Δύο άρθρα

Δύο άρθρα σήμερα. Το πρώτο του Κώστα Γιαννακίδη, από το Protagon.gr και το δεύτερο από την ιστοσελίδα του γνωστού Πιτσιρίκου.

Ούτε μία παραίτηση, σύντροφοι;

Του Κώστα Γιαννακίδη, από το Protagon.gr

Στον ελληνικό δημόσιο λόγο συχνά ταυτίζουμε τη συνέπεια με την εμμονή. Ας πούμε τα στελέχη του ΚΚΕ θεωρούνται συνεπή και μάλιστα με θετικό πρόσημο, αφού ουδέποτε μετακινήθηκαν από τις θέσεις τους. Στέκονται εκεί και περιμένουν την Επανάσταση. Και στην εκκλησία της γειτονιάς σου, όποιον παπά και αν βάλεις, θα σου μιλήσει για την Ανάσταση. Συνέπεια.

Αντιθέτως, η εξέλιξη ή η αλλαγή πολιτικών και κοινωνικών απόψεων ελέγχεται συχνά ως απαράδεκτη και άξια αρνητικής κριτικής. Βέβαια δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες. Αν, ας πούμε, στα πενήντα σου λες ακριβώς τα ίδια με αυτά που έλεγες στα τριάντα, τότε η συνέπεια αποτελεί πρόβλημα και επιβεβαιώνει την ανελαστικότητα της σκέψης σου. Καλόν είναι οι άνθρωποι να αλλάζουν. Ετσι αλλάζει και η ζωή τους.

Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι μία κατηγορία από μόνοι τους, προφανώς επειδή και η περίπτωσή τους είναι ιδιαίτερη. Εδώ δεν έχουμε μία απλή μετακίνηση από προηγούμενες θέσεις. Οι άνθρωποι αυτοί υπηρετούν ακριβώς την πολιτική που κατήγγειλαν προκειμένου να έρθουν στην εξουσία. Τα δε μέτρα που ψηφίζουν και εφαρμόζουν, είναι χειρότερα από εκείνα που θέσπισαν οι προκάτοχοί τους. Εκτός των άλλων, υπάρχει και το προηγούμενο των πρώην συντρόφων τους, που είναι με τον Λαφαζάνη και τη Ζωή, οι οποίοι, πράγματι, παρέμειναν συνεπείς στις θέσεις τους, εγκαταλείποντας την εξουσία. Καλόν είναι, πέρα από την κριτική στις εξωφρενικές και επικίνδυνες απόψεις τους, να αναγνωρίζουμε ότι άνθρωποι όπως ο Λαφαζάνης, ο Ησυχος και η Βαλαβάνη, αν έκαναν τον σωστό συμβιβασμό, θα είχαν ακόμα υπουργικό αυτοκίνητο, μισθό και φρουρά.

Κάποια στιγμή, δια στόματος Τσίπρα, διατυπώθηκε η κεντρική εκδοχή, η βασική γραμμή που κάνει λόγο για «αυταπάτες», για περήφανη διαπραγμάτευση και χαρακώματα της αξιοπρέπειας. Γρήγορα εγκαταλείφθηκε. Διότι μπορεί να σε εμφανίζει ρομαντικό, πλην όμως υπογραμμίζει και την ηλιθιότητα ή την αφέλειά σου. Η δεύτερη αμυντική γραμμή στήθηκε πίσω από το αποτέλεσμα των εκλογών του Σεπτεμβρίου: «οι πολίτες γνώριζαν ότι θα εφαρμόσουμε μνημόνια, όμως μας εμπιστεύτηκαν». Ομως και αυτό δεν στέκει και τόσο καλά. Πρώτον επειδή ουδέποτε περιέγραψαν με λεπτομέρειες την πολιτική που θα ακολουθούσαν και δεύτερον ακόμα και οι προγραμματικές δηλώσεις της δεύτερης κυβέρνησης Τσίπρα περιείχαν εξαγγελίες που σήμερα ακούγονται ως ανέκδοτο.

Σήμερα, λοιπόν, υπάρχουν στελέχη που τσαλακώνονται καθημερινά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ειδικά αυτόν τον καημένο τον Κώστα Ζαχαριάδη, τον έχουν στριμώξει σε μία γωνία και του τρίβουν στο πρόσωπο τα παλαιότερα tweets του. Ο Ζαχαριάδης είναι, βέβαια, μία χαρακτηριστική περίπτωση και ο άνθρωπος «τρώει ξύλο» επειδή οι μεγαλοστομίες του αναρτήθηκαν στο δίκτυο και θα μείνουν για πάντα εκεί. Είναι όμως πολλοί περισσότεροι. Υπουργοί, βουλευτές, κομματικά στελέχη, άνθρωποι που σήμερα κάθονται στην καρέκλα, εισπράττουν τον μισθό και δεν γλύφουν, απλώς, εκεί που έφτυναν –δέχονται και να τους φτύνουν. Η αναντιστοιχία του προεκλογικού λόγου με την πραγματική ζωή δεν είναι μόνο μεγάλη. Είναι τερατώδης και εκδηλώθηκε από τη μία μέρα στην άλλη. Και είναι εντυπωσιακό: δεν υπάρχει ανάμεσά τους ούτε ένας άνθρωπος, μα ούτε ένας, που να το βρίσκει όλο αυτό χυδαίο και αναξιοπρεπές.

Εκαναν «συγκεντρώσεις αξιοπρέπειας» στο Σύνταγμα, όμως σήμερα ούτε ένας δεν έχει το σθένος μίας αξιοπρεπούς παραίτησης. Ηρθαν κομίζοντας το «ηθικό πλεονέκτημα» και επιδίδονται σε μία ανήθικη συναλλαγή με την εξουσία. Εγκαλούν, με υψωμένο δάχτυλο και θυμό τους προκατόχους τους, όμως δεν τολμούν να κάνουν το ίδιο στον καθρέφτη τους. Και αν πιάσεις έναν από τον λαιμό, αν του ζητήσεις να σου εξηγήσει για ποιο λόγο το κάνει αυτό, θα σου πει ότι έτσι δουλεύει η μηχανή. Και μετά θα γυρίσει και θα σε ρωτήσει γιατί σώνει και καλά πρέπει να φύγει αυτός για να έρθουν οι προηγούμενοι. Και εκεί θα δυσκολευτείς λίγο να απαντήσεις είναι η αλήθεια.

Και ο Πιτσιρίκος γράφει....

Ησυχία, τάξη και ασφάλεια επικρατεί στη χώρα μετά τη συμφωνία της κυβέρνησης με τους «θεσμούς», και αυτό είναι μια μεγάλη επιτυχία του Αλέξη Τσίπρα.

Ο...

Αλέξης Τσίπρας έχει κατορθώσει να περνάει τα Μνημόνια και οι πολίτες να χαίρονται.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο Αλέξης Τσίπρας επισήμανε πως δεν υπάρχουν αντιδράσεις των Ελλήνων στα Μνημόνια που ψηφίζει ο ίδιος.

Αυτό είναι αλήθεια.

Τα Μνημόνια περνούν και οι Έλληνες βλέπουν Survivor.

Αν οι Έλληνες διαφωνούσαν, δεν θα έβλεπαν τηλεοπτικά σόου αλλά θα αντιδρούσαν. Θα έκαναν κάτι.

Αντιδράσεις υπάρχουν από τον Κυριάκο Μητοτάκη και την παρέα του αλλά αυτό είναι λογικό, αφού ο Μητσοτάκης θα ήθελε να ψηφίζει αυτός τα Μνημόνια.

Ο Αλέξης Τσίπρας κάνει όλα όσα θα έκαναν οι φιλελέδες της Νέας Δημοκρατίας -αν ήταν κυβέρνηση- και η κοινωνία είναι ήσυχη.

Αν πήγαινε να ψηφίσει ο Μητσοτάκης να μένουν ανοιχτά τα καταστήματα τις Κυριακές, θα είχαμε πόλεμο.

Το περνάει ο Τσίπρας και του λένε και μπράβο.

Άρα, ο Αλέξης Τσίπρας είναι ιδανικός για να υπάρχει στη χώρα ηρεμία και σταθερότητα.

Αυτά χρειάζεται η Ελλάδα σήμερα για να εκτιναχτεί το ελατήριο της οικονομίας.

Οπότε, ο Μητσοτάκης και οι φιλελέδες του να καθίσουν φρόνιμοι και να μην βάζουν σε κίνδυνο την παραμονή της χώρας στην πατρίδα μας την Ευρώπη.

Οι ακραίοι της Νέας Δημοκρατίας να μην τολμήσουν να παίξουν στα ζάρια την ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας γιατί θα βρουν τους Έλληνες απέναντί τους.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τις ακραίες συμπεριφορές του -και την επιμονή του να ζητάει εκλογές- αποτελεί κίνδυνο για την σταθερότητα και την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη.

Όλοι εμείς οι συνετοί νοικοκυραίοι του μετώπου της λογικής, οφείλουμε να απομονώσουμε τον Μητσοτάκη και να στηρίξουμε τον Τσίπρα.

Όχι στον λαϊκισμό του Κυριάκου Μητσοτάκη.

(Η υπόθεση έχει όλο και μεγαλύτερη πλάκα. Εγώ το απολαμβάνω.)