλύτερη γεύση, τότε τι ρόλο παίζει όλη η ανθούσα οινοποιητική βιομηχανία;
Κι' όμως αυτά τα νέα δεν είναι πραγματικά νέα: πολλές μελέτες μέχρι τώρα έχουν δείξει ότι δεν υπάρχει συσχέτιση ανάμεσα στην τιμή και την ποιότητα του κρασιού, όπως την αντιλαμβάνονται οι πότες. Να πχ μια προσεκτική μελέτη που έγινε το 2008:
Τυχαίοι πότες, που δεν γνωρίζουν την τιμή του κρασιού που πίνουν δεν παίρνουν μεγαλύτερη ευχαρίστηση πίνοντας ακριβότερα κρασιά. Σε ένα δείγμα περισσότερων από 6000 ανθρώπους που δοκίμασαν κρασιά χωρίς να ξέρουν την τιμή τους βρέθηκε ότι η ευχαρίστηση από τα ακριβά κρασιά όχι μόνο δεν ήταν μεγαλύτερη από αυτή των φτηνών, αλλά δεν ήταν καν ίδια. Ήταν ελαφρώς μικρότερη!
Άρα η τιμή του κρασιού και οι υποδείξεις των ειδικών γευσιγνωστών δεν αποτελούν καλούς οδηγούς για τους απλούς, μη ειδικούς, πότες.
Πως μπορούν άραγε να εξηγηθούν αυτά τα περίεργα ευρήματα;
Η απάντηση στηρίζεται στο ότι η απόλαυση που παίρνουμε από το κρασί δεν είναι απλά συνάρτηση της γεύσης και μόνο. Η απόλαυση παράγεται στον εγκέφαλο και εξαρτάται από πολλά άλλα πράγματα, όπως οι συγκυρίες, το περιβάλλον, το ποιός είναι μαζί μας, αλλά κυρίως από το τι περιμένουμε από το κρασί που δοκιμάζουμε. Αν μας έχουν πει ότι είναι ακριβό, τότε μας αρέσει περισσότερο και αυτό έχει επίσης αποδειχτεί με τυφλά πειράματα. Όταν έδιναν σε δοκιμαστές το ίδιο κρασί με διαφορετικές ταμπέλες, στις οποίες φάινονταν και διαφορετικές τιμές, οι "αμερόληπτοι" δοκιμαστές έβρισκαν το (ίδιο) κρασί με την ακριβότερη τιμή περισσότερο εύγευστο!
Έχουν γίνει ακόμη πιό πολύπλοκα πειράματα με τη χρήση λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας εγκεφάλου, που δέιχνει ποιές εγκεφαλικές περιοχές αντιδούν σε συγκεκριμένες ενέργειές μας και βρήκαν ότι ενώ διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου αντιδρούσαν κατά την πόση του κρασιού, υπήρχε μία συγκεκριμένη περιοχή, η οποία αντιδρούσε κατά την αποκάλυψη της τιμής του κρασιού. Αυτή η αντίδραση οδηγούσε τους πότες στην εκτίμηση ότι το ακριβότερο ήταν και το καλύτερο!
Άρα από κάποια άποψη όταν γνωρίζουμε ότι το κρασί είναι ακριβό το ευχαριστιόμαστε περισσότερο!
Ποιά, λοιπόν, είναι η λύση; Να πάψουμε να αγοράζουμε ακριβά κρασιά; Ή μήπως να λέμε στους φιλοξενουμένους μας ότι το κρασί είναι ακριβό, για να το ευχαριστηθούν περισσότερο;
Η απάντηση για τον Jonah Lehrer, που έγραψε το άρθρο, που σχεδόν σας μεταφράζω (παραλείποντας πολλά και προσθέτοντας δικά μου) είναι η εξής: να προσπαθούμε να μάθουμε περισσότερα για το κρασί που πίνουμε. Να διαβάσουμε την ταμπέλα του και να μάθουμε λίγα πράγματα για την ιστορία του και τον τρόπο παραγωγής του. Να βγει από τη συζήτηση, αν είναι δυνατόν, η τιμή. Να πάψουμε, δηλαδή, να σχετίζουμε την ποιότητα αναγκαστικά μόνο με την τιμή του κρασιού. Έτσι, αυτό το απίθανο όργανο, που λέγεται ανθρώπινος εγκέφαλος θα βρει αυτό το κάτι άλλο, το πέρα από τη γεύση, αλλά και πέρα από την τιμή, που φαίνεται ότι χρειάζεται για να ευχαριστηθεί απόλυτα αυτό το εξαιρετικό προϊόν των σταφυλιών.

Ένα ωραίο βίντεο με μοντάζ χρονικής εναλλαγής από 5 πόλεις

Αφορά τις πόλεις:
- Montreal, Quebec, Canada
- Quebec city, Quebec, Canada
- Toronto, Ontario, Canada
- Manhattan, New York, USA
- Chicago, Illinois, USA
και πάρθηκε στο τέλος 2010, αρχές 2011 από τον Dominic Boudreault.

Timelapse - The City Limits from Dominic on Vimeo.

Νυστάζω γι' αυτό ρισκάρω!

Τι κοινό έχουν οι γιατροί, οι χρηματιστές και οι στρατιώτες;
Και οι τρεις κατηγορίες χρειάζεται συχνά να πάρουν σημαντικές αποφάσεις έχοντας κοιμηθεί πολύ λίγο.
Μια πρόσφατη μελέτη διερεύνησε τον τρόπο που η έλλειψη ύπνου επηρεάζει τις αποφάσεις μας. Αυτό που έδειξε είναι ότι στις περιπτώσεις αυτές είμαστε γενικά περισσότερο ριψοκίνδυνοι από ότι όταν έχουμε κοιμηθεί καλά. Η μέθοδος που χρησιμοποίησαν ήταν η λειτουργική απεικόνιση του εγκεφάλου σε εθελοντές που έπαιζαν χαρτιά σε κανονικές συνθήκες και μετά από μια νύχτα χωρίς καθόλου ύπνο. Διαπίστωσαν ότι η έλλειψη ύπνου δημιουργεί την τάση να κυνηγάμε μεγαλύτερα κέρδη παρά να προσέχουμε να μην χάσουμε.
Θα ήθελα να προσθέσω και λίγες δικές μου σκέψεις στη μελέτη αυτή, που έγινε από ερευνητές στη Σιγκαπούρη. Θα έλεγα, λοιπόν, ότι τα ευρήματα αυτά προσθέτουν ένα ακόμη λόγο που εξηγεί το αυξημένο ποσοστό ατυχημάτων μετά από ξενύχτι. Δεν είναι, δηλαδή, μόνο η κούραση, αλλά και η τάση μας να παίρνουμε μεγαλύτερα ρίσκα από ότι συνήθως.

Αναρωτιέμαι....

Ποιο είναι άραγε πιο εξοργιστικό και δείγμα κατάντιας;

Οι Έλληνες φίλαθλοι που πανηγυρίζουν στους δρόμους (με τον τρόπο που το κάνουν) για τη νίκη της ομάδας τους ή οι Αμερικανοί πολίτες που κάνουν το ίδιο για τη δολοφονία του Osama Bin Laden;

Ιατρική παραβατικότητα

Σε μια μελέτη που έγινε στην Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία και που εξέτασε τις πειρπτώσεις που γιατροί είχαν παραπεμφθεί για "κακή επαγγελματική συμπεριφορά" βρέθηκε ότι οι άνδρες γιατροί ήταν περισσότερο επιρρεπείς προς τέτοιες κατάστάσεις σε αναλογία 4:1 σε σχέση με γυναίκες γιατρούς. Οι ειδικότητες με τη μεγαλύτερη παραβατικότητα ήταν οι μαιευτήρες-γυναικολόγοι και οι ψυχίατροι και στη συνεχεια οι γενικοί γιατροί. Στο 24% των περιπτώσεων το αδίκημα αφορούσε σεξουαλική παρενόχληση. Ακολουθούσαν αδικήματα που αφορούν μη ηθική ή παράνομη συνταγογράφηση (21%) και με μικρότερη συχνότητα διαγνωστικά λάθη, προβλήματα με την εγγραφή στον ιατρικό σύλλογο και μη λήψη έντυπου συγκατάθεσης.

Αναρωτιέμαι πόσο διαφορετικά θα ήταν τα ευρήματα από μια παρόμοια έρευνα στη χώρα μας.

Ιατρική έρευνα και ηθική

Το 2006 δημοσιεύτηκε μια πολύ μεγάλη μελέτη, που περιείχε στοιχεία από 50000 ασθενείς με καρκίνο πνεύμονος και που υποστήριζε ότι μέχρι και 80% των θανάτων από τη νόσο αυτή θα μπορούσε να είχαν προληφθεί, αν γίνονταν τακτικά αξονικές τομογραφίες πνευμόνων. Με δεδομένη την ουσιαστική έλλειψη θεραπείας για τον καρκίνο του πνεύμονος, η μελέτη αυτή δημιούργησε μεγάλη αίσθηση στην ιατρική κοινότητα. Επικεφαλής της μελέτης ήταν μια ερευνήτρια του Weill Cornell Medical College in New York City και βέβαια συμμετείχαν πάρα πολλά νοσοκομεία.

Η μελέτη, όμως, όπως ήταν φυσικό, προκάλεσε και κάποιες αμφιβολίες. Που έγιναν περισσότερες όταν δημοσιεύτηκε σε έγκυρη εφημερίδα το 2008, ότι μέρος των εξόδων για τη μελέτη είχαν καλυφθεί από μια εταιρεία παραγωγής τσιγάρων!

Αυτό όδήγησε κάποιους να ψάξουν περισσότερο και αποδείχτηκε ότι περίπου το 90% των "εντύπων συγκατάθεσης", που όφειλαν να έχουν υπογράψει οι ασθενείς, που συμμετείχαν στη μελέτη, δεν ήταν δυνατό να εντοπιστούν.

Η όλη ιστορία έχει πάρει μεγάλη δημοσιότητα στις ΗΠΑ και οι μεν ρίχνουν την ευθύνη στους δε για το ποιός έχει υποχρέωση να τηρεί τα σχετικά έντυπα κλπ

Δεν γνωρίζω και δεν μπορώ να πάρω θέση για το αν τα ευρήματα της μελέτης είναι σωστά ή όχι και αυτό είναι σίγουρα πολύ δύσκολο να εκτιμηθεί αυτή τη στιγμή. Είναι γεγονός ότι μια άλλη νεότερη, επίσης πολύ μεγάλη μελέτη στις ΗΠΑ έδειξε ότι η ετήσια χρήση αξονικών τομογραφιών από καπνιστές, νυν ή πρώην, μπορεί να μειώσει κατά 20% τους θανάτους από καρκίνο του πνεύμονος, άρα κάποια αλήθεια πρέπει να υπάρχει. Άλλη αίσθηση βέβαια δίνει η μείωση κατά 20% και άλλη η μείωση κατά 80%!

Αυτό, όμως, που θέλω να επισημάνω είναι ότι αυτή είναι δυστυχώς η πραγματικότητα της σύγχρονης ιατρικής έρευνας. Ακόμη και στα μεγαλύτερα ιατρικά κέντρα του κόσμου, που υποτίθεται αποτελούν παραδείγματα ορθής ερευνητικής και κλινικής αντιμετώπισης των ασθενειών, διαπιστώνονται σημαντικές παρεκκλίσεις και εκφράζονται ανοιχτά επιφυλάξεις για το ηθικό μέρος των μελετών. Ιδιαίτερα, όταν τα ακαδημαϊκά κέντρα έχουν τόσο ισχυρούς δεσμούς με τη βιομηχανία φαρμάκων ή άλλων ουσιών, που επηρεάζουν την υγεία, όπως το κάπνισμα.

Τέρμα στα "πειράματα των κριτών"

Ο Καθηγητής Βιολογίας Hidde Ploegh από τη Βοστώνη έχει γράψει ένα ενδιαφέρον άρθρο στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Nature, όπου σχολιάζει τη πολύ συνηθισμένη τάση εκείνων, που κρίνουν τα άρθρα, που υποβάλλονται για δημοσίευση στα έγκυρα περιοδικά, να ζητούν να γίνουν επιπλέον πειράματα, προκειμένου να βελτιωθεί η αξιοπιστία των ευρημάτων του άρθρου.
Αφού υπογραμμίζει ότι στην ουσία δεν κρίνουν το άρθρο που έχουν μπροστά τους, αλλά αυτό που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι η συνέχεια του ερευνητικού έργου, κάνει κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες επισημάνσεις για τις συνέπειες αυτής της καθυστέρησης στην καρριέρα των νέων ερευνητών, αλλά και για τις οικονομικές επιπτώσεις αυτών των έξτρα πειραμάτων. Πειράματα, που συχνά είναι ανούσια και πολύ λίγο προσφέρουν στο συγκεκριμένο έργο, και για το λόγο αυτό οι ερευνητές τα έχουν ονομάσει "πειράματα των κριτών".
Τι προτείνει ο Καθηγητής; Πρώτα να είναι υποχρεωμένοι οι κριτές, που ζητούν επιπλέον πειράματα, να παρουσιάζουν μια εκτίμηση του σχετικού κόστους. Και δεύτερον, να κάνουν τη δουλειά τους οι εκδότες του περιοδικού. Δηλαδή να μην κρύβονται πίσω από τις προτάσεις των κριτών, αλλά να παίρνουν θέση, για το αν τα πειράματα πραγματικά είναι απαραίτητα και να πάψουν επιτέλους πχ να παραπέμπουν σε νέους κριτές, για μια ακόμη γνώμη. Εάν πιστεύουν ότι τα ευρήματα είναι ενδιαφέροντα για το περιοδικό και τους αναγνώστες του, είναι δουλειά τους να ελέγξουν την ποιότητα της εργασίας και να πάρουν σύντομα τη σχετική απόφαση.
Συνηγορώ ανεπιφύλακτα στα όσα λέει ο Καθηγητής Ploegh και είμαι σίγουρος ότι, αν αυτά που προτείνει εφαρμοστούν έστω και μερικά, το κέρδος για την επιστήμη και ιδίως για τους νέους επιστήμονες θα είναι σημαντικό.

Τι είναι προτιμότερο, ένα αστέρι ή πολλοί συνηθισμένοι άνθρωποι;

Ποιός θα κάνει τη σωστότερη εκτίμηση (πχ για το πόσες μπίλιες βρίσκονται μέσα σε ένα δοχείο) ένας ιδιαίτερα προικισμένος άνθρωπος ή μια ομάδα 40 λιγότερο προικισμένων;

Αφού διαλέξετε τη δική σας απάντηση, διαβάστε παρακάτω:

Η σχετική μελέτη έγινε από Γερμανούς ερευνητές στο Lübeck και έδειξε ότι ομάδες με περισσότερα από 40 άτομα, όταν συνεργαστούν, κάνουν σωστότερες εκτιμήσεις από εκείνες που έκαναν οι καλύτεροι μεμονωμένοι "εκτιμητές". Η ομάδα, με άλλα λόγια, αρκεί να έχει το κατάλληλο μέγεθος, έχει καλύτερη απόδοση από τους "αστέρες", που δουλεύουν μόνοι τους. (Εξαίρεση ο Μέσσι;)

Μήπως για το λόγο αυτό η εξελικτική διαδικασία του ανθρώπου ευνόησε τη δημιουργία τόσο διαφορετικών ειδών προσωπικότητας;

Το τέλος μιας εποχής

Σήμερα ανακοινώθηκε ότι κλείνει το τελευταίο εναπομείναν εργοστάσιο κατασκευής γραφομηχανών στον κόσμο (βρίσκεται στην Ινδία). Είναι πραγματικά το τέλος μιας εποχής, που για μας τους παλιότερους έχει κάποια συναισθηματική σημασία. Οι νεότεροι δεν έχουν ίσως γνωρίσει το είδος!

Lil Buck and Yo-Yo Ma. Εκπληκτικό!

Παπαρούνες 2011

Συναισθηματική Λογική(ή πως εκλογικεύουμε τα συναισθήματά μας όταν τα δεδομένα δεν ταιριάζουν στην ιδεολογία μας)

Όλοι μας γνωρίζουμε (ή νομίζουμε ότι γνωρίζουμε) να ξεχωρίζουμε τους δυό μεγάλους πυλώνες της επεξεργασίας των δεδομένων του περιβάλλοντός μας, δηλαδή τη λογική και το συναίσθημα. Και έχουν γραφεί άπειρα για την επικράτηση του ενός ή του άλλου κατά τη λήψη αποφάσεων και τις σχετικές συνέπειες. 

Δεν είναι, όμως, αυτό για το οποίο θέλω να μιλήσω σήμερα. Υπάρχει και ένα άλλο είδος επεξεργασίας των δεδομένων και του καθορισμού της θέσης μας πάνω στα ζητήματα που μας απασχολούν. Αυτό είναι κάτι που θα μπορούσε να ονομαστεί "συναισθηματική λογική", αν και όταν το χρησιμοποιούμε νομίζουμε ότι πρόκειται για απλή, καθαρή καί στέρεα "λογική σκέψη". 

Αυτό συμβαίνει σε εκείνες τις πάρα πολύ συχνές περιπτώσεις, που κάποια απόλυτα στέρεα επιστημονικά ευρήματα θα πρέπει να μας οδηγήσουν αβίαστα σε ορισμένα ξεκάθαρα συμπεράσματα, αλλά αυτό περιέργως δεν γίνεται. Στις περιπτώσεις αυτές, δηλαδή, το συναίσθημα οδηγεί τη λογική μας εκεί που εκείνο θέλει, αφήνοντάς μας παράλληλα να έχουμε την ψευδαίσθηση της απόλυτης επικράτησης της λογικής. 

Ακραία περίπτωση "συναισθηματικής λογικής" είναι οι διάφοροι "αρνητισμοί", που ανθούν, όπως πχ η άποψη ότι το AIDS δεν οφείλεται στον ιο HIV, ότι τα εμβόλια προκαλούν αυτισμό, ότι δεν υπάρχει υπερθέρμανση του πλανήτη από την ανθρώπινη δραστηριότητα και βέβαια ο μεγαλύτερος από όλους, δηλαδή η πίστη για την ύπαρξη ενός υπέρτατου όντος. 

Αλλά η θέση που θέλω να υποστηρίξω είναι ότι όσο κι αν δεν μας "τιμά" ίσως, καθώς θεωρούμε το είδος μας καθ' εξοχήν "λογικό", πιστεύω ακράδαντα ότι η συναισθηματική λογική είναι το χαρακτηριστικό του ανθρώπινου είδους! Δεν νομίζω ότι υπάρχει άποψη ή απόφασή μας που δεν αποτελεί στην πραγματικότητα μείγμα λογικής και συναισθήματος, με τα ποσοστά βέβαια ανάμεσα στα δύο να κυμαίνονται, ανάλογα με την περίπτωση. Από την απόφασή μας να παίξουμε στάνταρ στο στοίχημα την ομάδα μας που είναι τελευταία στη βαθμολογία και παίζει εκτός έδρας με τον πρωτοπόρο, μέχρι την άποψη ότι ο καφές του καφενείου της γειτονιάς που γεννηθήκαμε είναι ο καλύτερος του κόσμου. 

Πρέπει, όμως, και κάτι ακόμη να προστεθεί. Επειδή τίποτε σε ότι αφορά τέτοιες εκδηλώσεις δεν είναι τυχαίο, αλλά αποτέλεσμα της εξέλικτικής διαδικασίας, είναι απόλυτα βέβαιο, ότι η συναισθηματική μας αυτή λογική πρέπει να έχει προσφέρει σημαντικά στην επιβίωση του είδους και να έχει επομένως επιλεγεί. Όλοι άλλωστε καταλαβαίνουμε πόσο δυστυχισμένοι θα ήμαστε άν η λογική πλήγωνε το συναίσθημά μας σε καθημερινή βάση!

Ποια θεραπεία προτείνω; Για σένα ή για μένα;

Εντυπωσιακό. Σε μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Archives of Internal Medicine διαπιστώθηκε ότι οι γιατροί συχνά προτείνουν διαφορετική θεραπευτική αντιμετώπιση στους ασθενείς τους απο εκείνη που θα διάλεγαν για τους εαυτούς τους εάν βρίσκονταν ακριβώς στην ίδια θέση!

Βέβαια η μελέτη βασίστηκε σε "φανταστικό" σενάριο με τη χρήση ερωτηματολογίου, αλλά δεν παύει να είναι αξιοσημείωτη!

André Gide: L' immoraliste

Σήμερα τέλειωσα τον Immoraliste του André Gide. Κυκλοφόρησε το 1902 και στην εποχή του σοκάρισε. Η ιστορία αφορά την πορεία του πρωταγωνιστή (Michel) προς την αποκαλύψη του πραγματικού του εαυτού, που οι σπουδές και οι συμβάσεις της ζωής είχαν επιφανειακά καλύψει, ώστε να ανταποκρίνεται στις ακαδημαϊκές και κοινωνικές του συμβάσεις. Στο έργο εκδηλώνεται βαθμιαία η αποκάλυψη της λανθάνουσας ομοφυλοφιλίας του, μέσα από μια παράλληλη πορεία θανάτου της γυναίκας του, της Marceline.. Πολύ σημαντικό πρόσωπο του έργου ο Menalque, μάλλον ο πραγματικός αμοραλιστής του έργου. Αυτός που πρεσβεύει ότι το παρελθόν τελειώνει με τις πράξεις μας και δεν πρέπει να το κουβαλάμε.

Ο πρωταγωνιστής συνεχώς ταξιδεύει (Παρίσι, Νορμανδία, Ιταλία, Ελβετία,Τύνις), κάποιες φορές με φαινομενικό στόχο την αναζήτηση καλύτερων συνθηκών για την άρρωστη Marceline, αλλά στην ουσία και αυτό το ίδιο το ταξίδι εντάσσεται στην προσπάθεια να βρει (ή να ξεφύγει από..) τον πραγματικό του εαυτό. Στην πορεία αυτή εκδηλώνεται και μια άλλη μεταστροφή, δηλαδή η "αποκήρυξη" των ακαδημαϊκών του ενδιαφερόντων και η προσέγγιση προς την ομορφιά της φύσης.

Ενδιαφέρον ανάγνωσμα, από την εποχή που η αναζήτηση του "ποιοί είμαστε" ήταν περισσότερο στο προσκήνιο.

Νίκος Γκάτσος

"Πότε θ' ανθίσουνε τούτοι οι τόποι;
Πότε θα 'ρθούνε κανούργιοι ανθρώποι
να συνοδεύσουνε την βλακεία
στην τελευταία της κατοικία;"

Νίκος Γκάτσος, Ελλαδογραφία

Τα λουλούδια του κήπου μας

Είμαστε κοντά στην έκτη μαζική εξαφάνιση ζωής στη Γη;

Βρισκόμαστε ή όχι κοντά στην έκτη μαζική εξαφάνιση μεγάλου μέρους της ζωής στη Γη; Ένα πρόσφατο άρθρο στο περιοδικό Nature εξετάζει τις πέντε προηγούμενες μαζικές εξαφανίσεις ειδών στον πλανήτη και συμπεραίνει ότι, αν και δεν είμαστε ακόμη κοντά στην έκτη τέτοια καταστροφή, η τάση είναι σαφώς προς τα εκεί. 

Το άρθρο επισημαίνει ότι για αν συμβούν τόσο μεγάλες καταστροφές χρειάζεται να συμπέσουν μια αλληλουχία από δυσμενείς παράγοντες. Το κρίσιμο γεγονός μπορεί αν είναι κάτι πολύ μεγάλο, όπως ήταν σε μια από τις προηγούμενες καταστροφές η πτώση ενός μεγάλου αστεροειδούς. Η έκταση, όμως, της μαζικής εξαφάνισης ειδών μετά από ένα τέτοιο "μεγάλο" γεγονός, θα εξαρτηθεί από την παρουσία των άλλων δυσμενών παραγόντων τη χρονική εκείνη στιγμή. 

Η σημερινή πχ τάση προς αύξηση του CO2 της ατμόσφαιρας και η υπερθέρμανση, αποτελέσματα της ανθρώπινης δραστηριοτητας, θα ήταν ένα πολύ επικίνδυνο "μείγμα" με ότι άλλο μπορεί να προκύψει στο μέλλον, είτε αυτό είναι μια πυρηνική έκρηξη ή ένας κίνδυνος από το διάστημα.

Το συμπέρασμα νομίζω είναι σαφές: έχουμε ευθύνη για αυτό που έρχεται! Η αλόγιστη μέχρι σήμερα χρήση των πρώτων υλών και των δασών έχει δρομολογήσει εξελίξεις, που θέλουν δεκαετίες για να διορθωθούν, αν πράγματι μπορούν να διορθωθούν.

Νομίζω ότι ο μόνος τρόπος για να αλλάξουν τα πράγματα είναι η ευαισθητοποίηση των νέων ανθρώπων, ώστε οι γενιές που έρχονται να χειριστούν τα της Γης καλύτερα από τις προηγούμενες!

Τόσο κοντά κι' όμως τόσο μακριά

Μια ενδιαφέρουσα δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε στην καναδέζικη εφημερίδα Toronto Globe and Mail, δείχνει τη διαφορά ανάμεσα σε Αμερικανούς και Καναδούς πολίτες σε ότι αφορά την άποψή τους για την προέλευση της ζωής. Ενδιαφέρουσα και μάλλον ανεξήγητη απόκλιση! 58% των Καναδών δέχονται τη θεωρία της εξέλιξης έναντι  μόνο 16% των Αμερικανών!

Σημασία δεν έχει τι λες, αλλά που το λες

Λογική και συναίσθημα

Σκέψη που προήλθε ως ερέθισμα από κάτι που διάβασα: Μερικές φορές η χρησιμοποίηση απόλυτα λογικών επιχειρημάτων μας επηρεάζει θετικά προς την κατεύθυνση που επιθυμεί ο επιχειρηματολογών και μας κάνει να παραβλέπουμε το ότι η βάση εκκίνησης αυτών των επιχειρημάτων είναι σαθρή. Πολλές αποφάσεις μας έχουν παρθεί με βάση τέτοιου είδους επιχειρηματολογία, που η έκδηλη "λογικότητά" της και το εντυπωσιακό της χτίσιμο, κρύβουν πχ το βόθρο, που υπάρχει κάτω από τα θεμέλια. 

Κάποιοι από μας, βέβαια, ακόμη και όταν δεν έχουν ενσυνείδητα αντιληφθεί αυτό το τέχνασμα του έμπειρου πχ πολιτικού ανδρός ή του πολύ καλού δικηγόρου, έχουν την "αίσθηση" ότι κάτι δεν πάει καλά και είναι δύσπιστοι. Η αντίδραση είναι δηλαδή περισσότερο "συναισθηματική", αυτό που οι αγγλοσάξονες ονομάζουν "gut feeling". Δεν πήγαν στράφι, αλλώστε, τόσα χρόνια βιολογικής εξέλιξης, που βοήθησαν αυτό το είδος να επιβιώσει. Η λογική μας βοήθησε να κάνουμε τεράστια βήματα στην κατανόηση του κόσμου που μας τριγυρίζει. Η δυσπιστία, όμως, πιθανότατα συνετέλεσε περισσότερο στην επιβίωση του είδους μας!

Αγριολούλουδα στο Βένετο και ερωδιοί στην Κάρλα

Μια διαδρομή μέχρι το Βένετο, στο βόρειο άκρο του Πηλίου και μετά στις όχθες της λίμνης Κάρλας. Με τη φύση να προσπαθεί να συνέλθει από τον τελευταίο χιονιά. Και βέβαια να τα καταφέρνει περίφημα!

Πρώτα η απόδειξη για το χιονιά, που σας έλεγα (Μαλάκι πάνω στον Παγασητικό)

Εικόνες από τα λιγοστά ακόμα αγριολούλουδα του Βένετου, αλλά και από τους ερωδιούς της Κάρλας

Έχουμε ηγέτες;

Η Ελλάδα περνάει μια από τις χειρότερες κρίσεις της ιστορίας της. Όλοι έχουμε επηρεαστεί από τα συμβαίνοντα και, όπως όλες οι σχετικές δημοσκοπήσεις δείχνουν, ο παραδοσιακά αισιόδοξος λαός μας αγωνιά για το μέλλον του. Ιδιαίτερα μεγάλο είναι το πλήγμα για τους νέους ανθρώπους, οι οποίοι ουσιαστικά βλέπουν το μέλλον τους υποθηκευμένο. 

Σε περιπτώσεις όπως αυτές παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο οι δυνατότητες συσπείρωσης του λαού και η καλλιέργεια κλίματος "ομαδικής προσπάθειας" και "κοινών στόχων". Για να γίνει κάτι τέτοιο, όμως, χρειάζονται ηγέτες. Άνθρωποι, που με την επιρροή τους θα συντείνουν στη διαμόρφωση του κατάλληλου κλίματος και θα εμπνεύσουν τον λαό.

Και το ερώτημα είναι: Έχουμε σήμερα ηγέτες;

Δεν γνωρίζω ποιά είναι η γνώμη σας για το θέμα αυτό, αλλά η δική μου αβίαστη απαντηση είναι: ΟΧΙ!

Οι πολιτικοί αρχηγοί και τα μεγαλοστελέχη των κομμάτων, αφού πρώτα φρόντισαν να αηδιάσουν την ελληνική κοινωνία με το πεπραγμένα τους όλων των τελευταίων χρόνων, αφού προσπάθησαν με επιτυχία να δημιουργήσουν σε όλους μας ενοχές, ωσάν εμείς να καλλιεργούσαμε τόσα χρόνια το κλίμα αυτό της διαφθοράς, παρά τις τεράστιες προσπάθειές τους να το καταστείλουν, συνεχίζουν απτόητοι το καταστροφικό τους έργο. 

Με συνεχείς αλληλοκατηγορίες για το ποιός φταίει περισσότερο (είναι κρίμα που δεν έχει βρεθεί ακόμη ένα απατόμετρο ή διαφθορόμετρο), με τη χρησιμοποίηση διπλής γλώσσας, μία για το εσωτερικό και μία για το εξωτερικό, με την άμεση απόρριψη οποιασδήποτε πρότασης που δεν προέρχεται από τους ίδιους, εν τέλει με περίσσεια υποκρισία σε κάθε λέξη και ενέργεια, δίνουν το σαφές μήνυμα: η Ελλάδα είναι άξια της τύχης της!

Αυτούς έχουμε αγαπητές και αγαπητοί! Με αυτούς θα βουλιάξουμε!

Η αποδοχή της θεωρίας της εξέλιξης

Όλοι σχεδόν οι επιστήμονες, ιδιαίτερα όσοι ανήκουν στις βιολογικές επιστήμες θεωρούν ότι η θεωρία της εξέλιξης, δηλαδή βασικά η θεωρία του Δαρβίνου, αποτελεί μια έγκυρη εξήγηση της πορείας της ζωής στη Γη. Είναι γνωστή άλλωστε η διαμάχη με αρκετούς έντονα θρησκευόμενους, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, οι οποίοι προσπαθούν να τη διαβάλουν. Θεωρώ λοιπόν σημαντική την πληροφορία, που αφορά την αποδοχή της θεωρίας της εξέλιξης από την κοινή γνώμη διαφόρων χωρών.

Η Τουρκία βρίσκεται στην τελευταία θέση  σε ότι αφορά την αποδοχή της θεωρίας, ενώ η Ελλάδα στην 28η θέση ανάμεσα στις 34 χώρες, στις οποίες έλαβε χώρα η μελέτη.  Ενδιαφέρον έχουν νομίζω και τα χαμηλά ποσοστά αποδοχής στην Κύπρο και τις ΗΠΑ.  

Χωρίς περαιτέρω σχόλια από μένα!

Αλήθειες! Τι είναι επιστήμη;

Η Επιστήμη είναι συστηματοποιημένη κοινή λογική, όπου πολλές όμορφες θεωρίες σκοτώνονται από ένα άσχημο εύρημα.

TH Huxley

Michel Houellebecq. Συγγραφέας, ποιητής, συνθέτης, τραγουδιστής και σκηνοθέτης!

Πρόσφατα διάβασα το βιβλίο του Michel Houellebecq La Carte et le Territoire. 

Ένα βιβλίο ενδιαφέρον, συμπαθητικό, ευρηματικό σε αρκετά σημεία. Από ένα συγγραφέα που φαίνεται ότι αρέσει να προκαλεί, αφού κάνει τον ίδιο του τον εαυτό περσόνα του μυθιστορήματος, όχι πρωταγωνιστική, αλλά σίγουρα σημαντική και που μάλιστα την εμφανίζει όσο μπορεί αντιπαθητική και φροντίζει να της επιφυλάξει ένα αποκρουστικό τέλος. Με πολλές παρεκβάσεις για πολλά και ετερόκλητα θέματα, που απασχολούν ή προβληματίζουν, τα οποία μερικές φορές αναπτύσσονται σε σχετικά υπερβολική έκταση, κάτι σαν πραγματείες μέσα στο βιβλίο. Αναφέρω σχετικά τους οίκους ευθανασίας, την φυγή προς την ύπαιθρο, πληροφορίες για ράτσες σκυλιών ή για προσθετικές στήθους, για τοπικά εδέσματα ή για τους πρωτοπόρους αρχιτέκτονες. Ένα βιβλίο πάντως, που διαβάζεται ευχάριστα!
Ο Houellebecq είναι πολύ γνωστός -και όχι μόνο στη Γαλλία- για τη θεματολογία που διαλέγει στα έργα του, στα οποία σχεδόν πάντα υπάρχει και το φουτουριστικό στοιχείο, που μάλιστα στην Δυνατότητα ενός νησιού (La Possibilité d'une île) φτάνει στην επιστημονική φαντασία. Το πιο γνωστό του έργο και εκείνο που τον έκανε διάσημο είναι το Les Particules Élémentaires (Τα στοιχειώδη σωματίδια). Έχει βραβευτεί με το ανώτερο γαλλικό λογοτεχνικό βραβείο, ενώ έχει ασχοληθεί και με τη σκηνοθεσία (Σκηνοθέτησε μεταξύ άλλων το La Possibilité d'une île).

Η μεγάλη μου, όμως, έκπληξη ήταν η διαπίστωση ότι ο συγγραφέας αυτός γράφει μουσική και τραγουδά ο ίδιος τα τραγούδια του. Είναι γεγονός ότι θυμίζει τους παλιούς τροβαδούρους, όπως τον Jaques Brel!

Ακούστε τον:

Και σε κάτι πιο μοντέρνο και ενδιαφέρον:

Γενετικές εξετάσεις και ο ρόλος των γιατρών

Στις ΗΠΑ πρόκειται να αποφασιστεί σύντομα από το FDA (τον Οργανισμό Έγκρισης Φαρμάκων) αν πρέπει να επιτραπεί και επίσημα να γίνονται γενετικές δοκιμασίες, δηλαδή εξετάσεις που υποδηλώνουν την προδιάθεση για διάφορες ασθένειες, απ' ευθείας από ειδικά εργαστήρια προς τους ενδιαφερόμενους. 

Αυτό έχει προκαλέσει αντιδράσεις στο ιατρικό σώμα και η πανίσχυρη American Medical Association ( AMA, ο αμερικάνικος ιατρικός σύλλογος, ας πούμε) έχει παρέμβει κια ζητά οι εξετάσεις αυτές να γίνονται μετά παραγγελία και εποπτεία από ιατρούς και μόνο, οι οποίοι θα είναι στη συνέχεια σε θέση να δίνουν και τις κατάλληλες οδηγίες. Το ενδιαφέρον είναι ότι στο ίδιο έγγραφο η AMA ομολογεί ότι "ο αριθμός των γενετικών δοκιμασιών που μπορεί να γίνουν αυξάνεται συνέχεια, με αποτέλεσμα οι γιατροί να μην μπορούν να παρακολουθήσουν την εξέλιξη".

Τι ζητά λοιπόν η AMA; Να έχουν λόγο αυτοί που δεν ξέρουν; Δεν χωρά καμιά αμφιβολία ότι οι γιατροί σήμερα στη μεγάλη τους πλειοψηφία, όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά σε όλον τον κόσμο, δεν έχουν την κατάλληλη εκπαίδευση και γνώση για να παραγγείλουν γενετικές εξετάσεις και πολύ περισσότερο για να δώσουν στη συνέχεια τις απαραίτητες συμβουλές.

Πρέπει, νομίζω, να το καταλάβουμε ότι οι καιροί αλλάζουν. Για πολλούς λόγους, μεταξύ των οποίων και το αυξανόμενο κόστος της υγείας, που το κράτος δεν μπορεί να καλύψει, οι ασθενείς θα παίρνουν πάνω τους ολοένα και μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για την ίδια τους την περίθαλψη. 

Ο μόνος τρόπος που έχουν οι γιατροί για να μην γίνουν κομπάρσοι στην νέα εποχη είναι να βελτιώσουν την εκπαίδευσή τους, αλλά και να προσαρμοστούν άμεσα στη σημερινή πραγματικότητα, που θέλει τον ασθενή συμμέτοχο σε ότι αφορά τις αποφάσεις για την υγεία του.

Ιαν ΜακΓιούαν: Βέλη εναντίον Ισραήλ και Χαμάς. Από την Ελευθεροτυπία.

«Μου είχαν ζητήσει να μην έρθω, σε όλες τις διαβαθμίσεις ευγένειας», παραδέχτηκε την Κυριακή ο βραβευμένος με Μπούκερ συγγραφέας Ιαν ΜακΓιούαν, αποδεχόμενος το λογοτεχνικό βραβείο «Jerusalem Prize». 

Στην Ιερουσαλήμ όχι απλώς πήγε, αλλά έριξε μια βόμβα ευγλωττίας, που κάρφωσε δίκαια τα κομμάτια της σε όλες τις αντιμαχόμενες πλευρές της παλαιστινο-ισραηλινής διαμάχης, κατηγορώντας τες για μηδενισμό. Ολα αυτά παρουσία του προέδρου της χώρας Σιμόν Πέρες, του υπουργού Πολιτισμού Λιμόρ Λιβνάτ και του δημάρχου της Ιερουσαλήμ Νιρ Μπαρκάτ. 

Τιμώμενος στο πλαίσιο της γιορτής βιβλίου της πόλης, ο κορυφαίος Βρετανός συγγραφέας είπε ανοιχτά ότι «η Χαμάς έχει αγκαλιάσει το μηδενισμό των επιθέσεων αυτοκτονίας, των τυφλών επιθέσεων με ρουκέτες σε πόλεις και της υπάρχουσας πολιτικής στάσης της απέναντι στο Ισραήλ». 

Τον ίδιο μηδενισμό, όμως, είδε και στη «ρουκέτα στη Γάζα, στο σπίτι του γιατρού Ιζελντίν Αμπουελάις, που σκότωσε τις τρεις κόρες και την ανιψιά του». Τον κατήγγειλε και ως υπεύθυνο για «το τσουνάμι τσιμέντου που μετέτρεψε τα κατεχόμενα στη Λωρίδα της Γάζας σε στρατόπεδο μακροχρόνιας φυλάκισης». 

Το κοινό δεν αντέδρασε. Ούτε όταν αναφέρθηκε στις συνεχόμενες εξώσεις των Παλαιστινίων από την Ανατολική Ιερουσαλήμ και στο ότι οι Εβραίοι αρνούνται στους Αραβες το δικαίωμα να επιστρέψουν στη γη τους. Ούτε όταν μίλησε για τις μελλοντικές γενιές Παλαιστίνιων και Ισραηλινών, που θα κληρονομήσουν μια σύγκρουση που θα 'ναι ακόμα πιο δύσκολο να επιλυθεί από ό,τι σήμερα. Δεν ακούστηκε κιχ ούτε όταν ζήτησε να σταματήσει ο ισραηλινός εποικισμός και η καταπάτηση παλαιστινιακής γης. 

Ο ΜακΓιούαν παραδέχτηκε, πάντως, πως ήταν «ιδιαίτερα συγκινημένος με τη βράβευσή του, μια βράβευση που τιμά κείμενα που προωθούν την ιδέα της ελευθερίας του ατόμου στην κοινωνία». Η ιδέα αυτή, όπως είπε, «νιώθει μάλλον άχαρα στο πιο έντονο μέρος που έχω ποτέ βρεθεί», την Ιερουσαλήμ. «Στη Βρετανία οι συγγραφείς επιλέγουν ελεύθερα πόσο πολιτικό θέλουν να είναι το κείμενό τους. Εδώ, τόσο για τους Παλαιστίνιους όσο και για τους Ισραηλινούς, η κατάσταση απαιτεί συνεχώς έναν δημιουργικό αγώνα. Είτε για να αναφερθούν σε αυτή είτε για να την αγνοήσουν». 

Ξεχώρισε ιδιαίτερα τις περιπτώσεις τριών Ισραηλινών συγγραφέων, του Αμος Οζ, του Ντέιβιντ Γκρόσμαν και του Αβραάμ Γεοσούα, ως «συγγραφέων που αγαπούν την πατρίδα τους, έκαναν θυσίες για αυτή και έχουν προβληματιστεί με την κατεύθυνση που ακολουθεί». Τόνισε πως όταν καταδίκασαν τον εποικισμό έγιναν «η συνείδηση, η μνήμη και πάνω από όλα η ελπίδα της χώρας τους».

«Το αντίθετο του μηδενισμού είναι η δημιουργικότητα», κατέληξε. «Η διάθεση για αλλαγή και η ανάγκη για ατομική ελευθερία, που απλώνεται σε όλη τη Μέση Ανατολή, είναι ευκαιρία και όχι απειλή». Και προέτρεψε το Ισραήλ να αγκαλιάσει τη δημιουργικότητα των ανθρώπων του και να μην υποχωρήσει σε μια κλειστή νοοτροπία χαρακωμάτων.

• ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΒΑΓΓΕΛΑΤΟΣ, Ελευθεροτυπία, Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

ΤΟ ΗΘΙΚΟ ΤΟΠΙΟ

Πολλή συζήτηση γίνεται τελευταία, κυρίως στις ΗΠΑ, σε σχέση με το βιβλίο του Sam Harris "The Moral Landscape" ή το "Ηθικό Τοπίο", όπως θα μπορούσαμε να το πούμε στα ελληνικά.
Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η θρησκευτική πίστη δεν είναι απαραίτητη για να έχει κάποιος ηθικές αρχές και ότι η ηθική μας στάση μπορεί να καθοριστεί με "επιστημονικούς" όρους. Με λίγα λόγια -το απλοποιώ υπερβολικά είναι αλήθεια- λέει ότι με βάση κριτήρια επιστημονικά μπορούμε να έχουμε ένα ηθικό κώδικα ισχυρό, πανανθρώπινο και πέρα από υπερφυσικά φαινόμενα και θρησκείες.

Ως κύριο χαρακτηριστικό για τον καθορισμό μιας πράξεως ως "ηθικά ορθής" ο συγγραφέας προτείνει την ικανότητά της να οδηγεί στο "ευ ζειν" και "ευ αισθάνεσθαι" (well beιng) ενός ανθρώπου, μιας οικογένειας, μιας κοινότητας και ούτω καθ' εξής μέχρι τον κόσμο όλο. Εννοεί βέβαια ότι όσο περισσότεροι άνθρωποι επηρεάζονται θετικά, τόσο ηθικότερη είναι μια πράξη.
Πάρα πολλοί διαφωνούν με τις ιδέες του, ακόμη και εκείνοι που αποδέχονται τη βασική του θέση, ότι ο ηθικός κώδικας είναι ανεξάρτητος από την πίστη σε κάποια θρησκεία. Η κυριότερη αντίρρηση αφορά τη δυνατότητα "μέτρησης" του "ευ ζειν ή αισθάνεσθαι", επειδή κάτι που δεν μπορεί να μετρηθεί δεν μπορεί και να εκτιμηθεί επιστημονικά, οπότε ο ισχυρισμός ότι η επιστήμη μπορεί να είναι το μέτρο της ηθικής καταπίπτει.
Ο συγγραφέας πιστεύει ότι όπως έχουμε σχεδόν συμφωνήσει στον ορισμό της "καλής υγείας", θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε και στον ορισμό της "καλής ζωής", του λεγόμενου well being δηλαδή, αλλά προφανώς οι δυσκολίες δεν μπορεί να αγνοηθούν.
Σκέφτομαι ότι οι ιδέες κάνουν πραγματικά κύκλους, αφού αυτά που σήμερα λέει ο Sam Harris, τα είπαν οι μεγάλοι ουμανιστές της αναγέννησης και μάλιστα -αν σκεφτεί κανείς το κλίμα της εποχής- με πιό εμφαντικό τρόπο!
Σίγουρα ένα βιβλίο που αξίζει να μεταφραστεί στα ελληνικά και να διαβαστεί.

Μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία στην αξιολόγηση των μαθητών

Το μεταφέρω αυτούσιο από την ιστοσελίδα Ψυχολογία, Φιλοσοφία, Επιστήμες, Ηθική, Παιδεία.


Μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία στην αξιολόγηση των μαθητών

Κάποτε στην Αγγλία ένα πρόγραμμα που έκανε αυτόματα τεστ στους μαθητές είχε προγραμματιστεί λάθος. Έτσι, εξαιτίας αυτού του λάθους μια τάξη με άριστους μαθητές είχε γίνει μέτρια, και μια τάξη μετρίων έως κακών μαθητών, έγινε άριστη.

Η αξιολόγηση του υπολογιστή φυσικά δημιούργησε στους καθηγητές ένα σημαντικό κριτήριο (λάθος φυσικά) για το πώς έβλεπαν και αντιμετώπιζαν τα παιδιά.

Τελικά το λάθος βρέθηκε περίπου μετά από 5 μήνες, κι έτσι οι καθηγητές αποφάσισαν να ξανακάνουν στα παιδιά το ίδιο το τεστ χωρίς να πουν σε κανέναν τι είχε συμβεί. Και τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά.


Οι άριστοι μαθητές είχαν αξιοσημείωτη πτώση στην απόδοση τους. Μέσα σε αυτό το διάστημα των 5 μηνών οι καθηγητές αντιμετώπιζαν τους άριστους σαν παιδιά δύστροπα, δυσπροσάρμοστα, παιδιά που δύσκολα αποδέχονται διδασκαλία, παιδιά που είναι δύσκολα στη συνεργασία και παιδιά που είχαν περιορισμένες δυνατότητες διανοητικά – ότι αρχικά είχε δείξει το κομπιούτερ. Έτσι αυτό που πίστευαν οι καθηγητές για τα παιδιά έγινε αυτοεκπληρούμενη προφητεία.

Από την άλλη πλευρά, τα αποτελέσματα των μέτριων μαθητών καλυτέρεψαν αισθητά. Οι καθηγητές τους αντιμετώπιζαν σαν άριστους κι έτσι η ενέργεια που εξέπεμπαν σ’ αυτούς, οι ελπίδες, η αισιοδοξία και οι προσδοκίες τους από αυτούς έκαναν τους μαθητές να αυξήσουν την αξία και τις προσδοκίες που οι ίδιοι έθεταν στους εαυτούς τους. Και από κακοί και μέτριοι έκαναν σημαντικές προόδους.

Όταν οι καθηγητές ρωτήθηκαν να περιγράψουν την εμπειρία που είχαν με τους μαθητές τις πρώτες εβδομάδες της σχολικής περιόδου είπαν: «οι πληροφορίες έδειχναν ότι τα παιδιά ήταν άριστα, αλλά για κάποιο λόγο οι μέθοδοι που χρησιμοποιούσαμε δεν δούλευαν, έτσι αλλάξαμε τις μεθόδους μας».

Ο Γκαίτε έλεγε, «αντιμετώπισε κάποιον όπως είναι και θα παραμείνει έτσι. Αντιμετώπισε τον όπως θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι και θα γίνει όπως μπορεί και πρέπει να γίνει».

Η ίδια συμβουλή ισχύει και για τους καθηγητές και δασκάλους. Θεώρησε τους μαθητές σου σαν άριστους και αντιμετώπισε τους έτσι. Αντιμετώπισε τους όπως θα μπορούσαν και θα έπρεπε να είναι και θα γίνουν ακριβώς αυτό που πρέπει να είναι.

Ένα ταξίδι στο μέλλον

Στο βίντεο αυτό υπάρχει μια "απεικόνιση" της σύγκρουσης δύο γαλαξιών, όπως προκύπτει από επιστημονικά δεδομένα. Θα μπορούσε να είναι ο δικός μας γαλαξίας (Milky Way) και αυτός της Ανδρομέδας, που προβλέπεται ότι όντως θα συγκρουσθούν σε 5 δισεκατομμύρια χρόνια. Οι κεντρικές περιοχές θα συνενωθούν σε αυτό που θα μπορούσε να είναι πλέον η Milkomeda. Στην αναπαράσταση ο χρόνος αντιστοιχεί σε τριάντα εκατομμύρια χρόνια ανά δευτερόλεπτο και η συνολική διάρκεια αντιστοιχεί σε ενάμισυ δισεκατομμύριο χρόνια.

Η Τουρκία ως αναπτυσσόμενη οικονομία

Οι πιο σημαντικοί οικονομικοί αναλυτές, που κάνουν προβλέψεις για τις χώρες που αναμένεται να ανήκουν στις μεγάλες οικονομικές δυνάμεις του 21ου αιώνα, έχουν απαραίτητα μέσα στον κατάλογό τους την Τουρκία. Κάποιοι απλά βάζουν την επιφύλαξη της πιθανής εμπλοκής της στην επεκτεινόμενη αναστάτωση της Μέσης Ανατολής.
Αυτά έτσι για να το καταλάβουν κάποιοι αδιόρθωτοι ελληναράδες!

Γράψιμο με υπολογιστή ή με το μολύβι

Ενδιαφέρον πείραμα. Μελετήθηκε η συμπεριφορά ανθρώπων την ώρα που έγραφαν ένα συγκεκριμένο κείμενο χρησιμοποιώντας υπολογιστή ή μολύβι/στυλό. Τα πιό σημαντικά ευρήματα:
Αυτοί που έγραφαν στον υπολογιστή έγραφαν γρηγορότερα και επομένως τα κείμενά τους ήταν στο ίδιο χρονικό διάστημα μεγαλύτερα. Επίσης σταματούσαν συχνότερα ανάμεσα σε προτάσεις, αλλά για πολύ λιγότερο χρόνο από εκείνους που έγραφαν με μολύβι. Σημαντικό είναι επίσης το εύρημα, ότι οι διακοπές σε όσους έγραφαν με μολύβι γίνονταν στο τέλος των προτάσεων και παραγράφων, ενώ οι άλλοι σταματούσαν σε οποιοδήποτε σημείο.Τέλος αυτοί που έγραφαν με μολύβι διόρθωναν πολύ λιγότερο το τελικό κείμενό τους.
Νομίζω ότι όλα αυτά δείχνουν ότι η συμπεριφορά μας την ώρα που γράφουμε επηρεάζεται από το μέσον που χρησιμοποιούμε. Είναι λογικό, όταν γράφουμε με μολύβι ή στυλό, να γράφουμε πιό αργά και να σταματούμε περισσότερο χρόνο σκεπτόμενοι, αφού γνωρίζουμε ότι είναι δυσκολότερες οι διορθώσεις. Για το λόγο αυτό το κείμενό μας στο τέλος χρειάζεται λίγες διορθώσεις.
Η συγγραφή, λοιπόν, με υπολογιστή είναι ταχύτερη και περισσότερο επιρρεπής σε διορθώσεις. Αν αυτό έχει επίπτωση στην ποιότητα του τελικού κειμένου δεν το γνωρίζουμε, αφού η μελέτη δεν ασχολήθηκε με αυτό!

Second Life και συνεδριάσεις για αξιολόγηση ερευνητικών προτάσεων

Η Second Life ξεκίνησε σαν ένα παιχνίδι στο διαδίκτυο για αργόσχολους, όπου ο κάθε παίκτης εκπροσωπείται από ένα avatar (δύσκολη η ελληνική μετάφραση, θα μπορούσε να είναι ας πούμε ο "εικονικός μας εαυτός"), το οποίο ενεργεί με απόλυτη μίμηση της πραγματικότητας. Παραδείγματος χάριν έχει χρήματα, κάνει συναλλαγές, αγοράζει ρούχα και αλλάζει ντύσιμο κλπ.

Η αξιολόγηση ερευνητικών προτάσεων, ιδιαίτερα σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, έχει εξελιχθεί σε μια εξαιρετικά χρονοβόρο και δαπανηρή διαδικασία. Πχ μόνο για την αξιολόγηση προτάσεων της NSF (National Science Foundation) 19000 επιστήμονες ταξιδεύουν κάθε χρόνο στην έδρα του οργανισμού, ενώ άλλες 17000 ταξιδεύουν κάθε χρόνο στην Ουάσιγκτον για την αντίστοιχη διαδικασία του NIH. Και βέβαια στο χρονοβόρο και "δολλαροβόρο" της υπόθεσης πρέπει να προσθέσει κανείς την επιβάρυνση του περιβάλλοντος από τις αεροπορικές πτήσεις.

Ποια είναι, λοιπόν, η λύση; Προφανώς η Second Life. Οι αξιολογητές μένουν στο σπίτι τους και συμμετέχουν στη διαδικασία μέσω των avatars! Τους διατίθενται εικονικά χρήματα, ώστε να ντύνονται κατάλληλα, αλλά παίρνουν και κάποια μικρή πραγματική αμοιβή, σίγουρα πολύ λιγότερη από εκείνη που έπαιρναν με τη "ζωντανή" τους παρουσία.
Το κυριότερο είναι ότι το σύστημα δουλεύει! Και οι συμμετέχοντες το βρίσκουν πιο αποδοτικό, από το άλλο σύστημα που έχει χρησιμοποιηθεί επίσης, δηλαδή την τηλεδιάσκεψη, επειδή η δυνατότητα αλληλεπίδρασης είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα, αφού πχ "κάθονται" γύρω από το ίδιο τραπέζι.

Τα πράγματα αλλάζουν ραγδαία. Αν αυτό είναι προς το καλύτερο είναι μια άλλη πολύ μεγάλη συζήτηση!!

Δυσκολία προσαρμογής ή κεκτημένη ταχύτητα;;

Η διαφθορά σκοτώνει!

Σε μια ενδιαφέρουσα μελέτη στο Nature διαπιστώθηκε ότι το 83% των θανάτων μετά από σεισμούς παρατηρήθηκε σε χώρες με υψηλό δείκτη διαφθοράς. Και βέβαια το συσχετίζουν με κατασκευαστικές ατέλειες, που έχουν σχέση ακριβώς με μίζες προκειμένου να μη γίνονται οι απαιτούμενοι έλεγχοι και να λαμβάνονται οι σχετικές άδειες. Επίσης με άλλες παράνομες δραστηριότητες, που έχουν σκοπό την ελάττωση του κόστους κατασκευής και επομένως οδηγούν σε μη ασφαλείς κατασκευές.
Θα εκπλαγείτε αν σας πω ότι η χώρα μας "λάμπει" στους σχετικούς πίνακες;

Παλαιός Πλάτανος Αλμυρού- Το χωριό-φάντασμα!

Ένα ολόκληρο χωριό 1200 κατοίκων έκαψαν το 1943 οι Ιταλοί κατακτητές. Εντυπωσιακό το περιδιάβασμα ανάμεσα στα ερείπια!

Η πρώτη εξόρμηση του 2011

Στην Αγία Κυριακή στο Τρίκερι.  Για τη γιορτή του αδελφού. Οι φωτογραφίες από τη διαδρομή.

Παραμονή Πρωτοχρονιάς

Ιδιότροπο του ανθρώπου το μυαλό! Χρειάζεται ορόσημα για να πορεύεται, να βάζει κάποια τάξη στο χάος, να ελέγχει το χρόνο. Να μη χάνεται, να μετρά, να ταξινομεί. Κι έτσι βρισκόμαστε πάλι στα "γνώριμα" τάχα μονοπάτια της παραμονής της πρωτοχρονιάς. Με βαρύτερο ή ελαφρότερο το σακκί που κουβαλάμε-κατα πως το βλέπει ο καθείς- και έτοιμοι να αυτομαστιγωθούμε για αυτά που δεν κάναμε -ή που κάναμε- τη χρονιά που φεύγει και απόλυτα σίγουροι ότι αυτή που έρχεται θα μας κάνει αυτό που δεν θα γίνουμε ποτέ.
Καλή χρονιά σε όλους!

Η θρησκευτικότητα των Βρετανών αλλάζει!

Σε δημοσκόπηση που έγινε το 1985 και στην ερώτηση αν ανήκουν σε κάποιο θρήσκευμα οι Βρετανοί είχαν απαντήσει ότι είναι Χριστιανοί σε ποσοστό 63%, ενώ μη συμμετοχή σε κάποια θρησκεία σε ποσοστό 34%. Οι υπόλοιποι ανήκαν σε άλλα θρησκεύματα.
Σήμερα, η ίδια ερώτηση έδωσε τα εξής αποτελέσματα: Χριστιανοί 42 %, Καμία θρησκεία 51 %.
Εντυπωσιακή διαφορά μέσα σε μια μόνο γενιά, που αν μη τι άλλο δείχνει μια σαφή τάση!
Πρόκειται, όμως, για μια χώρα στην οποία, όπως σημειώνει ο σχολιαστής του Guardian (από εκεί το σχετικό δημοσίευμα), δύο από τους αρχηγούς κομμάτων δηλώνουν ανοιχτά άθεοι και ο πρωθυπουργός τους, ηγέτης των Συντηρητικών, δηλώνει ότι η πίστη του έχει διακυμάνσεις!
Καμιά σχέση με την Ελλάδα, αλλά ούτε και με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ

ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ

Πιάσαμε τις γωνιές και περιμέναμε

δεν μπορεί κάποιος θα έκανε παιχνίδι

αν κερδίζαμε θα ήμασταν νικητές,

αν χάναμε η κριτική μας αμείλικτη.

Είχαμε στη μέσα φανέλα το σήμα μας έτοιμο

αλλά η εξωτερική μας σκούρο χρώμα

της σοβαρότητας και της σιγουριάς.

Θα τόβλεπαν μόνον αν έπρεπε

και θα μας χειροκροτούσαν

για την αφοσιωση και τη διορατικότητα.

Έτσι δίνονται σήμερα οι μάχες

είμαστε πολιτισμένοι και ήπιοι

έτοιμοι για να θερίσουμε

αυτά που σπείρανε.

Πρωϊνές σκέψεις του τέλους του χρόνου

Δεν μπορεί η ζωή μας να κατευθύνεται αποκλειστικά από τις προσδοκίες των άλλων. Σωστή ρήση, αλλά πόσο τελικά μπορούμε να την ξεπεράσουμε; Θέλει τόλμη και θέλει ωριμότητα. Κάποιοι την πρώτη την έχουν περισσότερη και στη δεύτερη φτάνουν γρηγορότερα. Άλλοι δεν αποκτούν ποτέ ούτε το ένα, ούτε το άλλο. 

Απολογισμός

Πριν λίγους μήνες παραιτήθηκα από τη θέση μου σε κάποιο Τμήμα Ιατρικής Ελληνικού Πανεπιστημίου, αρκετά χρόνια πριν το υπάρχον όριο ηλικίας. Μέχρι σήμερα απέφυγα να αναφερθώ στο θέμα μέσα από τη συγκεκριμένη ιστοσελίδα, αλλά καθώς πλησιάζει το τέλος του χρόνου και όλοι κάνουμε τους απολογισμούς μας, αποφάσισα να μοιραστώ με τους λίγους που με διαβάζουν εδώ τις αιτίες που με οδήγησαν στην απόφαση αυτή.

Η απάντηση βέβαια στο ερώτημα γιατί παραιτήθηκα δεν είναι και δεν μπορεί να είναι μονοσήμαντη. Πολλά είναι τα αίτια αυτής της εξέλιξης και θα προσπαθήσω να τα αναφέρω: το πολύ κακό εργασιακό περιβάλλον του νοσοκομείου, με τις απαράδεκτες συνθήκες νοσηλείας των ασθενών, το κακό εσωτερικό κλίμα μέσα στο Τμήμα μου, για το οποίο κάποιοι χρεώνονται περισσότερο από άλλους, η προφανής αδυναμία μου να εμπνεύσω τους συνεργάτες μου, ιδιαίτερα τους νεότερους στη δική μου φιλοσοφία για την άσκηση της Ιατρικής ως λειτουργήματος κυρίως, οι εξαιρετικά κακές πρακτικές του ιατρικού συνδικαλιστικού κινήματος, είναι κάποιες από τις αιτίες.

Όλα αυτά θα πρέπει να "μεταφραστούν", ως τη διαπίστωση μιας συνεχώς αυξανόμενης απόστασης ανάμεσα στην άσκηση της Ιατρικής, όπως την ήξερα και την ήθελα και σε αυτό που πραγματικά υπάρχει. Αν προσθέσουμε τώρα σε αυτά την απογοήτευσή μου για τη συμπεριφορά πολλών νέων γιατρών και φοιτητών, αλλά και την ολοένα αυξανόμενη επιθετικότητα και αμφισβήτηση αρκετών ασθενών και των συγγενών τους για το προσφερόμενο έργο, δεν χρειάζονται νομίζω περισσότερες εξηγήσεις. Σημειωτέον ότι αυτοί, που εγώ δικαιολογώ περισσότερο από όλους, είναι βέβαια οι φοιτητές, καθώς και οι ασθενείς και οι συγγενείς τους, οι οποίοι ουσιαστικά απλά αντιδρούν σε μια απαράδεκτη κατάσταση.

Και η έρευνα; Που στέκει; Δεν μπορούσε να με κρατήσει; Ήταν η μόνη όαση τα τελευταία χρόνια! Μέσα όμως στα τεράστια άλλα προβλήματα της καθημερινότητας δεν ήταν αρκετή για να δημιουργήσει ένα σοβαρό αμυντικό ανάχωμα στη διάβρωση. Και εκεί άλλωστε υπήρχαν προβλήματα. Η μόνη χρηματοδότηση τα τελευταία χρόνια ήταν μέσω φαρμακευτικών εταιρειών και αν και εγώ προσωπικά δεν ένοιωσα ποτέ την πίεσή τους σε ότι αφορά τη διαχείριση των σχετικών πόρων ή τη συνταγογράφηση, δεν έπαυε να είναι ένα καθόλου ευχάριστο στοιχείο. Η απόλυτη διαφάνεια που είχα πετύχει, με την κατάθεση των χρημάτων στην επιτροπή ερευνών, με τη διάθεση των χρημάτων αυτών σχεδόν αποκλειστικά για την αμοιβή μεταπτυχιακών φοιτητών, είχε δημιουργήσει ένα θετικό κλίμα, που σίγουρα απέχει πολύ από αυτό που γίνεται σε άλλους χώρους. 

Επαναλαμβάνω, όμως, εγώ δεν ένοιωθα καλά με το γεγονός, ότι έπρεπε να είμαστε εξαρτημένοι από φαρμακευτικές εταιρείες, ώστε να ενισχύσουν το ερευνητικό μας έργο, αναπληρώνοντας έτσι την ανυπαρξία σοβαρής ερευνητικής πολιτικής από το κράτος.

Τι πρέπει να κάνει ένας υπεύθυνος άνθρωπος και δη γιατρός και εκπαιδευτής γιατρών όταν διαπιστώνει ότι είναι εντελώς ασύμβατος με το περιβάλλον του; Ότι όλα αυτά τα οποία πιστεύει, οι αρχές, οι υποχρεώσεις, η συναδελφικές σχέσεις πάσχουν σε ανίατο βαθμό; Θα πείτε: Να προσπαθήσει να διορθώσει τα πράγματα! Βέβαια! Ας πούμε, λοιπόν, ότι προσπάθησε και κατάλαβε ότι στη ζοφερή πραγματικότητα οποιαδήποτε αλλαγή μπορεί να πετύχει στον περιορισμένο χώρο ευθύνης του δεν είναι μόνο ανεπαρκής, αλλά και κινδυνεύει να καταστεί γραφική. Αναφέρει τις ανησυχίες του και αντιμετωπίζει στην καλύτερη περίπτωση συγκατάβαση. Στη χειρότερη πιθανόν αμφιβολίες για τη διανοητική του κατάσταση. "Γιατί δεν παίρνεις φάρμακα που θα σου αλλάξουν λίγο τη διάθεση; Γιατί δεν τα "γράφεις" όλα και να κάνεις αυτό που σου αρέσει στα χρόνια που σου μένουν; Δεν πα να κάνουν ότι θέλουν οι γύρω σου; Εσύ κράτα όση αξιοπρέπεια μπορείς." Αυτά οι φίλοι βέβαια. Και οι συμβουλές σίγουρα καλοπροαίρετες. Αυτό, άλλωστε, κάνουν όλοι, σου λένε.

Έχεις, όμως, το δικαίωμα; Απέναντι στον εαυτό σου, στη δική σου συνείδηση, απέναντι στην επιστήμη σου, και κυρίως απέναντι στους ασθενείς, που εμπιστεύονται το Τμήμα σου; Αρκεί να βελτιώσεις τον τρόπο που εσύ αντιμετωπίζεις συναισθηματικά το πρόβλημα για να πάψει να σε απασχολεί και πολύ περισσότερο, βέβαια, για να πάψει να υπάρχει; 

Η δική μου απάντηση είναι ΟΧΙ. 

Και θα πει ο φιλικός συνήγορος του διαβόλου: ωραία, εσύ έφυγες. Είναι τώρα καλύτερα τα πράγματα για τους αρρώστους και για την επιστήμη σου; Σε αυτή την ερώτηση κρύβεται ακριβώς η μεγάλη παγίδα που κρύβει η υπεύθυνη για τη σημερινή άθλια κατάσταση στα νοσοκομεία και τα πανεπιστήμια καθεστηκυία τάξη. Δεν λέω η άρχουσα, επειδή δεν είναι μόνο αυτοί που κυβερνούνε υπέυθυνοι, αλλά και κάθε άλλο συνδικαλιστικό ή κοινωνικό κατεστημένο. Αυτή λοιπόν η τάξη κάνει ότι μπορεί, ώστε να δημιουργεί ενοχές σε όσους ευσεινήδητους θέλουν να κάνουν το καθήκον τους. Είναι τα απαραίτητα θύματα, ώστε εκείνοι να κερδίζουν χρήματα και δόξα. Τα κορόιδα που έχουν τις αμφιβολίες είναι απαραίτητα, είναι ο κυματοθραύστης της κοινωνικής οργής. 

Η μόνη ειλικρινής και έντιμη στάση είναι η διακοπή της σχέσης με αυτούς που εκμεταλλεύονται τη θέση τους για πλουτισμό ή δόξα. Και ο μόνος τρόπος για να διακόψεις αυτή τη σχέση είναι η απόδραση. Λυπηρό, ηττοπαθητικό, μελαγχολικό, αλλά αληθινό! 'Ολα τα άλλα είναι συμβιβασμός και συνενοχή!

Περίπατος και χειμωνιάτικο μπάνιο στο Μουρτιά

Το Πήλιο είναι όμορφο όλες τις εποχές! Την Κυριακή που πέρασε πήγαμε μια βόλτα στην ακτή του Μουρτιά στο Νότιο Πήλιο από τη μεριά του Αιγαίου. Κάναμε μια πεζοδρομία ανάμεσα στις κουμαριές και τις ελιές για μιάμιση περίπου ώρα. Στο γυρισμό έκανα μια βουτιά στο παγωμένο νερό. Ήταν εκπληκτικά ωραία! Δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο από την επαφή με τη φύση!

Μια σειρά σχεδίων που εξηγεί την κλιματική αλλαγή

Παραθέτω τον σύνδεσμο, επειδή είναι πολύ μεγάλο για να το βάλω ολόκληρο εδώ. Αξίζει τον κόπο!

http://darryl-cunningham.blogspot.com/2010/12/climate-change.html

Μαθητικές επιδόσεις, παγκόσμια σύγκριση

Υπάρχει ένα πρόγραμμα αξιολόγησης των γνώσεων εφήβων μαθητών από 60 χώρες στον κόσμο, που λέγεται PISA (Program for International Student Assessment ). Η αξιολόγηση αφορά κυρίως ανάγνωση, φυσικές επιστήμες και μαθηματικά. Στον πίνακα που παρατίθεται φαίνονται οι επιδόσεις των 10 κορυφαίων ομάδων στις φυσικές επιστήμες και τα μαθηματικά, καθώς και οι επιδόσεις κάποιων "σημαντικών" χωρών για σύγκριση. Λέει άραγε κάτι αυτό για το που θα βρίσκεται η επόμενη επιστημονική και οικονομική υπερδύναμη; Δείτε τις επιδόσεις των ασιατικών χωρών. Η τύχη των Ελλήνων μαθητών -κυριολεκτικά- αγνοείται.

(Από το περιοδικό Science)