Την κρατούσε με περηφάνια. Με μεγάλα κόκκινα γράμματα το όνομα της επιχείρησής του, αλλά και το δικό του: "Παντοπωλείον "η Πηγή" του Αλέξανδρου Καρματζιώρη, οδός Πίνδου 12, Παγκράτι".
Πόσο δρόμο διένυσε από το χωρίο του το Αστραποχώρι Δωρίδος! Γιος κτηνοτρόφου, ίσα που έβγαλε το Γυμνάσιο, μετά στρατός, σύνορα και άγιος ο Θεός.
Και μετά δουλειά, πολλή δουλειά, σε οικοδομές, σε συνεργεία, σε βενζινάδικα, σε πάρκινγκ, σε μαγαζιά...σε όλη την Αττική...
"Εγώ δεν θα γυρίσω αποτυχημένος στο χωριό" είχε υποσχεθεί στη μάνα και τον εαυτό του...
Και μετά εννιά χρόνια η δική του επιχείρηση έγινε πραγματικότητα. Γωνιακό μαγαζί, με όλα τα προϊόντα φρέσκα και αγνά... Αγωνίες, αγώνας, ίσα-ίσα το μεροκάματο στην αρχή, καλύτερα στη συνέχεια, όταν γνωρίστηκε με τη γειτονιά, όταν άρχισαν να τον εμπιστεύονται και οι προμηθευτές...
Μετά το Σοφάκι, ο γάμος, η οικογένεια με τα δυό τους κορίτσια, την Ανθούλα, της μάνας τόνομα και τη Γωγώ, από το Γεωργία της πεθεράς.
Μετά ήρθς η κρίση...Η πελατεία δεν λιγόστεψε, οι αγορές έφθιναν με τον καιρό. Σπάνιοι οι λογαριασμοί πάνω από 20 ευρώ. Και οι χοντρέμποροι να ζητάνε προκαταβολές ολοένα και μεγαλύτερες. Και η εφορία να του παίρνει και από τα ελάχιστα...
Αισθάνθηκε τα δάκρυα στο μάγουλό του... Στο έξω δωμάτιο η Σοφία έντυνε τις μικρές. Σήμερα θα πήγαιναν στα πεθερικά του...
¨Ερριξε μια τελευταία ματιά στη σακκούλα με τα κόκκινα γράμματα. Αυτή που είχε τη φίρμα της πεθαμένης πια επιχείρησης και που θα έπαιρναν μαζί τους για να φέρουν πίσω αυτά που θα περισσέψουν από το μεσημεριάτικο τραπέζι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου