Ρουβίκωνας
Πορευόσουν μια ζωή αναλογιζόμενος
Πως θα είναι όταν θα περνούσες τον Ρουβίκωνα
Πόση συγκίνηση και νοσταλγία
Θα απέπνεαν οι σκέψεις σου
Και πόσο καλοφτιαγμένα τα γραφτά σου…
Με πόσην ανωτερότητα θα κατέγραφες τη στιγμή
Και τι μαθήματα θα έδινες στους ανυποψίαστους…
Μα χθες το βράδυ λίγο πριν κοιμηθείς
Την ώρα που η διαίσθηση φωτίζει την αλήθεια
Πριν βυθιστείς στης λήθης τα νερά
Εκεί στην άκρη του μυαλού σου
Άκουσες το κύκνειο άσμα της Επίγνωσης:
“Το Ρουβίκωνα τον διάβηκες καιρό τώρα
Απορροφημένος καθώς ήσουν
Στις καθημερινές σου διαδρομές….”
Ο Ρουβίκων δέν αποτελούσε τόσον αδιάβατον υδάτινο κώλυμα, στήν βόρειο Ιταλία, όσον "κόκκινη γραμμή" (καί στήν νεοελληνικήν... εικονική πραγματικότητα), η υπέρβασις τής οποίας σηματοδοτούσε κίνδυνο διά τήν Ρώμην καί πραξικοπήματα ! (Ενέχεται ο...καύσων ;)
ΑπάντησηΔιαγραφή